ანეკდოტი

მამუკა ხაზარაძისა და ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკური დაპირისპირების შესახებ.
(ნამდვილი ხალხური შემოქმედება. ხალხურ დედანს, ბუნებრივია, ლიტერატურული ენის ფორმა მიეცა, მკვეთრი და უხეში ხალხური გამონათქვამები და შედარებები კი შერბილდა).
ერთი სიტყვით, ბიძინა ივანიშვილმა დაიქირავა მსოფლიოში საუკეთესო ილუზიონისტები და ჯადოქრები. ამის შემდეგ, საქართველოში, 2024 წლის 26 ოქტომბერს, მათვე ჩაატარებინა საპარლამენტო არჩევნები. მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ილუზიონისტების გარეშეც მმართველმა, მაგრამ ფუჭად მეოცნებეთა, პარტიამ ყველა არსებული პარტიაზე მეტი ხმა მიიღო ცალკე აღებულად. შედეგად, ილუზიონისტების თანამონაწილეობით, მისმა პარტიამ “ქართულმა ოცნებამ” გაიმარჯვა, რასაც მამუკა ხაზარაძის და სხვა ოპოზიციური პარტიების უკმაყოფილო პროტესტი მოყვა. რას ეფუძვნებოდა ეს პროტესტი? იმას, რომ მათ მხოლოდ ოპოზიციურად განწყობილ ადამიანებთან ქონდათ კონტაქტი, რეალური ისტორიის სუბიექტურად გამყალბებლებთან, ამრიგად ეგონათ, რომ თუ მათ გარემოცვაში სხვა სუბიექტური სურვილები და რეალობაა, ესეიგი მთელ ქვეყანაშიც ასეა.
ბიძინა ივანიშვილმა ამ პროტესტს უსამართლო სისულელე უწოდა, რადგან დარწმუნებული იყო, რომ მან უკვე უზრუნველყო საქართველოში სამაგალითო დემოკრატიის ჩამოყალიბება და დამკვიდრება, რაღა თქმა უნდა თალმუდისტური (ყალბი ებრაული და ყალბი იუდეური) თვალთახედვით და საკუთარი გადმოსახედიდან გამომდინარე. ის დარწმუნებული იყო, რომ როგორც მას, ბიძინა ივანიშვილს, ასევე ვლადიმერ პუტინს და დონალდ ტრამპს უფლება ქონდათ სახელმწიფო თავიანთ კერძო საკუთრებად განეხილად, ჩაეთვალათ, და ემოქმედათ ერთპიროვნული ინტერესებით. ამრიგად ბიძინა დარწმუნებული იყო, რომ მამუკა ხაზარაძეს (და სხვა უხეირო ოპოზიციურ პარტიებსაც) თავისუფალი შესაძლებლობა ქონდა თავადაც დაექირავა თალმუდისტური ილუზიონისტები, ჯადოქრები, და მათ მეშვეობით მიეღწია წარმატება ამ არჩევნებში. და, თუ ოპოზიციურმა პარტიებმა ეს “შესანიშნავი” თალმუდისტური შესაძლებლობა არ გამოიყენეს ამ შემთხვევაში საკუთარ თავს უნდა დააბრალონ და არა მას, ბიძინა ივანიშვილს - დედიკოს საყვარელ შვილს და ვარდების კონას. ეს რომ სავსებით სამართლიანი იყო, ბიძინა ივანიშვილი ამაში დარწმუნებული იყო, ვინაიდან ოპოზიციური პარტიები ამომრჩეველს მასზე უკეთეს რამეს რეალურად მაინც არაფერს სთავაზობდნენ. ისინიც იგივე ავტოკრატიული მმართველობის გაგრძელებას აპირებდნენ, როგორც უწინ გამსახურდია, შევარდნაძე, სააკაშვილი და ივანიშვილი მართავდნენ ქვეყანას, საკუთარი კერძო ან შიზოფრენიული ინტერესებიდან გამომდინარე. მოუსმინა ქართველმა ერმა ბიძინას ამ სიტყვებს და დაუჯერა, არ აყვა ოპოზიციური პარტიების პრიტესტს.
გავიდა დრო, დადგა 28 ნოემბერი, ბიძინა ივანიშვილმა უკვე აღწერა მთელი თავისი საეჭვოდ მოპოვებული უძრავი ქონება, ოქრო, ბიზნესი და ფული, რომელიც მთელ მხოფლიოში ქონდა დაფანრტული, და მიხვდა, რომ ისე მუქთად ვერსად ვერ გაამდიდრებდნენ, როგორც რუსეთში გაამდიდრეს, რუსული ერის თალმუდურად გაძარცვის პროცესში. ამრიგად მან მოიხმა თავის სასახლეში ერთედრთი თავისი მოსამსახურე, რომელიც პრემიერ-მინისტრის თანამდებობაზე განაწესა, და უბრძანა, რომ მას ევროკავშირთან ინტეგრაციის პროცესი შეეჩერებინა 2028 წლამდე. ივანიშვილი ამ გადაწყვეტილების სისწორეში დარწმუნებული იყო, რადგან დასავლეთის მხრიდან რუსეთის ეკონომიკური დასანქციონირების პროცესში მეტად ხელსაყრელად მდიდრდებოდა ბიძინა ივანიშვილი რუსეთთან ვაჭრობით, ან შესაბამისი ვაჭრობიდან თავისი მმართველის მსხვილი წილის მიღებით. ხოლო, თუ ევროკავშირთან