Предыдущая публикация
Եվս մեկ ուսումնական տարի ավարտվեց, բայց ի՞նչ է մեզ սպասվում սեպտեմբերից։ Հայկական 23 դպրոցների թիվը կմնա նույնը, թե կնվազի.
Եթե չշարժվենք, խնդիրն ինքն իրեն չի լուծվի։
Հայկական դպրոցներն անում են հնարավոր ամեն ինչ, նույնիսկ երեք հայերեն ժամ են թողել դպրոցներում, հայոց լեզու, գրականություն, պատմություն, մնացած առարկաները դասավանդվում են ռուսերենով։ Կարծես սա էր խնդրի միակ ճիշտ լուծումը, և հայ ծնողներն իրենց երեխաներին կուղարկեն հայկական դպրոց։
Հարցին նման ճիշտ մոտեցումը, նույնպես արդյունք չտվեց։
Որպես հայ՝ ես անտարբեր չեմ, թե ինչպես է ծնողը իր երեխային հայկական դպրոցի կողքից տանում է ռուսական։
Առաջարկում եմ ստեղծել պատվիրակություն, որը պետք է գլխավորի, Ձեր տարածքի հայ համայնքի նախագահը, գյուղի վարչակազմի ղեկավարը, մի քանի պատգամավորներով, դպրոցի տնօրենը, սույն տարվա մի գերազանցիկ, մեկ շրջանավարտ, ով այժմ սովորում է բարձրագույն հաստատություններում, նույն գյուղի մեծահասակ մի իմաստուն, Աբխազիայի ազատություն համար, մարտնչած մի քանի մասնակիցներ։
Այս ամբողջ խումբը թող հաճախել ամեն հայի տուն, որտեղ կան առաջին դասարանի երեխաներ։ Ծնողների հետ միասին քննարկել ամեն մի հնարավորություն, որպեսզի այս հարցին միակ ճիշտ որոշումը տրվի։
Հակառակ դեպքում մենք կարժանանանք նույն ծանր ճակատագրին, ինչ Կրասնոդարի երկրամասում, որտեղ 145 հայկական դպրոցներից ոչ մեկը չի մնացել։
Թող բանականությունը հաղթի.
Закончился еще один учебный год, но что же готовит нам сентябрь? Сохранится ли количество армянских 23 школ или уменьшится? Если мы не двинемся с места, проблема не решится сама собой.
Армянские школы делают все возможное, даже оставили в школах три армянских часа, армянский язык, литературу и историю, остальные предметы преподаются на русском языке. Кажется, это было единственное правильное решение проблемы и армянские родители отдадут своих детей в армянскую школу.
Столь правильный подход к вопросу также не дало результатов.
Мне как армянину не безразлична, как родитель своего ребёнка уводит мимо
армянской школы, ведёт русскую школу.
Предлагаю создать делегацию, который должен возглавить председатель армянской общины этого района, глава администрации этого села с пару депутатами, директор школы, отличный ученик, один выпускник. который сейчас учится в высших заведениях, одного старейшего села, и участников за освобождение Абхазии.
Всей этой группой ходить в каждый дом, где есть первоклассник, обсудить все нюансы, чтобы выйти с этого трудного положения.
В противном случае нас ждёт та же участь, что и стало в Краснодарском крае. Там из 145 армянских школ, не осталось не одного.
Пусть разум победит.
Следующая публикация
Нет комментариев