Предыдущая публикация
siyvaruli tumca simartovit
Следующая публикация
myfriends.ge esaris egskluzivi gacnobis servisi, jer amsaitis analogi arshekmnila sakartveloshi, www.myfriends.ge amsocialuri kselit tkven shedzlebt gaicnot damegobrdet moidziot dzveli megobrebi, shemogviertidit chven bevrni vart myfriends.ge
Комментарии 18
მე ვაკეთებ იმას რაც მსურს, და არ აქვს მნიშვნელობა სხვა რას იტყვის....ეს ჩემი ცხხოვრებაა....!!
არც ისე ადვილია ბედნიერება ჰპოვო საკუთარ თავში; ოღონდ სხვაგან-სულაც შეუძლებელი
ერთხელ ჩაიხედე ჩემ მომცინარ თვალებში და ატირდები..
ღიმილი არ ნიშნავს იმას რომ შენ ხარ ბედნიერი ... ზოგჯერ უბრალოდ ნიშნავს რომ შენ ხარ ძლიერი
ტკივილს არ შველის სიტყვა ’’ბოდიში’’, წამლით არ რჩება სულის იარა, დაე დაიღალოს ჩემს მოლოდინში,გულზე თუ ვინმემ გადამიარ!!
რაღაცა მტკივა, უფრო სული, ვიდრე სხეული, დღეს ეს ლოდინიც გადამექცა უგონო ტანჯვათ.
მე თუ ვიცინი, პირფერობა სადღაც აგდია,
მე თუ ვიყვარებ,არა ვგავარ ბრჭყვიალა ქალებს
და რაც ჩემშია,ყველაფერი მუდამ ნაღდია.
მე თუ ვმეგობრობ,ერთგულებას ელოდე,უნდა,
მე თუ ვღალატობ,იმ ღალატსაც თავის ფასი აქვს,
არ ვხურდავდები,არც არასდროს ვაბრუნებ ხურდას
და არ ვთამაშობ ცხოვრებასთან ორმაგ პასეანსს.
მე თუ ვუჩოქებ,ალალ გრძნობას ვუჩოქებ მარტო,
მე თუ ვაღმერთებ,-სიყვარულის ღმერთია იგი,
და მე თუ ვნატრობ,შენგან მოწვდილ ალავერდს ვნატრობ,
რადგან უშენოდ არსებობა არაფრად მიღირ
<p sfagFFFFFFc3333...Ещёმე თუ ვიცინი, პირფერობა სადღაც აგდია,
მე თუ ვიყვარებ,არა ვგავარ ბრჭყვიალა ქალებს
და რაც ჩემშია,ყველაფერი მუდამ ნაღდია.
მე თუ ვმეგობრობ,ერთგულებას ელოდე,უნდა,
მე თუ ვღალატობ,იმ ღალატსაც თავის ფასი აქვს,
არ ვხურდავდები,არც არასდროს ვაბრუნებ ხურდას
და არ ვთამაშობ ცხოვრებასთან ორმაგ პასეანსს.
მე თუ ვუჩოქებ,ალალ გრძნობას ვუჩოქებ მარტო,
მე თუ ვაღმერთებ,-სიყვარულის ღმერთია იგი,
და მე თუ ვნატრობ,შენგან მოწვდილ ალავერდს ვნატრობ,
რადგან უშენოდ არსებობა არაფრად მიღირ
22:05ძალიან მიყვარხარ მხოლოდ იმისთვის, რომ არსებობ,მიყვარხარ შენი სიყვარულისთვის, შენი ნაზი ხელებისთვის…
მხოლოდ იმისთვის, რომ შემიძლია შენს თვალებში ჩავიძირო და გავთბე…იმ ბედნიერი წუთებისთვის მიყვარხარ, რომელსაც შენ მჩუქნი…
იმ ლამაზი დღეებისთვის,რომელიც არასოდეს მყოფნის და მთელი ცხოვრება არ მეყოფა…
ყველაფრისთვის მიყვარხარ, რაც შენ დამანახე,,ძალიან მიყვარხარ იმიტომ, რომ ყოველთვის გტკივა ჩემი ტკივილი… ჩემი სიხარულით გიხარია… ჩემი სიცილით იცინი… ჩემი ფიქრებით ფიქრობ… და ჩემი გულით მგრძნობ…
18:03ქარის მოტანილი რა მაქვს,
რომ უკან გავატანო ქარს?
