gana cotaa mocimcime varskvlavi caze? gana cotaa lamazi bichi am qveyanaze?? magram simartle rom vagiaro sakutar tavze me shen mikvarxar da verasodes ver gagcvli sxvaze...
me shen miyvardi shvid welze meti da meyvarebi mowmea gmerti, roca gavige agar xar chemi, me shen gisurve im dgidan erti, chemo sicocxlev: gfaravdes gmerti!..."
ნიავის შრიალში შენი ხმა მელანდება.. ეგ სახე მეხატება ღმერთად.. შენც მენატრები და წარსულიც მენატრება ორივე მენატრებით ერთად.. მე აქ ყველაფერი სულ შენს თავს მახსენებს.. გული რომელ ერთს გავუყო ნეტავ... წარსულის მონატრებას ავიტან როგორმე შენს მონატრებას კი რა ვუყო ნეტავ...
ნეტავ ბიჭი ვიყო, ღვინით დათვრებოდი შენთან მოვიდოდი ყელს მოვიღერებდი... ვარდებს მოგართმევდი,ლამაზ თვალებში არ შემრცხვებოდა ისე გაკოცებდი. ნეტავ ღვინით სავსე თასი მაინც ვიყო ოხ... რა კარგი ხარო...მენატრებოდი ან ძველი მედუქნე მაინც ვიყო... შენი თვალებისფერ ღვინოს მოგართმევდი. რამდენჯერ მე შენი ლამაზი თვალები ათას თვალებში ჩუმად მიძებნია მოვალ, დავიჩოქებ, შენს წინ ავტირდები მაგრამ ქალი ვარ და ეს არ შემიძლია
" თუ ქალს უყვარხარ არის თურმე ღმერთის წყალობა, განა ყველა ქალს შეუძლია კაი ქალობა? ქალი სწორ გზაზე დააყენებს გზიდან აცდენილს, ქალი იწვება სიკვდილისთვის როგორც სანთელი. ქალი მამაკაცს უტოლდება ჭირთა თმენაში, ქალი სიტურფეს ინარჩუნებს ფოთოლცვენაში, ქალი? ქალობა ნუ გგონია იყოს ადვილი ყველაზე წმინდა არის ქვეყნადდედისმანდილი!!!!
მინდა რომ შევსვა, სასმისი ერთი, როგორც ყოველთვის, ვახსენო ღმერთი. ის ხომ ერთია, ამ ქვეყნად ერთი, მუდამ გფარავდეთ, მაღალი ღმერთი. ეს ბილიკები, საით წაგვიყვანს??? სალოცავისკენ ნეტავ მიგვიყვანს??? თუ გულით გვწამს და გონებაც ილტვის, ყველა ბილიკი, უფლისკენ მიდის. კვლავ ვადღეგრძელოთ სალოცავები, სულ გვიფარავდეს, ჩვენ წმინდანები, დიდება სამშობლოს, დიდება გენს, დიდება ქარტველებს და მაღალ ღმერთს...
მენატრები!!! და სიშორეს მწარე სევდაც ემატება, მენატრები!!! რა ვქნა თუკი უშენობა ცრემლებს ბადებს მენატრები!!! მინდა გითხრა ვეღარ უძლებს გული ამდენს... მენატრები!!! სულ გახსოვდეს უსაზღვროა ჩემი სევდა მენატრები!!!მაგრამ ტირილს მხოლოდ ჩემთვის ჩუმად ვბედავ მენატრები!!!რა ვქნა თუკი უშენობას ვეღარ ვუძლებ, მენატრები!!! სევდიანი კვლავ გავყურებ ნაცნობ ქუჩებს... შენს ლოდინში ცრემლიანი კვლავ ავივლი ნაცნობ აღმართს შენზე ფიქრში უშენობის კიდევ ბევრი ღამე გავა, შენზე ფიქრში სწრაფად გადის მარტოობის მწარე წლები მაგრამ რა ვქნა მე თუ მაინც ძლიერ,ძლიერ მენატრები..
