Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга
ўтирган эдик. Ул зот: «Ҳозир ҳузурингизга аҳли
жаннатдан бир одам чиқади», – дедилар.
Ансорийлардан, соқолидан тоҳарат суви оқиб турган,
чап қўлида ковуш тутган киши чиқиб келди.
Эртасига Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам айни
гапни айтган вақтларида, яна ўша одам кечаги ҳолида
чиқиб келди.
Учинчи куни ҳам худди шу ҳолат такрорлангач,
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўринларидан
туриб, мажлисдагилар тарқалганида Абдуллоҳ ибн Амр
ҳалиги одамга эргашиб борди-да: «Отам билан
орамиздан гап ўтиб қолиб, уч кунгача унинг олдига
кирмасликка қасам ичган эдим. Агар маъқул топсангиз,
менга шу муддат ўтгунча уйингиздан жой бериб
туринг», – деди. У одам «Хўп» деб жавоб берди.
Ҳазрати Анас ривоят давомида шундай дейди:
«Абдуллоҳ ўша уч кеча у билан бирга тунаганини, у
одамнинг кечалари ҳеч бедор бўлмаганини гапириб
юрар эди. Агар у одам безовта бўлса, ўрнида ағдарилиб
ётар ва бомдодгача Аллоҳни зикр қилиб, такбир айтиб
чиқар экан».
Абдуллоҳ яна шуларни айтган экан: «Аммо ундан фақат
яхши гапларни эшитдим. Уч кеча ўтгандан сўнг унинг
амали ҳеч нарса эмас экан, деган фикрга келай дедим.
Унга: «Эй, Аллоҳнинг бандаси! Отам билан орамизда
ҳеч гап ўтгани йўқ. Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи
васалламдан уч марта: «Ҳозир ҳузурингизга аҳли
жаннатлардан бир киши келади», деган гапни эшитдим.
Уч марта ҳам сен чиқиб келдинг. Сенинг ҳузурингдан
жой олиб, қиладиган амалларингга назар солиб, сенга
иқтидо қилиш орзусида эдим. Аммо каттароқ бир иш
қилганингни кўрмадим. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи
васаллам айтган гапларга сени нима эриштирган?» –
деб сўрадим.
У эса: «Ўзинг кўрган нарсадан бошқа ҳеч нарса йўқ», –
деди.
Қайтиб кетаётганимда у мени ёнига чақириб: «Ўзинг
кўрган нарсалардан бошқа ҳеч нарса йўқ. Фақат, мен
қалбимда мусулмонлардан бирор кимсага гина-кудурат
сақламайман. Ҳеч кимга нисбатан унга Аллоҳдан етган
яхшиликка ҳасад қилмайман», – деди».
«Сени ўша мақомга етиштирган шу хислатинг экан. Ана
шунга биз тоқат қила олмаймиз», – дебди Абдуллоҳ ибн
Амр».