Предыдущая публикация
Тилеўберген ЖУМАМУРАТОВ:
Т О Л Қ Ы Н Д А
Балалық өткен басымнан,
Уйқыда көрген түс болып.
Суўда да жүздим жасымнан,
Көкке де уштым қус болып.
Шағлаған шаңқай түслерде,
Теңизде жүзип балықтай,
Есирип жаслық күшлерге,
Ойнадық қалақ жалықпай...
Жылларды бүклеп жипектей,
Өткенбиз таслап талайын.
Гаррылық алда түнектей,
Булдырайды қарайып.
Аралға келдим оралып,
Көзимнен ытқып жас шықты.
Назланды толқын буралып,
Салады еске жаслықты.
Тырнап та көрди тебендей,
Жеңдим мен оған бой таслап.
Баяғы бала, дегендей,
Ойнайды толқын ғоддаслап.
Теңселип теңиз булқынған,
Созады көкке өр төсин.
Тигеди кесте толқыннан,
Жамылдым жасыл көрпесин.
Биледи толқын сүзиўди,
Ҳеш биреў оған үйретпей,
Қоймадым қарсы жүзиўди,
Қалықлаған үйректей.
Басыма моншақ шашады,
Қатар-қатар дизилген.
Толқынлар зырлап қашады,
Бир-бириниң изинен.
Алдына шығып қамалап,
Бирин-бири қуўады.
Қас қаққанша балалап,
Толқынан толқын туўады.
Домаланған аршадай,
Аўдаңласып келеди.
Талпыныўға шаршамай,
Сыңқылдасып күледи.
Өнерин ойнап туўлайды,
Мың тилде сөйлеп тамаша.
Самал да шертти сырнайды,
Концертин көрдик оңаша.
Тартынба, теңиз солқылда,
Ләззет алдым күшиңнен.
Туўылған жанман толқында,
Сүйсиндим қатты ишимнен-
Деп тағы айттым досларға:
-Жаслығым қайта оралды.
Шыққандай бәлент асқарға,
Тарқаттым сонша қумарды.
1965-жыл
Следующая публикация
Нет комментариев