Телиме-теләмиме, әтисе кулына калды ул. Әтисе аны сабый бала кебек карады. Табиблар да чакырды, дарулар да тапты, эшеннән ял алып, ашын пешерде, керләрен юды... Ә беркөнне ул кызлыкка алган баласын тотып ...

Инде урманга төбәп кузгалып китәбез дигәндә генә, шул урман ягыннан, кычкырта-кычкырта, бер җиңел машина килеп чыкты. Маңгаендагы утлары җем-җем килә, чиный-чиный сызгыртуына колак тонарлык.

Өч бала табып, икесенең кайда үсүен, ничек яшәвен, хәтта тууын да белмәгән ана ничек Ходай рәхмәтенә ирешә алсын инде, йә?

Мин бит тоткын кеше. Төрмә заты. Әле суд-мазар да булмаган. Судтан соң озаккарак та калуым бар.

Өченче көнгә чыккач, махсус комиссия әгъзалары Хәлимне үзләре белән алып, районга кайтып киттеләр. Моннан соң җинаять эше район үзәгендә алып барылачак, шунда каралганнан соң гына суд булачак...

Милициядән белешмә кирәк иде. Аны мең җиргә керә-керә кулга төшергәч, Морат Идрисов дигән милиция башлыгына кереп кул куйдыртырга тиеш икән.

Секта карамагында үстем мин. Шул секта башлыгы мине уналты яшемдә тотып көчләде...

Галимҗан ГЫЙЛЬМАНОВ. Албастылар – 2. Роман. (23)

Берәр нинди сихерче яисә җен-пәри булмасын тагы! Гадәти кеше түгел бугай. Кулында... курай. Башкорт курае. Табигатьтән алып ясалган, тишекләр уелган чын башкорт курае!

Нәкъ шул вакытта ишек артында бу араларда югалып торган мәчеләре моңсу тавышы белән үзенең барлыгын сиздереп алды, бераздан ул үзе дә күренде.

Ул арада абзарлар ягыннан таң әтәче гайрәтләнеп кычкырып җибәрде. Аңа икенчесе, өченчесе кушылды.

Ак бабай да, Мәдинәттәй дә Нәфисәдә нинди «чир» барлыгын төгәл белеп кергәннәр иде. Мәрт йокысына киткән кешеләргә өрәк ияләшкәнен дә, бу хәшәрәтләрнең күбрәк хатын-кыз тәнен сайлавын да беләләр.