Inson sevsa dunyolarni közlariga tor qilarkan.

Bevafolar vafo qilmay xijronlarga yor qilarkan. Armon bölgan sevgisini unutolmay bechoralar. Soginchlardan azoblanib oxir asta jon berarkan.
Jonim ol deb ollohimga tinmay tunlar nola qilib. Xijronlarning qiynogiga chidolmasdan jola qilib. Iztirobdan yurak yiglab ming tirilib ming ölarkan. Diydoriga töyolmayin oxir asta jon berarkan.
Chin sevgi bor bu olamda chindan sevar insonlar yöq. Majnunlarga xavas qilgan owiq boru lek laylidek vafolar yōq. Köz oldida laylisining siymolari mavj urarkan. Yor vasliga yetolmayin oxir asta jon berarkan.
Bu qandayin savdo bōldi bevafolar zamonasi. Xar sözidan ufuradi yolgonlarni favvorasi. Alam armon owiq qalbin butunlayin yeb borarkan. Yorin bir bor qucholmayin kōzda yowla jon berarkan.