Предыдущая публикация
წინათ ჩემს გარდა სხვა არავინ გთხოვდა წყალობას
და მხოლოდ ჩემს ლექსს ანათებდა მზე სხივოსანი,
დღეს სნეულ რითმას აღარ ძალუძს შენზე გალობა,
შენს დიდებაში შემეცილა უცხო მგოსანი.
მჯერა, რომ მართლაც იმსახურებ მაღალ სტრიქონებს,
მაგრამ, ძვირფასო, მინდა მაინც კარგად იცოდე,
რომ შენს სახოტბოდ ახალს სხვაც ვერ გამოიგონებს,
მოვა, გაგქურდავს და ნაქურდალს გამოგიწოდებს.
ლექსით თუ გაქო, ეგ არ არის დამსახურება,
სიკეთე შენი ხომ ისედაც იქცა არაკად,
ლექსმა კი არა, სილამაზე მოგცა ბუნებამ,
რა მადლი გიქო, რაიც გულში უხვად არა გაქვს.
შენც მადლობელი ნუ იქნები მისი ლექსების,
რადგან მის სიტყვას ეშხი შენგან აქვს ნასესხები.
Следующая публикация
Нет комментариев