Qalamning dardli nolasi.

Hali tong otmagan. Soat chamasi ertalabki to‘rtdan o‘tgandi. Uyqum qochib uyg‘onib ketdim. Aslida uyquni necha soat bo‘lsa ham kanda qilmaydiganlar xilidanman. Bu kecha esa atigi uch soat uxladim-u, lekin, ancha tetik uyg‘ondim. Ishim soat 8:30 da boshlanadi. Men esa soat oltidan ishga otlanyapman. Balki, bundanam ertaroq chiqardim, afsuski, metro tonggi oltidan keyin yura boshlaydi-da. Ozroq aylanib, ertaroq ish boshlayman deb o‘yladim. O‘yladim, o‘ylagandim, o‘ylayapman… G‘alati kun. G‘alati voqealar bilan boshlandi. G‘alati tuyg‘ular. Eskalatordaman-u tezroq tepaga ko‘tarilishini xohlayman, shoshayotgan joyim yo‘q, lekin nimadandir kech qolayotgandekman… Qariyapman shekilli… Ajoyib kun – Bolalar… Sevimli taronalardan bittasi. Hursaaaaandman, buuuuugun seeeeeeeni ko‘o‘o‘o‘o‘ramaaaan… Ulgurmadim… Kecha bir qizni ko‘rgandim… O‘sha qiz, metrodagi go‘zal, aniq o‘sha qiz edi. Sariq-pushti aralash uzun ko‘ylak, bahorda qiyg‘os gullagan o‘rik daraxti kabi. Unutib bo‘larkanmi… Ulgurmadim, u metro poezdlaridan biriga minib ketdi. Soat 7:00 ertaga ham shu yerda kutaman. Kutaman, kutgandim, kutyapman… Ish. Oddiy ish, yoqimli, sirli… Maoshi ham kam, demak, nima ishligi haqida bilish ham qiziq emas. Metro. Odamzod shunaqa, qayerdadir yomonlikni xis qilsa yaqinlashgisi kelmaydi, yaxshilikni xis etsa ketgisi kelmaydi. Bu gaplarni eslashimga sabab esa: “Sevgi jonga ozor beradi” – deyishardi… Kamina esa sevgini boshqacha xis etyapti… O‘rik gullariga ko‘milgandek. Oq-pushti gullariga termulib ko‘zni uza olmayotgandek. Shoir bo‘lganimdami… She’r yozib ta’riflab berardim… Vaqt, tun, tong, kun, metro, sevgi, o‘rik guli… Sevgi jonga ozor berarkan rostdan, ko‘zga uyqu kelmaskan. Orangizda sevgidan kasallanganlar bo‘lsa, ayting, gapim rost-mu, yolg‘on- mu?!! Ko‘rmadim. Uni kechagina ko‘rgan bekatimda bugun ko‘rmadim. Balki, u doim aynan shu vaqtda o‘tmas, balki, u bir martagina shu yo‘ldan o‘tgandir… Balki, u ham meni ko‘rib yoqtirib qolgandir, shu sababli uyalib mendan qochib yurgandir… Balki… Bo‘lishi mumkindir, ozroq umid bordir, orzularga berilsa bo‘lar… Xullas, balki so‘zi yurakka tirgakmikan deb o‘ylab qolaman ba’zida. Metro. Hali ham uni kutyapman. Boshqa qiladigan ishim ham yo‘q. Chunki, soat 7:00; tong saharlab metroga tushib olganman… Sahar… O‘sha sizmi o‘rik gullarin, Sevgan barno, sevdirgan barno. O‘rik gulli ko‘ylagin kiyib, Pinhon boqib lol turgan barno. O‘sha sizmi umr bo‘yi men, Eslaganim, eslatganim yor. O‘sha sizmi, ha o‘sha sizsiz, Talpinmaydi qalbim bekordan- bekor… – qo‘shiq matni adashmasam shunaqaroq edi, ajoyib guruh… Meni sevgim uchun yozilgandek go‘yo… Kelmadi. Uni ko‘ra olmadim… Ishga borishga bordim-u, ishlagim kelmasdi. Rosa jonga jafo bo‘ldi bu sevgi… Sovg‘a… Boshqalar uchun bilmadim qanaqa-yu, lekin, menga o‘z qo‘llarim bilan sovg‘a yasash yoqadi. Chunki, sovg‘a ko‘zni emas qalbni quvnatishi kerak. –Eshitganmisiz: “Nega erkaklar tongda ko‘ylaklari dazmollanmaganidan jaxllari chiqadi!?” “Ayolini urushishga bahona uchun…” – deysizmi!? –Adashasiz! Sevgan yorini qo‘llari tekkan ko‘ylakni kun bo‘yi egnida kiyib yurish baxtidan mosuvo bo‘lganlaridan g‘azablanishadi! – bu gaplarni men