Предыдущая публикация
ЧАВОНЕ БУД,КИ духтареро дуст
медошт ва
хамеша дар фикри у буд ва гам мехурд. Хар
гохе,ки байни писару
духтар нофахмие ба
вучуд меомад,пас ин писар худро дар зиндон тсаввур мекард. Ишк ва
мухаббат чунон дар вучуди ин чавон реша
гузошта буд,ки хатто лахзае
худро бе дустдоштааш тасаввур карда
наметавонист. Чанд руз кабл дар
байни писару духтар нофахмие пайдо шуд. Писар бошад,
баъди адои намози шом аз
масчид омад ва
дар хонаашон хоб рафт. Ва ашкхои пур аз мехру
мухаббат чехраи ин
чавонро мешуст,аммо кассе дарди дили ин чавони поксириштро
намедонист. Аз сабабе,ки чавон хамеша дар
фикру хаёли дустдоштааш
буд, пас дар хобаш дустдоштаашро дид,ки
чунин мегуяд: азизам! Дигар
мо хам буда наметавонем, зеро дили ман аз ту шикастааст. Чавон бошад,
дархол аз хобаш бедор шуд ва
сари худро ба замин фуру карду аз чашмонаш
ашки чудои чори шуд.
Дар хамин хангом буд,ки модараш
дари хонаро кушод ва хост фарзандашро ба таъомхури даъват кунад,
аммо вакте гиряхои нолони фарзандашро дид,
пас чунин гуфт: чону
чигари ман чи осебе ба ту расидааст?? Охир бигу
—дилам реш мешавад.
чи шд ба ту?? Писар бошад, хакикатро аз модараш пинхон накарда, бо
хазорхо оби чашм модарашро ба огуш гирифт
ва гуфт: модарчон! Хамаш
хуб аст, ту
гамгин машав. Ман хуб хастам иншоаллох.
Модараш гуфт: чони ман! Чизе дар дил дори ба ман бигу, ман сири туро пушида нигох медорам
ва ба хеч касс намегуям.
Модар гиря
кунон гуфт: агар ба ман нагуи,пас ман аз наздат
дурр шуда наметавонам, охир бигу чони ман!
Писар бошад ба модараш гуфт:
модарчон!
Духтареро дуст медорам. Акнун як сол
мешавад,ки мо якдигарро дуст
медоштем ва якдигарро мефахмидем, вале ду
руз мешавад,ки мо аз хам чудо шудаем-гуфта гиря меард. Модарчон!
Хатто у чанд муддат
пеш дар хобам даромад ва гуфтки МО ДИГАР БО
ХАМ БУДА
НАМЕТАВОНЕМ. Модар бошад, гамиу дарди
фарзандашро эхсос кард ва ашкхои чашми уро пок карду сари
фарзандашро огуш карду гуфт:
писарчон охир чанд бор ба ту гуфта будам,ки ба
хар духтаре,ки дили
пок надоранд, дил мабанд. Чаро насихати
кардаи манро ба чо наоварди?? Фарзанд бошад, гуфт: модарчони
азизам! Вакте ки инсон
дуст медорад,хамаи
чизро фаромуш мекунад,зеро асли дустдори
МАЧНУНИСТ,яъне инсонро чун девона мекунад.
Модар ва писар ба чунин хулооса омаданд ва модар гуфт: писарчон
кани телефонро гир ва дар шохидии ман
зангаш зан агар розиги дихад,
пас албатта ба хостгори меравам. Чавон бошад,
дархол саросема шуда
ашкхояшро пок карду телефонро гирифта ба дустдоштааш занга зад.
Чавон бовари дошт,ки дустдоштааш бо у сухбат
мекунад. Вакте ки занг
зад,пас духтар телефонро бардошт ва гуфт: ало!
Гуш мекунам ту ки
хасти?? Писар гуфт: ман хастам дилдодаи ту. Духтар гуфт: лаънати ман
туро гуфта будам,ки дигар ба ман занг назан.
Чавон вакте ки ин
суханро шунид, аз хуш рафт ва он орзуву
хавасе,ки дар дил дошт ва он
гапхои гуфтание,ки дошт, дигар гуфта натавонист,
яъне ба максади худ нарасид. Аз байн чандин
моххо гузашт. Ин писар
бошад аз сабабе,ки азобхои рухи мекашид ба
бемории сахте гирифтор
шуд. Дар беморхонае,ки ин писарро хоб карда буданд, хамон духтар хамшираи
шафкат шуда кор мекард. Ин
чавон бошад, хар гохе,ки дустдоштаи худро дар
назди хучраи хобби худ медид,пас ба у мегуфт:
азизам!
Биё пинони ба ман ягон доруе бидех,то чонам аз ин олам халос
шавад,зеро ба худо касам ки дигар кввати азоби
рухиро надорам.
Духтар бошад, уро масгара карда мегуфт: охооо-
ошик шудаи а?? писар
бошад бо чашмони чор ба суи дустдоштаи худ назар кард ва гуфт: сухани
охирони ман ин аст,ки
лахзахои марги ман
фаро расдааст ва ритаи хаёти мо канда
мешавад,вале ман аз
Парвардигор орзу дорам,ки туро дар охират насиби ман гардонад- гуфт
ва чашмони пур аз обашро пушиду аз олам
гузашт. Духтар бошад, дере нагузашта ба як
садамаи наклиёти дучор шуда, дар чои ходиса
ба халокат расид.
Следующая публикация
Нет комментариев