Предыдущая публикация
Ҳазрати Мусо дар биёбон
мерафт.Ногоҳ як парандаи сафед
омада
дар китфи ҳазрати Мусо нишасту
гуфт;
Эй Мусо,эй пайғамбари Худо, маро аз ин уқобе ки аз паси ман сайд карда
истодааст наҷот бидеҳ.
Ҳазрати Мусо дар ҳол ин парандаи
сафедро гирифту дар остинаш
пинҳон кард.
Ҳамин замон уқоб омаду гуфт; Эй Мусо ин сайди ман ҳаст, луқмаи
ман ҳаст, вайро раҳо кун. Ҳазрати Мусо гуфт:-бисёр хуб
мешавад, эй уқоб барои ту як
гӯсфанд медиҳаму парандаи сафеде
ки аз ман наҷот талаб карда
аст,ҳаминро ба ту надиҳам.
Уқоб гуфт;-не гӯшти гӯсфанд барои ман хуб нест.
Ҳазрати Мусо гуфт, бисёр хуб
мешавад , эй уқоб аз ҳамин рони
гӯшти пои худ ба ту медиҳам,лекин
раҳме бар ҳамин паранда бикун.
Ҳамин замон паранда аз остини ҳазрати Мусо берун шуду гуфт- „Ман
Чабраил ҳастам” Ва он уқобе ки буд
гуфт- „Ман Микоил ҳастам.
Омадем ки раҳми туро санҷем ва
дидем, ки чи қадар раҳм доштаи".
Аз ин хотир мусалмон бояд раҳм дошта бошад. Мусалмон бояд
шафқат дошта бошад. Ҳамин
мусалмон ҳаст. Мусалмон он аст, ки
аз дасту забони ӯ касе озор наёбад.(?)
Следующая публикация
Нет комментариев