წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია... უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები, მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები... როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას? მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა... მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი, იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!... წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია... იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს, ...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს... იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ... ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ... ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია... დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია... ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე... ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე... ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი... მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი... წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია... მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერია
რატომ ჩაფიქრდი-ნუთუ გემატათ საგონებელი? ეხლა გაიგე თუ რა ძნელია წუთისოფელი? სევდიანი ხარ?-ცხოვრება უფრო უაზრო ხდება! სული სიმწრისგან გულის კედლებს მძიმედ აწვება! რატომ ჩაფიქრდი,- ცოტა რამ გახსოვს ტკბილი წარსულის? არ შეგაშინოს უკანასკნელმა დღემ- სინანულის! პატივი არ სცეს?-შენს გულწრფელობას ცრემლით დანამულს? ვიცი ძნელია!- მაგრამ ელოდე ახალ გაზაფხულს! უკან გახედე, ცხოვრება თითქმის ნახევრად გაქრა! ნოსტალგიური-მხოლოდ ბავშვური ღიმილი დარჩა! მე ვერ დავიცდი!-ეს ჩემი ხვედრი ვეღარ იქნება ბოლო სიტყვებიც-სიყვარულის-შენთვის ითქმება! აბა რა გქონდა- ამდენი ხანი საყოვნებელი? რატომ ჩაფიქრდი- ნუთუ გემატა საგონებელი?
მე შევეჩვიე შენს ლამაზ ხელებს, ბროლივით ასხმულ კლავიშებზე აკეკლუცებულ მუზათა ფერებს. მე შევეჩვიე უძირო თვალებს, ღამის წყვდიადშიც რომ დაგინთებენ მითიურ ალებს. მე შევეჩვიე შენს ზღაპრულ ღიმილს უსასოოს და მიუსაფარს გამიქარვებენ წარსულის ტკივილს. მე შევეჩვიე შენს ბაგეს ეულს, აქოჩრილ ზღვაზე მონარნარე კოცნას შორეულს ... შველივით სხეულს სიზმარში წვეულ ზღაპრულ ორეულს... მე შევეჩვიე შენს ყოველ ბგერას გიცქერ და ვუსმენ ჩემს გულის ძგერას. მე შეგეჩვიე ისე რომ ალბათ ვერ შეგელევი, … დაგეწაფები ყოველ წამს ხარბათ. მე შევეჩვიე შენს სიყვარულს და მუდამ მინდა რომ ვსვამდე თასით მარადიული შეჩვევის შარბათს. …
მე სიბრალული არ მჭირდება, ეს კარგად ვიცი. ქარებს ვარჩიე ათასწილად ქარიშხალები.... ყოველთვის ჩემით წამოვდექი, როცა დავეცი და დაცემულებს კიდევ ბევრჯერ დავეხმარები.
მერე რაა, თუ სხვაზე მეტად ყოველთვის მტკივა?!. დასისხლული მაქვს დარტყმისაგან მუხლისთავები. მაინც, დაცემულ ანგელოზზე ცოტა მეტი ვარ, ამიტანია განა სხვა დროს ამისთანები?!....
არ დაიჯეროთ, მერე რა, თუ ხანდახან მცივა, მერე რაა, თუ ამ დროს ვხდები აუტანელი, შემოდგომაზე ხეს იმდენი ფოთოლი სცვივა, კვირტებად რომ აქვს გაზაფხულზე გამოტანილი....
როცა გვიანი შემოდგომა მოჭირხლავს ბილიკს, მოისარკება თეთრი სახე მზერადყინულის, - ვიღაცა ჩემზე, უეჭველად, დაიწყებს ქილიკს.... რომ ვარ გულგრილი და გრძნობებში ზედაპირული.
ჰო, სიბრალული არ მჭირდება, - ეს ზუსტად ვიცი, მაინც დაცემულ ანგელოზზე ცოტა მეტი ვარ. რაც კი მებადა ყველაფერი უკვე გავეცი, მიჭერს და...სული ამ სხეულში აღარ მეტევა
დაგხატავ, მაგრამ როგორ დაგხატო! ვინც უყვართ ნეტავ როგორ ხატავენ?! ეგ სინატიფე რით გამოვხატო, რით გამოვხატო ეგ სისადავე? როგორ გავანდო უსულო ტილოს რაც დღემდე გულით მიტარებია ?! მთელი ცხოვრება რომ ვიცოდვილო როგორ დაგხატავ შვლისთვალებიანს? სად არის ახლა ფერი იმგვარი მაგ თვალთა ფერთან მივიდეს ახლოს? რით დავატყვევო ტილოში ქარი და სული შენი რით გამოვსახო! რით გამოვხატო იების სუნთქვა, ატმის ყვავილთა უმანკო ფეთქვა! სურათს ისეთი თქვი რა ჩავუთქვა, რაც მე ამ ლექსით მინდოდა მეთქვა.
რომ დაგიჩოქო დარწმუნდები ჩემს სიყვარულში? მომეფერები, გამიღიმებ? მითხარი კარგო! რომ შეგევედრო ჩაიხედავ ჩემს წმინდა სულში თუ ყველაფერი სიგიჟეა, სჯობს დავიკარგო. ოჰ, როგორ მსურდა ერთხელ მაინც შენს წინ დავემხო არ დაგაცადო გაკვირვება და აღშფოთება ვიტირო დიდხანს, რომ ცრემლებით მიწაც გავალვხო რომ ვერასოდეს გაგიბედო მე განშორება. მაგრამ სად, როგორ, როდის შევძლო შენთან ცრემლისღვრა?! როგორ გაკადრო მე უვიცმა შენ შეყვარება.?! ჩემი ბრალია თუ გამიხდი ძილში ზმანებად ჩემი ბრალია მოსვენება თუკი წამართვი ჩემი ბრალია ქვეყნად შენს მეტს თუ ვერვის ვხედავ! დამნაშავე ვარ, თუ ამის თქმას მე შენ გიბედავ. ო, მეშინია მაგ თვალების ასე რომ მხიბლავს კადნიერებად არ ჩათვალო ოცნება წმინდა.
