Ξ ИН КИССАИ ФАРЗАНДИ

НОШУКРУ ГУМРОХРО БО
ДИККАТ БИХОНЕД ДУСТОН. БО САДХО
ОБИ ЧАШМ ИН КИСАРО АЗ ЗАБОНИ
КУДАК БИШУНАВ: Ин киссаро аз
забони
кудаке ба шумо мерсонам. Бихон ва
ба кадри
модари чонат бирас. КУДАК МЕГУЯД:
Модари
ман як чашм буд, яъне НОБИНО буд.
Ман
бошам, модарамро руи дидан
надоштам. Барои ман хело
шармовар буд,зеро хама
рафиконам мегуфтанд,ки модари ту
КУР аст.
Модари ман бошад, барои
пешбурди зиндаги,
дар мактаби миёна хамчун ПОЛШУИ
МАКТАБ
шуда, кор мекард. Вакте ки ман дар
мактаби
миёна, ба синфи 1-ум дохил шудам,
модарам бошад, рузи аввали
мактабравиям маро ба
мактаб бурд. Модари ман хар руз,
полхои
синфхонахои моро шуста тоза
мекард. Ман
бошам, аз ин кори модарам шарм
мекардам
ва дар назди рафиконам сарамро
боло карда
наметавонистам. Хар вакто ки
модари НОБИНОЯМРО медидам,
нафратам меомад,
тамоман уро руи дидан надоштам.
Рузе як
хамсинфам ба ман гуфт: эээ-хаа
модари ту
НОБИНО аст а??? вакте ки ба ман
чунин
таънахо мезаданд, орзу
мекардам,ки кош
замин мекафид ва ман зери замин
мерафтам, то чунин таънахоро
намешунидам. Хамеша
бо худ мегуфта,ки эй кош рузе
шавад,ки
хамин модари ман гум шавад, то
руяшро
набинам. Рузе бо модарам ру ба ру
шудам ва
гуфтам: « кай рузе мешавад,ки ту аз
ин олам
нест шави, то ман аз ин таънаи
хамсинфонам халос шавам а?».
Модарам бошад, ин сухани
манро шунид ва тамоман чизе
нагуфт ва
хомуш истод. Ман калон шудам ва
барои
тахсили донишгох ба шахри
СИНГАПУР сафар
кардам. Дар ончо хатто зан
гирифтам ва
хонаи нав харида зиндаги кардам.
Ман сохиби фарзанд шудам. Як рузе
модарам
барои хабар гирифтаи ман ба
шахри
СИНГАПУР омад. Солхои зиёд буд,ки
модарам
манро надида буд. Вакте ки дар
хона
даромад, кудакони манро дид, яъне
наберахои худро дид ва онхоро
нашинохт. Вакте ман дар хона
даромадам, нигох
кардам,ки модарам дар хонаи ман
нишастааст, пас ба у гуфтам: ХЕЗ
ДАФШАВ АЗ
ИНЧО! Модарам бошад, охиста,
БАХШИШ
гуфта, аз хона баромада рафт. Аз
байн солхо
гузашт. Як рузе аз шахри СИНГАПУР
ба ватани худамон сафар кардам ва
ба хонаи модарам
омадам. Як хамсояи модарам ба
назди ман
омад ва гуфт: эй писар! Модари ту
аз дунё
гузаштааст,лекин барои ту як
МАКТУБЕ
навиштааст. Ин мактубро гирифта
бихон.
Вакте ки мактубро ба дасти ман
доданд, дар мактуб чунин навишта
шуда буд:
«ПИСАРЧОНИ ШИРИНАМ! Маро
бубахш, зеро аз
хисобии КУРИИ ман ту шарм
мекарди.
Писарчонам! Охир -ватке ки ту ба
дунё омада
буди, ту як чашм надошти. Ман
бошам барои
оне,ки рафиконат дар оянда туро
КУР нагуянд,пас туро ба
БЕМОРХОНА бурдам ва як
чашми худамро ба ту додам. Аз
хамин хотир
модари ту КУР шуда буд.
Писарчонам! Вакте
ки туро дар гахвора хоб мекардам
ва ба
чашми НОБИНОИ ту назар мекардам,
дилам
реш-реш мешуд. Аз хамин хотир як
чашми худро ба ту бахшидам,то ту
бино шави ва
дар зери таънаи дигарон намони.
Писарчонам! Ман бовари дорам,ки
бо ин
чашме,ки модари азизат ба ту
додааст, дунёи
равшанро мебини ва хушбахти
мекуни. ЧОНУ
ЧИГАРАМ! Ман аз олам
мегузарам,вале туро дуст медорам».
Вакте ки писар ин МАКТУБИ
навиштаи модарашро хон,пас
хакикатро
фахмид,ки чаро модараш НОБИНО
будааст.
Нолаву фион кард ва оби чашм
резонид,зеро
пушаймон шуда буд, вале дигар
пушаймони
суде надорад. Азизони ман! Ба
кадри модарони ба чон баробари
худ бирасед, зеро
модарони мо аз тамоми зару зевари
дунёи
болотаранд.>>>>>> Эй писар
андеша кун, бор
рохи шайтони марав, Бо адаб бошу
даме,аз
кухи инсони марав. Хурмати модар
падар
бороят амри хак, Хак парасти пеша
кун,бар суи нодони марав. Зикри
хак бар
забону,ояти"Куръон" ба дил, Хар
кучое
мерави бе зикри раббони марав.
Моли
мардумро махур,он мору каждум
мешавад,
Чашм бикшо аз паи нафси хайвони
марав. Эи
Карим омузу хам оламу одам шинос,
Назди нокас хеч гох, бо ашки
борони марав.