Предыдущая публикация
Yigit tong otishi b-n bozorga
oshiqdi. Havo sovuq, bahorga
öxshamaydi. Bayramga har
doimgidek atirgul emas, lola sotib
olmoqchi böldi. Bozor darvozasi
yaqinida bir chelak chiroyli lolalar
turardi. —Kim sotyapti— söradi
u. -Hozir keladi,—dedi bir ayol. U
yerda yana bir qariya turardi.
Uning nimasidir yigitni öziga jalb
qildi. Cholning egnida eski
urfdagi plash: hamma yog‘i tikilib,
yamoq bölib ketgandi. Shimi ham
eski, lekin yaxshilab
dazmollangan. Poyabzali
yaxshilab moylanganidan yaltirab
tursada, ancha xizmat qilgani
bilinib turardi. Qariyaning yuzini
ajin bosgan biroq közida
qandaydir mag‘rur ifoda bor edi.
U sovuqdan kökarib ketgandi.
Shunga qaramay, gul
sotuvchining kelishini kutardi.
Yigitning unga rahmi keldi.
Sinchiklab razm solgach, uning
piyonista emasligini, shunchaki
köp qiyinchilik körganini,
g‘aribligidan uyalayotganini
tushundi. Gul sotuvchi ayol
chelakka yaqinlashdi. Chol
botinmay bir qadam tashladi.
Yigit ham. — Qizim, bir dona lola
qancha turadi? — Yöqol bu
yerdan, yaramas chol, sadaqa
söramoqchimisan— baqirdi
gulchi xotin. —Menga bitta lola
kerak, qancha turadi? Yigit
cholning közlari yoshlanganini
kördi. —Bittasi? Sen b-n
pachakilashib ötiramanmi? Yöqol!
— Sen baqirmasdan qancha
turishini ayt— dedi chol sekin. —
Donasi 500,— dedi xotin kinoya
b-n. Chol chöntagidan ikkita 200
sömlik chiqardi. —Menda 400
söm bor, balki shunga berarsan
— söradi chol qimtinib. Yigit
cholning közlarida shu paytgacha
birorta erkakning közida
körmagan alam va og‘riqni
payqadi. -Yaxshi,— gulchi xotin
mazaxomuz hiringlab chelakdan
bir dona lola oldi. Gul shoxchasi
örtasidan singandi. Chol lolani
olib tög‘rilashga urindi. Ammo gul
öjarlik b-n pastga egilardi. Qariya
qölida singan lolani tutgancha
yig‘lardi. — Menga qara, nima
qilyapsan?— yigit özini vazmin
tutishga urinsada, chidolmay
baqirdi. Gulchi xotin indamay
yigitga qarab turaverdi. —
Töxtang, —yigit cholning
yengidan tutdi. —Öv ahmoq
xotin! Bir chelagi qancha turadi?
— A... —Sendan sörayapman, bir
chelagi qancha turadi? —30
ming bölsa kerak. Yigit
chöntagidan bir dasta pul olib,
gulchi xotinning oyog‘i tagiga
tashladi. Söng chelakdagi lolalarni
olib, cholga tutqazdi. Qariya bu
tuhfani bosh chayqab rad
etarkan, unsiz yig‘lardi. Yigitning
közlariga ham yosh sizdi. —
Yuring,— yigit cholni qölidan
tutdi. Shirinliklar sotiladigan
rastadan ixchamgina chiroyli
bezatilgan tort sotib olib cholga
ögirildi.
—Menga qarang ota, meni pulim
bor. Bu 30 ming chöntagimga
zarar qilmaydi, siz esa singan
lolaiz b-n xotinizni yoniga
borishiz yaxshimas, axir bugun 8-
mart-ku! Manavi gullarni, tortni
olib boring, meni nomimdan ham
tabriklab qöying. Cholning
közlaridan duvillab yosh oqa
boshladi. Lablari titrardi. Yigit
ortiq bu manzaraga qarab
turolmasdi. U qölidagilarni cholga
tutqazib, közlarini kafti b-n
artdida nari keta boshladi.
Oshiqib ketib borarkan, ortidan
cholning past, dardli ovozdagi
sözlarini eshitdi: —Biz 50 yildan
beri birgamiz... U kasal bölib
qolgan... Bugun sovg‘a bergim
kelgandi...
Следующая публикация
Нет комментариев