დავბერდი? - არა ცხოვრებისაგან წყალწაღებული მე შენს სიყვარულს ჩამოვეკიდე. გამარჯვებული, გალაღებული მიყვარხარ კიდევ! დავბერდი? არა! ლექსების ფერებს დაჰკრავს სურნელი საუკეთესო, ნამდვილ სიყვარულს რა დააბერებს, სულზე უტკბესო! ვინ დააწყნარებს მეტეხის მორევს? ვინ შეაჩერებს ლექსს ნიავქარულს? მტკვარში ცოცხალ თევზს ვერვინ გამოლევს, გულში - სიყვარულს. და თუ ხანდახან ფშატის ხესავით ვერცხლის ჭაღარას მეც შევერევი, - გწამდეს, შენს თვალებს დაუკვნესავი ვერ შეველევი. დავბერდი? არა! ლექსების ფერებს დაჰკრავს სურნელი საუკეთესო, ნამდვილს სიყვარულს რა დააბერებს, სულზე უტკბესო!
მიყვარხარ. მაგრამ ჩუ... ჩუ........ არა თქვა,გულში დამალე, არსად არ გამთქვა რომ მენატრები,ჩურჩლით გეტყვი დახუჭე თვალები დახუჭე სინათლე ყველაფერს აფუჭბს სიბნელე მათბობს და მაჩუმებს. არ გინდა? სიცოცხლეს გაჩუქებ... თვალებზე შეგახებ ცხელ ტუჩებს ეს კოცნა ტკივილებს აყუჩებს გთხოვ შენი სინაზე მაჩუქე და შენი სიზმრები მაჩუქე და მე ამ ყველაფერის სანაცვლოდ დარჩენილ სიცოცხლეს გაჩუქებ
დამხატე... ოღონდ ნუ დამხატავ ასე სევდიანს, შემილამაზე მარტოობა მხიარულ გრიმით, შემომაძარცვე ეს ავბედი მელანქოლია, თორემ უსაზღვრო ძალა უნდა ბუნებრივ ღიმილს. დახატე ზეცაც.... ოღონდ თეთრი მოსაცყენია, სანთლების რკალში ჩაატიე მთელი სახატო... ჩემს ოცნებაში სალოცავებს სანთლის ფერი აქვს, დახატე სივრცე... ოღონდ ლურჯი აღარ დახატო,. მე აღარ მინდა შემოდგომის ფოთოლთა ცვენა, იქნებ მიმოზა დამიხატო სადაფის ფერი, თეთრი ზამთარი??-მე არ მახსოვს... ეს იყო ძველად... შენ დამიხატე უნამქერო და იისფერი. დახატე მიწა... და მზის აკვნად აქციე თოვლი... ყველა სურვილი დასაცყისში ასე მუნჯია... ზღვაც დამიხატე... ოღონდ მწვანე ვით მოლი, მერე რა მოხდა ცხოვრებაში თუ ის ლურჯია... დახატე ქალი... საქალეთი შეცვალე, თუ გსურს, უყოველგვარო დამცირებით.... უმასკარადოდ... ამ სამყაროში ბევრი რამე შეცვალე, თუ გსურს, ოღონდაც ქალი არ დახატო უმამაკაცოდ...
სიკვდილი? ხშირად მინდება... სიცოცხლე? არ ვიცი, ხანდახან... სულ ცოტა ალერსი მჭირდება, რომ არ შევიშალო თანდათან... ხანდახან ხარხარი მინდება, ყვირილი მინდება ხანდახან, ხანდახან გულიც კი მისკდება, ლამის შევიშალო თანდათან... ხანდახან სიშორე მაგიჟებს, ჭკუაზე ვიშლები თანდათან, ხანდახან არავინ მჭირდება, მარტოობა მშლის თანდათან... მადლობა უფალს რომ არსებობ, ცოდვები შემინდე ხანდახან, მე შენი სიცოცხლე მჭირდება, რომ არ შევიშალო თანდათან..
თუმცა ცხოვრება შენით მეწყება და დასასრულიც შენა ხარ მისი თუმც მონატრება შენს მოლოდინში წუთებს და წამებს მშფოთვარედ ითვლის... ამხელა გრძნობა რითი გამოვთქვა რით დაგანახო ეს სიყვარული, როგორ აგიხსნა, რომ შენ ხარ მხოლოდ ჩემი ფიქრი და ნატვრა ფარული... რომ ბევრი ღამე შენზე ოცნებით თავზე უაზოდ დამთენებია, რომ შენნაირი კარგი არავინ ქვეყნად არასდროს არ მყვარებია... და რომ ჩაქრება ვიცი უშენოდ ჩემი სიცოცხლის ბოლო სანთელი, ესეც რომ გითხრა აღარაფერი აღარ დამრჩება შენთვის სათქმელი.....
იცი? გუშინაც ვიჯექი შენი გულის კარებთან. . . ვიღაცამ გაიარა და საცოდავად შემომხედა ესეც გაჭირვებულიო. . . დახმარება ხომ არ გინდათო. . . არა ვერ შეძლებთქო და წავიდა. . . მერე შენ მოხვედი. . . ზუსტად მარცხენა ხელის ბოლო ორ თითზე დამაბიჯე ფეხი და შეხვედი სახლში. . . მეტკინა. . . . არა თითები კი არა გული. . . მერე სიცილის ხმა გამოდიოდა მგონი შენი. . . . მეც ვიჯექი და ვუსმენდი. . . თან თითებს ვიწვალებდი მტკიოდა. . . მერე გამოხვედი და წახვედი. . . იმის მერე გავიდა დღეები და მე ისევ იქ ვზივარ. . . შენი გულის კარებთან. . . მოდიან ხოლმე და შედიან კარებში. . . . მე არც მიცდია. . . და არც ვცდი. . . არ შვამტვრევ არ გატკენ გულს. . . . უბრალოდ ვიჯდები მანამ სანამ ძალა მექნება. . . . მერე თუ მოხვალ მომკიდებ ხელს და შემიყვან. . . . თუ არა ავდგები და წავალ. . . შოორს ძალიან......
