Предыдущая публикация
Sentabr oyi, ko’chada
yomg’ir yog’ardi,
Yomg’irdan usti-boshi ho’l bir go’zal
qiz
ketardi.
Pushti rangli kiyimli qiz, kiyimi o’ziga yarashgan,
Qora-jingalak sochi beligacha tushgan.
Ko’zlari tiniq ko’m-ko’k moviy osmon
rangida,
Qizning yomg’irli yuzida o’zgacha
joziba. Lablari qip-qizil alvon ranga bo’yalgan,
Ko’rinishdan hali 18 to’lmagan. Soat 11
qo’lida pler qanaqadur ashula,
U nimadandur xafa mayus boqar
moviy ko’zla.
Sumkasida bloknot, ruchka, telefon ayfon,
Yana qanaqadir jurnal yozilgan 7-chi
son.
Yana bir pochka sigareta g’alati odat,
Baland bo’yli bola bilan birga tushilgan
sur’at. Yana tush, pamada, lak xullas pardoz-
andoz, Chetda yotar, g’ijimlangan
doktor
bergan qog’oz.
Qizcha xomush qaytardi kasalxona
tomondan, Tushkun kayfiyat sezilardi yuzidan.
Qizning qulog’ida hamon doktor etgan
so’z,
Tabrikliman yaqinda ona bo’lasiz.
Qizni qiynardi savol, onamga nima
diyman, Endi otamni ko’ziga qanaqib qariyman.
Yomg’ir yog’ar qizni ko’z yoshlarini
berkitib,
U yig’lashdan to’xtamasdi o’z aybini
bilib.
Qancha afsus, nadomat, lekin endi kech,
Bo’lar ish bo’ldi, vaqt o’tdi, qaytmaydi
hech.
Bechora tushkunlikdan aqldan ozar,
Chora topolmay o’zini o’ldirishga qaror
qilar. Qizcha bilardi o’zini o’ldirish katta
gunoh, Balki shunga pichirlardi: “Mani
kechirgin Olloh”.
Yuragida qurquv qayoqqadur oshiqar,
9 qavatli dom tomon qadami tezlashar.
Lift tugmasin bosadi yurak urushi tezlashar, Qiz o’ylagan axmoqlik
tobora
yaqinlashar.
Liftda turardi qizcha xuddi bir qafasda,
Xo’rsinardi, ox urardi har bir nafasda.
Ko’zini yumganicha boshini devorga urar, Qizning vujudida yana bir yurak
urar.
9-chi qavat lifti to’xtab eshigi ochilar,
To’g’rida oyna ortida osmon o’ziga
chorlar.
Qizcha ko’p o’ylamay o’zini oynaga urar, Oyna siniqlari qizni yuzuni tirnar.
Yer, Osmon, Quyosh aylanardi bosh,
Endi u yig’lamas tugab bo’lgandi
ko’zyosh.
Boshida ko’p hayollar, ko’p ishga
ulgurmadim, Hech bo’lmasa onamga xat yozib
qoldirmadim.
Butun umri o’tadi bir zumda ko’z
oldidan,
U dardlardan ozod soniyalik
parvozdan. U ko’p ozor chekdi, lekin juda oz
yashadi,
Bechora qiz tanasi yer bilan
to’qnashadi.
Atrofi to’la odam hamon yomg’ir
yog’ardi, O’rtada sukunat kimdur chetda
yig’lardi.
Kimdir yoqasin tishlar bu qandayin
daxshat,
Qiz bag’riga bosardi qonga bo’yalgan
asfalt. Ko’zlari ko’m-ko’k qizaloq, U misli lola-qizg’aldoq.
Ko’ngli gul ko’rmasdan hamon,
Xazonga aylanar umri.
18 ga hali to’lmay,
Xato qildi aqli yetmay. Shu xato
oqibatida, Qizcha yotar nafas olmay. Pushti rangli
kiyimli qiz, kiyimi o’ziga
yarashgan,
Qora-jingalak sochi beligacha tushgan.
Ko’zlari tiniq ko’m-ko’k moviy osmon
rangida, Qizning yomg’irli yuzida o’zgacha
joziba.
Lablari qip-qizil alvon ranga bo’yalgan,
Ko’rinishdan hali 18 to’lmagan.
Sumkasida bloknot, ruchka, telefon
ayfon, Yana qanaqadir jurnal yozilgan 7-chi
son.
Yana bir pochka sigareta g’alati odat,
Baland bo’yli bola bilan birga tushilgan
sur’at.
Yana tush, pamada, lak xullas pardoz- andoz, Chetda yotar, g’ijimlangan
doktor
bergan qog’oz.
Следующая публикация
Нет комментариев