ბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას, რომ უნდა გიყვარდეს... გიყვარდეს სიცოცხლე... გიყვარდეს სიყვარული... გიყვარდეს ოცნება... გიყვარდეს ფიქრი... გიყვარდეს ბუნება... გიყვარდეს წუთი... გიყავრდეს წამი... შენი სიცოცხლე ხომ ამ წუთებისა და წამებისგან შექმნილი მარადისობაა... გიყვარდეს ცა, მზე, მთვარე, ვარსკვლავები... გიყვარდეს ადამიანი... გიყვარდეს ყოველთვის... გიყვარდეს ყველაფერი... გიყვარდეს არაფერი... გიყვარდეს ზღვა... გიყვარდეს უსასარულობა... გიყვარდეს ქვიშა... გიყვარდეს სიმღერა... გიყვარდეს ხატვა... გიყვარდეს წერა... გიყვარდეს წიგნი... გიყვარდეს და არ მოითხოვო სამაგიერო... გიყვარდეს უანგაროდ... არ თქვა, რატომ? უბრალოდ, გიყვარდეს... გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის... გიყვარდეს და მისით იცოცხლე, მისით იარსებე... ისე ძლიერ უნდა გიყვარდეს, რომ მისი ყოველი დანახვისას, გული გეკუმშებოდეს... თვალები სადღაც გაგირბოდნენ, სხეული პატარა ჩიტივით თრთოდეს... ტკივილამდე უნდა გიყვარდეს... უნდა გტკიოდეს, რათა იგრძნო... გრძნობ? ესე იგი, გიყვარს... შენ არ იცი, რატომ, როგორ, საიდან, რისთვის, ვის
...Ещё
ბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას, რომ უნდა გიყვარდეს... გიყვარდეს სიცოცხლე... გიყვარდეს სიყვარული... გიყვარდეს ოცნება... გიყვარდეს ფიქრი... გიყვარდეს ბუნება... გიყვარდეს წუთი... გიყავრდეს წამი... შენი სიცოცხლე ხომ ამ წუთებისა და წამებისგან შექმნილი მარადისობაა... გიყვარდეს ცა, მზე, მთვარე, ვარსკვლავები... გიყვარდეს ადამიანი... გიყვარდეს ყოველთვის... გიყვარდეს ყველაფერი... გიყვარდეს არაფერი... გიყვარდეს ზღვა... გიყვარდეს უსასარულობა... გიყვარდეს ქვიშა... გიყვარდეს სიმღერა... გიყვარდეს ხატვა... გიყვარდეს წერა... გიყვარდეს წიგნი... გიყვარდეს და არ მოითხოვო სამაგიერო... გიყვარდეს უანგაროდ... არ თქვა, რატომ? უბრალოდ, გიყვარდეს... გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის... გიყვარდეს და მისით იცოცხლე, მისით იარსებე... ისე ძლიერ უნდა გიყვარდეს, რომ მისი ყოველი დანახვისას, გული გეკუმშებოდეს... თვალები სადღაც გაგირბოდნენ, სხეული პატარა ჩიტივით თრთოდეს... ტკივილამდე უნდა გიყვარდეს... უნდა გტკიოდეს, რათა იგრძნო... გრძნობ? ესე იგი, გიყვარს... შენ არ იცი, რატომ, როგორ, საიდან, რისთვის, ვისთვის? უბრალოდ, ასეა და მორჩა... შენ არ იცი და არც უნდა იცოდე... მან არ იცის და არც მან უნდა იცოდეს.. ის ერთდროულად ტკბილიც უნდა იყოს და მწარეც, უნდა გაცინებდეს და უნდა გატირებდეს... უნდა გიხაროდეს და თან გტკიოდეს, წუხდე... უნდა გრძნობდე და თან არ უნდა გრძნობდე... უბრალოდ, უნდა გიყვარდეს და მორჩა!.. აქ სიტყვები არ არის საჭირო... ეს უაზრო სიტყვები... ხშირად თვალები უფრო მეტყველებენ ყოველივეს, ვიდრე სიტყვები, ეს არაფრისმთქმელი ბგერები... უბრალოდ, სიტყვა ”მიყვარხარ” არაფერს ნიშნავს, ეს მხოლოდ სიტყვაა და მას ნებისმიერი ადამიანი იტყვის... თუ მართლა გიყვარს, მარტო სიტყვით კი არა, თვალებითაც აგრძნობინებ... თვალები ხომ ყველაფერს ხედავენ... რამდენ საიდუმლოს მალავენ... ამ მზერის უკან, ბევრი რამაა ნათელი... მათ ყველაფერი იციან, ისინი გრძნობენ, როდისაა სიტყვები საჭირო და როდის არა... ისინი გეუბნებიან, რომ გიყვარს... რომ უნდა გიყვარდეს... გაჩუმდი...არაფერი თქვა... უბრალოდ... გიყვარდეს..
ასე მალე ეს დღეებიც დამთავრდება, ვეღარ გნახავ, უშენობით დავიღლები, ოხ რამდენჯერ ვცადე შენი დავიწყება, მაგრამ უფრო დაჟინებით მენატრები. მომენატრა შენთან წყნარი საუბარი, მაგ ტუჩების ოდნავ წყნარი გაღიმება. იცი რას გთხოვ? ოღონდ გული გამიყავი და სიცოცხლე ამით უფრო გამიტკბება. განშორებით რა ვქნა თუ ვერ დაგივიწყე? რა ვქნა ამ გულს ვერაფერი მოვუხერხე. ასე დიდი სიყვარული რომ მასწავლე, გევედრები დავიწყებაც შემასწავლე.