ისე ძალიან მენატრები, რომ ლამის არის გასკდეს გული ამდენი ლოდინით. ჰო, ამ დილას ვტიროდი ისევ. სიყვარულზე სიმღერებს ვუსმენდი და ისარივით გაიარეს სულში მელოდიებმა. ახლა ისე ძლიერ მენატრები, როგორც არასდროს... ნეტავ ჩემი ხმა ზეცას მისწვდეს, მაღალმა ღმერთმა ჩამომხედოს და შეისმინოს ჩემი ვედრება. ო, როგორ მინდა ჩემს გვერდით იყო ახლა, როგორ მინდა არასოდეს მიმატოვო.
ლოდინი......... მე აქ ვარ, ფეხაკრეფით დავიარები ოთახთა შორის.
მე აქ ვარ მომაკვდავი და მომლოდინე შორეულ ფიქრთა მომწყვდეული ირგვლივ კოშმარში. ლოდინის მიერ მიყენებულ ჭრილობას მძიმეს ნაღველს და დიდ ჭრილობას ჭრილობას მატებს.... სევდას დაჩრდილულს მოლოდინით აღსავსე სულით.. თითქოს მარტო ვარ და სიმარტოვეც ჩემს წუხილს ერთვის. შორს გატყორცნილი იმედივით შევყურებ ფანჯრებს. ფანჯრებს ჭუჭყიანს, დაორთქლილს და სულ მთლად დათოვლილს..... ცაში ავაპყრობ ნამტირალ თვალებს, ცრემლებით სავსეს, შენს დაბრუნებას ციდან ველი ცისფერ ქარავნით. ო, როგორ შორს ხარ!ო, როგორ შორს ხარ!.... ცრემლები ტანჯვას უერთდება, ტანჯვას მწამებლურს, ფიქრთა ბურუსში გზააბნეულს სევდა გამრიყავს, ტანჯვას ვით ქცეულს, მოლოდინის ცხოველურ სურვილს, მარტოდ მტანჯველი შენს საძებრად მომიწევს გული..... გთხოვ მაპატიო და შეიწყალო ც
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ, მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონება და აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ, შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ, რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ, უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონება და აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი...Ещё
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ, მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონება და აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ, შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ, რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ, უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ, გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ. იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ, ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ, ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ, ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?! მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება, ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება, სულ შენთან არის ჩემი გონება და აღარ მტანჯავს ის მოგონება. ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ, შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ, რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ, უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!
რა შემიძლია,რა უნდა მოგცე? იქნებ ეს წყნარი ლურჯი საღამო, ან იქნებ ეს ზღვა ანდა ეს მთები... ან იქნებ ეს გზა რომელიც სადღაც მდინარესავით მიდის და მოდის... რა შემიძლია,რა უნდა მოგცე? ეს დღე? ვარსკვლავი? ქალაქი? ქარი? მე მოგცემ ჩემს ხმას, სუნთქვას და თვალებს სხვა არაფერი არა მაქვს მეტი მე მოგცემ ჩემს გულს, თუკი შენს ხელებს ძალუძთ ატარონ შიშველი ცეცხლი. მე მოგცემ ჩემს ფიქრს თუკი შენს სხეულს არ დაღლის მძიმე ვეება ფრთები
მე ახლა ნახატს სასოებით,კრძალვით გიხატავ... ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად_ "მე შენ მიყვარხარ"... ცისფერი ფერით ვაფერადებ ნახატზე მეჩეთს, და ტუშით ვაწერ ცისფერ ფერზე _ "მაგიჟებ მე შენ " . . . გულს ვხატავ სისხლით და თუ რატომ,
ამას მიხვდები . . . ვწერ შავი ტუშით წითელ გულზე _ "მე შენ მჭირდები ". . . ვდგევარ ნახატთან და ფიფქები თავზე მათოვენ , თვალებში თხოვნა მიწერია _ ნუღარ დამტოვებ ! . . . მე ახლა ნახატს სასოებით,
კრძალვით გიხატავ. ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად "მე შენ მიყვარხარ ". . .
ici? de ra dro maxsendeba? patara rom viyavi da sul rom gabrazebdi.ici?de titoeuli sheni cremli gulze mawveba ,ici? de mivxvdi turayofiladedis guli. gaxsovs? rom gagabrazebdixolme da metyodi shenchemishviliagaraxar morchao meki imwamsve viwyebdi tiris,da chemicremlebisdanaxvaze chemtan modiodi gulshi chamikravdi da meunebodidedagenacvaloso ici? de rom maxsendeba bavshvoba xandaxan vigimixandaxanki cremlimosdevs chems gimils maxsovs rom waviqeci fexivitkineshen kiguli dagewva chemtan moxvedi xeelshi amiyvane gulshi chamixuteda tqvivaime mogikvdes dedao amdros ki me sulel bavshvs mixaroda ici?de megavizarde da titoeul mogonebas cremlimosdevs ici? de ramdenjermitiriarodesac maxsendeboda chemi mdabio saqcieli ici? de rogormiyvarxar? araarici de radgan ramdenixania ar gvisaubria radgan memrcxvenia shenimrcxvenia titoeuli sheni cremlis miyvarxar de miyvarxar
რა უცნაურია … მხოლოდ ერთ ადამიანს შეუძლია შეცვალოს მთელი შენი ცხოვრება…. მხოლოდ ერთ ზარს შეუძლია ხასიათზე მოგიყვანოს და გაგაცინოს რაც არ უნდა ცუდ ხასიათზე იყო…. მხოლოდ ერთი შეხვედრა და გავიწყდება ყველა შენი პრობლემა…. მხოლოდ ერთი გამოხედვა და შენ უკვე დაფრინავ სადღაც ოცნებებში… მხოლოდ ერთი შეხება და გავიწყდება ყველა და ყველაფერი ამქვეყნად… მხოლოდ ერთი კოცნა და ხვდები,რომ ამისათვის ცხოვრება ღირს … რა უცნაურია არა,მხოლოდ ერთს რამდენი შეუძლია? არადა მხოლოდ ერთია..."
