Предыдущая публикация
Judayam ziqna boy
bo'lgan ekan. Bir kuni qo'shni
qishloqqa oshnasinikiga
mehmonga boribdi. Endi
o'tirgan ekan, uydagi shamni
o'chirib keldimmi yo'qmi, degan
savol qiynay boshlabdi. Borib
kelay desa yo'l uzoq, bormay
desa shamni erib qolishini
o'ylab yuragi uvishib ketibdi.
Oxiri chidolmay yo'lga tushibdi.
Xalloslab uyiga kelib, eshikni
taqillatibdi. Xotini chiqib,
eshikni ochmoqchi bo'lgan
ekan...
Boy:
— Eshikni ochma, hadeb ochib
yopilaversa eshik yemirilib
ketadi. Uydagi shamni uchirib
qo'y, shuni aytishga kelgan
edim. Men shundoq izimga
qaytib ketaman. Tayyor oshdan
qolmay.
Xotini:
— Voy dadajonisi-ey, menku
shamni allaqachon o'chirib
qo'yganman, siz shu gapni
aytish uchun shuncha yo'l bosib
keldizmi, kovushingizni tagini
yemirib?
Boy:
— Xavotir olma xotin, kovushim
qo'ltig'imda
Следующая публикация
Нет комментариев