ხელის გულზე დაგიყრი ღიმილებს... ტუჩის კუთხეში დაგიტოვებ კოცნებს.... შევაჩერებ დროს....რათა უკვდავყო შენი სახება.... წავშლი ზღვარს რეალობასა და უტოპიას შორის... თავს დაგადებ გულზე და ფიქრის ძაფს გავწყვეტ... შენს გულისცემას ჩემად გავითავისებ.... ჩემი დუმილი, ყველა სიტყვაზე უფრო თბილი....ჩურჩულად დაიღვრება.... გაწითლებული მთვარე სადღაც მიიმალება..... რა საჭიროა მთვარის შუქი, როდესაც შენი მზერა სულში მწვდება და ყოველგვარ წყვდიადს ანათებს..... სადღაც კუთხეში, ჩვენს მიღმა...სამყარო დარჩება... ჩემი სამყარო კი შენს თვალებში იფეთქებს ...... ისევ მოსწყდება ბაგეებს ღიმილი.... ჩემში სითბოდ ჩაიღვრები...ჩემში იმედი იქნები.... ჩემში მე იქნები! !
როდესაც ცრემლებს დამალავ ჩუმად, სევდიან თვალებს დახუჭავ წამით, მიხვდები, თურმე ტუჩებიც სდუმან და ვარსკვლავებიც ჩამქრალან ღამით. მხოლოდ ფიქრები დარჩება მარტო, ფიქრები ბიჭზე, რომელიც გიყვარს. იქნებ განგებამ ნება არ დართო, რომ შეხვედროდა შენს გვერდით ცისკარს? ეს მარტოობაც მისი ბრალია და ეს ცრემლებიც, წვიმას რომ ერთვის, თუ სიყვარულით ისიც მთვრალია მაშინ კვლავ მოვა, როგორც ყოველთვის. გთხოვ, ნუ დახვდები მას არეული... ნუ დაანახებ მთრთოლვარე ტუჩებს! ვით ფიროსმანი, ბრმა მთვარეული, ისიც ხომ ვარდით გირთავდა ქუჩებს. კვლავ შეიფარე ვნებარე გულით, თუნდაც წარსულზე კვლავაც არ გკითხა
რადგან ცრემლიანს, ნაზი ჩურჩულით მინდა რომ ჩუმად რაღაცა გითხრა: როდესაც გული შეწყვიტავს ფეთქვას, მინდა რომ ისევ სიყვარულს ვრგავდე! რომ მუდამ შენი სიცოცხლე მერქვას და აუხდენელ ოცნებას ვგავდე!
მე თანახმა ვარ, გაზაფხული შენით დაიწყოს, მე თანახმა ვარ, რომ სტროფებიც შენით აიწყოს, მე თანახმა ვარ, სიკეკლუცით ცოტა მაწვალო, მე თანახმა ვარ, შენ რამდენიც გინდა გაცალო... მე თანახმა ვარ, ვიყო შენი ყოველი წამი, შენს ამოსუნთქვას ყურს ვუგდებდე მე ყოველ ღამით.
დავთვერი ...რა მოხდა, დაშავდა რამე? ნუთუ დედამიწამ შეწყვიტა ბრუნვა? ნუთუ ზღვის ტალღების ხმაური ჩახშა და ცოცხალმა სამყარომ შეწყვიტა სუნთქვა?! მარტო არ დავმთვრალვარ....ჩვენ ორნი ვსვამდით, ლამაზი სანთლებით მოჭედილ ცასთან, ის იქით იყო, მე კი სულ აქეთ, ღამის სილამაზემ კი შეგვყარა ზღვასთან! ის ღამეს სტუმრობდა..... მე კი მას ვესტუმრე, ღვინის ბოთლით ხელში ხელში......დაუპატიჟებლად, ჩვენ ორნი ვიყავით.... ვუგებდით ერთმანეთს ვუგებდით სიგიჟესაც.... გასაგიჟებლად. მე მას ვუხსნიდი თუ როგორ მიყვარს, თუ როგორ მეფიქრება მასზე ეულად, ისიც მისმენდა .....მისთვის ჩვეულად, და აღმიქვამდა..... გადარეულად. საოცრად წყნარად..... ისმენდა ყოველ, უაზროდ გადამთვრალ ფრაზებს.... ამ დრომდე მეთანხმებოდა არ უნდა დავმალო რომ.. როდესაც მიყვარს.... უნდა ვამბობდე. მეც ამას ვამბობდი...არაფერს ვმალავდი, რასაც არ ვამბობდით... იმასაც ვხვდებოდით ასე ვთვრებოდით!....... ასე ვთვრებოდით! დილამდე ვსვამდით.... არ ვჩერდებოდით, ხოდა გათენდა,.... დაუკითხავად, რიჟრაჟის ყოფილა ნათელი ფერები, და ბოლო ჭიქითაც ის დილა დავლოცეთ როდესაც გვთბება
...Ещё
დავთვერი ...რა მოხდა, დაშავდა რამე? ნუთუ დედამიწამ შეწყვიტა ბრუნვა? ნუთუ ზღვის ტალღების ხმაური ჩახშა და ცოცხალმა სამყარომ შეწყვიტა სუნთქვა?! მარტო არ დავმთვრალვარ....ჩვენ ორნი ვსვამდით, ლამაზი სანთლებით მოჭედილ ცასთან, ის იქით იყო, მე კი სულ აქეთ, ღამის სილამაზემ კი შეგვყარა ზღვასთან! ის ღამეს სტუმრობდა..... მე კი მას ვესტუმრე, ღვინის ბოთლით ხელში ხელში......დაუპატიჟებლად, ჩვენ ორნი ვიყავით.... ვუგებდით ერთმანეთს ვუგებდით სიგიჟესაც.... გასაგიჟებლად. მე მას ვუხსნიდი თუ როგორ მიყვარს, თუ როგორ მეფიქრება მასზე ეულად, ისიც მისმენდა .....მისთვის ჩვეულად, და აღმიქვამდა..... გადარეულად. საოცრად წყნარად..... ისმენდა ყოველ, უაზროდ გადამთვრალ ფრაზებს.... ამ დრომდე მეთანხმებოდა არ უნდა დავმალო რომ.. როდესაც მიყვარს.... უნდა ვამბობდე. მეც ამას ვამბობდი...არაფერს ვმალავდი, რასაც არ ვამბობდით... იმასაც ვხვდებოდით ასე ვთვრებოდით!....... ასე ვთვრებოდით! დილამდე ვსვამდით.... არ ვჩერდებოდით, ხოდა გათენდა,.... დაუკითხავად, რიჟრაჟის ყოფილა ნათელი ფერები, და ბოლო ჭიქითაც ის დილა დავლოცეთ როდესაც გვთბება და..... ვეფერებით. უკვე გათენდა ..... მე კი მთვრალი ვარ, ნუთუ დაშავდა ამითი რამე? მე შენ მიყვარხარ .....და რომ შენ მიყვარხარ .......მხოლოდ ამას ისმენდა იმ ღამის მთვარე