ძნელია როცა ტირილი გინდა, ძნელია როცა ტირილს ვერ ბედავ, ძნელია როცა სიცილი გინდა და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ, ძნელია როცა შენ გული გტკივა, რომ ვეღარა გრძნობ ვერავის სითბოს, ძნელია როცა ხელებზე გცივა და ამ ცივ ხელებს არავინ გითბობს, ძნელია როცა თვალები სველია არ გაძინებენ გინდება გლოვა, ძნელია როცა ვიღაცას ელი და თან იცი რომ ის აღარ მოვა..
ოღონდ ნუ მეტყვი რომ სხვაში შემეშალე, თანაც ასე მწარედ, მე ხომ ის მგონიხარ, წლების ძებნის შემდეგ ძლივს რომ შეგიყვარე, ხოდა შეგიყვარე ახლა მეშინია, ნუთუ მიმატოვებ, და თუ მაინც წახვალ ისე მაინც წადი, რწმენა დამიტოვე.
რწმენა იმისა რომ ჩვენი სიყვარული ძველ გროშს სულ არ ჰგავდა, რწმენა იმისა რომ ჩემმა ერთგულებამ ფასი არ დაკარგა! მაინც დაგიფიცებ, მაინც მოგინატრებ ,მაინც მეყვარები, ლამის შევიშალო, ლამის შევიშალო ისე მენატრები!
გამარჯობათ, იცით დღეს მე მიმატოვეს დღეს სიცოცხლით ანთებული მოკლეს გული სამახსოვროდ მოგონება დამიტოვეს დღეს წამართვეს ერთადერთი სიყვარული ვერ მიცანით? ჩვენ ხომ ადრეც შევხვედრილვართ მე ისა ვარ სიყვარულს რომ დავეძებდი ის ვარ ვინც თქვენ გამშვიდებდათ, გიღიმოდათ. ვინც თქვენ ასე გიყვარდათ და აღმერთებდით რატომ გიკვირთ ნუთუ ასე შევიცვალე მე ხომ მხოლოდ ციცქნა გული ამომგლიჯეს მე უბრალოდ დამცინეს და მიმატოვეს ჩემში ცელქი წყნარი ბავშვი ამოძირკვეს არ შეშინდეთ..მე უბრალოდ მომკლეს ცოცხლად აღარა მყავს საოცნებო სიყვარული აღარც ცრემლი, არც იმედი, აღარც სევდა აღარც ტანჯვას აღარა გრძნობს ჩემი გული რატომ გიკვირთ რომ ვიღიმი .. გული ნახეთ.. აბა გულში ჩაიხედეთ როგორ ცივა იქ ობოლი შენახულა მოგონება და ამდენი ვაებისგან სულიც მტკივა წასვლის დროა მგონი სადღაც ვაგვიანებ აბა კარგად არ მგონია ისევ მნახოთ და ერთსა გთხოვთ დატანჯული გოგოს ხსოვნა სულ მცირე ხნით მოგონებად შეინახოთ!
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 35
zepirad
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია... უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები, მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები... როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას? მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა... მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი, იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!... წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია... ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია... იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს, ...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს... იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ... ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ... ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია... დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია... ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე... ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები ვისზე ან რაზე... ლექსი დავწერე არც კი ვიცი უკვე რამდენი... მონანიებად ჩამითვალეთ სიტყვა ამდენი... წუხელ... ნამთვრალევს... ბევრი ლექსი დამიწერია... მაგრამ არ ვიცი მე გრძელი გზა თუ მიწერია
რატომ ჩაფიქრდი-ნუთუ გემატათ საგონებელი?
ეხლა გაიგე თუ რა ძნელია წუთისოფელი?
სევდიანი ხარ?-ცხოვრება უფრო უაზრო ხდება!
სული სიმწრისგან გულის კედლებს მძიმედ აწვება!
რატომ ჩაფიქრდი,- ცოტა რამ გახსოვს ტკბილი წარსულის?
არ შეგაშინოს უკანასკნელმა დღემ- სინანულის!
პატივი არ სცეს?-შენს გულწრფელობას ცრემლით დანამულს?
ვიცი ძნელია!- მაგრამ ელოდე ახალ გაზაფხულს!
უკან გახედე, ცხოვრება თითქმის ნახევრად გაქრა!
ნოსტალგიური-მხოლოდ ბავშვური ღიმილი დარჩა!
მე ვერ დავიცდი!-ეს ჩემი ხვედრი ვეღარ იქნება
ბოლო სიტყვებიც-სიყვარულის-შენთვის ითქმება!
აბა რა გქონდა- ამდენი ხანი საყოვნებელი?
რატომ ჩაფიქრდი- ნუთუ გემატა საგონებელი?
მე შევეჩვიე შენს ლამაზ ხელებს,
ბროლივით ასხმულ კლავიშებზე
აკეკლუცებულ მუზათა ფერებს.
მე შევეჩვიე უძირო თვალებს,
ღამის წყვდიადშიც რომ დაგინთებენ
მითიურ ალებს.
მე შევეჩვიე შენს ზღაპრულ ღიმილს
უსასოოს და მიუსაფარს
გამიქარვებენ წარსულის ტკივილს.
მე შევეჩვიე შენს ბაგეს ეულს,
აქოჩრილ ზღვაზე მონარნარე
კოცნას შორეულს ...
შველივით სხეულს
სიზმარში წვეულ
ზღაპრულ ორეულს...
მე შევეჩვიე შენს ყოველ ბგერას
გიცქერ და ვუსმენ
ჩემს გულის ძგერას.
მე შეგეჩვიე ისე რომ ალბათ
ვერ შეგელევი, …
დაგეწაფები ყოველ წამს ხარბათ.
მე შევეჩვიე შენს სიყვარულს
და მუდამ მინდა
რომ ვსვამდე თასით
მარადიული შეჩვევის შარბათს. …
მე სიბრალული არ მჭირდება, ეს კარგად ვიცი.