ურთიერთობის გაწყვეტა მისთვის ხელსაყრელი აღმოჩნდებოდა, მაშინ 2028 წლის შემდეგ რუსეთს შეუერთდებოდა საკუთარი ბიზნესის გასაზრდელად. ოღონდ ეს მისი ჩანაფიქრი ქართველმა ერმა ეგზისტენციალური საფრთხედ აღიქვა, ვინაიდან თავადაც გაძარცული იყო საქართველოში თალმუდისტური პოლიტიკური სპექტრის მიერ. შედეგად ქართველმა ხალხმა და ერმაც მასობრივი საპროტესტო მიტინგების და აქციების მოწყობა დაიწყო, მთელი ქვეყნის მასშტაბით, ეროვნული ინტერესების დასაცავად (ქართველი ხალხი - ერთი ხალხია, ეროვნული ინტერესები კი - საქართველოში მცხოვრები ყველა ხალხის ინტერესებია: მეგრელების, სვანების, ოსების, სომხების, აზერბაიჯანელების, და სხვა ისტორიულად მკვიდრი ხალხთა ინტერესებია). თალმუდური პოლიტიკური სპექტრი რაის თალმუდისტური იქნებოდა თუ ამ სახალხო პროტესტს თავს არ მოახვევდა ქართველ ხალხს თალმუდისტების კასტური ინტერესებში წამოყენებულ მოთხოვნებს. ამრიგად გაჩნდა მოთხოვნა ხელახალი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარების თაობაზე, თუმცა თავად ხალხმა ამაში აზრი ვერ დაინახა, ვინაიდან ოპოზიცია მანამდე 20 წლის მანძილზე, და მეტ ხანსაც, საქართველოს ხელისუფლებაში იმყოფებოდა, მაგრამ მასაც ერისთვის უბედურების გარდა სიკეთე არ მოუტანია ამავე კრიმინალური მმართველობის ანტისახელმწიფო სისტემაში. ამიტომ ხალხს სურდა ანტიკონსტიტუციური სახელმწიფო მმართველობის სისტემური რეფორმების გატარება, რომლის შედეგად პრემიერ-მინისტრს (ადრე პრეზიდენტს) მონარქის უფლებები ჩამოერთმეოდა. ანუ შინაგან საქმეთა სამინისტრო, სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური, პროკურატურა და სასამართლო მის გავლენის გქვეშ აღარ უნდა დარჩენილიყვნენ და, რადგან საპარლამენტო სახელმწიფო მოდელი ქვაქვს, პარლამენს უნდა დაექვემდებარებოდნენ. მმართველობის ასეთ სისტემურ რეფორმებს მოძალადე დიქტატორული ავტოკრატიის ხანგრძლივი ეპოქა უნდა დაესრულებინა საქართველოში, რომელიც კონსტიტუციური მმართველობის ყველა სტანდარტს არღვევდა და დამოკიდებული იყო მხოლოდ პრემიერ-მინისტრის (პრეზიდენტის) ან მმართველი პარტიის სუბიექტურ სურვილზე ან ფსიქიკურ აშლილობაზე.
მაგრამ ეს ერის უმრავლესობის სამართლიანი მოთხოვნა ოპოზიციურ პარტიებს თალმუდურად არ მოეწონათ, არც მათ ტელევიზიებს, ვინაიდან თავადაც ავტოკრატიული დიქტატორებად სურდათ ყოფნა და დარჩენა. თანაც, ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში, მათ ხალხის გაქურდვის და მისი დამონების შესაძლებლობა უნარჩუნდებოდათ ავტოკრატიის შენარჩუნების პირობებში. პოლიტიკურმა ოპოზიციამ ისიც არ გაითვალისწინა, რომ რეფორმების მოთხოვნა არა მხოლოდ სამართლიანობის და კანონიერების დამკვიდრებას შეუწყობდა ხელს, არამედ მათთვისაც უფრო უსაფრთხო იქნებოდა გასაგები მიზეზების გამო. ამრიგად, რადგან ქართველმა ხალხმა და მთლიანად ერმა მიუხვდა თაღლითი პოლიტიკოსების ჩანაფიქრს, ოპოზიციამ ნელნელა ხალხის მასობრივი მხარდაჭერა დაკარგა. რუსთაველზე ოპოზიციური პარტიების წევრები და მათი ნათესავებიღა გამოდიან, რომლებიც დასავლეთიდან მიღებულ ფულს გამოიმუშავებენ. ევროკავშირი და ამერიკის შეერთებული შტატები კი ეხმარებიან ოპოზიციას, სანქციებს უწესებენ ბიძინა ივანიშვილს, მის მოსამსახურე პარლამენტარებს უზღუდავდნენ ევროსაბჭოში მოქმედების არეალს, მაგრამ ახალი საპარლამენტო არჩევნები მაინც არ ინიშნება. პირიქით. ოპოზიციური პარტიების პროტესტის შედეგად დაკავებულ აქტივისტებს საპატიმროდანაც არ ათავისუფლებენ. ყოველივე ამან დიდ საფიქრებელში ჩააგდო ოპოზიციური სპექტრი და, იმედგაცრუების თავიდან აცილების მიზნით, მამუკა ხაზარაძე მიავლინა ბიძინა ივანიშვილთან მოსალაპარაკებლად.