ამ სიჩუმეში როგორ დაგტოვო, ამ სიბნელეში მარტოს რა გინდა? დამივიწყეთქო,_ეს კი არ მთხოვო, შემიყვარეთქო, მთხოვე თავიდან! თვალს არ მიტკბობდე შენი სიმშვენით ქვეყნად ისე რა გამაძლებინებს?! თუ გაგახსენდი (ჩემებრ ვინ გელის?), თუ მოგენატრო, გამაგებინე! გხედავ სიზმარში, თვალს თუ დავხუჭავ, მერე სიცხადეს ვწუევლი შემზარავს, აქ უნდა მყავდე,ახლა, ამ წუტას, სამართალი რომ ჰქონდეს ქვეყანას. ვერ დაგეხსნები ისე ვერასდროს, ფიქრით რომ მაინც გვერდით არ მყავდე, გულმა ნატვრად არ აგაკელაპტროს, როგორც ყოველთვის, როგორც აქამდე. ვერ დაგივიწყებ, თუნდაც ვეცადო, თუნდაც მზე მთვარეს შეხვდეს ცის პირას! სანამ ვარსებობ,მე შენ მიყვარხარ, სანამ მიყვარხარ, სულიც მიბრწყინავს. და თუ ღმერთი გწამს, ბედმა ამ ბოლოს მე, მარტოობას რომ შემარიგა, დამივიწყეთქო,_ის კი არ მთხოვო, შემიყვარეთქო, მთხოვე თავიდან!!
თუკი არა გაქვს განცდები არც სიყვარული გქონია, ვერ ნახავ ბედნიერებას რა ვიცი ასე მგონია. თუკი შენს გულში სიყვარულს არასდროს მოუთოვია, გული არ აგტოკებია თვალს ცრემლი არ მოგდგომია, თუკი სატრფოზე ფიქრებში ღამე არ გითენებია, სიმწარეს ვერ გრძნობ? ჩათვალე არც ტკბილი გიგემებია... მაშინ ვერასდროს ვერ იტყვი ამ სიტყვებს, ასე მგონია_ დავკარგე ბედნიერება და დღემდე ვერ მიპოვია. რადგანაც ვიცი ერთ ბრძენკაცს ოდესღაც უთქვამს მგონია_ ,,იმას ვერასდროს დაკარგავ რაც არასოდეს გქონია"
შეყვარებული ხარ? ალბათ გიყვარს ვინმე ჰო და ჩემო კარგო კარგად მომისმინე... შენ თუ შეიყვარებ, მხოლოდ აგრძნობინე, ძალიან თუ გიყვარს ნუ შეატყობინებ. იცი ჩემო კარგო რატომ ვამბობ ასე? სიძულვილით არის კაცის გული სავსე, შენ თუ დააჯერებ რომ იმისთვის ხარობ, გაიფიქრებს, ალბათ მასზე კარგი ვარო.... და გაივლებს გულში: ,,რატომ შევიყვარო? ჩემზე ნაკლებს თავი რატომ მივადარო?" და შენს ლამაზ თვალებს მოარიდებს მზერას, რადგან შენი ტრფობა, დიდად შეიფერა
მე ძველ კალენდარს ვინახავ ისევ, როგორც საყვარელ დღიურის ფურცელს, უკან გადმოვშლი მგონია ისევ, რომ წარსულ დღეებს ვიხილავ უცვლელს... თითქოს ხატის წინ იდგეს მლოცველი, მე ძველ კალენდარს დავცქერი ისე, თითქოს გადმოვშლი დღეებს მოცელილს, და შენ შეგხვდები ხელახლა ისევ... თითქოს კვლავ იგრძნობ მაისის სუნთქვას, ახალგაზრდობაც მოვა მეორედ, თითქოს მაგ ტუჩებს ჩემთვის რაც უთქვამთ ახლაც ლექსივით გამიმეორებ... გული გაყინა ამ სიმარტოვემ, გიჟივით ვეძებ ნაცნობ თარიღებს, ასე მგონია თუ კი გიპოვი მოხვალ და___ გულის კარებს გამიღებ... მე ძველ კალენდარს ვინახავ ისევ, როგორც უწინდელ ფსალმუნის ფურცელს, უკან გადმოვშლი მგონია ისევ, პირველ სიყვარულს შევხვდები უცვლელს
ქალი!! ქალი მონატრება ქალი სიყვარული ქალი ოცნება და ქალი სინანული... ქალი ქარიშხალი ქალი საფიცარი ქალი ქალი არის და ის ნაზი არის!! მისი მშვეენებაა ჩვენი ორბიტალი.. მისი საიდუმლო ისევ კაცი არის.. ქალი_სიგიჟეა ქალი_ნეტარება მისი დაპყრობა კი მუდამ ძნელი არის..!! მისი გაგიჯება ერთი ფანდი არის.. ერთი საჩუქარი ერთი მოფერება ტკბილი სიტყვით ქალი უცებ მოგენდობა!! ხოლო თუ გულს ატკენ მერე გამკაცრდება!! მკაცრი ქალი მერე ჭკუას მიენდობა... ჭკუა საშიშია და ვერ დაუძვრები შენი მიზნები კი წყალში ჩაგეყრება და ამიტომ გირჩევთ კარგად დაუფიქრდით ქალის გულის მტკენელს მაგრად დაერხევა!!!
