Предыдущая публикация
Бир қиз хонадонга келин
бўлиб тушди. Икки хафталик
ёш келинчак эди. Эри узум
хомток қилай деб чиққанда,
сўридан йиқилиб умуртқаси
синиб тўшакка ётиб қолади.
Шахарни
хамма шифохоналарига
боради шунда маълум
бўладики. Йигит бошқа оёққа
турмаслиги. Ногирон бўб
қолади. Шунда аёлини
чақириб: Сенга жавоб сендан
розиман мен бошқа оёққа
турмайман кетавер деганда.
Йўқ мен сизни деб шу
хонадонга келдим, никох
хутбаси икковимизга ўқилган,
сиз билан яшайман деб, шу эри
билан 45 йил хаёт кечириб на
бола чақалоқ овози, на тўй
хашаматлар, на қуда
андачилик қилди. Ёшлик
даврини шу ногирон эри билан
ўтказиб. Шу эрини оқ ювиб, оқ
тараб шу хаётга чидаб яшаб
келди. Эрларини ахволи
оғирлашиб ўлим олдидан
аёлини чақириб: Аёлига гулдай
умрингни, ёшлигингни
мендек бир ногирон эринга ба-
ишладинг, сендан розиман.
Сендек Жаннати аёллар бор
экан дунё хали нафас олиб
турибди деб Аллохдан йиғлаб
аёлини хаққига дуо қилиб
дунёдан ўтиб кетган
эканлар . . . ! ! !
Следующая публикация
Комментарии 1