დაკარგულ სიყვარულს გაუმარჯოს, დაკარგულ სევდას და ცრემლს, ყველა საცოდავ ხეს გამარჯოს, ყველაზე მოწყენილ დღეს, თეთრად ნათევ ღამეს გაუმარჯოს უფსკრულს,ბილიკსა და გზას, ყველა მთვრალ სიცოცხლეს გაუმარჯოს, ყველა გზააბნეულ მგზავრს, ყველა სადღეგრძელის გაუმარჯოს, ჯერ არ ნათქვამსა და თქმულს, ყველა მწუხარებას გაუმარჯოს, ყველაზე დაჩაგრულ გულს, ქარის გამოქროლვას გაუმარჯოს, ფოთოლს გზადაკარგულს ერთს, ქვეყნად სიყვარულის გაჩენისთვის მადლი მოვახსენოთ ღმერთს.
თუ შენ სარკმელთან დაინახო წვიმის წვეთები წვიმად მოვედი შენს ფანჯარას დავეწვეთები წვიმიან ღამეს შენზე ფიქრში დავეხეტები წვიმად ვიქეცი შენს ხელის გულს დავეწვეთები შენს ხელის გულზე მინდა გავშრე შენთან დავრჩები შენთან დავრჩები არასოდეს არ დაგშორდები თუ ჩემი ნახვა მოისურვო სარკმელთან მიდი წვიმად მოვედი წვიმა ვარ და წვიმად დავრჩები
თუმცა ცხოვრება შენით მეწყება და დასასრულიც შენა ხარ მისი თუმც მონატრება შენს მოლოდინში წუთებს და წამებს მშფოთვარედ ითვლის... ამხელა გრძნობა რითი გამოვთქვა რით დაგანახო ეს სიყვარული? როგორ აგიხსნა, რომ შენ ხარ მხოლოდ ჩემი ფიქრი და ნატვრა ფარული... მე ბევრი ღამე შენზე ოცნებით თავზე უაზროდ დამთენებია, და შენნაირი კარგი არავინ ქვეყნად არასდროს არ მყვარებია..
შენ რომ გაუგებ და გაგიგებს ეს სულ სხვა არის, ეს შეუძლია მხოლოდ და მხოლოდ ნამდვილ მეგობარს, შენი ტკივილი რომ სტკივა და შენს ლხინს შეჰხარის, შენ რომ ენდობი და ყოველთვის ისიც გენდობა..
არ უღალატო,არ გასწირო ნუ გასცვლი სხვაზე. თორემ იმ სხვასაც ვერ გაუგებ დაიმახსოვრე, მეგობრობა ეს ნიჭია ღმერთმა გიბოძა, მაგრამ ეს ნიჭი ყველას არ აქვს მინდა იცოდე.
უმეგობროდ ჩათვალე რომ ცოცხალი არ ხარ, მაშ რა აზრი აქვს შენს ცხოვრებას უაზროდ გავლილს, არ იმეგობრო იმასთან ვინც მხოლოდ გჭირდება მეგობარი არის მთელი ცხოვრების აზრი...
ია ამოდის დედის ცრემლზე, ბრძენს უთქვამს ესეც, დედის თბილ ხელებს, სხვანაირი მადლი დაჰყვება, -"მოგიკვდეს დედა!..."ამას სხვაგან არსად ამბობენ... გვგონია დედა არ დაგვტოვებს, სულ გვეყოლება! და თუ დაგვტოვა, ჰო იმ დღიდან უცბათ ვბერდებით, დიდი ბავშვები...ვრჩებით უკვე ცივ სამყაროში... მოვასწროთ ყველამ...დავიჩოქოთ დედის მუხლებთან, ჩვენი ბავშვობა დავინახოთ მის ჭაღარაში!
განა ვტირი?_ალბათ წვიმა შემხვდა გზაში, ოცნებებმა სინამდვილე ჩემი სძლია... ავქვითინდე?_არავითარ შემთხვევაში! სიყვარული უცრემლოდაც შემიძლია! ახლა მძულხარ გაცილებით უფრო მეტად, ძველ ჭრილობებს პირი ჯერ არ შეუკვრიათ, მერე რაა?!_მამშვიდებენ ქარ-წვიმები, სიყვარული განა ყველას შეუძლია?! ნე ნას შემდეგ აღარ მინდა შენი ნახვა, ჩავლისას კი ხშირად ჩუმად გაკვირდები, ადრე ბევრჯერ მიტირია,მაგრამ ახლა შენს ლოდინში არასოდეს ავტირდები
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 143
მეც რომ ლამაზი თვალები მქონდეს,
გაგისწორებდი მზერას თამამად,
ვით კლავიშებზე თითი აკორდებს,
სიწითლე ღაწვებს დაგიფარავდა.