მამუკა ხაზარაძემ პასუხისმგებლობით მოეკიდა ამ მეტად მნიშვნელოვან მისიას. ამიტომ, სანამ ბიძინა ივანიშვილს შეხვედროდა, გადაწყვიტა ჯერ საქართელოს პრეზიდენტებს შეხვედროდა, რომლებიც ოპოზიციაში ჩაუდგნენ ბიძინა ივანიშვილს. ხოდა, ვინაიდან გადაწყვეტილება უკვე მიღებული იყო, მამუკა ხაზარაძე მის აღსრულებას შეუდგა. ამიტომ, მამუკა ხაზარაძე, რომლის წინაპრები საქართველოს და საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის წევრები იყვნენ, რომლებმაც თავის დროზე გააძევეს საქართველოდან ნოე ჟორდანიას მენშევიკური ხელისუფლება, რომელიც ცნობილია ქართველი ხალხის დაჩაგვრით, სახალხო აჯანყებების სისხლში ჩახრჩობით დუშეთიდან ფოთამდე, - ესტუმრა სალომე ზურაბიშვილს. ს. ზურაბიშვილის წინაპრები ასევე გაძევებული იყვნენ საქართველოდან 2021 წელს, იგივე მიზეზით. ბუნებრივია მათ შორის გაიმართა საუბარი. მამუკა ეკითხება სალომეს, ბიძინას უნდა შევხვდე და რას მირჩევ, რაზე ვესაუბრო მას? სალომე ზურაბიშვილმა ეჭვის თვალით შეხედა მამუკას, რადგან მას ქართველ ხალხის მიმართ შურისძიების წყურვილი ახრჩობდა იმი გამო, რომ მისი სისხლის მსმელი წინაპრები გაძევებული იყვენ საქართველოდან, და უპასუხა: “მოსთხოვე ბიძოს, რომ ემიგრაციაში მყოფი ქართველ თავად-აზნაურობას დაუბრუნოს ის მიწები, გლეხობა, ქონება, საწარმოები და სასახლეები, რომლებიც მათ 1921 წელს ჩამოერთვათ ქართველი ხალხის სასარგებლოდ, ქართველი ერის სოციალური ჩაგვრისგან განთავისუფლების პროცესში. მამუკა ხაზარაძემ გაკვირვებისგან პირი დააღო და წამოიძახა: “ქალბატონო სალომე, ჯერ ერთი და ცდებით, თავადობა და აზნაურობა ერთი და იგივე ცნება არაა. აზნაურებს (დვორიანებს) ხალხური (მდაბიო) წარმოშობა ქონდათ და თავადების, მეფეებისა და ეკლესიის მოსამსახურეები იყვნენ. შესაბამისად მეფეს, თავადებს და მღვდლობას უკომპრომისოდ ებრძოდნენ, როგორც ბურჟუაზიული რევოლიუციის დროს რუსეთის იმპერიაში, 1917 წლის თებერვალს, ასევე კომუნისტებთან ერთად 1917 წლის ოქტომბერს. შეგახსენებთ, რომ სააკაძე, ორჯონიკიძე, გაბაშვილი, საყვარელიძე, ბოჭორიძე, მურვანიძე, ფიცხელაური, კობიაშვილი, კორინთელი, ჩერქეზიშვილი, მუსხელიშვილი, ფურცელაძე, გარსევანიშვილი, კალატოზიშვილი, ზარდიაშვილი, ზანდუკელი, არეშიძე, ჟურული, რჩეულიშვილი, კუმსიშვილი, დავითაშვილი, იშხელი, მიქელაძე, ბათიაშვილი, კალანტარიშვილი, უზნაძე, კოტეტიშვილი, გრიგოლიძე, ქადაგიძე, ლილაძე, სრესელი, ბასილაშვილი, ჩუბინაშვილი, ტატიშვილი, კობახიძე, ჯაფარიძე, კიფიანი, კლიმიაშვილი, მაღრაძე, ალექსიძე, დეკანოზიშვილი, წინამძღვრიშვილი, გვარამიძე, ჩივაძე, ბაქრაძე, ყანჩელი, ანანიაშვილი, შატბერაშვილი, ქავთარაძე, მესხიშვილი, რუსიშვილი, რატიშვილი, კარძაია, ნიკოლაძე, სულხანიშვილი, გველესიანი, მგალობლიშვილი, ზალდასტანიშვილი, ფისაძე, ოსიტაშვილი, ჩერქეზიშვილი, გვერდწითელი, ანთაძე, ნასიძე, და სხვა აზნაურთა გვარებს ხალხური წარმოშობა ქონდათ. ისინი არ მიეკუთვნებოდნენ თავადურ არისტოკრატიულ გვარებს, მათ არ ქონდათ არისტოკრატიული სისხლი, არამედ არისტოკრატების თავმოხრილ სამსახურში იმყოფებოდნენ. ამიტომაც ებრძოდნენ რევოლიუციებში თავადებს, მეფეს და ღორებივით გასუქებულ ცრუპენტელა მღვდლებს, ამიტომ იყვნენ კომუნისტური პარტიის წევრები და ამის გამო მართავდნენ საბჭოთა საქართველოს და საბჭოთა კავშირს ათობით წლის მანძილზე, სანამ ეშმაკისეულ თალმუდიზმზე არ გადავიდნენ და უკვე სხვაგვარად არ ჩამოაყალიბეს მმართველობის სისტემა, ყალბად თავის თავის ებრაელობასთან (ღმერთის რჩეული ხალხთან) გაიგივებით.
მერედა, თქვენ რა, ქალბატონო სალომე, ბატონ-ყმობის აღდგენას ითხოვთ, გინდათ, რომ ქართველი ხალხი თავადების საკუთრებაში და მონობაში დააბრუნოდ?”. სალომემ უპასუხა: “კი, აბა რა, შტერო, აბა მა რისთვის წამოიწყეთ გარდაქმნა? მსოფლიოში ყველაზე განათლეწბული, სოციალურად დაცული და უზრუნველყოფილი ცხოვრება ქონდა ქართველი ხალხის 99%, აბა მა რისთვის დააკარგვინეთ ეს წყნარი და უზრუნველყოფილი ცხოვრება, თუ არა და მისი გაძარცვის, გაპირუტყვებისა და დამონებისთვის?!”. მამუკა ხაზარაძემ ენას კბილი დააჭირა, მაგრამ მაინც წარმოთქვა: “კი მარა, თავადების სასახლეებში ახლა კომუნისტების შთამომავლების ბანკებია გახსნილი ან სახელმწიფო დაწესებულებებია მათში. ამიტომ არა მგონია დაგეთანხმონ. ზურაბიშვილმა განრისხებული წამოხტა სკამიდან და მიუგო: “უნდა ჩამოვართვათ მათ მათი ეს ქონება, როგორც ადრე მათმა წინაპრებმა ჩემს წინაპრებს ჩამოართვეს”. ადგა მამუკა ხაზარაძე და კითხა: სალომე თავად თუ ხართ დარწმუნებული, რომ ზურაბიშვილი თავადური გვარია? ჩემი მონაცემებით, თქვენი გვარი მოსამსახურეთა რანგში აზნაურობამდეც არ ავიდა, ანუ გლეხის სტატუსში ემსახურებოდა თავადებს, მეფეს და ეკლესიას. ამის შემდეგ, დაბნეულმა მამუკამ დატოვა სალომე ზურაბიშვილის სახლი. გზა და გზა კი ფიქრობდა, რომ მაგრად უშტვენდა ეს სისხლის მსმელი მენშევიკის შთამომავალი.
