Предыдущая публикация
"Mektub" (Xezer Suleymanli)
Yoxlugun cetindir mene ezizim...
Belke qayidasan?! duşun derinden,
Bir mektub yaziram sene ezizim,
Ayriliq gununun, ilk seherinden...
Gozum boş yataga sataşdi birden,
Ferqine varmadim men, daha yoxsan,
Adini cagirdim ozum bilmeden,
Yadima duşduki, sen daha yoxsan...
Bes senin seherin acilib nece?
Sen menim adimi seslemedinmi?
Menden tez oyanib yene gizlice,
Uzumnen opmeyi istemedinmi?
Umidim eriyir daha get-gede,
Qelbimin kuncune qisilib qalib,
Senin en sevdiyin koyneyimde de,
Sacinin bir teli asilib qalib...
Belke de cekmezdim bu qeder ezab,
Senin her sozune, susaydim gerek,
Esebden masaya cirpdigin şerab,
Sufreye dagilib, qan lekesi tek...
Qisqandim her gelib gedene seni,
Bu ise salirdi meni gozunden,
İndi bu qisqancliq öldürür meni,
Her gece başqasi opur uzunden...
Ne ise...deyesen, gec olub saat,
Novbeti seherin qoxusu gelir,
Ayibdir, mektubu oxu sende yat,
Sevdiyin insanin yuxusu gelir...
Следующая публикация
Нет комментариев