Предыдущая публикация
Davomi...
PAYG'ANBARIMIZ S.A.V HAQIDA:
OLLOH YO'LIDA QILGAN
SARFLARI.
Abu Bakr Siddiq (r. a.), o‘zlarining
sodiqlaridan, sevikli habiblaridan
bir nafas ham ajralmay,
uzoqlashmay, doimo birga
bo‘lishga harakat etardilar. Faqat
bir narsa oldi-sotti qilgani biror
yoqqa borganlaridagina biroz
fursat ajralishga majbur
bo‘lardilar. Ishlarini bitkazgach,
tezdan yana do‘stlarining
yonlariga qaytib kelardilar.
O'zlarida bo‘lgan bor narsalarini
xoh arzon, xoh qimmat bo‘lsin,
din g‘alabasi yo‘liga ayamay sarf
etardilar. Bir kuni Umay ibni
Xalaf ismli kofirlar sardori Bilol
ibni Rabboh degan xabash qulni
Islom dinidan qaytarish uchun
azoblayotganini, qumloq
sahroga olib chiqib qaynoq
qumlarga yotqizib ustlariga og‘ir
toshlarni bostirib
qiynayotganini ko‘rdilar.
Berilayotgan azob qulning faqat
iymonini ziyoda qilardi xolos.
Shunchalik qiynoq va azoblar
chekib turgan paytida ham
og‘zidan yagona «AHAD»,
«AHAD» degan so‘z chiqardi,
xolos. Abu Bakr, Umayya
shaytondan Bilol ibni Rabbox
raziyallohu anhuni katta pul
barobariga sotib oladilar. Keyin
esa Olloh uchun va Rabbil Olamin
hidoyat qilib yo‘llagan Islom
muhabbati uchun uni ozod qilib
yuboradilar.
Umar ibni Hattobning Zamir
Rumiya ismli cho‘rilari bo‘lar edi.
U ayol Umardan avvalroq Islom
diniga musharraf bo‘lgandi,
Hazrat Umar uni qattiq qiynab,
juda ko‘p martaba urganlari
natijasida cho‘rining ko‘zlari ko‘r
bo‘lib qolgandi. Ammo shu
holatida ham Rabbil Olamin
ko‘rsatgan yo‘lidan chetga
o'tmagandi. Ko‘zidan ajralsa-da,
iymonidan ayrilmagandi. Abu
Bakr bu cho‘rini sotib oladilar.
Keyin esa Ollohning rizoligi
yo‘lida ozod etib yuboradilar.
Cho‘rining kuzlari ojiz bo‘lib
qolgan paytda qurayshlar,
«mana bu mochag‘ar Lot va
Manotning qarg‘ishrga
qoldi», deb gap-so‘z
yuritgandilar. Ularga qarab baxtli
ayol shunday degandi:
- Bu gaplaringiz behuda. Lot va
Manot hech narsani bilmaydi va
hech narsa qilolmaydi ham.
Mening mehribon rabbim esa
hamma narsaga hatto meni
ko‘zimni qayta ochib qo‘yishga
ham qodirdur!
Ertasiga tong otganda Ollohning
marhamati tufayli ayolning ko‘zi
qayta ochilib yorug‘ dunyoni
yana ko‘rishga muyassar
bulgandi. Qurayshlar buni kurib,
bu Muxammad ibni Abdullohning
sehridan bo‘lgan ish degandilar.
Qurayshlar yolg‘on aytgandilar,
buyuk Olloh esa rost aytgandi.
Abu Bakr Siddiq (r. a.) faqat
mana shu ikkovlarigina ozod
etib qolmagandilar. Balki Omir
ibni Fuxayrni, Ummu Unaysni va
Abr ibni Juminaning joriyasi
bo‘lgan ikki qizni ham va
bulardan boshqa yana qancha-
qancha kishilarni ozod
etgandilar. Shunchalik ko‘p
mollarini Olloh yo‘lida
sarflaganlari sababidan hatto
Olloh taolo u janob haqlarida
oyat nozil qilgandi. Mazmuni:
«Kimki bersa va taqvo qilsa,
Islomni tasdiq etsa bas, biz
uni skonlikka yo‘llab
qo‘yamiz».
U janob mana shu martabaga
loyiq bo‘lganlar. Islomga dohil
bo‘lgan vaqtlarida boyliklarining
qiymati qirq ming dirhamga
yetgandi. Mana shu ulkan
boylikdan Madinaga xijrat
etayotgan paytlarida faqatgana
besh ming dirxam qolgandi,
xolos. Boshqasini Olloh dinining
g‘alabasi yo‘lida sarf etib
yuborgandilar. Rabbilariga
yo‘liqqan onlarida esa yonlarida
hech qanday boyliklari xam
qolmagandi.
Davomi bor InshaAlloh...
Следующая публикация
Нет комментариев