მტერი ჩვენთვის, ნაცარია წყალში, მეგობრები თუ დაგვიდგა მხარში, თუ არა გვყავს, მეგობრები მხარში, რა აზრიაქვს, ჩვენს ცხოვრებას მაშინ. მაშ დავლოცოთ, მეგობრობის სიწმინდე, რასაც დავთესთ, მას მოვიმკით ჭირიმე, მეგობრობას გადავუხსნათ გულები, ვიყოთ მათთან, ალალი და ძმურები. მეგობრობა ძლიერია ზღვასავით, სათუთია გულუბრყვილო ბავშვსავით, თაყვანი ვცეთ, ამ დიდ გრძნობას მარად, ეს ფრაზები [სასმისი] მათ ეძღვნებათ ახლაც
ცოტა-ცოტა, ბევრი არა ცოტა-ცოტა გინატრე. წვიმდა, ცოტა გადიდარა, ცოტაც შენ შეგინახე. ცოტა-ცოტა ამატირეს გუშინდელზე ფიქრებმა. ცოტა-ცოტა დანაპირებს შეგისრულებ იქნება. ცოტა ტყუილს, ცოტა მართალს, ცოტას თვალებს აგიხელ, შენს იქეთ რომ სხვა არა მყავს გავბედავ და გაგიმხელ. ცოტა სითბოს, ცოტა ალერსს, ცოტას მოგეფერები. როგორ იტან მარტო ამდენს მოდი, მომე ხელები. ცოტა-ცოტა ბევრი არა ცოტა-ცოტა გამიგე. დრომ უშენოდ გაიარა, მოდი კარი გაგიღე. ცოტა-ცოტა ზღაპარ იყო, უფრო მეტი სიმართლე. წვიმდა. . . ცოტა გადაიღო, მოდი! მართლა გინატრე.
უშნომ ქვეყანა დააქცია და მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი, ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და... უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი. ქალი კი არა მზე პირს იბანს და ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა, ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და უშნოს თვალებში დირეც კი არა. ლამაზის ბედი დასაგმობია, ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი, ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და დგას ჭორების კორიანტელი. მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით, მიაცილებენ მამაკაცები, განზრახვა მათი ვერაგი არის ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი. მე მაინც მინდა იყო ლამაზი, დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ, შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი ათიათას კი გული დავსწყვიტო
უშნომ ქვეყანა დააქცია და მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი, ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და... უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი. ქალი კი არა მზე პირს იბანს და ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა, ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და უშნოს თვალებში დირეც კი არა. ლამაზის ბედი დასაგმობია, ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი, ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და დგას ჭორების კორიანტელი. მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით, მიაცილებენ მამაკაცები, განზრახვა მათი ვერაგი არის ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი. მე მაინც მინდა იყო ლამაზი, დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ, შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი ათიათას კი გული დავსწყვიტო
გამიგონია ლექსს,რომ წერდნენ თურმე ლოთები მუზად წინ ედგათ,შავი ღვინით სავსე ბოთლები თითო სტრიქონზე,ერთ ფიალა ღვინოს შესვამდნენ ამ დალოცვილი სითხით ალბათ ტვინს ილესავდნენ.
მუზას ღალატი არ სცოდნია იყო ულევი ლოთებმაც შექმნეს პოეზია გამოულევი ჩვენს სამშობლოზე,სიყვარულზე,ლამაზ ქალებზე იმედის სხივით განათებულ ბავშვის თვალებზე.
სწორედამიტომ დასაგმობი არ არის ლოთი ფხიზელს ნასვამზე მეტად უყვარს ჩხუბი და შფოთი ღვინო მუზაა სიყვარულის არის მდინარე ლექსიც იქმნება მის გემოდან გამომდინარე.
შუა ქლაქში ჩაძინებულს თუ ნახავთ ბოთლით მას მათხოვარი არ უწოდოთ ლოთია-ლოთი მიეცით ხურდა არ დაუწყოთ,ლანძღვა და გმობა ის პოეტია და პოეტად ლოთობამ შობა.
არც მეფეები არ ყოფილან ღვინოსთან მწყრალად მათაც უყვარდათ დალეულზე ლექსი და შფოთი, დაიმახსოვრეთ ქვეყანაზე ვერ იარსებებს პოეზიაზე დიდი მეფე და დიდი ლოთი.
ბევრჯერ შევსულვარ ტაძარში,სანთლები ამინთია, გულის წადილი უფლისთვის ჩურჩულით გამინდვია, მუხლის მოდრეკით ყველა ხატისთვის მიკოცნია და ერთი წმინდა გრძნობის გულისთვის მილოცნია. მაშინ ყველაზე მთავარი ჩემთვის ეს გრძნობა იყო და მოციმციმე ტაძარში სიჩუმე დამდგარიყო. პირჯვარს ვიწერდი ხატის წინ,ღმერთს მოწყალებას ვთხოვდი, მეგობარს ვადიდებდი და უმეგობრობას ვგმობდი. სიტყვა"მეგობრის"ხსენებით გახარებული ვკრთოდი, მე ჩემს მეგობრებს ვლოცავდი,ღმერთის შეწევნას ვგრძნობდი. "ღმერთო,აკურთხე ამქვეყნად ყველა მეგობრის გული, მეგობრისათვის დამდნარი,დამწვარი,დადაგული, არ გამაგონო არასდროს ეს გრძნობა შელახული, შეაძლებინე ყველას მეგობრის სიყვარული." პირჯვარს ვიწერდი ისევ,სულ სათითაოდ გლოცავდით, ჩემი ლამაზი ფიქრებით და მონატრებით გმოსავდით, კვლავ ჩუმად ვიმეორებდი:"სანამ არ არის გვიან, ჩემი სანთლები სანამ ბოლომდე დაიწვიან, მე მეგობრებო თქვენთვის ეს ლექსი მიჩუქნია და მადლობა რომ თქვენით დღეს მეგობარი მქვია
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 8
მტერი ჩვენთვის, ნაცარია წყალში,
მეგობრები თუ დაგვიდგა მხარში,
თუ არა გვყავს, მეგობრები მხარში,
რა აზრიაქვს, ჩვენს ცხოვრებას მაშინ.
მაშ დავლოცოთ, მეგობრობის სიწმინდე,
რასაც დავთესთ, მას მოვიმკით ჭირიმე,
მეგობრობას გადავუხსნათ გულები,
ვიყოთ მათთან, ალალი და ძმურები.
მეგობრობა ძლიერია ზღვასავით,
სათუთია გულუბრყვილო ბავშვსავით,
თაყვანი ვცეთ, ამ დიდ გრძნობას მარად,
ეს ფრაზები [სასმისი] მათ ეძღვნებათ ახლაც
ცოტა-ცოტა, ბევრი არა
ცოტა-ცოტა გინატრე.
წვიმდა, ცოტა გადიდარა,
ცოტაც შენ შეგინახე.
ცოტა-ცოტა ამატირეს
გუშინდელზე ფიქრებმა.
ცოტა-ცოტა დანაპირებს
შეგისრულებ იქნება.
ცოტა ტყუილს, ცოტა მართალს,
ცოტას თვალებს აგიხელ,
შენს იქეთ რომ სხვა არა მყავს
გავბედავ და გაგიმხელ.
ცოტა სითბოს, ცოტა ალერსს,
ცოტას მოგეფერები.
როგორ იტან მარტო ამდენს
მოდი, მომე ხელები.
ცოტა-ცოტა ბევრი არა
ცოტა-ცოტა გამიგე.
დრომ უშენოდ გაიარა,
მოდი კარი გაგიღე.
ცოტა-ცოტა ზღაპარ იყო,
უფრო მეტი სიმართლე.
წვიმდა. . . ცოტა გადაიღო,
მოდი! მართლა გინატრე.
უშნომ ქვეყანა დააქცია და
მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი,
ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და...
უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი.
ქალი კი არა მზე პირს იბანს და
ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა,
ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და
უშნოს თვალებში დირეც კი არა.
ლამაზის ბედი დასაგმობია,
ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი,
ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და
დგას ჭორების კორიანტელი.
მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით,
მიაცილებენ მამაკაცები,
განზრახვა მათი ვერაგი არის
ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი.
მე მაინც მინდა იყო ლამაზი,
დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ,
შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი
ათიათას კი გული დავსწყვიტო
უშნომ ქვეყანა დააქცია და
მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი,
ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და...
უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი.
ქალი კი არა მზე პირს იბანს და
ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა,
ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და
უშნოს თვალებში დირეც კი არა.
ლამაზის ბედი დასაგმობია,
ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი,
ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და
დგას ჭორების კორიანტელი.
მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით,
მიაცილებენ მამაკაცები,
განზრახვა მათი ვერაგი არის
ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი.
