Предыдущая публикация
Shifoxonaga yurak xurujini
boshdan ötkazgan 22 yoshlar
atrofidagi qizni olib kelishdi.
Ahvoli og'ir edi. Qiyin
operatsiyadan keyin uni
jonlantirish bölimiga olishdi. Men
amaliyot ötardim shu
shifoxonada. Soham kardiologiya
bölganligi u- n Malika (uning ismi
shunday edi) ning ahvolini
örganishim mumkin böldi. U juda
chiroyli qiz edi. Közlari
betobligidan bölsa kerak, mungli
boqardi atrofga. Uni alohida
palataga ötkazishgach u b/n
gaplashishga urindim. U
unashtirilgan, 15 kundan söng töyi
bölishi kerak ekan. U qallig'i
haqida shunday zavq b-n
gapirardiki, uni qattiq sevishi
sezilib turardi. "Ota- onasi
töyimizga qarshi, u esa mening
kasalligimni bila turib uylanyapti.
U doim va'dasining ustidan
chiqadigan bir sözli yigit". Ösha
yigitni körgach özim ham bunga
amin böldim. Ha, chindan xavas
qilsa arzigulik juftlik. Oradan bir
haftacha ötdi. Malikaning ahvoli
ancha yomonlashdi. Yigit esa har
kuni uning yonida böldi. Ba'zan
uxlamasdi ham. Men bu kasallikni
endi davolab bölmasligini
bilardim. Malikaning palatasiga
ularning könglini kötarish u-n
bordim. Eshik ochiq ekan,
qulog'imga yigitning dardli
yupanch ovozlari eshitildi: "Menga
ishonasanku, tög'rimi? Söz
beraman, kelasi xafta töyimiz
kuni sen oppoq libosda, men qop-
qora kostyumda yonma- yon
ötirgan bölamiz. Hammaning
bizga xavasi keladi". Kirmadim
ichkariga, Xudodan ularni
ayirmaslikni sörashgagina qurbim
yetardi öshanda... Töy kuni ham
keldi. Afsuski, ösha kuni tongda
Malika olamdan ötdi. Uning töyi
örniga janozasiga bordim. Ajabo!
Malika haq ekan, ösha kuni u
chindan oppoq libosda (afsuski, bu
kiyim kafan edi), yigit esa qop-
qora choponda yonma-yon
borishardi. Faqat ... faqat, hech
kimning ularga havasi kelmasdi...
Следующая публикация
Нет комментариев