დავამარცხებდი შენს ამაყ მზერას,
გეტყოდი ამდენი ხანის ნაგოდებს,
გზას უყელავდი ავ ბედისწერას,
ნეტავ, ლამაზი თვალები მქონდეს!
ცეცხლს დაგინთებდი გულში სიმღერით,
მზერაში ცეცხლი მეც რომ მამკობდეს,
ან შენ რომ გიყვარს , სწორედ იმგვარი
და იმნაირი თვალები მქონდეს.
აწ დარდის დარად დავიარები,
და, დანაცრული, დარებზე ვგოდებ,
იქნებ ოდესმე შემიყვარებდი,
მეც რომ ლამაზი თვალები მქონდეს.
მე ბევრი მინახავს ქალი, მაგრამ ისეთი როგორიც შენ ხარ...არა
მე ბევრი მინახავს ქალი, მაგრამ შენზე ლამაზი...არა
მინახავს მეთქი, მაგრამ შენი ბუნების...არა
მინახავს სიყვარული, მაგრამ შენნაირი_არა
შენ ხარ ქალი ედემის ბაღში დაბადებული,
აფეთქებული ვარდის კოკორი და ეკლიანი.
შენ ხარ გრძნობა სიყვარულით ჩაუქრობელი,
მჭედლური ხელით დიდ ფრესკაში ამოტვიფრული.
შენ ხარ ქალი საუკუნის მიღმა მყოფელი,
ქვეცნობიერად მდედრი გენის წარმომსახველი,
შენ ხარ ქალი, ანგელოზი ღვთისმშობლის ხატი,
რომლის წინაშე ქედს მოიხრის, ყოველი მამრი...
saqarTveloShi lamazs ra dalevs.lamazi qali,qveynis Tvalia.yvelaze kargi da saocari,saqarTveloShi mainc qalia.qarTvel qalebShi lamazs ra dalevs,maTShi lamazi mjobnis-mjobnia.Sen idgegrdZele qarTvelo qalo,ShenTvis veravis ver ujobnia.
gana cotaa mocimcime varskvlavi caze? gana cotaa lamazi bichi am qveyanaze?? magram simartle rom vagiaro sakutar tavze me shen mikvarxar da verasodes ver gagcvli sxvaze...
me shen miyvardi shvid welze meti
da meyvarebi mowmea gmerti,
roca gavige agar xar chemi,
me shen gisurve im dgidan erti,
chemo sicocxlev:
gfaravdes gmerti!..."
ნიავის შრიალში შენი ხმა მელანდება..
ეგ სახე მეხატება ღმერთად..
შენც მენატრები და წარსულიც მენატრება
ორივე მენატრებით ერთად..
მე აქ ყველაფერი სულ შენს თავს მახსენებს..
გული რომელ ერთს გავუყო ნეტავ...
წარსულის მონატრებას ავიტან როგორმე
შენს მონატრებას კი რა ვუყო ნეტავ...
ნეტავ ბიჭი ვიყო, ღვინით დათვრებოდი
შენთან მოვიდოდი ყელს მოვიღერებდი...
ვარდებს მოგართმევდი,ლამაზ თვალებში
არ შემრცხვებოდა ისე გაკოცებდი.
ნეტავ ღვინით სავსე თასი მაინც ვიყო
ოხ... რა კარგი ხარო...მენატრებოდი
ან ძველი მედუქნე მაინც ვიყო...
შენი თვალებისფერ ღვინოს მოგართმევდი.
რამდენჯერ მე შენი ლამაზი თვალები
ათას თვალებში ჩუმად მიძებნია
მოვალ, დავიჩოქებ, შენს წინ ავტირდები
მაგრამ ქალი ვარ და ეს არ შემიძლია
" თუ ქალს უყვარხარ არის თურმე ღმერთის წყალობა,
განა ყველა ქალს შეუძლია კაი ქალობა?
ქალი სწორ გზაზე დააყენებს გზიდან აცდენილს,
ქალი იწვება სიკვდილისთვის როგორც სანთელი.