o‘ylab topmadim, yoringizdan so‘rang qani, bular yolg‘onmikan??? Bu tuyg‘u faqatgina erkaklarga xos emas, chunki, odamlar bir- biriga qalban yaqin bo‘ladilar. Balki, bu tuyg‘u ayollarda nisbatan ancha yuqoriroqdir. Bekorga ular nozik qalb sohibalari emasdirlar. Asosiy isbot esa: “Dunyo olimlarining fikricha, dunyo odamlariga “handmade” narsalar juda yoqadi!” Yaxshiyam internet bor. Qilib ko‘rmaganlar uchun tekin maslahat: Internetdan sevgi izhorlari, sevgi voqealari, romantik sovg‘alarni qidirishni boshladim…Uch-to‘rttasini tanlab, kompyuterimda saqlab qo‘ydim. Uyga… Ko‘cha. Metro. Ko‘cha. Yomg‘ir. Uni o‘ylab ketayapman. Hali bunchalik, begonalardan kimnidir o‘ylamagandim. O‘ylamagandim, endi o‘ylovdaman, o‘ylayapman…Endi u begona ham emas. Itlar – odamzodning haqiqiy sodiq do‘stlari… –Ex, la’nati – qo‘rqitib yubordi. Yuz qadamlar naridagi “Suv sport saroyi” ning qo‘riqchi itlari yo‘ldan o‘tayotgan bir qizga xurayotgan ekan. Chiroyli qiz ekan, itlar biladi kimga xurishni! Qizga yaqinlashganim sari nafas olishim sekinlashib borardi… Bu o‘sha metrodagi go‘zal, “O‘sha sizmi” dagi o‘rik gulli ko‘ylakli qiz edi… O‘sha sizmi… Ha, o‘sha sizsiz. …O‘rik gulli ko‘ylagin kiyib, Pinhon boqib lol turgan barno… Lera… shu kuni juda ko‘p narsalarga tushunmadim, lekin, shuni tushundimki, o‘sha o‘rik gulli ko‘ylakli qizning ismi Valeriya ekan. –Lera! – uning ortidan bir qiz yugurib kelardi. Rus qizi, ruschada nimadirlar deb qiyqirishdi, sakrashdi… Bir chetda ularni gapiga tushunmasdan anqayib turgan mendek oshiq-u devonani ko‘rib, o‘rik gulli ko‘ylakli qizning o‘rtog‘i undan ruschada – kim bu? – deb so‘radi. Lera javob berishga ulgurmasdan chaqqonlik qilib: “Majnunman” – dedim. Haydab yuborishmaslaridan sekin juftakni rostlab, ketguncha sho‘xligim ham tutib ketdi: “Ladna Lera, do zavtra” – deb zo‘rg‘a bilganimcha ruscha g‘udrandim.Tuni bilan hayolimdan Leraning hayrona bo‘lib qolgan chexrasi-yu, uni hazilomuz turtkilagan o‘rtog‘ining qiliqlari hech chiqmadi. Majnunman-e…Ismim bo‘lmasa ham laqabim bor endi. Qayerdadir “Majnun” yoki “Majnunman” so‘zini eshitib qolsa o‘girilib qaraydi, mabodo ko‘zi tushib qolsa sinchkovlik bilan o‘qiydi… Sovg‘a jo‘natish payti keldi. Boshqa ne qilarimni ham bilmayman-da… Ruscha bilmasam, borib gapira olmasam. Oyni uyaltirgan qiz “Tili yo‘qni sevamanmi?” – demaydimi… Yaqinda shoir ham bo‘lib ketsam ham ajab emas. Rus qizi…Birovni qizini yomonlash oson-da a!? Rus qizi yomonmi?! Mendan so‘rang, kimni qizi yomon deng!!! –Uyimda singlim bor. Singildek akaga mehribon topilmaydi bu dunyoda. Uning ko‘zidan yosh tomsa, akaning tinchi bo‘larmi! O‘zini dardini unutib singlisini o‘ylaydi… Uning nomi buzulsa, kalta-kulta kiyib, ko‘zlarini o‘ynatib ko‘chalardan o‘tganda to‘p-to‘p erkak-u yigitlar “iplarini uzishsa” – akaning yuragi tinch turarmi! Mard yigitni yoriga, opasi-yu singlisiga kim suqlanib qarabdi! “Kimni qizi yomon?” – deb so‘raganmidiz. Bilmadim, meni singlim bor u juda yaxshi qiz. Va ishonamanki, xuddi mendek akalarning ham xuddi menikidek yaxshi opa, singillari bor… Rus tili… Necha yildan beri o‘rganmadim. Yoshligimda o‘qituvchimiz stulni ko‘tartirib qo‘yib aytardilar: ‘Kerak bo‘ladi! O‘qigin…’ – deb. Kerak bo‘larkan, rus tilini bilmadim-u, sevgi kerak bo‘larkan. Rus qiziga o‘zbekcha o‘rgatishga to‘g‘ri keladi endi… Sovg‘a. Ilk sovg‘a. Kun bo‘yi uni o‘yladim, nima sovg‘a qilsam ekan. Qanday qilib topshirsam ekan… Axiyri topdim. Do‘konga kirib, o‘n blok oddiy qog‘oz salfetka oldim, endi o‘sha sizga aytganim, yurakka yaqinroq bo‘ladigan “handmade” ni o‘z qo’llarim bilan yasayman. Sevish kerak, sevilish kerak! Muhabbatni armonlar-u azoblar, rashk-alamlarning ko‘chalarida adashtirish kerak emas! Sevgi azob berish uchun emas, baxt berish uchun keladi… Gul… Oddiy qog‘oz salfetkadan… Shunaqasi ham bo‘ladi. Ishonmaysizmi? Bir kun salfetkadan gul yasashni o‘rgataman unda. O‘n blok salfetkani ichida besh yuz dona bo‘ladi, qoq o‘rtasidan kesilsa mingtaga yetadi. Mayda ishligi uchun ancha vaqt ketadi, mingta gulni ikki kunda yasab tugatdim.Vaqtning qancha ketishi muhim emas, aslida, ishning qanchalik go‘zal qilinishi muhim… Sizda ham shunaqami; biror ishni juda xohlasangiz qancha vaqt ketishi-yu, qiyinchilik uyoqda tursin, ko‘zga uyqu ham kelmaydi. Bitirganimda soat kechki birdan oshgandi, internetga kirdim, onlayndagi do‘stlarimdan biridan “Leraga” so‘zi ruschada qanaqa bo‘lishini o‘rganib oldim: “Leru” bo‘lar ekan… Chiroyli-a!? Jami mingta gul qo‘limda-yu, o‘rik gulli ko‘ylakli qizni qayerdan topaman endi??? Suv sport saroyi… Ikki kun kutdim yo‘q. Yoki, vaqtni noto‘g‘ri hisobladim-mi, uni uchrata olmadim… Metro… O‘sha qaynoq metro bekati. Tong… Ishga otlanyapman-u hayolim Lerada, Majnun ham bunchalik Laylisini qidirmagandir. Har holda, metroda tentiramaganligi aniq… Majnundan ham a’loman… Maqtanmoqchimasman, lekin, rostdan shunaqa. Sevganlar, sevishganlar bo‘lsa aytsin, sevganingizga bir donagina gul olib borishni ba’zida unutasiz to‘g‘rimi? Yoki, sevganingiz gul olib kelish o‘rniga, doim boshingizni qayoqdagi rashki bilan qotiradi, shunaqa emasmi? Keyin, Majnun hozirgi “majnun”lardek faqat siqilishni eplagan xolos. Garchi, ijtimoiy tarmoqlarda statuslar yoza olmagan bo‘lsa ham. Metro poezdi kelib qoldi… Ex hayollar…Yana ishga otlandim. Odat… Foydali bir odatim bor. Buni doktorlar tasdiqlashganmi yo‘qmi bilmadim, lekin, menga juda asqotadi. Hozir hamma kompyuterdan foydalanadi, bu esa ko‘zlarga ta’sir etmasdan qolmaydi. Men esa har metroga tushganimda ko‘zlarimni dam oldiraman. Qanday qilibmi? –Unda sinab ko‘ring, balki foydasi tegar; metro poezdining o‘tirgichlari katta oyna oldida joylashgan, o‘sha oynaning o‘rtasida joylashaman va to‘g‘ridagi oynaning narigi tomoniga qarayman, u yerda ham yana bitta oyna bor. Undan ham nariga qarayman… Cheksiz qorong‘ulik paydo bo‘ladi, ko‘zlarim birdan tinchlanishni boshlaydi. Boshqacha odam emasman, mening ham ikki donagina ko‘zim bor. Siz ham sinab ko‘ring keyin aytarsiz…

Qalamning dardli nolasi.

Hali tong otmagan.

Нет комментариев

Qalamning dardli nolasi.

Mustafo )))

Bu guruxda søkiniw mumkin emas.

Ольга мезенцева бегиян

Ученые

Mustafo )))

Qaysi rangni yoqtirasiz?...

Mustafo )))

O'Z JUFTINGIZ SIZGA

Mustafo )))

O'Z JUFTINGIZ SIZGA

Mustafo )))

YEVROPA va

Mustafo )))

Hali tong otmagan.

Mustafo )))

"ALLOH QALBIMIZDA BO'LSIN"

Mustafo )))

Кўп йилларки бир ака ука