უეცარი შემოხედვა, დაბნეული თვალები, დარცხვენილი გაღიმება- გულთან მისატანები და მათ შორის გაჭიმული უხილავი ლარები... უკეთესი რა ვინატრო, ან რად დავემალები, როცა ვგრძნობ, რომ ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი თ მიმზერს შენი თვალები.
cამდე ატოტილი, ვნებით გაპოხილი, შენი ნაზი ტანის ჩუმი ნარნარია. შენი სილამაზე, წვივიდან წარბამდის, ლურჯი სილაჟვარდის და მზის სადარია. ტოტებდახუნძლული, ნაყოფგადამსკდარი, შენი მკლავების და მკერდის ხანძარია. შენი გაღიმება, წითელ ტუჩთა ბზარი, ქვაზე დამსხვრეული ლალის სადარია. ქარით დაზნექილი ხეთა განაბწკარი, შენი წაბლისფერი წამწამთა ჯარია. გვერდი ჩამიარე, ლექსი მოგიძღვენი,
წვიმს და შენ გნატრობ, არ ვიცი რატომ, მაგრამ მე მინდა ' რომ იყო ახლოს... წვიმს და შენს გარდა არავინ მახსოვს, განა მიყვარხარ, მე ისე გნატრობ. წვიმს და მე ვთვრები, ღვინით კი არა, შენი თვალებით, შენით ვითვრები. წვიმს და შენს გარდა მე არვის ვდარდობ, მე არვის ვნატრობ, მე არვინ მათბობს, არ ვიცი რატომ...
მე შენ მიყვარხარ!"ნუთუ ცოდვაა?!და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი."მე შენ მიყვარხარ!"დამნაშავე ვარ?დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი. ჩამსვით ციხეში,ან ჯოჯოხეთში,მაწამეთ ყველგან,სადაც გენებოთ,"მე შენ მიყვარხარ!"ყოველთვის ვიტყვი,თუნდ ეშაფოტზეც თავი მომკვეთონ."მე შენ იყვარხარ!"თუნდაც ვკვდებოდე,თუნდაც მახრჩობდეს ფარული ცრემლი,"მე შენ მიყვარხარ!"და მე ამ სიტყვებს, გავიმეორებ თვით ჯოჯოხეთშიც.და თუ ეს ცოდვა,ღმერთმა შემინდო, არასდროს დამგმო,ერმა და კაცმა,მაშინ კვლავ ვიტყვი,ისევ
ტუჩთან ხალი... ცეცხლის ალი ტირის ქალი იმას ტირის,რომ არაა მისი ბრალი... შენი ვალი...არა მრჩება ჩემი ვალიც არსად მიგაქვს... და თუ ასე უცებ ქრება რაც ,რომ გიყვარს... ვინც,რომ გიყვარს... რაღა რჩება ნეტა მაშინ როცა დაშლი... აშლი... წაშლი.... როცა დარდი კრთება ხმაში სისულელე მოგდის თავში... მაშინ? ვინმე უნდა გყავდეს, რომ მუდამ არ გაგიავდრდეს.. იმ დღეს... ამ დღეს... იმდენს... ამდენს.... ვინ დაითვლის შეცდომას და რისთვის? გწამდეს უნდა გრძნობის... გემო უნდა იგრძნო ნდობის ნდომის... დგომის.... თანადგომის... თუ ვერცერთს ვერ მოიძიებ ვერ ჩაწვდები კვდები... დნები... იფერფლები... მანამ სანამ გახელდები დაბერდები... ჩემგან არ ღირს ამის თქმა და მაინც გთხოვ და გევედრები... თუ ვერ ხედავ... თუ ვერ ხვდები... ძვირფასს დაშლილსს... სევდას ხმაში... ადექი და წადი მაშინ
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 106
მიყვარხარო, მიყვარხარო სიგიჟემდე!
ჩურჩულებენ სევდიანი სონეტები,
დაგეწევი შორს მიმავალ ბილიკებზე
და ვნებების მწველ ალმურად მოგედები!..
შენს ტუჩებზე ტკბილ შარბათად დავიღვრები,
კოცნებს შორის გადავითვლით წამს წამებზე,
ვითამაშებ შენი ყველა ახირებით,
სიყვარულად დაგეფრქვევი წამწამებზე.
არ გავუშვებ ტუჩებს, ჩემზე გაბუტულებს,
ვისაუბრებთ ვნებებზე თუ სიმშვიდეზე...
ყურთან ახლოს, ცხელი სუნთქვა ჩაგჩურჩულებს:
მიყვარხარო, მიყვარხარო სიგიჟემდე."
ბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას, რომ უნდა გიყვარდეს... გიყვარდეს სიცოცხლე... გიყვარდეს სიყვარული... გიყვარდეს ოცნება... გიყვარდეს ფიქრი... გიყვარდეს ბუნება... გიყვარდეს წუთი... გიყავრდეს წამი... შენი სიცოცხლე ხომ ამ წუთებისა და წამებისგან შექმნილი მარადისობაა... გიყვარდეს ცა, მზე, მთვარე, ვარსკვლავები... გიყვარდეს ადამიანი... გიყვარდეს ყოველთვის... გიყვარდეს ყველაფერი... გიყვარდეს არაფერი... გიყვარდეს ზღვა... გიყვარდეს უსასარულობა... გიყვარდეს ქვიშა... გიყვარდეს სიმღერა... გიყვარდეს ხატვა... გიყვარდეს წერა... გიყვარდეს წიგნი... გიყვარდეს და არ მოითხოვო სამაგიერო... გიყვარდეს უანგაროდ... არ თქვა, რატომ? უბრალოდ, გიყვარდეს... გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის... გიყვარდეს და მისით იცოცხლე, მისით იარსებე... ისე ძლიერ უნდა გიყვარდეს, რომ მისი ყოველი დანახვისას, გული გეკუმშებოდეს... თვალები სადღაც გაგირბოდნენ, სხეული პატარა ჩიტივით თრთოდეს... ტკივილამდე უნდა გიყვარდეს... უნდა გტკიოდეს, რათა იგრძნო... გრძნობ? ესე იგი, გიყვარს... შენ არ იცი, რატომ, როგორ, საიდან, რისთვის, ვის
...Ещёბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას, რომ უნდა გიყვარდეს... გიყვარდეს სიცოცხლე... გიყვარდეს სიყვარული... გიყვარდეს ოცნება... გიყვარდეს ფიქრი... გიყვარდეს ბუნება... გიყვარდეს წუთი... გიყავრდეს წამი... შენი სიცოცხლე ხომ ამ წუთებისა და წამებისგან შექმნილი მარადისობაა... გიყვარდეს ცა, მზე, მთვარე, ვარსკვლავები... გიყვარდეს ადამიანი... გიყვარდეს ყოველთვის... გიყვარდეს ყველაფერი... გიყვარდეს არაფერი... გიყვარდეს ზღვა... გიყვარდეს უსასარულობა... გიყვარდეს ქვიშა... გიყვარდეს სიმღერა... გიყვარდეს ხატვა... გიყვარდეს წერა... გიყვარდეს წიგნი... გიყვარდეს და არ მოითხოვო სამაგიერო... გიყვარდეს უანგაროდ... არ თქვა, რატომ? უბრალოდ, გიყვარდეს... გიყვარდეს ისეთი, როგორიც არის... გიყვარდეს და მისით იცოცხლე, მისით იარსებე... ისე ძლიერ უნდა გიყვარდეს, რომ მისი ყოველი დანახვისას, გული გეკუმშებოდეს... თვალები სადღაც გაგირბოდნენ, სხეული პატარა ჩიტივით თრთოდეს... ტკივილამდე უნდა გიყვარდეს... უნდა გტკიოდეს, რათა იგრძნო... გრძნობ? ესე იგი, გიყვარს... შენ არ იცი, რატომ, როგორ, საიდან, რისთვის, ვისთვის? უბრალოდ, ასეა და მორჩა... შენ არ იცი და არც უნდა იცოდე... მან არ იცის და არც მან უნდა იცოდეს.. ის ერთდროულად ტკბილიც უნდა იყოს და მწარეც, უნდა გაცინებდეს და უნდა გატირებდეს... უნდა გიხაროდეს და თან გტკიოდეს, წუხდე... უნდა გრძნობდე და თან არ უნდა გრძნობდე... უბრალოდ, უნდა გიყვარდეს და მორჩა!.. აქ სიტყვები არ არის საჭირო... ეს უაზრო სიტყვები... ხშირად თვალები უფრო მეტყველებენ ყოველივეს, ვიდრე სიტყვები, ეს არაფრისმთქმელი ბგერები... უბრალოდ, სიტყვა ”მიყვარხარ” არაფერს ნიშნავს, ეს მხოლოდ სიტყვაა და მას ნებისმიერი ადამიანი იტყვის... თუ მართლა გიყვარს, მარტო სიტყვით კი არა, თვალებითაც აგრძნობინებ... თვალები ხომ ყველაფერს ხედავენ... რამდენ საიდუმლოს მალავენ... ამ მზერის უკან, ბევრი რამაა ნათელი... მათ ყველაფერი იციან, ისინი გრძნობენ, როდისაა სიტყვები საჭირო და როდის არა... ისინი გეუბნებიან, რომ გიყვარს... რომ უნდა გიყვარდეს... გაჩუმდი...არაფერი თქვა... უბრალოდ... გიყვარდეს..
მენატრები!!! კივის ჩემში, ისევ შენი მონატრება
მენატრები!!! და სიშორეს მწარე სევდაც ემატება,
მენატრები!!! რა ვქნა თუკი უშენობა ცრემლებს ბადებს
მენატრები!!! მინდა გითხრა ვეღარ უძლებს გული ამდენს...
მენატრები!!! სულ გახსოვდეს უსაზღვროა ჩემი სევდა
მენატრები!!!მაგრამ ტირილს მხოლოდ ჩემთვის ჩუმად ვბედავ
მენატრები!!!რა ვქნა თუკი უშენობას ვეღარ ვუძლებ,
მენატრები!!! სევდიანი კვლავ გავყურებ ნაცნობ ქუჩებს...
შენს ლოდინში ცრემლიანი კვლავ ავივლი ნაცნობ აღმართს
შენზე ფიქრში უშენობის კიდევ ბევრი ღამე გავა,
შენზე ფიქრში სწრაფად გადის მარტოობის მწარე წლები
მაგრამ რა ვქნა მე თუ მაინც ძლიერ,ძლიერ მენატრები
ასე მალე ეს დღეებიც დამთავრდება,
ვეღარ გნახავ, უშენობით დავიღლები,
ოხ რამდენჯერ ვცადე შენი დავიწყება,
მაგრამ უფრო დაჟინებით მენატრები.
მომენატრა შენთან წყნარი საუბარი,
მაგ ტუჩების ოდნავ წყნარი გაღიმება.
იცი რას გთხოვ? ოღონდ გული გამიყავი
და სიცოცხლე ამით უფრო გამიტკბება.
განშორებით რა ვქნა თუ ვერ დაგივიწყე?
რა ვქნა ამ გულს ვერაფერი მოვუხერხე.
ასე დიდი სიყვარული რომ მასწავლე,
გევედრები დავიწყებაც შემასწავლე.
ხელის გულზე დაგიყრი ღიმილებს...
ტუჩის კუთხეში დაგიტოვებ კოცნებს....
შევაჩერებ დროს....რათა უკვდავყო შენი სახება....
წავშლი ზღვარს რეალობასა და უტოპიას შორის...
თავს დაგადებ გულზე და ფიქრის ძაფს გავწყვეტ...