ცოტა ხნის შემდეგ მამუკა ხაზარაძე სანატორიუმში ესტუმრა მიხეილ სააკაშვილს, რომელშიც მიშა ისვენებდა თავისი საპატიმრო ვადის ამოწურვამდე. მასაც რჩევა კითხა მამუკამ, რაზე ვესაუბრო ბიძინასო? მიშა წელში გაიმართა, ინდაურის მზგავსად თავი ამაყად აწია, რადგან თავი კვლავ პრეზიდენტად იგრძნო, და წკვიტინ ნარევი ხმით უპასუხა: “პირველ როგში პატიმრების განთავისუფლება უნდა მოსთხოვო, რომ გამოვიდე და დავამხო ივანიშვილის ხელისუფლება, როგორც ეს შევარდბაძეს მოუწყე, პანჩურის კვრით გავაგდე. ეს ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხია, ვინაიდან უჩემოდ ოპოზიციური პარტიები მთლად დადებილდით და უქნარები გახდით, არ შეგიძლიათ ხელისუფლებას კანონიერი უფლებები გამოსძალოთ”. მამუკა დაფიქრდა და ეუბნება: “ზურაბ ჟვანიას გარეშე არც შენი ჭკუა ბრწყინავდა, ამიტომაც დაკარგე ხელისუფლება. ხალხს ჯერ კიდევ ახსოვს შენი ფსიქოფათიური ოინები, ის ძალადობა, რომელსაც მასზე ანხორციელებდი ქუჩებში ხულიგანების ხელით. ხალხი თავის დაკარგულ თირკმელებს და სხვა შინაგანა ორგანოებს დღემდე შესტირის. იმერეთში მამაკაცებს დაკარგული “ქალწულობა” ენატრებათ, ცოლები ამის გამო პატივს აღარ სცემენ. ამიტომაც აღარ უნდა მოძალადე და გაპიდერასტებული სააკაშვილი, ოპოზიცია, და ამის გამო ვეღარ მოვდივართ ხელისუფლებაში”. სააკაშვილმა ეშმაკურად გაიღიმა და პასუხობს: “ჩემს მთავრობაში ვინმე ბარამიძე მყავდა, რომელმაც კარგად იცის თალმუდის პრინციპები, რომლებიც კანონ გარეშე უფლებას გვაძლევს პოლიტიკოსებს ქართველი ხალხი ისე გამოვიყენოთ ჩვენ საკუთარ ინტერესში, როგორც ამას საქონლის და სხვა შინაური ცხოველების შემთხვევაში ვაკეთებთ. განა, რომელ ქართველ მწყემს თავად არ გაუპატიურებია ცხვარი. მერე და რა?! ჩვენთვის, თალმუდური პოლიტიკოსებისთვის, თავად ეგ მწყემსია ცხვარი და მისი დუმაც ჩვენ გვეკუთვნის. თანაც, თალმუდიზმი ჩვენთვის ფულის უკანონოდ შოვნის ინდულგენციაა. ამრიგად, თუ ხალხის მოტყუება და დაჩაგვრა არ გეხერხებათ აბა მა რისთვის გამომეცხადე აქ, ჭკუამოკლევ?” ამის შემდეგ ადგა მიშა და გამოაგდო ხაზარაძე თავისი ოთახიდან. ხაზარაძემ კი იფიქრა, მიშამაც მაგრად დაუშტვინა, თუ ჩვენს თალმუდურ გეგმებზე ასე ღიათ საუბრობსო.
გავიდა დრო, რომელიც მამუკა ხაზარაძეს ყოველივე მომხდარის გადასახარშვად დაჭირდა, და ამის შემდეგ ესტუმრა ბიძინა ივანიშვილს მის სასახლეში. ბიძინა ივანიშვილმა ორი საათი აყურყუტა მოსაცდელში და ამის შემდეგ მიიღო. მამუკა ხაზარაძემ ოპოზიციის სახელით მოახსენა ბიძინას, რომ მან ხელისუფლება უნდა დატოვოს, რომ მის ნაცვლად რევანშის მწყურვალე მენშევიკების შთამომავლები უნდა მოვიდნენ, ან ფსიქიატრიული მკურნალობის ქვეშ მყოფი პოლიტიკოსები აღმოჩდნენ ხელისუფლებაში, რომლებიც თალმუდზე ლოცულობენ და მისი გაუკუღმართებებით ცხოვრობენ. ბიძინამ უსმინა, უსმინა, და მერე ეკითხება: “მამუკა, შენ მხოლოდ მიშა სააკაშვილს გულისხმობ ფსიქიკურად ავადმყობად თუ საკუთარ თავსაც?” არა ბატონო ბიძინა, საკუთარ თავს როგორ ვიგულისხმებდი, - უპასუხა მამუკამ, მე ხომ ქალები მიყვარს და არა კაცები. ბიძინამ წარბები აწია გაკვირვებით, მერცხლის ფრთებივით, და ეუბნება: “თუ ფსიქიკურად ავადმყოფი არ ხარ, მაშინ ისიც უნდა გცოდნოდა, რომ მე საქართველოს ხელისუფლებაში არც ერთი სახელმწიფო თანამდებობა არ მიკავია, მაშ რომელ თანამდებობიდან ითხოვ, რომ გადავდგე?” მამუკა ხაზარაძემ დაინახა რა, რომ განიარაღებულია და, როგორც ბოლო არგუმენტი, ლექსით უპასუხა კითხვაზე კითხვით: “ბიძო, სად არიან შვილები, შვილები სად არიან?” ბიძინამ ჯიბე გაწია მარცხენა ხელით და უპასუხა: “სად არიან, სად არიან და აი ჩემს ჯიბეში არიან”. მამუკამ დაკვირვებით შეისწავლა მისი სამოსი და ეუბნება ბიძინას: “ბატონო ბიძინა, თქვენს ჯიბეს კი ვხედავ, მაგრამ შვილები ვერ დავინახე. ნუ თუ მატყუებთ?!”