ჩემი სიყვარული თვითონ შევქმენი და
როგორ გავატანო სხვას?
შენი სიყვარულით გამთბარი,
როგორ მივეკედლო სხვას?
მე ხომ მაგ თვალების მჯერა და
როგორ დავუჯერო სხვას?
ქარის მოტანილი არა ხარ და
რა ვქნა ვერ გაგატან ქარს ...
მე შენ მჭირდები.... ერთადერთი რაც შემიძლია გითხრა... მჭირდები იმისთვიის
რომ ვიცხოვრო, ვიარსებო... მჭირდები რათა ყოველი დღე შენზე ფიქრით დაიწყოს
და დამთავრდეს.... დღე ცხადში გნახო, ღამით სიზმრად.... მაშინ როდესაც
აღარაფერს ექნება მნიშვნელობა შენ დამჭირდები... დამჭირდები რომ მომცე
ძალა ბრძოლისთვის, არ დავნებდე რათა კვლავ და კვლავ ვიხილო შენი თვალები,
მზერა..... გავიგონო შენი ხმა, რომელიც ასე ძვირფასია ჩემთვის.... როცა
გისმენ ასე მგონია არ მოიძებნება ქვეყნად ჩემზე ბედნიერი ადამიანი..... მე
არასდროს ვრჩები მარტო, შენზე ფიქრები მუდამ ჩემთან არიან... და ეს
სიტყვები.... სიტყვები რომლებსაც ვწერ მხოლოდ ზღვაში წვეთია იმასთან
შედარებით რაც მინდა გითხრა...
მე არ მოვმკდარვარ, გარდავიცვალე, უსასრულობის შევცურე ზღვაში... მე მხოლოდ ბინა გამოვიცვალე, დედამიწიდან გავფრინდი ცაში. მე არ მოვმკვდარვარ, გარდავიცვალე, ვიცი, დავწყვიტე უამრავს გული, მაგრამ მე მხოლოდ სახე ვიცვალე- თქვენში ჩავტოვე მე ჩემი სული
ათენდა,
ოცნებას,ოცნებად გაფენს და,
მთავრდება,
ცხოვრება უკვდავებს მონებს და,
მაჩვენე,
ის,რასაც დღეს რწმენად აჩენენ,
გამთელე,
ფეხით გამთელე,ოღონდ გამამთელე.
მაჩუქე,
დღიურად უფალი მაჩუქე,
მამაღერე,
სიმღერა მამღერე,ზღვასავით მაღელვე,
მაფიქრე,
თვალებში ის ცეცხლი რატომღაც ჩამიქრე,
გამიქრე,
სიკვდილზე ფიქრი და კაცის კვლის სურვილი გამიქრე.
ამანთე,
მთელი სხეულით,ოცნებაც გამანდე,
განაგდე,
უფსკრულში ჩასვლის სურვილი,გულიდან გამაგდე,
ჩამაგდე,
ხელი მკარი და ქვესკნელში ჩამაგდე.
