Предыдущая публикация
Bir vaqtlari Ustozlarimiz aytishar edi: Bolalarim xozir bir biringizni qadringizga eting xali shunday vaqtlar keladi bir-biringizni ko'rishga zor bo'lasizlar der edi...
Biz esa maktab jonimizga tegib ketganidan, eyy domlalarimiz aytuvuradi qaniydi tezroq maktabni tugatsagu, Ustozlardan qutulsak, va tezroq o'zimiz usha orzu qilgan xayotni boshlab, orzularimizni ro'yobga chiqishiga 100% ishonar edik. Mana 1. 2 tamiz demasak xech kim yoshlikda qo'ygan kasbiga va usha istagan orzulariga erisha olmadi. Bu taqdir ekan xamma narsa Allox Taolodan ekan. Ushanda domlalardan qutulsaydek der edik qutuldek xam, bizni o'qitgan ko'p Ustozlarimiz xozir yo'q ko'pchiligi olamdan o'tib ketishdi ming afsus...Shunchalik takabburlik qilib Ustozlarni so'zini pisand qilmay o'zimiz xoxlagan yo'lni tutar edik... Mana xozir qolgan Ustozlarniku ko'rmaymiz ko'pchiligi nafaqaga chiqib ketishgan, Sinfdosh do'stlarimizni xam ko'rishga imkoniyat yo'q xamma o'zini tashvishi bilan xamma xar joyda, O'zga yurtlarda tirikchilik degan bir badbax narsani orqasidan avvoramiz. Qani endi usha maktab vaqtidagi onlarimiz qaytganida edi.. Ustozlar bizni darsni tayyorlab kelmaganimizga urushib bizni burchakda tikka qilib qo'yib, darsdan so'ng olib qolgan vaqtlari qaytganida edi. Biz usha marxum Ustozlarimizga bir og'iz shirin so'z aytib duosini ololganimizda edi. Xayot shu ekan do'stlar xa shunaqa ekan....
Следующая публикация
Комментарии 62