Предыдущая публикация
"Pesmanliq" (Xezer Suleymanli)
Sen ele duşunme, unutdum seni.
Duşunme donmerem eger don desen.
Men senin yadina duşmesem bele,
Sen menim her zaman duşuncemdesen.
Qedrini bilmedim meni bagişla.
Sene oz vaxtimi ayirmadim men.
Gor meni vaxt nece cezalandirib,
İndi her saatda yadimdasan sen.
Sen meni axtarib, maraqlanmasan,
Sen menim yadima cetin duşerdin.
İndi her terefde gezirem seni,
Ne vaxtsa hec bunu fikirleşerdin?
Zeng edib deyerdin, goruşek bu gun.
Deyerdim alinmir, mennen incime.
Men senin omrune keder yazarken,
Boyuk xett cekmişem oz sevincime...
Arada sesimi eşitmek ucun,
Susardin zeng edib mene her gece.
İndi qulagimnan sesin getmeyir.
Men senin qedrini bilmedim nece?
Men niye o vaxtlar anlamamişam,
Omrumun evveli, sonuda qemmiş.
Sen meni her defe qazanan zaman,
Sen deme men seni itiriremmiş.
Ve bir gun ayildim sanki yuxudan.
Ne dostlarim qalib, ne tanişlarim.
Senide getmeye mecbur eyleyib,
Bu kobut, bu qeddar davranişlarim...
Mene her şey daha ogeyleşibdir.
Ele bil qaliram ozge evinde.
Kecirem otaqdan otaga bir bir,
Hey seni gezirem her terefinde...
Cox gec olsa bele, başa duşurdum.
Bu seher gizlice durub getmisen.
Belke de qelbime dag vurmaq ucun,
Sevdiyim etirden vurub getmisen.
Bagişla Sevgilim, meni bagişla!
Bagişla qedrişi bilmedim senin.
Eleki anladim sehvimi ancaq,
Ondada yerişi bilmedim senin...
Belke de cox adam,anlayar meni.
Belke de bu sehvi eyleyib hami,
Sukutu dinleyen başa duşermiş,
Boşlugun resmini ceken ressami...
Следующая публикация
Нет комментариев