. ივანიშვილმა ჯიბეს ხელი გაუშვა, გასწორდა სავარძელში, და უპასუხა: “შე დებილო, საქმეც იმაშია, რომ ვერ დაინახავდი იმას, რაც მანდ არ არის. აბა მაშ რის გამო მოეთრიე ჩემთან, ჩემი ჯიბე ხომ არ გეგონა თქვენი შვილების თავშესაფარი?” კი მარა, შვილები სახლში არ არიან, წამოიბუტბუტა მამუკა ხაზარაძემ. გაკვირვებულმა ბიძინამ მიუგო: “მე ხომ არ გამიკეთებია თქვენი შვილები, თავად გააკეთეთ, ამიტომ თუ არ იცით საკუთარი შვილების ადგილსამყოფელი, მაშინ ცუდი მშობლები ყოფილხართ, რომ შვილები გემალებიან. ადრე ოპოზიციონერები საკუთარ ცოლებს მიგზავნიდნენ საქმეების გასარჩევად, გირჩევთ ეგ პრაქტიკა აღადგინოთ, რომ გარეგნული სილამაზე მაინც ვიხილო ხოლმე თქვენი უაზრი ბოდვების მოსმენის ნაცვლად, მკაცრად დატუსკა სტუმარი ბიძომ და შტვენა-შტვენით, თან ჭორვილური შეძახილებით: “დიდო-ჰო, შე პორტ დაკარგულო შენა”, - გამოისტუმრა სახლიდან. დიდო-ჰოს ძახილმა, რაღა თქმა უნდა, გააღიზიანა მამუკა ხაზარაძე, რომელმაც ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოიღო და გაშალა ტრანსპორანტივით. ცხვირსახოცზე კი ეწერა: “თავისუფლება იური დეტოჩკინს, თავისუფლება მზია ამაღლობელს!” ბიძინამ წაიკითხა ეს საპროტესტო გზავნილი და ეკითხება მამუკას: “იური დეტოჩკინი მახსოვს, მაგრამ, თუ ძმა ხარ, ეგ მზია ამაღლობელი ვინღაა, ერთი შემახსენე”. ხაზარაძემ გაიღიმა და პასუხობს: “პირადად არც მე ვცნობ მას, მაგრამ ამბობენ ბათუმის პოლიციის უფროს თურმე მოწონებია ჩასხმული მიმზიდველი ტანის გამო. ხო და, ჩემო ბატონო, საპროტესტო აქციაზე რომ შეხვედრილა, მოჭარბებული ვნებიანობისგან თავის თავი ვეღარ შეიკავა, ჯერ თვალი ჩაუკრა-ჩაუპაჭუნა, მერე კი წაეფათურა-წათუმარავებია მას. საპასუხოდ კი, როცა არ მოელოდა, მზია ამაღლობელმა სილა გააწნა სახეში, რის გამოც დააპატიმრესო, ასე ამბობენ”. ბიძინამ თავის მეუღლეს გადახედა, წარმოიდგინა პოლიციელის ხელში და მერე უთხრა ხაზარაძეს: “ხო, ამ საკითხში კი დაგეთანხმები, ძმაო, მე გაგებით ვცხოვრობ, ვინმე ისეთი არ გეგონო, ჭორვილელი ვარ. ეს პოლიციელები მართლაც უკვე თავზე გადასულები არიან. სააკაშვილის დროს ციხეში პატიმარი მამაკაცებს, იმერეთში კი გლეხ მამაკაცებს აუპატიურებდნენ, ახლა კი ქალებთან ფათურს და თუმარს სახალხოდ, ქალაქის ცენტრში ანხორვიელებენ, რასაც სამართლიანი ქალის ლაწუნი მოყვა. ქალის მიერ ასეთი თავდაცვის უფლება, ან თუნდაც კეკლუცული გალაწუნება ლოყაში, სისხლის სამართლის დანაშაულს არ უნდა წარმოადგენდეს. რომელმა იდიოტმა მოიგონა ასეთი კანონი?! ამერიკაში თავდაცვის მიზნით ჩადენილი მკვლელობაც კი არ ითვლება სისხლის სამართლის დანაშაულად, ამ უდღიურებმა კი რა მოიგონეს ეს. გასაუქმებელია, თუ ასეთი უსამართლო კანონი არსებობს. თუ არა და პოლიციელები მალე ქალების გაუპატიურებას დაიწყებენ შუა ქუჩებში, რაც ჩემს ოჯახის წევრებსაც შეიძლება დაემუქროს, ვინაიდან მიმზიდველები არიან. თანაც არაა ეს კაცური საქციელი ქალის კეკლუცური ლაწუნის საპასუხოდ ციხეში განაწესო”, - თქვა ივანიშვილმა, ჯიბიდან მანაც პირსახოცი ამოიღო და ტრანსპორანტივით გაშალა. მისმა მეუღლემ კი ზედ პომადით წარწერა გააკეთა: “თავისუფლება იური დეტოჩკინს, თავისუფლება მზია ამაღლობელს, თანადგომა შუშანიკეს!” ხაზარაძემ გაკვირვებით კითხა: “შუშანუკე რაღა შუაშია?” “როგორ თუ რა შუაშია, - წამოიძახა განაწყენებულმა ეკატერინე ხვედელიძემ, - შუშანიკე ქმრისადმი ეჭვიანობას შეეწირა, ანუ სიყვარულს, მას არ სურდა, რომ მის ქმარს სხვა ცოლებიც ყოლოდა. მზია ამაღლობელმაც პოლიციის უფროს სილა სიყვარულის გამო გააწნა, რადგან ცნობილია, რომ ქალი იმას უთხლაშუნებს ლოყაში, ვინც უყვარს. ხოდა გამოდის, რომ შუშანიკეც მისივე საყვარელი ქმარის მიერ იყო წამებული, და მზია ამაღლობელიც მის მიერ შეყვერებულმა კაცმა ჩასვა ციხეში, და ამგვარად გახდა ისიც წამებული სიყვარულის გამო”.