ქარებს ვარჩიე ათასწილად ქარიშხალები....
ყოველთვის ჩემით წამოვდექი, როცა დავეცი
და დაცემულებს კიდევ ბევრჯერ დავეხმარები.
მერე რაა, თუ სხვაზე მეტად ყოველთვის მტკივა?!.
დასისხლული მაქვს დარტყმისაგან მუხლისთავები.
მაინც, დაცემულ ანგელოზზე ცოტა მეტი ვარ,
ამიტანია განა სხვა დროს ამისთანები?!....
არ დაიჯეროთ, მერე რა, თუ ხანდახან მცივა,
მერე რაა, თუ ამ დროს ვხდები აუტანელი,
შემოდგომაზე ხეს იმდენი ფოთოლი სცვივა,
კვირტებად რომ აქვს გაზაფხულზე გამოტანილი....
როცა გვიანი შემოდგომა მოჭირხლავს ბილიკს,
მოისარკება თეთრი სახე მზერადყინულის, -
ვიღაცა ჩემზე, უეჭველად, დაიწყებს ქილიკს....
რომ ვარ გულგრილი და გრძნობებში ზედაპირული.
ჰო, სიბრალული არ მჭირდება, - ეს ზუსტად ვიცი,
მაინც დაცემულ ანგელოზზე ცოტა მეტი ვარ.
რაც კი მებადა ყველაფერი უკვე გავეცი,
მიჭერს და...სული ამ სხეულში აღარ მეტევა
დაგხატავ, მაგრამ როგორ
დაგხატო! ვინც უყვართ ნეტავ როგორ ხატავენ?!
ეგ სინატიფე რით გამოვხატო,
რით გამოვხატო ეგ სისადავე?
როგორ გავანდო უსულო ტილოს რაც დღემდე
გულით მიტარებია ?!
მთელი ცხოვრება რომ ვიცოდვილო როგორ დაგხატავ
შვლისთვალებიანს?
სად არის ახლა ფერი იმგვარი მაგ თვალთა ფერთან მივიდეს
ახლოს?
რით დავატყვევო ტილოში ქარი და სული შენი რით
გამოვსახო!
რით გამოვხატო იების სუნთქვა, ატმის ყვავილთა უმანკო ფეთქვა!
სურათს
ისეთი თქვი რა ჩავუთქვა, რაც მე ამ ლექსით მინდოდა მეთქვა.
რომ დაგიჩოქო დარწმუნდები ჩემს სიყვარულში?
მომეფერები, გამიღიმებ? მითხარი კარგო!
რომ შეგევედრო ჩაიხედავ ჩემს წმინდა სულში
თუ ყველაფერი სიგიჟეა, სჯობს დავიკარგო.
ოჰ, როგორ მსურდა ერთხელ მაინც
შენს წინ დავემხო
არ დაგაცადო გაკვირვება და აღშფოთება
ვიტირო დიდხანს, რომ ცრემლებით მიწაც გავალვხო
რომ ვერასოდეს გაგიბედო მე განშორება.
მაგრამ სად, როგორ, როდის შევძლო
შენთან ცრემლისღვრა?!
როგორ გაკადრო მე უვიცმა შენ შეყვარება.?!
ჩემი ბრალია თუ გამიხდი ძილში ზმანებად
ჩემი ბრალია მოსვენება თუკი წამართვი
ჩემი ბრალია ქვეყნად
შენს მეტს თუ ვერვის ვხედავ!
დამნაშავე ვარ, თუ ამის თქმას მე შენ გიბედავ.
ო, მეშინია მაგ თვალების ასე რომ მხიბლავს
კადნიერებად არ ჩათვალო ოცნება წმინდა.
დავბერდი? - არა
ცხოვრებისაგან წყალწაღებული
მე შენს სიყვარულს ჩამოვეკიდე.
გამარჯვებული, გალაღებული
მიყვარხარ კიდევ!
დავბერდი? არა! ლექსების ფერებს
დაჰკრავს სურნელი საუკეთესო,
ნამდვილ სიყვარულს რა დააბერებს,
სულზე უტკბესო!
ვინ დააწყნარებს მეტეხის მორევს?
ვინ შეაჩერებს ლექსს ნიავქარულს?
მტკვარში ცოცხალ თევზს ვერვინ გამოლევს,
გულში - სიყვარულს.
და თუ ხანდახან ფშატის ხესავით
ვერცხლის ჭაღარას მეც შევერევი, -
გწამდეს, შენს თვალებს დაუკვნესავი
ვერ შეველევი.
დავბერდი? არა! ლექსების ფერებს
დაჰკრავს სურნელი საუკეთესო,
ნამდვილს სიყვარულს რა დააბერებს,
სულზე უტკბესო!
მიყვარხარ.
მაგრამ ჩუ...
ჩუ........
არა თქვა,გულში დამალე,
არსად არ გამთქვა
რომ მენატრები,ჩურჩლით გეტყვი
დახუჭე თვალები დახუჭე
სინათლე ყველაფერს აფუჭბს
სიბნელე მათბობს და მაჩუმებს.
არ გინდა?
სიცოცხლეს გაჩუქებ...
თვალებზე შეგახებ ცხელ ტუჩებს
ეს კოცნა ტკივილებს აყუჩებს
გთხოვ შენი სინაზე მაჩუქე
და შენი სიზმრები მაჩუქე
და მე ამ ყველაფერის სანაცვლოდ
დარჩენილ სიცოცხლეს გაჩუქებ
დამხატე...