შენს გულისცემას ჩემად გავითავისებ....
ჩემი დუმილი, ყველა სიტყვაზე უფრო თბილი....ჩურჩულად დაიღვრება....
გაწითლებული მთვარე სადღაც მიიმალება.....
რა საჭიროა მთვარის შუქი, როდესაც შენი მზერა სულში მწვდება და ყოველგვარ წყვდიადს ანათებს.....
სადღაც კუთხეში, ჩვენს მიღმა...სამყარო დარჩება...
ჩემი სამყარო კი შენს თვალებში იფეთქებს ......
ისევ მოსწყდება ბაგეებს ღიმილი....
ჩემში სითბოდ ჩაიღვრები...ჩემში იმედი იქნები....
ჩემში მე იქნები! !
როდესაც ცრემლებს დამალავ ჩუმად,
სევდიან თვალებს დახუჭავ წამით,
მიხვდები, თურმე ტუჩებიც სდუმან
და ვარსკვლავებიც ჩამქრალან ღამით.
მხოლოდ ფიქრები დარჩება მარტო,
ფიქრები ბიჭზე, რომელიც გიყვარს.
იქნებ განგებამ ნება არ დართო,
რომ შეხვედროდა შენს გვერდით ცისკარს?
ეს მარტოობაც მისი ბრალია
და ეს ცრემლებიც, წვიმას რომ ერთვის,
თუ სიყვარულით ისიც მთვრალია
მაშინ კვლავ მოვა, როგორც ყოველთვის.
გთხოვ, ნუ დახვდები მას არეული...
ნუ დაანახებ მთრთოლვარე ტუჩებს!
ვით ფიროსმანი, ბრმა მთვარეული,
ისიც ხომ ვარდით გირთავდა ქუჩებს.
კვლავ შეიფარე ვნებარე გულით,
თუნდაც წარსულზე კვლავაც არ გკითხა
რადგან ცრემლიანს, ნაზი ჩურჩულით
მინდა რომ ჩუმად რაღაცა გითხრა:
როდესაც გული შეწყვიტავს ფეთქვას,
მინდა რომ ისევ სიყვარულს ვრგავდე!
რომ მუდამ შენი სიცოცხლე მერქვას
და აუხდენელ ოცნებას ვგავდე!
მე თანახმა ვარ, გაზაფხული შენით დაიწყოს,
მე თანახმა ვარ, რომ სტროფებიც შენით აიწყოს,
მე თანახმა ვარ, სიკეკლუცით ცოტა მაწვალო,
მე თანახმა ვარ, შენ რამდენიც გინდა გაცალო...
მე თანახმა ვარ, ვიყო შენი ყოველი წამი,
შენს ამოსუნთქვას ყურს ვუგდებდე მე ყოველ ღამით.
მე თანახმა ვარ დაგელოდო, შენ კი– მოხვიდე.
მე თანახმა ვარ ჩაგესუნთქო, ხელი მომხვიე
დავთვერი ...რა მოხდა, დაშავდა რამე?
...Ещёნუთუ დედამიწამ შეწყვიტა ბრუნვა?
ნუთუ ზღვის ტალღების ხმაური ჩახშა და
ცოცხალმა სამყარომ შეწყვიტა სუნთქვა?!
მარტო არ დავმთვრალვარ....ჩვენ ორნი ვსვამდით,
ლამაზი სანთლებით მოჭედილ ცასთან,
ის იქით იყო, მე კი სულ აქეთ,
ღამის სილამაზემ კი შეგვყარა ზღვასთან!
ის ღამეს სტუმრობდა..... მე კი მას ვესტუმრე,
ღვინის ბოთლით ხელში ხელში......დაუპატიჟებლად,
ჩვენ ორნი ვიყავით.... ვუგებდით ერთმანეთს
ვუგებდით სიგიჟესაც.... გასაგიჟებლად.
მე მას ვუხსნიდი თუ როგორ მიყვარს,
თუ როგორ მეფიქრება მასზე ეულად,
ისიც მისმენდა .....მისთვის ჩვეულად,
და აღმიქვამდა..... გადარეულად.
საოცრად წყნარად..... ისმენდა ყოველ,
უაზროდ გადამთვრალ ფრაზებს.... ამ დრომდე
მეთანხმებოდა არ უნდა დავმალო რომ..
როდესაც მიყვარს.... უნდა ვამბობდე.
მეც ამას ვამბობდი...არაფერს ვმალავდი,
რასაც არ ვამბობდით... იმასაც ვხვდებოდით
ასე ვთვრებოდით!....... ასე ვთვრებოდით!
დილამდე ვსვამდით.... არ ვჩერდებოდით,
ხოდა გათენდა,.... დაუკითხავად,
რიჟრაჟის ყოფილა ნათელი ფერები,
და ბოლო ჭიქითაც ის დილა დავლოცეთ
როდესაც გვთბება
დავთვერი ...რა მოხდა, დაშავდა რამე?
ნუთუ დედამიწამ შეწყვიტა ბრუნვა?
ნუთუ ზღვის ტალღების ხმაური ჩახშა და
ცოცხალმა სამყარომ შეწყვიტა სუნთქვა?!
მარტო არ დავმთვრალვარ....ჩვენ ორნი ვსვამდით,
ლამაზი სანთლებით მოჭედილ ცასთან,
ის იქით იყო, მე კი სულ აქეთ,
ღამის სილამაზემ კი შეგვყარა ზღვასთან!
ის ღამეს სტუმრობდა..... მე კი მას ვესტუმრე,
ღვინის ბოთლით ხელში ხელში......დაუპატიჟებლად,
ჩვენ ორნი ვიყავით.... ვუგებდით ერთმანეთს
ვუგებდით სიგიჟესაც.... გასაგიჟებლად.
მე მას ვუხსნიდი თუ როგორ მიყვარს,
თუ როგორ მეფიქრება მასზე ეულად,
ისიც მისმენდა .....მისთვის ჩვეულად,
და აღმიქვამდა..... გადარეულად.
