Предыдущая публикация
ԱՐԴՅՈՔ ՓՐԿՎԵԼՈՒՑ ՀԵՏՈ ԿԱՐՈՂ ԵՆՔ ԿՈՐՑՆԵԼ ՄԵՐ ՓՐԿՈՒԹՅՈՒՆԸ:
ՍԱ ՊԵՏՔ Է ԻՄԱՆԱ ՅՈՒՐԱՔԱՆՉՅՈՒՐ ՔՐԻՍՏՈՆՅԱ
ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ԱՊԱՀՈՎՈՒԹՅՈՒՆԸ
Փրկության վստահությունը ստանալուց հետո քրիստոնյան կարող է մտածել. 《Ես գիտեմ, որ այսօր փրկված եմ, բայց ինչպես կարող եմ իմանալ, որ վաղը ես փրկված կլինեմ: Հնարավոր է, որ ես կորցնեմ իմ փրկությունը?》: Այդպիսի մեկի համար դա այլևս վստահության հարց չէ, այլ ապահովության: Մի մարդ, որ բանկում միլիոններ ունի, ունի վստահությունը ,որ այդ հարստությունն իրենն է: Բայց եթե բանկն իր ներքնահարկը շարունակ բաց թողնի, մեր հարուստ ընկերն իսկական դժվարություն կունենա`իր հարստության ապահովության հետ կապված: Նա գիտի, որ այսօր ինքը հարուստ է, բայց ոչինչ չգիտի վաղվա մասին: Միթե մեր փրկությունը նման է դրան? : Միթե դա մի բան է, որը մենք այսօր ունենք, սակայն ամեն րոպե կարող ենք կորցնել? : Պատասխանը , անշուշտ, ոչ է: Մենք կարող ենք համարձակ ասել.《Ես գիտեմ, որ ինչն Աստված է անում, հավիտենական է》(Ժող. 3:14):
Քրիստոսի մեջ մեր փրկության հետ կապված մի հրաշալի փաստ է այն, որ դա անդառնալի, այսինքն` այս չի կարող չեղյալ հայտարարվել: Մեկ անգամ փրկելով` մենք հավիտենապես ենք փրկվում, որովհետև մեր փրկությունը` որպես իր հիմքը, ունի Իր` Աստծո բուն բնությունն ու անձը:
ՓՐԿՈՒԹՅՈՒՆԸ ՆԱԽԱՁԵՌՆՎԱԾ Է ԱՍՏԾՈ ԿՈՂՄԻՑ
Հիսուսն ասաց Իր աշակերտներին. 《Դուք չնտրեցիք Ինձ, այլ Ես ձեզ ընտրեցի》(Հվհ 15:16): Այլ կերպ ասած` փրկությունն Աստծո մտահաղացումն էր, այլ ոչ թե մերը: Անցյալ հավիտենության մեջ մենք ընտրվեցինք և նույնիսկ նախասահմանվեցինք Նրա կողմից (Եփս 1:4-5): Բայց այդ, Նա էր, որ մեզ կանչեց (Հռմ 8:29-30): Քանի որ Աստծո ծրագիրն առաջին հերթին մեզ փրկելն էր , Նրա ծրագիրն է նաև այդ փրկության մեջ մեզ պահելը: Միթե Աստված կարող էր ընտրել մեզ, առանձնացնել` փրկության մեջ կանչել և այնուհետև թողնել մեզ?: Ոչ, Աստծո փրկությունը հավիտենական է:
ԱՍՏԾՈ ՍԵՐԸ և ՇՆՈՐՀՔԸ ՀԱՎԻՏԵՆԱԿԱՆ ԵՆ
Բացի այդ , մեր հանդեպ Աստծո սերը և շնորհքը պայմանական չեն և ոչ էլ ժամանակավոր: Ոչ թե մեր կողմից ցուցաբերված սերն, որ փրկեց մեզ, այլ Նրա կողմից եղած սերը (1 Հվհ 4:10): Նա մեզ հավիտենական սիրով սիրեց (Երեմ 31:3): Նրա շնորհքը մեր հանդեպ անցյալ հավիտենությունում էր, նախքան աշխարհի արարվելը (2 Տիմ 1:9): Երբ Քրիստոսը սիրում է մեզ ,Նա մեզ կատարելապես է սիրում (Հվհ 13:1): Ոչ մեր մեղքը, ոչ ձախողումը ոչ էլ մեր տկարությունը չեն կարող մեզ զատել Աստծո սիրուց, որ Հիսուս Քրիստոսի մեջ է ( Հռմ . 8:35-39):
ԱՍՏՎԱԾ ԱՐԴԱՐ Է
Սակայն մեր փրկությունը հիմնված է ոչ միայն Աստծո սիրո և շնորհքի վրա, այլ, ամենից առաջ, Աստծո արդարության վրա: Մեր Ասռվածն արդար Աստված է: Արդարությունը և Իրավունքը Նրա գահի հիմքն են (Սաղ. 89:14): Եթե Աստված անարդար լիներ, Նրա գահը կկորցներ իր հիմքը: Այդ պատճառով`եթե մեր փրկությունը որևէ կերպ ընդգրկում է Աստծո արդարությունը, դա իսկապես շատ հաստատ է:
Ենթադրենք դուք անցնում եք կարմիր լույսի տակով և 25$ ի տուգանքի կտրոն եք ստանում: Այդ 25$-ի տուգանքն արդար տույժ է, և երկրի օրենքը պահանջում է, որ դուք վճարեք այն: Եթե քաղաքացի դատավորը պարզապես նայում է ձեր մեղադրանքին և առանց վճարման արձակում է ձեզ , նա անարդար դատավոր է:Նշանակություն չունի, դատավորը քեզ սիրում է թե ոչ, նա կապված է տուգանքը գանձելու օրենքով:Նմանապես, նախքան մեր փրկված լինելը մեր դժվարությունն Աստծո առջև օրինական էր: Մենք մեր մեղքով խախտել էինք Աստծո օրենքը և այդպիսով ենթակա էինք օրենքի արդար դատաստանին: Ըստ Աստծո օրենքի, որտեղ օրենքի խախտում կա, պետք մահ լինի (Հռմ. 6:23, Եզեկ 18:4): Դա Աստծո` մեզ սիրելու, մեր մեղքերի հանդեպ ներողամիտ լինելու և օրենքի դատաստանը մոռանալու խնդիր չէ: Եթե Աստված դա աներ, Նրա իսկ գահը շուռ կգար: Աստված կապված է մեղքը դատապարտելու Իր սեփական օրենքով: Այդ դեպքում ինչ կարող է Նա անել?:
Քանի որ Աստված փափագում էր փրկել մեզ, և քանի որ մենք ինքներս չէինք կարող վճարել մեղքի պարտքը, Նա Իր ողորմածությամբ որոշեց ինքն անել այդ: 2000 տարի առաջ Հիսուս Քրիստոսը` մարմնացած Աստված, եկավ մեռնելու խաչի վրա` մեր մեղքի պարտքը վճարելու համար: Նա Ինքը, ոչ մի մեղք չունենալով հանդերձ, միայնակ սահմանված էր այս փոխարինող մահով մեռնելու համար: Նրա մահը, Աստծո կողմից մերը համարելով, ընդունելի էր Աստծո համար, ևՆա մեռելներից հարություն տվեց Նրան: Այժմ, երբ մենք հավատում ենք Քրիստոսին, Նրա մահն Աստծո կողմից համարվում է մերը: Այսպես, մեր մեղքի պարտքը արդարացիորեն վճարված է, և մենք փրկված ենք:
Հիմա Աստված կարող է ետ վերցնել այն փրկությունը, որը Քրիստոսն է գնել? : Բացարձակապես ո'չ: Քանի որ պարտքը վճարված է , այն մեզանից վերստին պահանջելն անարդարացի կլինի Աստծո կողմից: Նույն արդարությունը, որը նախկինում կոչված էր մեր դատապարտության համար, այժմ կոչված է մեր արդարացման համար: Ինչպիսի~ զորավոր ապահովություն է տալիս սա մեր փրկությանը: Նույնիսկ աշխարհիկ դատավորը չի պահանջում նույն տուգանքն երկու անգամ մուծել: Անշուշտ Աստված, որ ամեն արդարադատության և արդարության աղբյուրն է, չի կարող այդպես անել:
Այսպիսով, Աստվածաշունչը հռչակում է, որ երբ Աստված փրկում է մեզ, Նա հայտնի է դարձնում Իր արդարությունը (Հռմ 1:16-17, 3:25-26): ՄԵՆՔ ԴԱՐՁԵԼ ԵՆՔ ԱՍՏԾՈ ԶԱՎԱԿՆԵՐ
Երբ մենք փրկվեցինք ,ոչ միայն ինչ որ բան ստացանք, այլ նաև ինչ-որ բան դարձանք: Մենք դարձանք Աստծո զավակներ` Իր հավիտենական կյանքից ծնված (Հվհ 1:12-13) : Մարմնավոր հայրը կարող է վերցնել այն նվերը, որ տվել է իր երեխային, բայց նա երբեք չի կարող ետ վերցնել մարդկային կյանքը, որ տվել է նրան: Չնայած երեխան կարող է սխալ արարք գործել, նա դարձյալ իր հորն է պատկանում: Նմանապես մենք Աստծո զավակներն ենք: Հնարավոր է, որ մենք շատ տկարություններ ունենք, և մեզ անհրաժեշտ է Նրա դաստիարակությունը, սակայն մեր մեղքերն ու տկարությունները չեն կարող փոխել այն փաստը, որ մենք Նրա զավակներն ենք: Կյանքը, որ մենք ստացանք մեր երկրորդ ծնունդով, հավիտենական կյանքն, անխորտակելի կյանքը, Աստծո կյանքը, կյանքը, որը երբեք չի կարող մեռնել: Մեկ անգամ վերածնվելով` մենք երբեք չենք կարող《ետ ծնվել》:
ԱՍՏՎԱԾ ՀԶՈՐ Է
Մեր փրկության ապահովության մեկ այլ պատճառն Աստծո զորությունն է: Աստված չի կամենում, որ որևէ բան, կամ որևէ մեկը խլի մեզ Նրանից: Հիսուսն ասաց. 《Ես նրանց հավիտենական կյանք կտամ, և նրանք երբեք չեն կորսվի, ոչ էլ որևէ մեկը կխլի նրանց Իմ ձեռքից: Իմ Հայրը...ամեն բանից մեծ է, և ոչ ոք չի կարող խլել նրանց Իմ Հոր ձեռքից》(Հվհ. 10:28-29): Հոր ձեռքը և Տեր Հիսուս Քրիստոսի ձեռքը երկու ուժեղ ձեռքեր են, որոնք ամուր պահում են մեզ: Նույնիսկ եթե մենք փորձենք փախչել մեր Հորից, դա անհնարին է: Աստված ուժեղ է ոչ միայն Սատանայից, Նա ուժեղ է նաև մեզանից:
ԱՍՏՎԱԾ ԵՐԲԵՔ ՉԻ ՓՈԽՎՈՒՄ
Եթե հնարավոր լիներ կորցնել մեր փրկությունը, մեզամնից շատերը վաղուց կորցրած կլինեին այն: Որպես մարդկային էակներ մենք շատ փոփոխությունների միջով ենք անցնում: Մի օր մենք շոգում ենք, հաջորդ օրը` մրսում: Բայց մեր փրկությունը հիմնված չէ մեր անկայուն զգացողությունների վրա: Այն արմատացած ու հիմնավորված է Աստծո մեջ, որն անփոփոխ է Իր սիրո մեջ և հավատարիմ է մեր հանդեպ (Մաղ. 3:6): Հակոբոս 1:17-ն ասում է. 《...լուսո Հորից , որի մեջ բնավ փոփոխում կամ դառնալու ստվեր չկա》: Ողբ Երեմ. 3:22-23-ում ասվում է. 《Նրա ողորմությունները չեն պակասում: Նրանք ամեն առավոտ նոր են, մեծ է Քո հավատարմությունը》: Եթե Նա մեզ այնքան սիրեց, որ փրկեց մեզ, ապա Նա, անկասկած, այնքան է սիրում մեզ, որ պահում է այդ նույն փրկության մեջ: Մեծ է Նրա հավատարմությունը:
ՔՐԻՍՏՈՍԸ ԽՈՍՏԱՑԵԼ Է
Վերջապես Քրիստոսն Ինքը խոստացել է պահել, պաշտպանել և երբեք չթողնել մեզ: Չնայած մարդիկ հաճախ անազնիվ են իրենց խոստումները պահելու մեջ, Քրիստոսը երբեք չի թերանա Իր խոստումները կատարելիս: Լսեք Նրա խոստումը .《....նա, ով ինձ է գալիս, Ես նրան երբեք դուրս չեմ անի》(Հվհ 6:37): 《Ես երբեք չեմ դադարի ձեզ պաշտպանելուց և ոչ էլ կթողնեմ ձեզ》(Եբր 13:5): Տիրոջ խոստումները այստեղ առանց վերապահության են: 《Երբեք》 , այսինքն` ոչ մի պարագայում Նա երբեք մեզ դուրս չի անի, կամ չի դադարի մեզ պաշտպանելուց: Սա է Նրա հավատարիմ խոստումը:
Ի~նչ զորեղ ապահովություն ունի մեր փրկությունը: Մենք ունենք Աստծու ընտրությունը, Նրա նախասահմանությունը, Նրա կանչը, Նրա սերը, Նրա շնորհքը, Նրա արդարությունը, Նրա կյանքը, Նրա զորությունը, Նրա անփոփոխ հավատարմությունը և Նրա խոստումները` որպես մեր փրկության հիմքը, երաշխավորությունն ու ապահովությունը: Մենք բոլորս կարող ենք Պողոսի հետ հռչակել. 《Ես գիտեմ, թե ում եմ հավատացել և համոզված եմ, որ Նա կարող է իմ Իրեն ավանդած բաները պահել մինչև այն օրը》(2 Տիմ. 1:12):
ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆԸ
Մենք տեսանք մեր փրկության վստահությունը, այսինքն` թե ինչպես ենք իմանում, որ մենք փրկված ենք: Մենք նաև տեսանք մեր փրկության ապահովությունը, այսինքն` թե ինչպես մենք երբեք չենք կարող կորցնել մեր փրկությունը: Սակայն բավարար է դա արդյոք? : Դժբախտաբար շատ քրիստոնյաներ բավարարվում են միայն այսքանով` փրկություն ունենալով, սակայն այդ փրկության չնչին ուրախությունը կամ վայելքն ապրելով:
Մեր ընկերը, որը բանկում միլիոններ ուներ, կարող է վստահ լինել, որ ինքը հարուստ է և նաև կարող է ապահով լինել` իմանալով, որ իր ներդրումն անվտանգ է: Բայց եթե նա զլանում է տասը ցենտ ծախսել և բավարարվում է աղքատիկ կյանքով ապրելով, ապա չի կարելի ասել, որ նա վայելում է այս հարստությունը: Օբյեկտիվորեն նա հարուստ է, բայց իր գործնական փորձառությամբ նա ոչինչ չունի: Այսպիսին է այսօր շատ քրիստոնյաների վիճակը: Նրանք փրկված են, բայց իրենց ամենօրյա կյանքում Քրիստոսի անքննելի հարստությունների շատ քիչ փորձառություն ունեն (Եփես 3:8): Սակայն Աստծո մտադրությունն այն է, որ մենք ոչ միայն ունենանք Քրիստոսին , այլ նաև վայելենք Նրան ամենակատարյալ ձևով (Հվհ. 10:10, Փիլ. 4:4):
Քրիստոնյայի նորմալ վիճակը 《...անպատմելի և փառավոր ուրախությամբ ուրախանալն է》(1Պետ 1:8):
Սակայն մեզանից գրեթե յուրաքանչյուրը պետք է ընդունի, որ հաճախ լինում են պահեր, երբ մենք չենք ունենում այս հորդացող ուրախությունը: Միթե սա նշանակում է, որ մենք կորցրել ենք մեր փրկությունը? : Միթե սա նշանակում է, որ մենք կորցրել ենք մեր փրկությունը? : Բացարձակապես ո'չ: Մեր փրկությունը հիմնված է Աստծո վրա, այլ ոչ թե մեզ վրա: Սակայն, չնայած մենք չենք կարող կորցնել մեր փրկությունը, մենք կարող ենք կորցնել այդ փրկության ուրախությունը:
ՈՒՐԱԽՈՒԹՅԱՆ ԿՈՐՈՒՍՏԸ
Ուրեմն որոնք են այն բաները, որ մեզ երբեմն կորցնել են տալիս մեր ուրախությունը? : Առաջինը մեղքն է: Ուրախությունը կախված է Աստծո հետ ունեցած մեր անխափան հաղորդակցությունից ,սակայն մեղքը մեզ առանձնացնում է Նրանից և ծածկել է տալիս Նրա երեսը ( Եսայի 59:1-2):
Երկրորդը Սուրբ Հոգուն տրտմեցնելն է (Եփես 4:30): Երբ մենք փրկվում ենք, Աստծո տաճար ենք դառնում և ունենում ենք մեր մեջ բնակված Նրա Հոգին (1 Կրթ 14:45; 2Կրթ 3:17; 13:5): Ինչպես յուրաքանչյուր կենդանի անձնավորություն` Նա զգացմունքներ և կարծիքներ ունի:
Այսպես, երբ մենք Նրան հակառակ բաներ ենք խոսում կամ անում, Նա մեր ներսում տրտմում է: Երբ Սուրբ Հոգին տրտմած է, մեր հոգին, որ միացած է Նրան (1 Կրթ 6; 17), նույնպես տրտմում է, և մենք կորցնում ենք մեր ուրախությունը:Երկրորդ` մենք կարող ենք աղոթել: Հաճախ մեր սրտերը բացելուց և Տիրոջ հետ զրուցելուց հետո մենք մեծ ուրախություն և թարմություն ենք զգում: Եսայի 56:7-ն ասում է, թե Նա մեզ կուրախացնի Իր աղոթքի տան մեջ: Իսկական աղոթքը ծանոթ բառերի կամ արտահայտությունների արտասանություն չէ, այլ մեր սիրտն ու հոգին Տիրոջ առջև դատարկելը : Հիսուսն ասաց. 《Խնդրեցեք և ձեզ կտրվի, որ ձեր ուրախությունը լեցուն լինի》(Հվհ 16:24): Իսկական աղոթքը թեթևացնող և ուրախացնող է:
Վերջիվերջո, մենք կարող ենք հաղորդակցվել: Քրիստոնյայի ամենամեծ ուրախությունը նրանց հետ լինելն է , ովքեր սիրում և վայելում են Քրիստոսին: Մարդկային ոչ մի բառով հնարավոր չէ արտահայտել այն քաղցրությունը, որ մենք ապրում ենք, երբ բոլորս միասին փառաբանում ենք Նրան և խոսում ենք Նրա մասին: 1Հվհ 1:3-4 ասում է. 《....որ դուք էլ հաղորդակցություն ունենաք մեզ հետ և որ մեր ճշմարիտ հաղորդակցությունը Հոր և Իր Որդու` Հիսուս Քրիստոսի հետ է: Եվ ձեզ գրում եմ այս բաները , որպեսզի ձեր ուրախությունը լեցուն լինի》:Իսկական հաղորդակցությունը պարտականություն չէ, այլ վայելք` ամենամեծ ուրախությունը երկրի վրա:
Այսպիսով, մենք ունենք փրկության վստահությունը, ապահովությունը և ուրախությունը: Փա~ռք Նրան` այսպիսի կատարյալ փրկության համար: ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՀՊԱՆԵԼԸ
Մեր փրկությունը նման է անշարժ ժայռի, մինչդեռ փրկության ուրախությունը նման է նուրբ ծաղկի, որ հեշտությամբ տարբերվում է զեփյուռից: Հետևաբար այն մի բան է, որը մենք պետք է մշտապես մշակենք և սնուցենք: Այդ դեպքում ինչ կարող ենք անել` այս ուրախությունը պահելու համար:
Առաջին` մենք կարող ենք խոստովանել մեր մեղքերը (1 Հվհ 1:7,9): Երբ մենք մեր մեղքերը խոստովանում ենք Տիրոջը, Նրա արյունը մաքրում է մեզ, և մեր հաղորդակցությունը Նրա հետ վերականգնվում է: Դավիթը մեղանչելուց հետո աղոթեց.《Վերականգնիր իմ մեջ Քո փրկության ուրախությունը》(Սաղմ 51:12): Սպասելու կամ կարիք չկա: Քրիստոսի թանկագին արյունը մեզ մաքրում է ամեն մեղքից:
Երկրորդ` մենք կարող ենք Աստծո Խոսքն ընդունել որպես կերակուր: Երեմյան ասաց. 《Քո Խոսքերը գտնվեցին, և ես կերա նրանք, և Քո Խոսքն ինձ համար ուրախություն և իմ սրտի համար ցնծություն էր》(Երեմ.15:16): Հաճախ մենք հայտնաբերում ենք, որ Աստծո Խոսքը կարդալուց և աղոթելուց հետո մեր սիրտը ուրախությունից ցնծում է: Սովահար մարդը երբեք երջանիկ չէ: Նմանապես մենք չպետք է քաղցած քրիստոնյաներ լինենք: Մենք պետք է Աստծու Խոսքով շարունակաբար սնվենք և խնջույք անենք (Մտթ. 4:4):
Վիթնես Լի:
Ունենք Հին Կտակարանի և Նոր Կտակարանի`Ծննդոց գրքից մինչև Հայտնության գրքի գլուխներն, իրենց ամեն մի համարներով,խոսքերի հոգևոր տեսանկյունից լուսաբանումններն,մեկնություներն ու հայտնություներն,որը տրվել է Տիրոջ կողմից Սուրբ Հոգու ներշնչումով,Իր զավակներին Իր համբարձումից հետո տրված բոլոր հայտնություները որոնք, որ հավաքել են եղբայրները բոլոր հայտնություները,որը Տերը տվել է մոտ երկու հազար տարվա ընթացքում,այսօր բոլոր Տիրոջ զավակները գիտեն,որ ապրում ենք վերջին ժամանակները,և Տերը բացել է ամբողջ Աստվածաշունչը: Այսօր Աստվածաշունչը դարձել է թափանցիկ Գիրք և մենք կարող ենք իմանալ Նրա միջի ամեն մի Գրքի խորություները:
Տեղեկություների համար զանգահարեք 098185664
Следующая публикация
Нет комментариев