Миртемир ҳозирги замон ўзбек шеъриятининг ривожланишига салмоқли ҳисса қўшган ардоқли лирик шоирдир.

Комил Яшин таъкидлаганидек, Миртемир ХХ аср ўзбек шеъриятининг тамал тошини қўйган устоз, оқсоқол шоирларимиздан. У ғоятда меҳнаткаш, жафокаш, хассос, билимдон, камтар сўз санъаткоридир. Ватанпарвар шоир классик адабиётимизнинг барҳаёт анъаналарини, халқ оғзаки ижодини чуқур ўрганиб, ҳозирги ўзбек адабиётини бойитди, юксакликка кўтаришда зўр куч сарф этди. Шу билан бирга Миртемирнинг таржимонлик санъати бутун борлиғи билан ўзлигини намойиш қилди. Ўзбек китобхони шоирнинг катта меҳнати туфайли А.С.Пушкиннинг шеърлари ва эртаклари, М.Ю.Лермонтовнинг шеърлари, Н.А.Некрасовнинг “Русияда ким яхши яшайди?”, М.Горькийнинг “Бўрон қуши ҳақида қўшиқ” каби ўлмас асарларни ўз она тилида ўқишга муяссар бўлди. Булардан ташқари Миртемир қирғиз эпоси “Манас”ни, қорақалпоқ эпоси “Қирқ қиз”ни, Мақсуд Шайхзода билан ҳамкорликда грузин шоири Шота Руставелининг “Йўлбарс терисини ёпинган паҳлавон” достонини ўзбек тилига ўгирди.Бугина эмас, у Генрих Гейне, Эжен Потье, Абай, Бердақ, Нозим Ҳикмат, А.Твардовский, Пабло Неруда каби шоирларнинг асарларини ҳам ўзбек тилига таржима қилди.
Адабиётшунослар таъкидлаганидек, Миртемир таржимани аслият даражасига кўтарган моҳир ижодкор эди.