Ukraina, 2011-yil.

Yigit
va qiz mashinada ketib
borishardi. Havo öta
sovuq, kuchli qor
yog'ardi. Shahardan
qishloq tomon
ketayotgan mashina
tun chökishi bilan yölni
yoritishga ojizlik qila
boshladi. Aksiga olib bir
hafta töxtamay yoqqan
qor yölni qoplab olgandi.
Manzilga yaqin qolganida
mashina qiyaliklarning
birida sirpanib ketadi va
yöl chetidagi daraxtga
borib uriladi. Yigit va qiz
jarohatlanishmaydi.
Faqat ular qolgan 7-8
km masofani qanday
bosib ötish mumkinligi
haqida öylashardi. Yaqin
atrofda boshqa
boshpana yöq. Bu chetki
yöldan bunaqa havoda
ötkinchi mashinalar ham
ötmasdi. Avvaliga ular
mashina ichida ötirib
kutadilar. Lekin havo
harorati -40 gradus
atrofida sovuq edi.
Sovuq asta-sekin ularni
azoblay boshladi.
Ustiga-ustak
hadeganda najot
uchqunlari
körinavermasdi. Ular
sovuqda kutish befoyda
ekanligini tushundilar va
qolgan yölni piyoda
bosib ötishga qaror
qildilar. Yarim tunga
yaqin vaqtda yigit va qiz
qorli yöl uzra oldinma-
ketin ketib borisharkan,
bir-necha daqiqa ichida
oldindan urayotgan öta
dahshatli izg'irin ta'sirida
oyoq va qöllari butkul
sovuqdan qotib qoladi.
Bir soatcha yurishgach
ularning tanalarida
sovuq ta'sirida qon
aylanishi ham
sustlashib, holsizlana
boshlaydilar. Xatto ular
öz tanalarini sezmay
qoladilar. Nihoyat qiz
xushini yöqotadi....
Xushiga kelganida u
qishloqda, issiq
uylarning birida yotardi.
Yigitni söragan qizga u 2
kun oldin vafot
etganligini aytishadi.
Ösha tunning ertasiga
yöldan ötayotgan yuk
mashinasi haydovchisi
qor ustida chözilib
yotgan odam tanasini
köradi. Yaqin kelganida u
yerda 2 kishi ekanligini
payqaydi. Qor ustida
yupqagina kiyingan yigit,
uning köksiga bosh
qöygan holda yigitning
paltosiga örab qöyilgan
qiz bexush yotardi.
Ösha vaqtda yigitning
yuragi muzlab urishdan
töxtab bölgandi... Yigit
paltosini yechib bexush
qizni örayotganida
özining ölishi
mumkinligini bilardi. Bu
ishni u qahramonlik
uchun emas, shunchaki
tabiiy bir harakat
sifatida ongli ravishda
bajargandi. Ehtimol ösha
ongli harakatni insonlar
sevgi deb atashar..