Предыдущая публикация
Бу аёл «бошимдан ўтган
воқеаларни гапириб
бермоқчиман, иложи бўлса,
тўлиғича ёзинглар», деди.
Албатта, бунга рози бўлдик.
Қайғули ҳикоя сиз
— азизларни ҳам бефарқ
қолдирмаса керак…
Кейин оғир хўрсиниб, гап
бошлади:
— Яқинда турмуш ўртоғим
оламдан ўтди.
Унинг ғамгинлигини тушуниб,
ҳамдардлик билдирдим.
— Эрим жазманининг уйида,
унинг қўлида жон берган...
—деди суҳбатдошим алам
билан йиғларкан.
Нима дейишни билмай
қолдим, аслида бундай
вазиятда нима дейилишини
билмасдим.
Суҳбатдошимнинг кундош
азобида қоврилаётгани
сезилиб турарди. Хуллас,
индамай туришни афзал
билдим.
— Одамларнинг маломатидан
бош кўтара олмай қолдик.
Сўнгги кунларида мени бу
шармандаликка чидашга
гирифтор этиб кетган
эримдан нафратландим.
Ишонсангиз, кўзимдан бир
томчи ҳам ёш чиқмади…
Таъзия билдиришга
келганлар ҳам худди мени
масхара қилаётгандек,
устимдан кулгани келгандек
туюлаверди… Лекин аслида
бўлиб ўтган воқеага ўзим
айбдорман! — деди
суҳбатдошим кутилмаганда.
Чўчиб тушдим, наҳотки ўзи
уюштирган бўлса?
— Ҳайрон бўлманг, — деди у
мени ҳолатимни кўриб
тургандек.
— Аслида эрим
жазман орттиришига, у билан
яширинча учрашиб юришига
ва ўша ерда жон беришига
мен айбдорман! Фақат буни
кеч тушундим. Турмуш
ўртоғим дунёдан ўтгандан
кейингина кўзим очилди.
Энди у кишини қайтариб
бўлмаслигини биламан,
лекин бошқаларга сабоқ
бўлсин деб гапириб
бермоқчиман…
давоми бор... Силка оркале
борасиз! Олдиндан рахмат!
http://m.odnoklassniki.ru/dk?st.cmd=altGroupMediaThemeComments&st.themeId=62228208853133&st.groupId=50713897271437&_prevCmd=altGroupMain&tkn=794#lst
Следующая публикация
Нет комментариев