Предыдущая публикация
yine akşam oldu hava karardı ortalık her zamanki gibi yine çok sessiz yada sensiz ayırt edemiyorum artık çünkü benim ışığım sendin zifiri karanlıklarda bile o ışıl ışıl uğruna öldüğüm gözlerindi her tarafı aydınlatan ya şimdi ?
şimdi yoksun yanımda,hayatımda,hayalimde yine her yer zifiri karanlık ama artık alıştım daralmıyorum sıkılmıyorum yokluğun eskisi kadar yakmıyor canımı yanlış anlama unuttuğumdan falan değil artık hissetmiyorum yüreğimi bedenim uyuşmuş öyle çok yıktıki gidişin beni kırıldım işte oysa söylemiştim sana bunları eğer bir gün bırakacaksan beni hiç sevme hiç bağlama kendine,alıştırma dayanamam yıkılırım biterim diye ben sensiz adım atamazken hayal kuramazken onuda geçtim sensiz nefes bile alamazken sen sonumun ne olacağını bile bile ateşe attın beni,kendi ellerinle yaktın ve dönüp arkana bile bakmadın sana beddua etmiyorum sevgili sana birşey olmasından korktuğum için değil o halini görüp yine ben üzüleceğim için..
Следующая публикация
Нет комментариев