Предыдущая публикация
ДАРВЕШ Юрган дарё экан, оламни кўрдим, Мен
гадо эмасман садақангга зор. Юзим соқол
босган, хўб ғариб кўрким, Елкамда кўтариб
юрганим мозор. Шиддат булоғидан сув ичган
куним, Тарки хона қилдим елкалаб олам. Қора
ипга боғлаб етаклаб тунни, Ҳайҳот, деб изладим оддий бир калом. Қўним йўқ
кезарман, бошпанам қалбим, Дунё зарларидан
тешилди товон. Бир қошиқ қонимнинг қадрини
билдим, Бир қошиқ қонимдан бу дунё алвон.
Бош суқиб бормадим бойу бахилга, Нола
деворидан ғаш бўлиб қочдим. Саҳрода не зоғлар кирдилар тилга, Маккада гуноҳим
битдайин сочдим. Алҳазар, оёғим тинмайди
йўлда, Фалсафам кўпириб кетган совундай.
Садақа узатманг билмаган ҳолда, Зуваламни
эзманг паст навли ундай. Тарки дунё дедим,
тарк этмас дунё, Ҳар бир товонимдан тишлайди тикон. Менинг бу эркимга кўплар
маҳлиё, Тарки дунё учун тополмас имкон.
Айланиб дунёни, тинмайин кездим, Яна, яна
дея талпинар ҳавас. Дунё кенг экану, тор экан
сездим, Икки оралиқда тугамас вас-
вас. .................................................... .................................................... Билдим, бу дунёни тарк этиб бўлмас.
Следующая публикация
Комментарии 1