каттаю кичик «Хожи бува» деб
эъзозлашади. Хушфеъл,
такводор инсон. Набиралари
Рукиябону ва Рохилакизга хаж
сафаридан яхши ният килиб
иккита жойнамоз олиб келди.
Кизалоклар роса суюнишди.
Биринчи куниёк, жойнамозни
ёзиб, бувижониси ва ойисига
таклидан намоз ýкиган
бýлишди.
— Намоз хали сизларга фарз
эмас, чирокларим.
Жойнамозни сандикка солиб,
саклаб кýйинглар, вакти келиб
намозни бошлайсизлар, —
деди Хожи бува.
Орадан кýп утмай, Рукиябону
касалликка чалиниб, муолажа
ва дори-дармонлар фойда
бермай, ахволи огирлашиб
колди. Инжикликми,
алахсирашми, бир куни
сандикдаги жойнамозни
сýраган эди, кýнгли учун олиб
бердилар. Жойнамозни
ушлаганча кýллари калтираб,
уни ёзишга уриндию, лекин,
мажоли йýк эди. Куни битган
экан, кизалок 7 ёшида хаётдан
кýз юмди.
— Ибодат устида, боши
саждада жон берган солих
инсонлар хакида эшитганман.
Бу норасира гýдакнинг жони
узилаётган пайт кýли
жойнамозда колганини кýриб,
багрим эзилиб кетди.
Кýнглимда армон колди:
Маккаи Мукаррамадан ният
килиб келтирган бу
жойнамозда намоз ýкиш
маъсума набирагинамга насиб
килмади, — деди Хожи бува
юзлари ва соколини кýз
ёшлари ювиб.
Мусибатдаги сабрнинг савоби
улуг. Таъзияга келган дýсти
Хожи бобога таскин берди:
— Йигламанг, биродар. Илохи,
киёмат кунида набирангиз
шафоатчи, шу жойнамоз эса
устингизга соябон бýлсин!
Жудолик яраси хали битмаган
Хожи бувани катта набираси
Рохила кистаб колди:
— Менга жойнамозимни олиб
беринглар, намоз
ýкимокчиман.
— Озрок сабр кил, болажоним.
Эндигина тýккиз ёшга тýласан:
намозни келаси йил бошласанг
хам бýлади.
Рохила кýнмади, сýзида туриб
олди:
— Сингилчам Рукия мендан
икки ёш кичик эди, намоз ýкий
олмай кетди. Жойнамозни
беринглар!
Жойнамоз сандикдан олиб
берилди. Рохила энди
бувижониси ýргатгандай
намознинг шартларини
бажаришга киришди.
— Бобожон, бобожон! — деди
бир куни Рохила севинчи ичига
сигмай, Рукиябонуни тушимда
кýрибман, ажойиб бир богда
юрган эмиш. У бирам гýзал,
бирам чиройли гулларни менга
териб берибди.
Хожи бува жаннатнинг
таърифини сýзлаб, неварасини
хушнуд килди.
Киссадан хисса шуки, намозни
эрта-индин, бир йилдан сýнг,
ýгил-кизларини уйлаб-
жойлагандан кейин ёки
нафакага чиккач ýкирман, деб
юрган сиз якинларимга айтар
сýзим: FАФЛАТ бизни армон ва
андухларга етакламасин! Ахир,
умримиз канча вакт колганини
хеч биримиз билмаймиз-ку!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев