დარდი გულზე ეკალივთ დამსობია

ეს აპრილიც უღიმღამოდ გავიდა,
სიყვარული უსასრულო რად გგონია,
არც ცხოვრება არ იწყება თავიდან.
ატმის ფიფქებს მაყრის ურჩად ქარი დილის
და ცაც ისევ უნაპიროდ ლურჯია,
დრო კი წამით არ ჩერდება ისე მიჰქრის
რატომ ჩქარობს თვითონ ვერ გაუგია.
დღე დარჩა და ღამე იწვის მარტო
არ ბრუნდება რაც რომ უკვე წავიდა,
ჯერ ვკარგავთ და მერე ვნანობთ, მერე ვდარდობთ,
ცხოვრება კი არ იწყება თავიდან