Уступ.

Калі табе толькі першы дзесятак гадоў ад нараджэння -рэчаіснасць вакол цябе, ўспрынімаецца ў ружовых колерах.Ты адкрывальнік,даследчык,навуковец,падарожнік.Ты адкрываеш для сябе малую Радзіму, сваю вёску.
Калі табе спаўняецца 20 гадоў -з’яўляецца ўсведамленне таго,што малая Радзіма-кропка ў сусвеце,што вакол безліч цікавых мясцін, і ты едзеш у горад ,шукаеш,вучышся і захапляешся…Горад зацягвае сваёй велічнасцю,яркасцю і загадкавасцю. Ты робіш выбар на карысць горада, разумеючы ,што гэта новы этап ў жыцці,новая прыступка на шляху да мэты.
Праходзіць час.І чым далей ты жывеш, тым больш яскрава з’яўляецца адчуванне ,што твая вёска,твая малая Радзіма,гэта тое месца якое вабіць,прыцягвае сваёй гісторыяй,самабытнасцю, землякамі.Прыходзіць адчуванне сваёй прыналежнасці да гэтага месца,гэтых людзей,папярэдніх пакаленняў,да гісторыі роднага краю. Я -часцінка гэтага сусвету….
З цягам часу гэта трансфармуецца ў ідыялізацыю.Мы лічым траву ў дяцінстве –самай зялёнай, ваду з студні на малой Радзіме-самай смачнай і чыстай,а ночы самымі зорнымі….
У прапануемай Вам,паважаны чытач,працы мы імкнуліся пазбавіцца гэтай ідыялізацыі і падзяліцца з Вамі тымі крышталікамі ведаў ,што былі пачэрпнуты з пісьмовых і вусных крыніц.