მამუკა ხაზარაძემ ვეღარაფერი უპასუხა, მარგამ, როგორც გამრისხებულმა ხარმა მაინც ისე შეხედა ივანიშვილს და შესძახა მას: “როცა ხელისუფლებაში მოვალთ, სააკაშვილთან ერთად, მაინც დაგაპატიმრებთ”. ბიძინას გაეცინა და წყნარად უთხრა: “შე ბატის ყვინა, თქვენოდენი ჭკუა რომ არ მქონოდა, მაშინ ვერც მიშას ჩავსვავდი ციხეში, ვერც თქვენ შვილებს და ვერც შენ წაგართმევდი ანაკლიის პორტს. როცა უკვე თავად მივხვდები, რომ წასასვლელია ჩემი ქურდული პარტია ხელისუფლებიდან, მაშინ მე თვითონ გავატარებ იმ სახელმწიფო მმართველობის სისტემურ რეფორმებს, რომლებსაც ხალხი წლების მანძილზე ითხოვს დემოკრატიის, სამართლიანობის და კანონიერების დამკვიდრების მიზნით. ასე რომ შენ იქნები თუ მიშა პრემიერ-მინისტრად, მე სულ ფეხებზე მეკიდება, რადგან უკვე შინაგან საქმეთა სამინისტრო, სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახური, პროკურატურა, საგამოძიებო დეპარტამენტი და სასამართლო თქვენს თანამდებობის დაქვემდებარებაში და გავლენის ქვეშ აღარ იქნებიან და ვეღარც მე მომჭამთ ფეხებს, და ვეღარც ქართველ ერს ავნებთ რამეს. პარლამენტი უზრუნველყოფს ამ სამინისტროების კანონიერ და ობიექტურ მუშაობას, დემოკრატიისა და კანონის უზენაესობის დამკვიდრებით. დაუფიქრდით, მიშა სააკაშვილის ტელევიზიებში რატომ ალაპარაკებენ მარტო თალმუდისტური პარტიების წარმომადგენლებს და არ ალაპარაკებდით ხალხს, საზოგადოებას? რატომ გავიწყდებათ, რომ ხალხია პარტიების დამქირავებელი და სწორედ მან უნდა აკონტროლოს მის მიერ არჩეული პარტიების მოღვაწეობას, რაც საჯაროდ, ტელევიზიითაც უნდა ხდებოდეს, თქვე თაღლითებო და სისხლის სამართლის დამნაშავეებო”, - დაასრულა თავისი გამოსვლა ბიძინა ივანიშვილმა.
P.S. საყურადღებოა, რომ პოლიტიკური ცრუპენტელები და თაღლითები, როგორც საქართველოს ხელისუფლებაში, ასევე ოპოზიციაში, მოიგონეს ახალი თალმუდური იდიოტიზმის გამომხატველი ლოზუნგი: “თუ სწორ მხარეს არ დგახარ, ესეიგი სიმართლე, რომელსაც ამბობ სიცრუეა”. ასეთ რამედ მხოლოდ იდიოტი თუ იყდოდა. რატომ? იმიტომ, რომ, როგორც ოპოზიციას, ასევე ხელისუფლებას სუბიექტურად საკუთარი თავი გონია “სწორ მხარედ”. ამრიგად მათივე აზრით გამოდის, რომ რასაც ხელისუფლება და ოპოზიცია ეუბნებიან ქართველ ერს - ეს სიცრუეა, ვინაიდან ორი და ერთი ერთი და იგივე ცნება არაა. ამის გარდა, პოლიტიკაში მყოფ ჭკუა მოკლე თალმუდისტებს არ გაეგებათ, რომ სიმართლე ობიექტური ცნებაა, ანუ ჭეშმარიტებას წარმოადგენს, თუ მას ყველამხდიდან განიხილავ და დაასაბუთებ, ზნეობის და კანონიერების საფუძველზე. მაშასადამე, სიმართლე არაა იმაზე დამოკიდებული თუ რომელი დამნაშავე თვლის საკუთარ თავს “სწორ მხარედ”, რადგან სიმართლე ნებისმიერ მდგომარეობაში და კონტექსტში ობიექტურ რეალობას წარმოადგენს. ის განსხვავდება სუბიექტური წარმოდგენებისგან. აღნიშნულ კონტექსტში, ყველას შევახსენებ, რომ თალმუდისტები ქართველ ხალხს და საქართველოში მცხოვრები სხვა ხალხებს გოებს უწოდებენ, ანუ გოიმებს, და მათ განიხილავენ, როგორც უჭკუოს. და მართლაც, თუ გავიხსენებთ საბჭოთა კავშირში და საბჭოთა საქართველოში კაპიტალიზმზე გადასასვლელად გარდაქმნის დაწყებას (1987-1989 წლები) დავინახავთ, რომ მაშინაც, 5 მილიონზე მეტ ერში, საქართველოს უმდიდრესი და უძლიერესი ეკონომიკის განადგურებას და ერის ეთნიკურად დანაწევრიანობას მხოლოდ 100 ათასი უჭკუო ადამიანი ითხოვდა, რის კონსტიტუციური უფლება და ლეგიტიმაცია მათ არ ქონდათ, გასაგები სამართლებრივი მიზეზების გამო. რატომ იყვნენ უჭკუო? იმიტომ, რომ ზვიად გამსახურდია და მერაბ კოსტავა, ათობით წლის მანძილზე, ვერანაირი ეროვნული მოძრაობის აგოგებას ვერ ახერხებდნენ სახალხო საბჭოთა საქართველოში, პირიქით, თალმუდისტურ სუკს თავადაც დაექვემდებარნენ. საბჭოთა კავშირის დაშლა დაგეგმეს საბჭოთა კავშირის და რუსეთის