ალბათ სიცოცხლე სიკვდილამდე ძალზე გრძელია
...Ещёთურმე სულ ცოტა სიხარული სჭირდება იმედს
ალბათ სიცოცხლე სიკვდილისთვის მოსაცდელია
მაგრამ ლოდინიც დამღლელია იმედის იქეთ
თუკი სიცოცხლე უფერული ფარდით იცვლება
და ფარდის აღარავინ შენ აღარ გელის
მაშ რა მაკავებს რა მაბრკოლებს ამ ქვეყანაზე
თუ ჩემი წასვლით არ დარჩება თვალები სველი
ეს საუკუნე სულ ერთ წამში გამირბენს თვალწინ
არადა თითქოს სულ ფეხებით ვცვითე ეს წლები
თურმე ვცდებოდი, სულ თოთო ვარ, პატარა ბავშვი
გამოუცდელი, უსუსური და უკვე ვკვდები
მე ვკვდები, მაგრამ სიკვდილიც კი უფერულია
ირგვლივ არავინ, სიმარტოვე თეთრი კედლები
არვინ გამიღებს გულის კარებს, არ შემიფარებს
მეც ავდგები და სიკვდილის ცელს შევეკედლები
შევხედავ სული როგორ ტოვებს უგონო სხეულს
<s s
ალბათ სიცოცხლე სიკვდილამდე ძალზე გრძელია
თურმე სულ ცოტა სიხარული სჭირდება იმედს
ალბათ სიცოცხლე სიკვდილისთვის მოსაცდელია
მაგრამ ლოდინიც დამღლელია იმედის იქეთ
თუკი სიცოცხლე უფერული ფარდით იცვლება
და ფარდის აღარავინ შენ აღარ გელის
მაშ რა მაკავებს რა მაბრკოლებს ამ ქვეყანაზე
თუ ჩემი წასვლით არ დარჩება თვალები სველი
ეს საუკუნე სულ ერთ წამში გამირბენს თვალწინ
არადა თითქოს სულ ფეხებით ვცვითე ეს წლები
თურმე ვცდებოდი, სულ თოთო ვარ, პატარა ბავშვი
გამოუცდელი, უსუსური და უკვე ვკვდები
მე ვკვდები, მაგრამ სიკვდილიც კი უფერულია
ირგვლივ არავინ, სიმარტოვე თეთრი კედლები
არვინ გამიღებს გულის კარებს, არ შემიფარებს
მეც ავდგები და სიკვდილის ცელს შევეკედლები
შევხედავ სული როგორ ტოვებს უგონო სხეულს
თურმე ღალატი განუყრელი ცოდნია სულსაც
მანაც დამტოვა, დამანარცხა მიწაზე ძალით
სხეულთან ერთად ჩემი რწმენაც უკვე ძლივს სუნთქავს
ღმერთო მე რა ვქნა, ვის ჩავხედო თვალებში წამით
ვინ დამიტირებს, ვინ გამითბობს ცრემლებით საფლავს
ისევ არავინ!!! წუთიერად გამეღიმება
ვერვინ მიხვდება რომ ამ ღიმილს სიმწარე ახლავს
ამ დროს ჩემს ტუჩებს შეეხება მძიმე სისველე
ღიმილი ცრემლებს შეიკედლებს, ტკივილით ოხრავს
უფრო ძლიერად გამეღიმება როცა შევხედავ
ჩემი ტკივილით კელაპტარი დაიწყებს მოთქმას
სიკვდილის ბოლოს ვხედავ როგორ ვწევარ საწოლში
ჩემთან არავინ არ მოვა არ მომიტანს ტიტებს
არავინ მეტყვის თბილ სიტყვებს და მორგებულ ფრაზებს
არვინ დამიწყობს გულზე უკვე გაყინულ თითებს
ვერვინ შეამჩნევს ჩემს ამ ქვეყნად არ ყოფნის წამებს
ჩემთვის არავინ არ ჩაიცვამს შავ ტანისამოსს
თუ კი რგებია ჩემი ბედი ვინმეს ამ ქვეყნად
სჯობს რომ პატარაც არასოდეს არ დაიბადოს
არ შემამკობენ ყვავილებით ცრემლთა მძივებით
ჭირისუფალიც სამუდამოდ დაიგვიანებს
მხოლოდ სეტყვა და ქარიშხალი თუ დამიტირებს
და წვიმის წვეთი მტკივნეულად დაიღრიალებს
როცა ღრუბელი გადმოაფრქვევს ბელტივით წვიმას
ბოროტი სეტყვა დაეშვება ხშირი კოხებით
