Предыдущая публикация
Рузе марде аз
назди қабри
400-солае мегузашт.
Аз даруни қабр садои
қироати Қур'он мебаромад,
ба монанди садои булбул.
Вақте, ки мард ин ҳодисаро
дид, гуфт:
"Субҳаналлоҳ".
Ва садо хомуш шуд.
Боз каме роҳ рафт, боз садои
қироати Қур'он баланд шуд.
Сипас мард ба хона рафт,
шаб дар хобаш марди
нурониеро дид ва он марди
нуронӣ гуфт:
Ман ҳамон касе ҳастам, ки ту
имруз аз назди қабри ман
гузаштӣ ва садои қироати
Қур'он шунидӣ.
Ман дар зинда буданам, аз
Худо хоҳиш намуда будам,
ки вақте аз дунё гузарам, ба
ман рухсат бидеҳ, то рузи
Қиёмат дар қабр Қур'он
тиловат кунам.
Ва вақте, ки ту
"Субҳаналлоҳ" гуфтӣ, ман
хомуш шудам.
Мард гуфт:
Сабаби хомуш шуданат дар
чӣ буд?
Марди нуронӣ гуфт:
Агар ҳар шахс ҳарруз 100-
маротиба "Субҳаналлоҳ"
гуяд, баробар ба 400-сол
қур'онхонии ман аст.
Вақте, ки ту калимаи
"Субҳаналлоҳ"-ро ба забон
овардӣ, аз ҳамин сабаб
хомуш шудам.
Худ биандешед...
Следующая публикация
Нет комментариев