Avtobusda odam unchalik köp emasdi.

Bekatda 35 yowlar atrofidagi bawang kiyingan ayol avtobusga chiqdi. Kun juda issiq aksiga olib hamma joylar band. Aksariyati özi tengi va yowi ulug'lar. Faqat orqaroqdagi örindiqlarning birida 14-15 yowlar atrofidagi qizcha jimgina köchani tomowa qilib ketardi. Ayol uwa tomonga yurdi. Lekin qizcha joy beriwni hayoliga ham keltirmadi. Bunga ayol asabiylawar qizchaga olayardi. Qizning e'tiborini tortiw u.n yötalib qöydi. Qizcha yowi katta xolaga bir qarab q6ydiyu yana bamaylixotir ötiraverdi. "Biz kichkinaligimizda kattalarni hurmat qilardik ularga joy berardik. Örnimda bowqasi bölganida mana bu qizchaga yaxwigina tarbiya berib qöyardi" dedi yonidagi ayolga. Keyingi bekatda yana 5-6ta odam chiqqach ayol battar öng'aysizlana bowladi. Nihoyat u haligi ayolga: manavi qizchaning ota onasi har kuni nimani örgatadi bilmadim, ötiriwini qarang bezrayib- ensasi qotarkan közining qirrasi bn qizchaga nazar tawladi. U özicha haq gap aytgandek mamnun turardi. Qizcha yerga qarab jim bölib qoldi keyingi bekatda avtobus töxtagach 23-24 yowlardagi bir yigit wowib chiqib qizchaning yoniga keldi. -Akajon- qizcha öz közyowlarini ortiq tiyolmadi. Ular haligi ayolning yonidan ötiwarkan qizcha halitdan beri ularga manoli qarab turgan ayolga dedi: "qaniydi ota onam bölsa..". Ayol jim edi. U avtobusdan tuwib qizchani nogironlik aravachasiga ötqazayotgan yigitni kuzatib qoldi..