Предыдущая публикация
Hayotiy hikoya.
Öqing faqat yig'lamang. (Andijonda bölgan voqea)
Baland qavatli
uylarning birida
faqir bir oila
yashardi. Er-xotin va 8 yoshli
bolakay. Ota-ona
kun böyi ishda, bolakay esa uyda
yolg'iz o'tirardi.
Bola har kuni soatlab oltinchi
qavat derazasidan
pastga - bolalar
maydonchasida velosiped minib
yurgan tengdoshlariga xavas
bilan qarab o'tirardi.
ўтирарди. U ham özining
shunaqa velosipedi
bölishini orzu qilardi. Lekin oilada
bu orzuni
amalga oshirish uchun na pul,
na
vaqt va hattoki
bolaning orzusini eshitadigan kishi ham yöq edi.
Bolakay oilasini velosiped
sotib
olish bilan qiynab
qöyishini anglar, lekin uning
bu orzusi juda kuchli
edi. Bir kuni u onasining
"Xudo
mehribon, chin
dildan nimaiki sörasang
albatta beradi" degan
sözlarini esladi. Qog'oz, ruchka
olib, qog'ozlarni
yuzlab, minglab bölaklarga
böldi
va har bir qog'oz parchasiga: "Ey Хudoyim,
menga
velosiped ber"
deb yozib chiqdi. Bolakay
o'zining chin qalbdan
tilagan orzusi yozilgan qog'oz parchalarini oltinchi
qavat derazasidan bir-bir
tashqariga socha
boshladi. U "Хudoga
qog'ozlarimning biri
bölmasa biri albatta yetib boradi
va Xudoning
menga rahmi kelib menga
velosiped yuboradi"
deb qalbdan ishonardi. Kunlar
o'tib borar, bola har kuni qog'ozchalarni
derazadan sochardi.
Uning hayoli faqat shu ishda
bölib qolgandi.
Qog'ozlar tugasa yangisiga
yozishni boshlardi, darslik daftarlargacha sarf
qildi.
Bolakay boshqa
hamma narsani unutib,
telbalarcha qog'ozlarni
yirtar, yozar va derazadan uloqtirardi. Bazan
qog'ozlarga ruchka siyohiga
bolakayning qop-
qora ko'zlaridan
tomchilayotgan
yoshlar qo'shilib ketardi. Kunlar o'taverardi,
bolakay har kuni
tongda "Bugun Xudoga
qog'ozim
yetib boradi"
degan umid bilan yangi ruhda ishini boshlardi. Va
nihoyat bir kuni eshik
taqilladi.
Ochsa, 45
yoshlardagi chiroyli kiyingan
bir erkak kishi qölida
bola chin dildan erishishni
istagan, har kuni
tushida körib chiqadigan
velosiped bilan turardi.
Kishining ko'zlarida allaqanday
mungli jilmayish
zohir edi. U yengil xo'rsinib
velosipedni bolaga
uzatdi. "Qog'ozing Xudoga
yetib bordi, o'g'lim, bu
senga, maza qilib min..."
Bolakay
nima deyishini
bilmasdi. Kishi zina tomon
yurib ketarkan ortiga
o'girildi, uning yuziga bir
tomchi
yosh dumaladi.
U bolakayga yuzlandi: "Endi
Xudodan, bir martagina shu velosipedni olib
kelgan amakiga
ham farzand ber deb so'ragin,
xöpmi...
Hikoyamiz sizga yoqgan bölsa hursandmiz. Pastdagi manzilni bosing va status yoqsa "KLASS" bosing. Hurmat bilan DostoNbek Komilov.
m.ok.ru/dk?st.cmd=friendMediaStatusComments&st.topicId=63084281345384&st.friendId=554638776936&_prevCmd=friendMain&tkn=6923
Следующая публикация
Комментарии 3