შენთვის მეგობრობა წმინდა მირონია...

ჩემთვის ის გამხდარა ბედის ირონია...
ბედმა კამათელი ისე გააგორა,
მწვერვალზე ასული უკან დამაგორა...
ჩემის სიყვარული ურცხვად დაამარცხა,
გული მირთმეული მიწას დაანარცხა...
ფეხქვეშ გამითელა გრძნობა ნაფერები,
შავით შემიცვალა ნათელი ფერები...
არც კი მომისმინა, არც კი გამიგონა...
მისი ვიყავი და მაინც დამიმონა...
თითი დამიქნია, ფიქრი ამიკრძალა,
სიკვდილი მანატრა, ისიც არ მაცალა...
ჩვენი მეგობრობა არც კი გაიხსენა,
ეშმაკს შემყარა და ჩემგან დაისვენა...
უცებ მომეძალა ტრფობის აგონია,
ასე თუ უყვარხარ ვინმეს, არ მგონია...
იქნებ ახლა მიხვდე, რაც შენთვის მირონია,
ჩემთვის რატომ იქცა ბედის ირონიად...
****
შენმა მეგობრობამ სული გამინათა,
გული გამითბო და სევდა გამიფანტა.
დაბლა დაცემული ცაში ამიტაცა,
ცხოვრება დაბინდული, ნათლად დამიხატა.
გაიგო ნაღველი და იმედი ჩამისახა,
ბნელი გამიფანტა, სიცოცხლე გამიხარა.
რწმენადაკარგულს პირჯვარი გადამსახა
გამიფრთხილდიო, ასე დამიბარა
****
ჩვენი მეგობრობა,ჩვენი სიყვარული,
ღმერთს ვთხოვ სულ უცვლელი ყოფილიყოს,
ჩვენი მეგობრული სიყვარული,
სხვისთვის მაგალითი ყოფილიყოს,
ჩვენი მხიარული სახეები
არასდროს მწუხრით არ შეცვლილიყოს,
ჩვენი უცოდველი ნაბიჯები,
მუდამ მისაბაძი ყოფილიყოს.
გაჭირვებაში,ლხინში თუ ჭირში,
სულ მუდამ ერთად ვყოფილიყოთ,
ცხოვრების მკაცრი კანონები,
ჩვენი მეგობრობით დაგვეძლიოს,
ღმერთი გვფარავდეს და მუდამ,
მისი მორჩილები ვყოფილიყოთ...
****
მეგობრობა - ერთმანეთის დაუსრულებელი აღიარება მგონია: მსგავსად სიყვარულისა, მისთვის ერთი სიტყვაც, ერთი შეხებაც კმარა; განშორება კი დანაკარგია, რომლის მერეც სინანულის ყრუ ტკივილი დაგყვება მუდამ.