მე მაშინ ვიგრძნობ აღსასრულის მოახლოებას
და მე ამ ღამეს ამ საშინელ ღამეს მოვკვდები
შევხედავ როგორ ახლოვდება ფერი სიკვდილის
როგორ მოაქნევს ის უღმერთო ბნელში მოსასხამს
შავ ლაქს აიღებს ამაზრზენად და სიტყვა სიკვდილს
ჩემი სიცოცხლის თეთრ ფურცელზე შავად მოქარგავს
შემეშინდება, მე უზომოდ შემეშინდება
შემეშინდება სიმარტოვის, სიკვდილის, ცელის
სიცოცხლეს მხოლოდ მიტომ დავთმობ რომ ვიცი, ვიცი
ვიცი ამ შავი ფარდის იქეთ არავინ მელის
ვიცი არავინ მომიგონებს თბილი სიტყვებით
არავინ იტყვის სადღეგრძელოს ხსოვნისას ჩემსას
სულის სიღრმეს კი კვლავ ჩაწვდება დარდი და სევდა
მე ვიგრძნობ სიკვდილს ვიგრძნობ ყინულს და ვიგრძნობ ცელვას
გავა წლები და ნიაღვარი იქნება ცრემლის
ერთგული მხოლოდ ცრემლი შემრჩა სულ არ მშორდება
სული ნიაღვარს ვერ გაუძლებს დროთა ქარტეხილს
და ასე ობლად უპატრონოდ ისიც მოკვდება
ეს ყველაფერი სულ წამებში მოხდება ვიცი
და დავიწყებას მიეცემა ჩემი ხატება
ეგ არაფერი, მე ავიტან,მაგრამ ვტირი რომ
უპატრონო მკვდრებს კიდევ ერთი შეემატება
როცა მოვკდები დაღონდებიან ალბათ ჩემები,
როცა მოვკდები ყველას უცხოდ მოვეჩვენები,
ხელს ვერ მომკიდებთ სიცივისგან დაიმონებით,
ჩემი ახლო მეგობრებიც კი შეშინდებით...
მერე ამოხვალთ და მომიტანთ ლამაზ ყვავილებს,
სხვის დღეობაზე შესანდობარს ჩუმად დამილევთ,
მე მხოლოდ ერთი რამე მრჩება თქვენთან სათქმელი,
ნუ მომიგონებთ როგორც მნახეთ უკანასკნელი,
თუ მომიგონებთ მშვენიერი ნაზი ფიქრებით,
მაშინ ყველაზე ბედნიერი მკვდარი ვიქნები
ასე მძიმეა შიში სიკვდილის,
ასე ერთი და მუდამ იგივე.
და ისევ დარდით და ისევ დილით
ალლიდი ოტტოს საფლავთან მიველ.
ქრის დღე და ღამე, ყოველთვის ორი
და ეს ოცნება მზესავით დადის.
დავდივარ ნელა საფლავებს შორის
და ირგვლივ ბრწყინავს დღე ორშაბათის.
ყველგან უშიშრად დამივლია ბუნების კალთა,
დავალ,ვით კაცი,თავის გზას რომ თამამად სერავს.
სიყვარულისთვის მე გავივლი სიკვდილო ცხრა მთას.
მე შენი ღერბით უსინათლოს ვუბოძებ მზერას.
და ალიონზე შებოჭილიც,რაღაც მიმათრევს,
თუმც დავიტბორო გადმოვცურავ შენთვის ათასჯერ.
სიცრუე მეფობს,დაუხრია თავი სიმართლეს,
შენ კი სიკვდილო გეუბნები მოდი დამსაჯე.
ვიცი,მოვკვდები,მაგრამ ჟამი არ ვიცი,როდის
დღე მოკლეა და ვერ მოვიწევ ლამაზო შენსკენ.
სული სხვაგვარი აზრისაა,ასე მთხოვს:მოკვდი!
და ეშმაკები მისერავენ დახეთქილ ნეკნებს.
გვიან შევიცან შვება შენი მარადისობავ,
წელთა სიმრავლემ მომიახლა სიკვდილის წუთი.
დღეს ჩემი გული სიყვარულზე ორად იყოფა,
ერთი კარგია,მეორე კი სიკვდილზე ცუდი.
საფლავს დამიფარავს მე მწვანე ბალახი,ხან რომ გაწვიმდება მას შეცვლის ტალახი..ხან კი მზეც ამოვა,მაგრამ რას გავიგებ,საფლავში დიდ დარდებს და სევდას წავიღებ,რამხელა დრო გადის ამხელა ლოდინში,ვისაც დავაკლდები სულ ყველას ბოდიში...(