ხელისუფლებაში (და სხვა მოკავშირე რესპუბლიკებში) მყოფმა თალმუდისტურმა პოლიტიკურმა კასტამ (ყალბმა ებრაელებმა). მათ გამოუშვეს ციხიდან ნაცისტი დისიდენტები, მათ შორის კოსტავა (რომელიც ზვიად გამსახურდიაზე ჭკვიანი და განათლებული იყო და ამიტომ ნეკლებად კონტროლირებადი და საშიში), და საბჭოთა კავშირში ეთნიკური და ეროვნული დაპირისპირებების აგორება უზრუნველყვეს. შედეგად მთელი საბჭოთა ხალხის და სახელმწიფოს ქონება, საკუთრება, ფული, ეკონომიკური პატენციალი და ბუნებრივი რესურსები, უსამართლოდ და უკანონოდ თალმუდისტური პოლიტიკური კასტის ხელში აღმოჩნდა, ამა თუ იმ პოლიტიკური სახით. თანაც რუსეთმა საბჭოთა კავშირის შემადგენლობიდან გასვლის შესახებ დადგენილება ერთი წლით უფრო ადგე მიიღო, ვიდრე ეს ზვიად გამსახურდიამ გააკეთა საქართველოში. საბჭოთა კავშირის დაშლაც რუსეთმა, უკრაინამ და ბელორუსიამ გამოაცხადეს, და არა ზვიად გამსახურდიამ. ასეთია ობიექტური ისტორიული რეალობა. ანუ ზვიად გამსახურდიას მიერ კრიმინალური განადგურება და დანგრევა საქართველოში არსებული მსოფლიოში ერთერთი უძლიერესი ეკონომიკის: ქარხბენის, ფაბრიკების, შახტების, კომლეურნეობების და ა.შ., - სისხლის სამართლის დანაშაული გახლდათ, ერის ინტერესების ღალატს და შეგნებულ მტრობას წარმოადგენდა. საქართველოს ავტო ინდუსტრიული ქარხნებიც კი ქონდა, “კოლხიდას” ამზადებდა.
ალბად გაგიჩნდათ ბუნებრივი კითხვა, აბა მა რა ექნა ხალს, თუ მხოლოდ უზრუნველყოფილი და სოციალურად დაცული ცხოვრება აღარ ყოფნიდა მას და სხვის ხარჯზე გამდიდრება სურდა? კი, ბატონო, ამ შემთხვევაში, რადგან სიმდიდრე განვითარებული ეკონომიკის გარეშე არ მოდის ხალხისთვის, გარდაქმნის შედეგად უბრალოდ საკუთრების ფორმა უნდა შეეცვალათ სახელმწიფოში და ყველა გამდიდრდებოდა, რაიმე დანაკარგების და უბედურების გარეშე. ანუ ყველა ქარხნაზე, ფაბრიკაზე, შახრტზე, კომლეურნეობაზე და სხვა ეკონომიკურ ობიექტებებზე, მოხმარების სფეროზე, სავაჭრო ობიექტებზე თუ ბუნებრივი რესურსებზე საკუთრების აქციები მანდვე მომუშავე ადამიანებზე უნდა გადაეცათ, ან სხვა უფრო დახვეწილი ფორმით, მაგრამ ხალხი უნდა გამხდარიყო მათი წილობრივი კერძო მესაკუთრე და შესაბამისად დივიდენდების მფლობელიც. რა თქმა უნდა ეს ყველა ადამიანზე უნდა გავრცელებულიყო, მათ შორის ინვალიდებზე, ასევე პენსიონერებზე, ამის შესაძლებლობა ქვეყენას ქონდა და ჯერაც აქვს. ამ შემთხვევაში, საქართველოზე და ქართველ ერზე მდიდარი ერი დედამიწაზე არ იარსებებდა.
ჭკუა მოკლე ხალხმა კი ამ ნაცისტი დამნაშავეების მიტინგებზე უაზრო და თვითმკვლელური ბიდიალი ამჯობინა, შედეგად დაკარგა სამუშაო ადგილები, ღირსეული, უზრუნველყოფილი და სოციელურად დაცული ცხოვრება, როგორც ქალაქად, ასევე სოფლად. ხალხმა დაკარგა საკუთარი სახლები, ქონება, პირუტყვი, ხე-ხილის ბაღები, მიწები, არა მხოლოდ აფხაზეთში და სამხრეთ ოსეთში, არამედ საქართველოს სხვა ტერიტორიებზეც, თალმუდურ ბანკების ამოუსვლელ ვალში ჩავარდა. ხალხმა თავისი უზრუნველყოფილი ცხოვრება უგუნურად შეცვალა არა გამდიდრებით, არამედ სიღარიბით და მათხოვრობით. ბაზრობებში, სოცივეში და ყინვაში, გადაყოდვებით არის დაკავებული, აღარავინ არაფერს აწარმოებს. დუხჭირი ცხოვრებაა, როგორც ქალაქად, ასევე სოფლად, სოფლები დაცარიელდა. შედეგად ადამიანებს საქართველოში ცხოვრება აღარ სურთ და თავს რეალურად იწვავენ, თავს შეგნებულად იკლავენ, ვინაიდან სხვაგანაც არაა უკეთესი რამ. მოგებაში კი, ქართველი ერის მხოლოდ 1%-ზე ნაკლები თალმუდისტები აღმოჩდნენ, რომლებიც ადმინისტრაციული და ავტორიტარული წესით დაეუფლნენ ქვეყნის მთელ ეკონომიკის საკუთრებას და ბუნებრივ სიმდიდრეს, რესურსებს, მუქთად გახდნენ მილიონერები და მილიარდერები, ქართველი ერის გაუბედურების და საქართველოს განადგურების ხარჯზე, მათ შორის მისი ტერიტორიული ერთიანობის დაშლის ხარჯზე.