საოცრად წყნარად..... ისმენდა ყოველ,
უაზროდ გადამთვრალ ფრაზებს.... ამ დრომდე
მეთანხმებოდა არ უნდა დავმალო რომ..
როდესაც მიყვარს.... უნდა ვამბობდე.
მეც ამას ვამბობდი...არაფერს ვმალავდი,
რასაც არ ვამბობდით... იმასაც ვხვდებოდით
ასე ვთვრებოდით!....... ასე ვთვრებოდით!
დილამდე ვსვამდით.... არ ვჩერდებოდით,
ხოდა გათენდა,.... დაუკითხავად,
რიჟრაჟის ყოფილა ნათელი ფერები,
და ბოლო ჭიქითაც ის დილა დავლოცეთ
როდესაც გვთბება და..... ვეფერებით.
უკვე გათენდა ..... მე კი მთვრალი ვარ,
ნუთუ დაშავდა ამითი რამე?
მე შენ მიყვარხარ .....და რომ შენ მიყვარხარ
.......მხოლოდ ამას ისმენდა იმ ღამის მთვარე
ამ სიჩუმეში როგორ დაგტოვო, ამ სიბნელეში მარტოს რა გინდა? დამივიწყეთქო,_ეს კი არ მთხოვო, შემიყვარეთქო, მთხოვე თავიდან! თვალს არ მიტკბობდე შენი სიმშვენით ქვეყნად ისე რა გამაძლებინებს?! თუ გაგახსენდი (ჩემებრ ვინ გელის?), თუ მოგენატრო, გამაგებინე! გხედავ სიზმარში, თვალს თუ დავხუჭავ, მერე სიცხადეს ვწუევლი შემზარავს, აქ უნდა მყავდე,ახლა, ამ წუტას, სამართალი რომ ჰქონდეს ქვეყანას. ვერ დაგეხსნები ისე ვერასდროს, ფიქრით რომ მაინც გვერდით არ მყავდე, გულმა ნატვრად არ აგაკელაპტროს, როგორც ყოველთვის, როგორც აქამდე. ვერ დაგივიწყებ, თუნდაც ვეცადო, თუნდაც მზე მთვარეს შეხვდეს ცის პირას! სანამ ვარსებობ,მე შენ მიყვარხარ, სანამ მიყვარხარ, სულიც მიბრწყინავს. და თუ ღმერთი გწამს, ბედმა ამ ბოლოს მე, მარტოობას რომ შემარიგა, დამივიწყეთქო,_ის კი არ მთხოვო, შემიყვარეთქო, მთხოვე თავიდან!!
თუკი არა გაქვს განცდები
არც სიყვარული გქონია,
ვერ ნახავ ბედნიერებას
რა ვიცი ასე მგონია.
თუკი შენს გულში სიყვარულს
არასდროს მოუთოვია,
გული არ აგტოკებია
თვალს ცრემლი არ მოგდგომია,
თუკი სატრფოზე ფიქრებში
ღამე არ გითენებია,
სიმწარეს ვერ გრძნობ?
ჩათვალე არც ტკბილი გიგემებია...
მაშინ ვერასდროს ვერ იტყვი
ამ სიტყვებს, ასე მგონია_
დავკარგე ბედნიერება
და დღემდე ვერ მიპოვია.
რადგანაც ვიცი ერთ ბრძენკაცს
ოდესღაც უთქვამს მგონია_
,,იმას ვერასდროს დაკარგავ
რაც არასოდეს გქონია"
შეყვარებული ხარ? ალბათ გიყვარს ვინმე
ჰო და ჩემო კარგო კარგად მომისმინე...
შენ თუ შეიყვარებ, მხოლოდ აგრძნობინე,
ძალიან თუ გიყვარს ნუ შეატყობინებ.
იცი ჩემო კარგო რატომ ვამბობ ასე?
სიძულვილით არის კაცის გული სავსე,
შენ თუ დააჯერებ რომ იმისთვის ხარობ,
გაიფიქრებს, ალბათ მასზე კარგი ვარო....
და გაივლებს გულში: ,,რატომ შევიყვარო?
ჩემზე ნაკლებს თავი რატომ მივადარო?"
და შენს ლამაზ თვალებს მოარიდებს მზერას,
რადგან შენი ტრფობა, დიდად შეიფერა
ლექსის სტრიქონებს შენთვის ავკინძავ,
შენთვის დავკრიფავ ვარდებს,
ჩავიძირები ღამის წყვდიადში
და გაგიქარვებ დარდებს.
არ შეგაწუხებ,შორიდან გიმზერ,
დავხრი მორჩილად თავს,
შენი ღიმილი,სხვისთვის მიძღვნილი,
მე უმოწყალოდ მკლავს.
ოცნებით კოშკებს ავაგებ მაღალს
რომ შევძლო შენი სხვისგან დაფარვა,
ჩაგკიდებ ხელს და ჩაგეხუტები,
მე შენი თავი არვინ წამართვას.
რომ გამეპარო,ყველგან მოგძებნი,
არ მიჭირს კარგო,მე შენი პოვნა,
ცხრა მთას გადივლი?ცხრა ზღვას გასცურავ?
მთვარეზე ახვალ?...მე მაინც მოვალ.
მოვალ მოგიტან ამ გულის ფეთქვას ,
ჩაგხედავ ლამაზ თვალებში თუნდაც,
მინდა გჯეროდეს რომ სიყვარული,
მე რომ მიყვარხარ.... ისეთი უნდა
მე ძველ კალენდარს ვინახავ ისევ,
როგორც საყვარელ დღიურის ფურცელს,
უკან გადმოვშლი მგონია ისევ,
რომ წარსულ დღეებს ვიხილავ უცვლელს...
თითქოს ხატის წინ იდგეს მლოცველი,
მე ძველ კალენდარს დავცქერი ისე,
თითქოს გადმოვშლი დღეებს მოცელილს,
და შენ შეგხვდები ხელახლა ისევ...