ოღონდ ნუ დამხატავ ასე სევდიანს, შემილამაზე მარტოობა მხიარულ გრიმით,
შემომაძარცვე ეს ავბედი მელანქოლია, თორემ უსაზღვრო ძალა უნდა ბუნებრივ
ღიმილს. დახატე ზეცაც.... ოღონდ თეთრი მოსაცყენია, სანთლების რკალში
ჩაატიე მთელი სახატო... ჩემს ოცნებაში სალოცავებს სანთლის ფერი აქვს,
დახატე სივრცე... ოღონდ ლურჯი აღარ დახატო,. მე აღარ მინდა შემოდგომის
ფოთოლთა ცვენა, იქნებ მიმოზა დამიხატო სადაფის ფერი, თეთრი ზამთარი??-მე
არ მახსოვს... ეს იყო ძველად... შენ დამიხატე უნამქერო და იისფერი. დახატე
მიწა... და მზის აკვნად აქციე თოვლი... ყველა სურვილი დასაცყისში ასე
მუნჯია... ზღვაც დამიხატე... ოღონდ მწვანე ვით მოლი, მერე რა მოხდა
ცხოვრებაში თუ ის ლურჯია... დახატე ქალი... საქალეთი შეცვალე, თუ გსურს,
უყოველგვარო დამცირებით.... უმასკარადოდ... ამ სამყაროში ბევრი რამე
შეცვალე, თუ გსურს, ოღონდაც ქალი არ დახატო უმამაკაცოდ...
12.12.2010
21:19სიკვდილი? ხშირად მინდება...
სიცოცხლე? არ ვიცი, ხანდახან...
სულ ცოტა ალერსი მჭირდება,
რომ არ შევიშალო თანდათან...
ხანდახან ხარხარი მინდება,
ყვირილი მინდება ხანდახან,
ხანდახან გულიც კი მისკდება,
ლამის შევიშალო თანდათან...
ხანდახან სიშორე მაგიჟებს,
ჭკუაზე ვიშლები თანდათან,
ხანდახან არავინ მჭირდება,
მარტოობა მშლის თანდათან...
მადლობა უფალს რომ არსებობ,
ცოდვები შემინდე ხანდახან,
მე შენი სიცოცხლე მჭირდება,
რომ არ შევიშალო თანდათან..
თუმცა ცხოვრება შენით მეწყება
და დასასრულიც შენა ხარ მისი
თუმც მონატრება შენს მოლოდინში
წუთებს და წამებს მშფოთვარედ ითვლის...
ამხელა გრძნობა რითი გამოვთქვა
რით დაგანახო ეს სიყვარული,
როგორ აგიხსნა, რომ შენ ხარ მხოლოდ
ჩემი ფიქრი და ნატვრა ფარული...
რომ ბევრი ღამე შენზე ოცნებით
თავზე უაზოდ დამთენებია,
რომ შენნაირი კარგი არავინ
ქვეყნად არასდროს არ მყვარებია...
და რომ ჩაქრება ვიცი უშენოდ
ჩემი სიცოცხლის ბოლო სანთელი,
ესეც რომ გითხრა აღარაფერი
აღარ დამრჩება შენთვის სათქმელი.....
იცი?
გუშინაც ვიჯექი შენი გულის კარებთან. . .
ვიღაცამ გაიარა და საცოდავად შემომხედა ესეც გაჭირვებულიო. . .
დახმარება ხომ არ გინდათო. . .
არა ვერ შეძლებთქო და წავიდა. . .
მერე შენ მოხვედი. . .
ზუსტად მარცხენა ხელის ბოლო ორ თითზე დამაბიჯე ფეხი და შეხვედი სახლში. . .
მეტკინა. . . . არა თითები კი არა გული. . .
მერე სიცილის ხმა გამოდიოდა მგონი შენი. . . .
მეც ვიჯექი და ვუსმენდი. . .
თან თითებს ვიწვალებდი მტკიოდა. . .
მერე გამოხვედი და წახვედი. . .
იმის მერე გავიდა დღეები და მე ისევ იქ ვზივარ. . .
შენი გულის კარებთან. . .
მოდიან ხოლმე და შედიან კარებში. . . .
მე არც მიცდია. . . და არც ვცდი. . .
არ შვამტვრევ არ გატკენ გულს. . . .
უბრალოდ ვიჯდები მანამ სანამ ძალა მექნება. . . .
მერე თუ მოხვალ მომკიდებ ხელს და შემიყვან. . . .
თუ არა ავდგები და წავალ. . .
შოორს ძალიან......
ისე ძალიან მენატრები, რომ ლამის არის გასკდეს გული ამდენი ლოდინით. ჰო, ამ დილას ვტიროდი ისევ. სიყვარულზე სიმღერებს ვუსმენდი და ისარივით გაიარეს სულში მელოდიებმა. ახლა ისე ძლიერ მენატრები, როგორც არასდროს...
ნეტავ ჩემი ხმა ზეცას მისწვდეს, მაღალმა ღმერთმა ჩამომხედოს და შეისმინოს ჩემი ვედრება. ო, როგორ მინდა ჩემს გვერდით იყო ახლა, როგორ მინდა არასოდეს მიმატოვო.
ლოდინი.........
მე აქ ვარ,
ფეხაკრეფით დავიარები ოთახთა შორის.
მე აქ ვარ მომაკვდავი
და მომლოდინე შორეულ ფიქრთა მომწყვდეული ირგვლივ კოშმარში.
ლოდინის მიერ მიყენებულ ჭრილობას მძიმეს ნაღველს და დიდ ჭრილობას ჭრილობას მატებს....
სევდას დაჩრდილულს მოლოდინით აღსავსე სულით..
თითქოს მარტო ვარ და სიმარტოვეც ჩემს წუხილს ერთვის.
შორს გატყორცნილი იმედივით შევყურებ ფანჯრებს.
ფანჯრებს ჭუჭყიანს, დაორთქლილს და სულ მთლად დათოვლილს.....
ცაში ავაპყრობ ნამტირალ თვალებს, ცრემლებით სავსეს, შენს დაბრუნებას ციდან ველი ცისფერ ქარავნით.
ო, როგორ შორს ხარ!ო, როგორ შორს ხარ!....
ცრემლები ტანჯვას უერთდება, ტანჯვას მწამებლურს, ფიქრთა ბურუსში გზააბნეულს სევდა გამრიყავს, ტანჯვას ვით ქცეულს, მოლოდინის ცხოველურ სურვილს, მარტოდ მტანჯველი შენს საძებრად მომიწევს გული.....
