Предыдущая публикация
cremlit, tkivilit,monatrebit ganvlili wlebi ,,movwydi am sofels,gavxdi mkvidri maradisobis..
axla me ukve usasrulobis var binadari... srulyofilebis ziebashi shemomagamda,wutisofelshi damigamda,aq ki natelma momwra tvali... saocaria,rom ase mokle mergo sicocxle,sakvirvelia bedi mtarvali... saukuno dgis dasawyisia is avbediti dila mziani... movkvdi amqveynad,magram im qveynad dge maqvs nateli da azriani... ar daidardot,sul sxva ramea ase sikvdilic... cxovrebis wuwys da amaoebas,biwierebas da umsgavsobas vaqcie zurgi... aq gzas minatebs tqven mier wmindad dantebuli santlebis shuqi... mogeferebit,chemo mshoblebo,dano da zmano, - nugesho,satrfov - imedo da moketeno! me aq mawuxebs tqveni dardi,tqveni tirili da oxvra mware... sheishret cremli! me saukuno soflis mkvidri var ukve! ilocet chemtvis"!...
Следующая публикация
Комментарии 11
უკუნია,
ცაზე მთვარეც არ ანთია,
ყოველი დღე,
დარდით სავსე კალათია,
შენზე ფიქრის ოცდაოთხი საათია.
ჩემი ფიქრები ახლა შენია...
შუაღამისას მთრთოლვარედ რომ გწერს,
ამ ლამაზ სიტყვებს, ჩემი ხელია.
მიყვარხარ ვერ გრძნობ?! მაშინ უფალს ვთხოვ,
რომ გაგრძნობინოს ჩემი ვედრება,
შენ ტკბილად გძინავს მე კი ამაღამ,
მხოლოდ შენს ფიქრში ჩამეძინება...
თითქოს გამხელის წუთები დგება
ჩუმად მკარნახობს სიტყვებს განგება,
მიყვარხარ მეთქი არ გეტყვი რადგან
სიყვარულს აზრი დაეკარგება..
როცა ყველაფერს ქარი წაიღებს,
გრძნობას გაფანტავს თეთრი ნისლები,
ჩემში დარჩება ლამაზ ოცნებად,
ჩემი ცხოვრების ფიქრი იქნები.
სათქმელი იქნებ ბევრჯერ ვერ გითხრა,
მე შენთან კარგო დუმილიც მიჭირს,
რამდენჯერ ჩუმად მომნატრებიხარ,
ამ გულის გარდა არავინ იცის!
მოგონებები მამტვრევენ ტანში.
გარეთ თოვს, ისევ ისე თოვს ახლა
ისე თოვს როგორც მოთოვა მაშინ.
ეს თოვლი, იმ თოვლს არაფრით არ გავს.
არც ეს დღე არ გავს იმ დღეებს წასულს.
ის თოვლი უკვე წლებია დადნა
და ის დღეებიც ჩაბარდა წარსულს.
მე კი ვგრძნობ ისევ იგივე დავრჩი.
მოგონებებიც იმგვარად მტკივა.
ახლაც სითბოში სრულიად მარტოს
ისევ იმ ზამთრის სუსხითა მცივა.
ისე თოვს როგორც მოთოვა მაშინ,
გულს მონატრება თოვლივით ადნობს.
მოგონებები ამტკივდნენ ტანში,
მოგონებებით ვიცოცხლებ მარტო....
მერე რაა,რომ მე და ლექსი ერთად ვებრძვით უშენობას?
მერე რაა,რომ მალე თოვლი ზაფხულისას მოშლის ხვატებს?
მერე რაა,რომ იანვარი კიდევ ერთ წელს მომიმატებს?
მერე რაა,რომ შემეჩვია ცოტა ცრემლი, სევდაც ცოტა?
მერე რაა, რომ ჩემი თავი ერთი წუთით შემეცოდა?
მერე რაა, რომ ღამეს ვაგლეჯ შენი სუნთქვით გამთბარ წუთებს?
მერე რაა,რომ ატირებულს შენი გული დამაყუჩებს?
მერე რაა,რომ შემიყვარდი უჩვეულო გითხარ რამე?
მერე რაა,რომ შენ ცოტა და მე ძალიან შეგიყვარე?
მერე რაა,რომ ამ ზამთარში ვცდილობ აღარ გაგიავდრდე!
მერე რაა,რომ გარეთ ქარი სასეირნოდ იწვევს ქუჩას
მერე რაა,რომ ცივა ცოტა,ცოტას მართლა არაუშავს!
მერე რაა,რომ გამიგრძელდა ლექსი,რა ვქნა,მაპატიე,
მერე რაა,რომ ვერ შევძელი, აქაც ვეღარ ჩაგატიე.
მერე რაა,რომ კიდე დავწერ შენს თავს იქაც დაგანახებ,
მერე რაა,რომ მეშინია ნაპოვნიდან -დაკარგვამდე
იმ დიდ და უსაზღვრო წყენას,
რასაც მისგან წასვლა, რასაც მოტყუება
ბოლოს გულის ტკენა ექვა,
ეხლა მომენატრე, ისე მომენატრე
როგორც ბრძენ მოკვდავებს ღმერთი
ვიცი ბოლოს მოვალ, ვიცი მე მოვაღწევ
შენ კი... დამიხვდები წყენით
დღეს გული მტკივადა და..
საშველად ისევ შენ, მხოლოდ შენ, მარტო შენ გიხმობ
ისე გელოდები, ისე იმედებით
ხვალ ან ზეგ მოხვალო თითქოს
შენი მეხოტბე ვარ, უფლის დაძალებით
თავს შენი ფიქრებით ვირთობ,
ფიფქები ფიქრებად მათოვენ ოცნებას
ხვალ ან ზეგ მოვაო თითქოს .....
არ გაპატიებ მე, ვერ გაპატიებო
იმ დიდ და უსაზღვრო წყენას
რასაც თვალზე ცრემლი, რასაც ეგ შიშორე ბოლოს სინანული ერქვა
ეგ სახე მეხატება ღმერთად..
შენც მენატრები და წარსულიც მენატრება
ორივე მენატრებით ერთად..
მე აქ ყველაფერი სულ შენს თავს მახსენებს..
გული რომელ ერთს გავუყო ნეტავ...
წარსულის მონატრებას ავიტან როგორმე
შენს მონატრებას კი რა ვუყო ნეტავ...
მენატრები!!!მაგრამ ტირილს მხოლოდ ჩემთვის ჩუმად ვბედავ...
მენატრები!!!რა ვქნა თუკი უშენობას ვეღარ ვუძლებ,
მენატრები!!! სევდიანი კვლავ გავყურებ ნაცნობ ქუჩებს...
შენს ლოდინში ცრემლიანი კვლავ ავივლი ნაცნობ აღმართს...
შენზე ფიქრში უშენობის კიდევ ბევრი ღამე გავა,
შენზე ფიქრში სწრაფად გადის მარტოობის მწარე წლები....
მაგრამ რა ვქნა მე თუ მაინც ძლიერ,ძლიერ მენატრები.
და ემსგავსები ზაფხულის სიზმარს,
მე მტკივა რადგან
ასე გაქრობა არ მქონდა ფიქრად...