ქალი მამაკაცს უტოლდება ჭირთა თმენაში,
ქალი სიტურფეს ინარჩუნებს ფოთოლცვენაში,
ქალი? ქალობა ნუ გგონია იყოს ადვილი
ყველაზე წმინდა არის ქვეყნადდედისმანდილი!!!!
თითქოს ჩემს სუნთქვას რაღაც აკლია,
მინდა აქ იყო..
ჩემი გრძნობები სევდამ დაძლია,
ზღვისკენ წაიღო.
თეთრი ფიქრები ისევ კვამლშია,
დნობა დაიწყო.
მდინარე ისევ ცეცხლის ალშია,
მზემ არ დაინდო.
წამით გაჩერდა და დაიყვირა
- “მინდა აქ იყო!”
ერთხანს დადუმდა, გაიკვირვა
“ნეტავ გაიგო?!”
დამწვარი ფიქრის ნაგლეჯებს ეცა,
ხელში აიღო.
თვალი დახუჭა და ჩაიკეცა,
წვიმაც დაიწყო..
სველი წვეთები მიწას ყინავდა,
არ გადაიღო.
გათოშილ თვალში ცრემლი ყვინთავდა,
ბინა დაიდო.
გულის მშრალ ქნარზე სითბოს დაკრული
წვიმამ გაიგო.
ფრთხილად მივიდა და გაყინული
გულში ჩაიკრო.
მინდა რომ შევსვა, სასმისი ერთი,
როგორც ყოველთვის, ვახსენო ღმერთი.
ის ხომ ერთია, ამ ქვეყნად ერთი,
მუდამ გფარავდეთ, მაღალი ღმერთი.
ეს ბილიკები, საით წაგვიყვანს???
სალოცავისკენ ნეტავ მიგვიყვანს???
თუ გულით გვწამს და გონებაც ილტვის,
ყველა ბილიკი, უფლისკენ მიდის.
კვლავ ვადღეგრძელოთ სალოცავები,
სულ გვიფარავდეს, ჩვენ წმინდანები,
დიდება სამშობლოს, დიდება გენს,
დიდება ქარტველებს და მაღალ ღმერთს...
მენატრები!!! ჰკივის ჩემში, ისევ შენი მონატრება
მენატრები!!! და სიშორეს მწარე სევდაც ემატება,
მენატრები!!! რა ვქნა თუკი უშენობა ცრემლებს ბადებს
მენატრები!!! მინდა გითხრა ვეღარ უძლებს გული ამდენს...
მენატრები!!! სულ გახსოვდეს უსაზღვროა ჩემი სევდა
მენატრები!!!მაგრამ ტირილს მხოლოდ ჩემთვის ჩუმად ვბედავ
მენატრები!!!რა ვქნა თუკი უშენობას ვეღარ ვუძლებ,
მენატრები!!! სევდიანი კვლავ გავყურებ ნაცნობ ქუჩებს...
შენს ლოდინში ცრემლიანი კვლავ ავივლი ნაცნობ აღმართს
შენზე ფიქრში უშენობის კიდევ ბევრი ღამე გავა,
შენზე ფიქრში სწრაფად გადის მარტოობის მწარე წლები
მაგრამ რა ვქნა მე თუ მაინც ძლიერ,ძლიერ მენატრები..
სად დაიბადა ბედნიერება...
ზღვაში? მზეში? თუ ჩვენში?
სად ისახება მისი ზმანება,
ღიმილში? იქნებ ცრემლში?
ზღვა მღელვარეა, ცოტა მრისხანეც,
...Ещёგრძნობებს ვერ მალავს ვერსად,
თუ რამეს დარდობს გულში ვერ იკლავს,
გულს ტალღებს უშლის წესად...
მზე ნათელია, თითქოს მდუმარე,
რასაც გრძნობს არას ამბობს,
ვინ იცის გულში რა გრძნობებს მალავს,
ვიზე ან რაზე დარდობს...
ის, ვინც იცინის, ბედნიერია?
იქნებ ამით დარდს მალავს?
ალბათ გონია, რომ ამ ღიმილით
სევდიან სახეს ფარავს...
ბედნიერებას სევდა არ ახლავს,
ის ვერ იქ
სად დაიბადა ბედნიერება...
ზღვაში? მზეში? თუ ჩვენში?
