Mescidin qonağı var idi.

Amma bu qonağı mescid
heç gözlemirdi. Qara uzun libasına bürünmüş
qaranlıqdan seçilmeyen bu simada qan rengli iki
göz parlayırdı. Bu şeytan idi. Qara uzun paltarı
yer ile sürünür, sanki bütün zülmeti özü ile dartıb
aparırdı. Yavaşca mescidin qapısını açdı. Qapı tük
ürpedici bir ses çıxardı...Şeytan mescidin çirkli
xalçasına, reflerdeki toz basmış Qur’anlara baxdı.
Bu menzere onu dehşete getirdi. Sonuncu defe
mescide girende yüzlerle minlerle müselman ona o
qeder lenet yağdırmışdı ki, çıxış yolu tapmayıb
özünü minareden atmış ve üç gün özüne gele
bilmemişdi.Bir az ireliledi, üzünü Qibleye tutdu ve
diz çökdü. O özü de bilmirdi ne edirdi. Amma
elacı yox idi. Ellerini açdı ve duasına başladı..
\"Bismillehirrahmenirrahim... Ey uca ve qüdretli
ALLAH Sene dua etmediyim 100000 il oldu. Özün
bilirsen senin rzan üçün nece darıxmışam. Keçmiş
vaxtlar yadıma düşür. Sene etdiyim ibadetler
yadıma düşür. Men sene her kesden yaxın
olmuşdum. Men xoşbext idim. Sonra sen insanı
yaratdın. Ve men günaha batdım. Böyük gühana.
Meni oradan qovdun. Mene cehennemi qismet
etdin. Yox. men tövbe etmeye gelmemişem.
Sözümüz sözdür. Qiyamet gününe kimi insanları
senin yolundan çıxaracağıma söz vermişdim. Sen
de mene vaxt verdiyini söz vermişdin. Amma indi
her şey başqa cürdür. Eveller men insanları senin
yolundan çıxara bilirdim. İndi ise heç kesi yoldan
çıxara bilmirem. Heç kesi pis yola sala bilmirem.
Çünki insanlar özleri pis yola gedir. Mene heç
ehtiyacları yoxdur. Meni de üzen, kederlendiren
ele budur. Özümü çox lazımsız hiss edirem. Heç
bir işe yaramayan bir mexluq oldum. Heyatımın
menası insanları pis yola çekmek idi. İndi ise
heyatımın menası itib. Yalvarıram Uca ALLAH
menim bu duamı qebul et. Yalvarıram dünyaya
yaxşı insanlar getir. Men de onları yoldan
çıxarmağa çalışım. Boş durmayım. Yalvarıram
dünyaya yaxşı insan getir...\" Qara libaslı bu yad
duasını bitirib , göz yaşlarını, yavaş-yavaş
addımlayıb mescidden çıxdı...