გთხოვ მაპატიო და შეიწყალო ც
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ,მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ,
გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ
და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ.
იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ,
ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ,
ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ,
ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?!
მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება,
ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება,
სულ შენთან არის ჩემი გონება
და აღარ მტანჯავს ის მოგონება.
ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ,
შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ,
რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ,
უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ
და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ.
იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ,
ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ,
ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ,
ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?!
მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება,
ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება,
სულ შენთან არის ჩემი გონება
და აღარ მტანჯავს ის მოგონება.
ერთი...Ещё
თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ,მოდი ამ გრძნობას ნურავის გაანდობ,
გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ
და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ.
იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ,
ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ,
ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ,
ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?!
მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება,
ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება,
სულ შენთან არის ჩემი გონება
და აღარ მტანჯავს ის მოგონება.
ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ,
შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ,
რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ,
უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!თუკი გიყვარვარ და მართლა მე მნატრობ,
გინდა ჩაგიკრავ? თანაც გაგათბობ
და ჩემი გულის ნადებს გაგანდობ.
იცი მჭირდები, იცი მაკლიხარ,
ერთი ოცნების დიდი დარდი ხარ,
ჩემი გონების დიდი ფიქრი ხარ,
ნეტავ ვიცოდე დღეს შენ ვისი ხარ?!
მოდი, შეცვალე ჩემი ცხოვრება,
ჩემი გულისთვის შენ ხარ ცხონება,
სულ შენთან არის ჩემი გონება
და აღარ მტანჯავს ის მოგონება.
ერთი პატარა, ციცქნა ცრემლი ვარ,
შენს ლამაზ თვალზე ჩუმად დავდივარ,
რით ვერ გაიგე, უკვე ლანდი ვარ,
უშენოდ ვკვდები, აღარ ვვარგივარ!!
რა შემიძლია,რა უნდა მოგცე?
იქნებ ეს წყნარი ლურჯი საღამო,
ან იქნებ ეს ზღვა
ანდა ეს მთები...
ან იქნებ ეს გზა
რომელიც სადღაც
მდინარესავით მიდის და მოდის...
რა შემიძლია,რა უნდა მოგცე?
ეს დღე?
ვარსკვლავი?
ქალაქი?
ქარი?
მე მოგცემ ჩემს ხმას,
სუნთქვას და თვალებს
სხვა არაფერი არა მაქვს მეტი
მე მოგცემ ჩემს გულს,
თუკი შენს ხელებს
ძალუძთ ატარონ შიშველი ცეცხლი.
მე მოგცემ ჩემს ფიქრს
თუკი შენს სხეულს
არ დაღლის მძიმე ვეება ფრთები
მე ახლა ნახატს სასოებით,კრძალვით გიხატავ...
ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად_
"მე შენ მიყვარხარ"...
ცისფერი ფერით ვაფერადებ ნახატზე მეჩეთს,
და ტუშით ვაწერ ცისფერ ფერზე _
"მაგიჟებ მე შენ " . . .
გულს ვხატავ სისხლით და თუ რატომ,
ამას მიხვდები . . .
ვწერ შავი ტუშით წითელ გულზე _
"მე შენ მჭირდები ". . .
ვდგევარ ნახატთან და ფიფქები თავზე მათოვენ ,
თვალებში თხოვნა მიწერია _
ნუღარ დამტოვებ ! . . .
მე ახლა ნახატს სასოებით,
კრძალვით გიხატავ.
ამ ნახატს ვარქმევ სათაურად
"მე შენ მიყვარხარ ". . .
ici? de ra dro maxsendeba? patara rom viyavi da sul rom gabrazebdi.ici?de titoeuli sheni cremli gulze mawveba ,ici? de mivxvdi turayofiladedis guli. gaxsovs? rom gagabrazebdixolme da metyodi shenchemishviliagaraxar morchao meki imwamsve viwyebdi tiris,da chemicremlebisdanaxvaze chemtan modiodi gulshi chamikravdi da meunebodidedagenacvaloso ici? de rom maxsendeba bavshvoba xandaxan vigimixandaxanki cremlimosdevs chems gimils maxsovs rom waviqeci fexivitkineshen kiguli dagewva chemtan moxvedi xeelshi amiyvane gulshi chamixuteda tqvivaime mogikvdes dedao amdros ki me sulel bavshvs mixaroda ici?de megavizarde da titoeul mogonebas cremlimosdevs ici? de ramdenjermitiriarodesac maxsendeboda chemi mdabio saqcieli ici? de rogormiyvarxar? araarici de radgan ramdenixania ar gvisaubria radgan memrcxvenia shenimrcxvenia titoeuli sheni cremlis miyvarxar de miyvarxar
რა უცნაურია …
მხოლოდ ერთ ადამიანს შეუძლია შეცვალოს მთელი შენი ცხოვრება….
მხოლოდ ერთ ზარს შეუძლია ხასიათზე მოგიყვანოს და გაგაცინოს რაც არ უნდა ცუდ ხასიათზე იყო….
მხოლოდ ერთი შეხვედრა და გავიწყდება ყველა შენი პრობლემა….
მხოლოდ ერთი გამოხედვა და შენ უკვე დაფრინავ სადღაც ოცნებებში…
მხოლოდ ერთი შეხება და გავიწყდება ყველა და ყველაფერი ამქვეყნად…
მხოლოდ ერთი კოცნა და ხვდები,რომ ამისათვის ცხოვრება ღირს …
რა უცნაურია არა,მხოლოდ ერთს რამდენი შეუძლია? არადა მხოლოდ ერთია..."
