Предыдущая публикация
Хайвонларнинг тилини тушунган
Хазрати Сулаймон алайхиссалом
хузурларига келган киши ёлвориб: - Эй
Аллохнинг Набийси, менга хайвонлар
тилини ўргатинг. Мен уларни нималар
хақида сўзлашишларини билишни
истайман, - деди. - Йўқ, сен уларнинг
сўзларига сабр қила олмайсан,
хикматини тушунмайсан, дедилар.
Аммо киши илтимос қилиб сўрайвергач
Сулаймон алайхиссалом унга хайвонлар
тилини ўргатдилар. Мамнун холда
уйига келган киши хўроз билан
кўппакнинг сўзлашишига қулоқ тутди.
Кучук ёнидаги хўрозга дерди: - Хўроз,
дўстим, сен арпа ва буғдойга қорнинг
туяди. Ер титсанг сенга емиш кўп,
менинг эса қорним жуда очиб кетади.
Шу овқат қолдиқларини қолдирсанг
бўларди. Хўроз эса: - Сабр қил, эртага бу
ерга хўжайиннинг ўлган эшагини олиб
келадилар. Тўйганингча гўшт ейсан.
Киши бу гапларни эшитгач, шошганича
эшакни олиб бозорга олиб бориб
сотади. Ўз ўзидан хурсанд бўлиб: -
Яхшики хайвонлар тилини тушунаман,
бир балодан омонда қолдим, - деган
хаёллар билан уйга қайтди. Эртаси куни
яна хўроз билан кучукнинг сўзлашувига
қулоқ солди. Кучук хўрозга таъна
қиларди: - Қани хўжайиннинг эшаги
ўлади тўйиб гўшт ейсан дегандинг?
Хўроз жавоб берди: - Хўжайиннинг
эшаги уни сотиб олган бечора
кишининг қўлида ўлди. Хўжайин
очкўзлик қилиб уни сотганди. Аммо
хафа бўлма, бу сафар хўжайиннинг оти
ўлади. Шунда кўп гўшт ейсан,
қорнингни тўйдирасан. Киши яна
шошганича отини етаклаб бозорга йўл
олди. Уни сотиб қайтар экан яна шу
фикрлар хаёлидан ўтарди: “Яхшиямки
хайвонлар тилини биламан . . .”. эртаси
куни яна мароқли сўзлашувнинг гувохи
бўлади. Бу сафар кучук хўрозга
қаттиқроқ овоз билан таъна қиларди. -
Хўроз, сен мени яна алдадинг. Қани
хўжайиннинг оти ўлади дегандинг? -
Хўжайиннинг оти уни сотиб олган
бечоранинг қўлида ўлди. Хафа бўлма,
бу сафар ундан хам каттароқ зиёфат
мехмони бўламиз. Бу сўзларга кучук
ишонқирамай: - Яна менга ёлғон
гапираяпсан. Аммо хўроз: - Йўқ, бу гал
ёлғон йўқ. Бу галгиси қатъий. Чунки, бу
сафар хўжайиннинг ўзи вафот топади.
Молига келиши керак бўлган бу бало
энди ўзининг бошига келади. Унинг
ортидан маъракалар қилиниб, ошлар
пиширилади, ортганини бизга
тўкишади. Бу сўзларни эшитган одам
ўзини қўярга жой топа олмай қолади.
Ўнгга сўлга ўзини урар экан, бу балони
олдини ола олмаслигини тушунади. Шу
кеча у хасталаниб тонгга қадар қазо
қилади. Унинг ортидан пиширилган
овқатлар дастурхонга тортилади.
Қолдиқлари эса хайвонларга тўкилади.
Бу орада хўроз: - Инсонлар, молларига
келган балога афсус чекиб ох урадилар.
Афсуски, бундан хам мен учун бир хайр
бордир, деб ўйламайдилар хам.
Аллохнинг берган тақдирига шукр
этмай, ношудлик қиладилар. Сўнгра
молларига келган бало жонларига хам
келади, аммо пушаймонликдан энди
фойда йўқ . . . ! ! !
Фозилжон қори Ёсин хожи ўғли
маърузаларидан.
Следующая публикация
Комментарии 1