თითქოს კვლავ იგრძნობ მაისის სუნთქვას,
ახალგაზრდობაც მოვა მეორედ,
თითქოს მაგ ტუჩებს ჩემთვის რაც უთქვამთ
ახლაც ლექსივით გამიმეორებ...
გული გაყინა ამ სიმარტოვემ,
გიჟივით ვეძებ ნაცნობ თარიღებს,
ასე მგონია თუ კი გიპოვი
მოხვალ და___ გულის კარებს გამიღებ...
მე ძველ კალენდარს ვინახავ ისევ,
როგორც უწინდელ ფსალმუნის ფურცელს,
უკან გადმოვშლი მგონია ისევ,
პირველ სიყვარულს შევხვდები უცვლელს
ქალი!!
ქალი მონატრება
ქალი სიყვარული
ქალი ოცნება და
ქალი სინანული...
ქალი ქარიშხალი
ქალი საფიცარი
ქალი ქალი არის
და ის ნაზი არის!!
მისი მშვეენებაა ჩვენი ორბიტალი..
მისი საიდუმლო ისევ კაცი არის..
ქალი_სიგიჟეა
ქალი_ნეტარება
მისი დაპყრობა კი მუდამ ძნელი არის..!!
მისი გაგიჯება ერთი ფანდი არის..
ერთი საჩუქარი ერთი მოფერება
ტკბილი სიტყვით ქალი
უცებ მოგენდობა!!
ხოლო თუ გულს ატკენ მერე გამკაცრდება!!
მკაცრი ქალი მერე ჭკუას მიენდობა...
ჭკუა საშიშია და ვერ დაუძვრები
შენი მიზნები კი წყალში ჩაგეყრება
და ამიტომ გირჩევთ კარგად დაუფიქრდით
ქალის გულის მტკენელს
მაგრად დაერხევა!!!
უეცარი შემოხედვა,
დაბნეული თვალები,
დარცხვენილი გაღიმება-
გულთან მისატანები
და მათ შორის გაჭიმული
უხილავი ლარები...
უკეთესი რა ვინატრო,
ან რად დავემალები,
როცა ვგრძნობ, რომ
ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი თ
მიმზერს შენი თვალები.
cამდე ატოტილი,
ვნებით გაპოხილი,
შენი ნაზი ტანის
ჩუმი ნარნარია.
შენი სილამაზე,
წვივიდან წარბამდის,
ლურჯი სილაჟვარდის
და მზის სადარია.
ტოტებდახუნძლული,
ნაყოფგადამსკდარი,
შენი მკლავების და
მკერდის ხანძარია.
შენი გაღიმება,
წითელ ტუჩთა ბზარი,
ქვაზე დამსხვრეული
ლალის სადარია.
ქარით დაზნექილი
ხეთა განაბწკარი,
შენი წაბლისფერი
წამწამთა ჯარია.
გვერდი ჩამიარე,
ლექსი მოგიძღვენი,
გულმა დაიკვნესა: ღმერთო,რა ქალია
წვიმს და შენ გნატრობ,
არ ვიცი რატომ,
მაგრამ მე მინდა '
რომ იყო ახლოს...
წვიმს და შენს გარდა
არავინ მახსოვს,
განა მიყვარხარ,
მე ისე გნატრობ.
წვიმს და მე ვთვრები,
ღვინით კი არა,
შენი თვალებით,
შენით ვითვრები.
წვიმს და შენს გარდა
მე არვის ვდარდობ,
მე არვის ვნატრობ,
მე არვინ მათბობს,
არ ვიცი რატომ...
მე შენ მიყვარხარ!"ნუთუ ცოდვაა?!და თუ ცოდვაა,ვიყო ცოდვილი."მე შენ მიყვარხარ!"დამნაშავე ვარ?დამნაშავე ვარ,ვიყო გმობილი. ჩამსვით ციხეში,ან ჯოჯოხეთში,მაწამეთ ყველგან,სადაც გენებოთ,"მე შენ მიყვარხარ!"ყოველთვის ვიტყვი,თუნდ ეშაფოტზეც თავი მომკვეთონ."მე შენ იყვარხარ!"თუნდაც ვკვდებოდე,თუნდაც მახრჩობდეს ფარული ცრემლი,"მე შენ მიყვარხარ!"და მე ამ სიტყვებს, გავიმეორებ თვით ჯოჯოხეთშიც.და თუ ეს ცოდვა,ღმერთმა შემინდო, არასდროს დამგმო,ერმა და კაცმა,მაშინ კვლავ ვიტყვი,ისევ
ტუჩთან ხალი...
ცეცხლის ალი
ტირის ქალი
იმას ტირის,რომ არაა მისი ბრალი...
შენი ვალი...არა მრჩება
ჩემი ვალიც არსად მიგაქვს...
და თუ ასე უცებ ქრება
რაც ,რომ გიყვარს...
ვინც,რომ გიყვარს...
რაღა რჩება ნეტა მაშინ
როცა დაშლი...
აშლი...
წაშლი....
როცა დარდი კრთება ხმაში
სისულელე მოგდის თავში...
მაშინ?
ვინმე უნდა გყავდეს,
რომ მუდამ არ გაგიავდრდეს..
იმ დღეს...
ამ დღეს...
იმდენს...
ამდენს....
ვინ დაითვლის შეცდომას და
რისთვის?
გწამდეს უნდა გრძნობის...
გემო უნდა იგრძნო ნდობის
ნდომის...
დგომის....
თანადგომის...
თუ ვერცერთს ვერ მოიძიებ
ვერ ჩაწვდები
კვდები...
დნები...
იფერფლები...
მანამ სანამ გახელდები
დაბერდები...
ჩემგან არ ღირს ამის თქმა და
მაინც გთხოვ და გევედრები...
თუ ვერ ხედავ...
თუ ვერ ხვდები...
ძვირფასს დაშლილსს...
სევდას ხმაში...
ადექი და წადი მაშინ