მე მაინც მინდა იყო ლამაზი,
დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ,
შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი
ათიათას კი გული დავსწყვიტო
გამიგონია ლექსს,რომ წერდნენ თურმე ლოთები
მუზად წინ ედგათ,შავი ღვინით სავსე ბოთლები
თითო სტრიქონზე,ერთ ფიალა ღვინოს შესვამდნენ
ამ დალოცვილი სითხით ალბათ ტვინს ილესავდნენ.
მუზას ღალატი არ სცოდნია იყო ულევი
ლოთებმაც შექმნეს პოეზია გამოულევი
ჩვენს სამშობლოზე,სიყვარულზე,ლამაზ ქალებზე
იმედის სხივით განათებულ ბავშვის თვალებზე.
სწორედამიტომ დასაგმობი არ არის ლოთი
ფხიზელს ნასვამზე მეტად უყვარს ჩხუბი და შფოთი
ღვინო მუზაა სიყვარულის არის მდინარე
ლექსიც იქმნება მის გემოდან გამომდინარე.
შუა ქლაქში ჩაძინებულს თუ ნახავთ ბოთლით
მას მათხოვარი არ უწოდოთ ლოთია-ლოთი
მიეცით ხურდა არ დაუწყოთ,ლანძღვა და გმობა
ის პოეტია და პოეტად ლოთობამ შობა.
არც მეფეები არ ყოფილან ღვინოსთან მწყრალად
მათაც უყვარდათ დალეულზე ლექსი და შფოთი,
დაიმახსოვრეთ ქვეყანაზე ვერ იარსებებს
პოეზიაზე დიდი მეფე და დიდი ლოთი.
როცა პირველად შენი თვალები,
ჩემს თვალებს შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.
როცა პირველად გვერდით დაჯექი,
- სიზმარი ახდა და გავიოცე.
როცა პირველად მზერა მესროლე,
თან გამიღიმე, მაგრად დავიბენ.
ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!
მე თვითონ ჩემს თავს ფეხქვეშ დაგიფენ.
როცა მომმართე ენა დამება,
შენ დემონი ხარ, თუ თვით განგება?
რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი
და არ მახსოვდა სხვა არაფერი.
როცა შემაქე, გულში ვიყვირე
როცა წახვედი ლამის ვიტირე.
ხვალ არ შემხედავ? არ გავიოცებ
მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ
ბევრჯერ შევსულვარ ტაძარში,სანთლები ამინთია,
გულის წადილი უფლისთვის ჩურჩულით გამინდვია,
მუხლის მოდრეკით ყველა ხატისთვის მიკოცნია
და ერთი წმინდა გრძნობის გულისთვის მილოცნია.
მაშინ ყველაზე მთავარი ჩემთვის ეს გრძნობა იყო
და მოციმციმე ტაძარში სიჩუმე დამდგარიყო.
პირჯვარს ვიწერდი ხატის წინ,ღმერთს მოწყალებას ვთხოვდი,
მეგობარს ვადიდებდი და უმეგობრობას ვგმობდი.
სიტყვა"მეგობრის"ხსენებით გახარებული ვკრთოდი,
მე ჩემს მეგობრებს ვლოცავდი,ღმერთის შეწევნას ვგრძნობდი.
"ღმერთო,აკურთხე ამქვეყნად ყველა მეგობრის გული,
მეგობრისათვის დამდნარი,დამწვარი,დადაგული,
არ გამაგონო არასდროს ეს გრძნობა შელახული,
შეაძლებინე ყველას მეგობრის სიყვარული."
პირჯვარს ვიწერდი ისევ,სულ სათითაოდ გლოცავდით,
ჩემი ლამაზი ფიქრებით და მონატრებით გმოსავდით,
კვლავ ჩუმად ვიმეორებდი:"სანამ არ არის გვიან,
ჩემი სანთლები სანამ ბოლომდე დაიწვიან,
მე მეგობრებო თქვენთვის ეს ლექსი მიჩუქნია
და მადლობა რომ თქვენით დღეს მეგობარი მქვია
ლხინში ბევრს გაახსენდები,
ჭირში ახსოვხარ ცოტასა,
გაივლის დრო და მიხვდები,
ვინც იმსახურებს ძმობასა...
კაცი მეგობრით ცოცხლობსა,
მეგობრობაა მთავარი,
შენს ჭირს ვინც არა გლოვობსა,
ის მეგობარი არ არის...
მეგობრისათვის, რას ამბობ,
არ დავიშურებ თავსაო,
მას სულის წადილს გავანდობ,
აღვიქვამ, როგორც ძმასაო...
და მეგობარიც დამიცავს,
თავისი სისხლის ფასადა,
ერთმანეთს გულში ჩავიკრავთ,
ერთობა გასტეხს ქვასაცა!!!