სხვათაშორის, ყოველივე ზემოაღნიშნულის გამო, საქართველოს პოლიტიკაში და ხელისუფლებაში მყოფი თალმუდისტები არ ენდობიან მათ მიერ გაძარცვულ ქართველ ერს, ხალხს, საზოგადოებას, და ამის გამო აცხადებენ, რომ საზოგადოებრივ არხზე მხოლოდ თალმუდური პარტიების წარმომადგენლები უნდა გამოდიოდნენ, და არა თავად ხალხის, ერის, საზოგადოების წარმნომადგენლები. მათ ავიწყდებათ, ვიმეორებ, რომ პარტიების დამსაქმებელი ხალხია, შესაბამისად მას სრული უფლება აქვს, არა მხოლოდ გააკონტროლოს პარტიების მუშაობა, არამედ საზოგადოებრივი არხით გააკრიტიკოს პოლიტიკური პარტიები იმის გამო, რომ ისინი არ ასრულებენ თავიან დანაპირებს და არ გამოხატავენ ხალხის-ამომრჩევლის ინტერესებს. ამ პრინციპებზეა რეალური დემოკრატიაა აგებული, და არა ხალხის პოლიტიკურად თალმუდისტურ მოტყუებაზე. ნიშანდოვბლივია, რომ ქართველი პოლიტიკოსები დავს მხოლოდ საქართველოში უწოდებენ ქართველს, ისრაელში კი თავს თალმუდისტებს ეძახიან, ქართველებს კი გოებს უწოდებენ. სხვათაშორის, რუსეთში, ასევე როგორც საქართველოში, ხელისუფლებაში თალმუდისტები იმყოფებიან და არა რუსები. ამროგად საქართველოში ავტორიტარული სახელმწიფო სისტემა თალმუდურია და არა რუსული, ამას გაუნათლებელი და ჭკუა მოკლე ადამიანების საყურადღებოდ ვამბობ.
P.P.S. პატივცემულო მეგობრებო, ბიძინა ივანიშვილის ხელისუფლებას, რომ გამოეაშკარავებინა საქართველოში ოპოზიციური პარტიების სიცრუე, თაღლითობა, მათი ანტიხალხური და ანტიეროვნული საქმიანობის შინაარსი, აგრეთვე მათი სიცრუე საქართველოში რუსული ავტორიტარული სახელმწიფო სისტემის არსებობასთან დაკავშირებით, გადაწყვიტა იმ ტოტის მოჭრა, რომელზეც პოლიტიკურად თავადაც იჯდა და დღემდე ზის. ანუ პარტიამ “ქართულმა ოცებამ” გადაწყვიტა საჯაროდ განეცხადებინა, რომ, როგორც ყოფილი საბჭოთა კავშირის სივრცეში, ასევე ევროპაში და ამერიკაში, ერთი და იგივე თალმუდისტური პოლიტიკური კასტის ავტორიტარული და ანტიკონსტიტუციური მმართველობაა მკვიდრ მოსახლეობაზე. “ოცნებამ’ განაცხადა, რომ მათ შორის განსხვავება მხოლოდ სიტყვიერი ფორმაშია და არა შინაარსში. მხოლოდ ამის გამო ეწოდება დასავლეთს დემოკრატია, აღმოსავლეთს კი - ავტორიტარიზმი, თუმცა მმართველობის არსობლივი განსხვავებება მათ შორის არ არსებობს. ამის დასამტკიცებლად ბიძინა ივანიშვილის მოსამსახურეებმა საქართველოს პარლამენტში დაანონსეს ამერიკის შეერთებული შტატების, დიდ ბრიტანეთის და გერმანიის გარკვეული კანონმდებლობის გადმოტანა საქართველოში, რომლითაც ანტიკონსტიტუციურად ეზღუდებათ ამომრჩევლებს, სამოქალაქო სექტორს და ოპოზიციას მათი კონსტიტუციური უფლება სიტყვისა და აზრის გამოხატვის თავისუფლება, ვინაიდან ობიექტური სიმართლე თალმუდისტებმა უსაფუძვლოდ გადაიტანეს შეურაცხყოფის კატეგორიაში. თუ სახელმწიფო სამსახურში მყოფ ადამიანს არ უნდა რომ მიიღოს “შეურაცხყოფა”, ის თავის საქმიანობაში არ უნდა ლახავდეს ზნეობის, სამართლიანობის და კანონიერების ნორმებს. ხოლო იმ შემთხვევაში თუ ჩინოვნიკი ან პოლიტიკოსი უზნეო, უსამართლო და უკანონო საქმიანობას ეწევა ამ შემთხვევასი ის ავტომატურად ხდება სისხლის სამართლის დამნაშავე და მისი ასეთი საქმიანობის გამოაშკარავება შეურაცხყოფა კი არაა, არამედ არსებული ფაქტის კონსტოტაცია, რისი კონსტიტუციური უფლება ნებისმიერ ადამიანს აქვს. შესაბამისი დასაბუთება ამ ბმულშიც წაიკითხეთ:
The urgent reforms in the system of public administration on our planet, both in authoritarian countries and democratic ones. https://www.facebook.com/Jirkvelishvili/posts/9409576115733699?ref=embed_post Назревшие реформы в системе государственного управления на нашей планете, как в авторитарных странах, так и демократических. https://www.facebook.com/Jirkvelishvili/posts/9409594335731877?ref=embed_post ახალი ანეკდოტი: https://ok.ru/profile/371493917192/statuses/156828401599752 https://www.facebook.com/Jirkvelishvili/posts/9611860482171927?ref=embed_post პროფესორი, დავიდ ჯირკვალიძე.
2025 წლის 31 იანვარი, გორი.