albatexa ukve gdzinavs,tvalebi daxuchuligaqvs da lamaz sizmrebs xedav.saxekidamshvidebuli, warmomidgenia tu ra sayvareli iqnebisheni tuchebi kimshvidat arian ermanetze chaxutebulni da shenit tkbebian rogormindashentan viyo sul 2wutitmainc shemogxedavdi da ukan mouxedavadgavqrebodi rogorminda shens bages veamboro myudrooba davurgvio ise romverc ki sheamchnio radgan ase mshvids xom ukanasknelad daginaxavdigmertma rom kidev erti shansi momces sicocxlis gverdidan armogshordebodi cremlad mogevlinebodi radgan mxolod me sjemedzlebodashens umanko saxidan bagemde nazad menavarda wvimad mogevlinebodiradgan sheni sxuli shemegrdzno magram maincgavqrebi rogorc exavqrebimagram am yvelafers ar davjerdebodi da shen gulis dzgera viqnebodi datitoeul sixaruls ertad gaviziarebdit tkivils ki mxolod chems tavzeavigebdi sheni sicocxlis bolomde shenshi viqnebodi radgan ushenodarminda sicocxle
ძნელია როცა ტირილი გინდა,
ძნელია როცა ტირილს ვერ ბედავ,
ძნელია როცა სიცილი გინდა
და ამ სიცილის მიზეზს ვერ ხედავ,
ძნელია როცა შენ გული გტკივა,
რომ ვეღარა გრძნობ ვერავის სითბოს,
ძნელია როცა ხელებზე გცივა
და ამ ცივ ხელებს არავინ გითბობს,
ძნელია როცა თვალები სველია
არ გაძინებენ გინდება გლოვა,
ძნელია როცა ვიღაცას ელი
და თან იცი რომ ის აღარ მოვა..
ოღონდ ნუ მეტყვი რომ სხვაში შემეშალე, თანაც ასე მწარედ,
მე ხომ ის მგონიხარ, წლების ძებნის შემდეგ ძლივს რომ შეგიყვარე,
ხოდა შეგიყვარე ახლა მეშინია, ნუთუ მიმატოვებ,
და თუ მაინც წახვალ ისე მაინც წადი, რწმენა დამიტოვე.
რწმენა იმისა რომ ჩვენი სიყვარული ძველ გროშს სულ არ ჰგავდა,
რწმენა იმისა რომ ჩემმა ერთგულებამ
ფასი არ დაკარგა!
მაინც დაგიფიცებ, მაინც მოგინატრებ ,მაინც მეყვარები,
ლამის შევიშალო, ლამის შევიშალო ისე მენატრები!
''shen mogidzgvnidi mtels chems sicocxles,
saatebs, wutebs, wamebs.
shen mogidzgvnidi gulis simgeras -
gulis simebit namgers.
shentvis davkrepdi, chemo dzvirpaso,
witel eklian vardebs,
tadzris kedeltan muxlmodrekili
shen dagintebdi santels.
shen mogidzgvnidi wminda siyvaruls,
gulis sigrmeshi nadebs,
shen mogidzgvnidi cremlis nakaduls,
wminda grdznobebit savses,
sikvdilic ki ver shemashinebda,
tavs gavwiravdi, gwamdes!
shen daglocavi, shentvis davlevdi
siketit savse yanwebs.
shen mogidzgvnidi mtels chems sicocxles,
saatebs, wutebs, wamebs,
shen mogidzgvnidi sicocxlis bolos
uxmod dashvebul pardebs...
რა არის ქალი? ქალი ვარდია,
ერთი შეხედვით მოგხიბლავს უცებ
ახლოს მიხვალ და სურნელით გათრობს
და ზედ დაგაყრის ნაზ, წითელ ფურცლებს
რა არის ქალი? ქალი ჩიტია,
თუ ხელს გაუშვებ გაგიფრინდება,
წავა და სხვასთან დაიდებს ბუდეს
შენ აღარასდროს დაგიბრუნდება,
რა არის ქალი? ქალი ეშმაა
შეგაცდენს და თავს დაგაკარგვინებს,
ისე ჩაგიყვანს წყაროზე მწყურვალს
და იქ წყალსაც არ დაგალევინებს
რა არის ქალი? ქალი ღვინოა,
სასოწარკვეთილს მაინც გაგართობს,
ახლოს არ მოვა შორიდან გიცქერს,
შენც შეხედავ და უცებ დაგათრობს
ქალი ძალაა, სასტიკი ძალა
ბევრ ვაშკაცს მუხლსაც მოახრევინებს,
თუ შეგიყვარდა ლამაზი ქალი,
უფრთხილდი თავსაც მოგაკვლევინებს,
ქალი ვარდია, ქალი ეშმაა,
ქალი ნაზი და ულმობელია,
მაგრამ ქალი ხომ მაინც ქალია,
ქალი დედა და ღვთისმშობელია !!!
გამარჯობათ, იცით დღეს მე მიმატოვეს
დღეს სიცოცხლით ანთებული მოკლეს გული
სამახსოვროდ მოგონება დამიტოვეს
დღეს წამართვეს ერთადერთი სიყვარული
ვერ მიცანით? ჩვენ ხომ ადრეც შევხვედრილვართ
მე ისა ვარ სიყვარულს რომ დავეძებდი
ის ვარ ვინც თქვენ გამშვიდებდათ, გიღიმოდათ.
ვინც თქვენ ასე გიყვარდათ და აღმერთებდით
რატომ გიკვირთ ნუთუ ასე შევიცვალე
მე ხომ მხოლოდ ციცქნა გული ამომგლიჯეს
მე უბრალოდ დამცინეს და მიმატოვეს
ჩემში ცელქი წყნარი ბავშვი ამოძირკვეს
არ შეშინდეთ..მე უბრალოდ მომკლეს ცოცხლად
აღარა მყავს საოცნებო სიყვარული
აღარც ცრემლი, არც იმედი, აღარც სევდა
აღარც ტანჯვას აღარა გრძნობს ჩემი გული
რატომ გიკვირთ რომ ვიღიმი .. გული ნახეთ..
აბა გულში ჩაიხედეთ როგორ ცივა
იქ ობოლი შენახულა მოგონება
და ამდენი ვაებისგან სულიც მტკივა
წასვლის დროა მგონი სადღაც ვაგვიანებ
აბა კარგად არ მგონია ისევ მნახოთ
და ერთსა გთხოვთ დატანჯული გოგოს ხსოვნა
სულ მცირე ხნით მოგონებად შეინახოთ!
sul ragac 25lexsia da 2proza