me tvit ar vici chemshi ra xdeba ratom mwyurixar ase,landad rad damdevs sheni xateba satno gimilit savse me tvit ar vici sad davemalo mag shens cecxlovan mzeras,rad xar dajrili gulis malamo ver gamigia jerac.
arasodes chaiqnio am cxovrebaze xeli.....arasodes tqva araperi gamova.....daiviwye es uazro piqri....iyavi iseti rogoric xar nu mibazav sxvebs....gqondes uplis imedi da gwamdes miugweveli araperia.
ეგობრობას არ უხდება იჭვი, არც სიყვარულს არ ჭირდება ძერწვა, შეიძლება, შეგიყვარდეს ფიჭვი, შეიძლება, შეუყვარდე ძეწნას... შეიძლება, ყველაფერი ნახო, მას კი მაინც არ გაუვა ყავლი, რაღაც, სულ სხვა სურნელება ამკობს მეგობარი როცა გჩუქნის ყვავილს... მეგობარი,- თვითონ სიტყვა, ალბათ ერთი გობის სახელიდან მოდის, ერთგულებით როცა ცხვება ქადა იმ ერთ გობში მოზელილი ცომით... მეგობრობა სათნოებით იშვა და არც გული არ იღლება ღელვით, მაგრამ მაინც მთელ სიცოცხლეს ნიშნავს სამეგობროდ გამოწვდილი ხელი...
ინდა რომ გულში ჩაგიკრა, კოცნით აგივსო თვალები. იცოდე, ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები. რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს, მინდა ხმამაღლა ვიყვირო: –მიყვარხარ ადამიანო!.. შენზე გრძნობებით ავსილმა, მსურს დავიარო ქუჩები და დაგიკოცნო ეგ შენი ულამაზესი ტუჩები. ჩემს გულისნადებს ვერ გეტვი, ჩემს სათქმელს გასცემს თვალები ჩემი გრძნობა რომ გაიგო, უთუოდ შეგებრალ
სიყვარულით ამივსია ამ ცხოვრების თასი, ყველას ვლოცავ, ვინაც იცის მეგობრობის ფასი!ვინაც გულში ჩაიქარგა ამ დიდ გრძნობის ძალი, მეგობარის დასაცავად გააშიშვლა ხმალი!ცეცხლში ჩადგა, დაეფარა მეგობრობას ფარად, გასაჭირში არ დატოვა მოღალატის დარად! წაქცეული ააყენა-არ ესროლა ლაფი, მის სავალზე შიშველ ხელით ნარ-ეკალი კაფა!ლხინში მაგრად მოილხინა, ჭირში მისცა მხარი, ღმერთო-ყველას ბევრი მიეც, ნაღდი მეგობარი
მე ისეთ რამეს მოვიგონებდი/ გულის სათქმელი ლამაზად მეთქვა, მე ლექსის წერას მოვიგონებდი/ და დავიწყებდი ლექსების წერას... ალბათ ღალატსაც მოვიგონებდი/ ერთგულებას რომ ქონოდა ფასი, მერე სიმართლეს მოვიგონებდი/ რომ დაეჩრდილა სიცრუე ფარსი... ბედნიერებას მოვიგონებდი/ უბედურება რომ დაგვეძლია, ბოროტებასაც მოვიგონებდი/ მუდამ სიკეთეს რომ დაეძლია... წითელ ვარდებსაც მოვიგონებდი/ რტო შიშველს არა, ალბათ ეკლიანს, ბოლოს სიყვარულს მოვიგონებდი/ ვარდი სატრფოსთვის რომ მიმერთმია..
თუ რამ მიპოვია,არასდროს დამიკარგავს.თუ რამ დამიკარგავს არასდროს მიძებნია.რადგან არაა საძებარი,ის დასაკარგი იყო და დაიკარგა.დაკარგულს კი არასდროს ვიბრუნებ...
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 29
ი-ს რაც გულში მაქვს,
ყ-ვავილების დედოფალი,
ვ-არდი გულში მყავს.
ა-სეთი ხარ ჩემი თბილი,
რ-ოგორც მზეა ცად,
ხ-შირად უნდა გაიღიმო,
ა-ნგელოზი ხარ.
რ-ა ლამაზი, საყვარელი,
მ-ყავხარ გეტყვი კვლავ.
ხ-ალისი ხარ ამ ცხოვრების,
ო-ცნებების ზღვაც.
ლ-ექსის ჩემის დიდო მუზავ,
ო-ლიმპოში ხარ.
დ-ავიფიცებ თუნდაც ხატზე,
შ-ენ მიყვარხარ კვლავ,
ე-ს ლამაზი ყველა სიტყვა
ნ-ამდვილად შენ გგა
არც სიყვარულს არ ჭირდება ძერწვა,
შეიძლება, შეგიყვარდეს ფიჭვი,
შეიძლება, შეუყვარდე ძეწნას...
შეიძლება, ყველაფერი ნახო,
მას კი მაინც არ გაუვა ყავლი,
რაღაც, სულ სხვა სურნელება ამკობს
მეგობარი როცა გჩუქნის ყვავილს...
მეგობარი,- თვითონ სიტყვა, ალბათ
ერთი გობის სახელიდან მოდის,
ერთგულებით როცა ცხვება ქადა
იმ ერთ გობში მოზელილი ცომით...
მეგობრობა სათნოებით იშვა
და არც გული არ იღლება ღელვით,
მაგრამ მაინც მთელ სიცოცხლეს ნიშნავს
სამეგობროდ გამოწვდილი ხელი...
იცოდე, ჩემზე ძალიან, არავის არ ეყვარები.
რაღაც ჩურჩული ჩამესმის, ეს ჩემი გული ხმიანობს,
მინდა ხმამაღლა ვიყვირო: –მიყვარხარ ადამიანო!..
შენზე გრძნობებით ავსილმა, მსურს დავიარო ქუჩები
და დაგიკოცნო ეგ შენი ულამაზესი ტუჩები.
ჩემს გულისნადებს ვერ გეტვი, ჩემს სათქმელს გასცემს თვალები
ჩემი გრძნობა რომ გაიგო, უთუოდ შეგებრალ