სად ისახება მისი ზმანება,
ღიმილში? იქნებ ცრემლში?
ზღვა მღელვარეა, ცოტა მრისხანეც,
გრძნობებს ვერ მალავს ვერსად,
თუ რამეს დარდობს გულში ვერ იკლავს,
გულს ტალღებს უშლის წესად...
მზე ნათელია, თითქოს მდუმარე,
რასაც გრძნობს არას ამბობს,
ვინ იცის გულში რა გრძნობებს მალავს,
ვიზე ან რაზე დარდობს...
ის, ვინც იცინის, ბედნიერია?
იქნებ ამით დარდს მალავს?
ალბათ გონია, რომ ამ ღიმილით
სევდიან სახეს ფარავს...
ბედნიერებას სევდა არ ახლავს,
ის ვერ იქნება ცრემლში,
არ იბადება მზეში, არც ზღვაში,
ის იბადება ჩვენში...
დაკარგულ სიყვარულს გაუმარჯოს,
დაკარგულ სევდას და ცრემლს,
ყველა საცოდავ ხეს გამარჯოს,
ყველაზე მოწყენილ დღეს,
თეთრად ნათევ ღამეს გაუმარჯოს
უფსკრულს,ბილიკსა და გზას,
ყველა მთვრალ სიცოცხლეს გაუმარჯოს,
ყველა გზააბნეულ მგზავრს,
ყველა სადღეგრძელის გაუმარჯოს,
ჯერ არ ნათქვამსა და თქმულს,
ყველა მწუხარებას გაუმარჯოს,
ყველაზე დაჩაგრულ გულს,
ქარის გამოქროლვას გაუმარჯოს,
ფოთოლს გზადაკარგულს ერთს,
ქვეყნად სიყვარულის გაჩენისთვის
მადლი მოვახსენოთ ღმერთს.
თუ შენ სარკმელთან დაინახო წვიმის წვეთები
წვიმად მოვედი შენს ფანჯარას დავეწვეთები
წვიმიან ღამეს შენზე ფიქრში დავეხეტები
წვიმად ვიქეცი შენს ხელის გულს დავეწვეთები
შენს ხელის გულზე მინდა გავშრე შენთან დავრჩები
შენთან დავრჩები არასოდეს არ დაგშორდები
თუ ჩემი ნახვა მოისურვო სარკმელთან მიდი
წვიმად მოვედი წვიმა ვარ და წვიმად დავრჩები
თუმცა ცხოვრება შენით მეწყება
და დასასრულიც შენა ხარ მისი
თუმც მონატრება შენს მოლოდინში
წუთებს და წამებს მშფოთვარედ ითვლის...
ამხელა გრძნობა რითი გამოვთქვა
რით დაგანახო ეს სიყვარული?
როგორ აგიხსნა, რომ შენ ხარ მხოლოდ
ჩემი ფიქრი და ნატვრა ფარული...
მე ბევრი ღამე შენზე ოცნებით
თავზე უაზროდ დამთენებია,
და შენნაირი კარგი არავინ
ქვეყნად არასდროს არ მყვარებია..
შენ რომ გაუგებ და გაგიგებს ეს სულ სხვა არის,
ეს შეუძლია მხოლოდ და მხოლოდ ნამდვილ მეგობარს,
შენი ტკივილი რომ სტკივა და შენს ლხინს შეჰხარის,
შენ რომ ენდობი და ყოველთვის ისიც გენდობა..
არ უღალატო,არ გასწირო ნუ გასცვლი სხვაზე.
თორემ იმ სხვასაც ვერ გაუგებ დაიმახსოვრე,
მეგობრობა ეს ნიჭია ღმერთმა გიბოძა,
მაგრამ ეს ნიჭი ყველას არ აქვს მინდა იცოდე.
უმეგობროდ ჩათვალე რომ ცოცხალი არ ხარ,
მაშ რა აზრი აქვს შენს ცხოვრებას უაზროდ გავლილს,
არ იმეგობრო იმასთან ვინც მხოლოდ გჭირდება
მეგობარი არის მთელი ცხოვრების აზრი...
07.11.2011
19:34უშენოდ ჩემთვის სიბნელეა
და შავი სიკვდილის ხეტიალი,
გულ-მკერდს მონატრება მიბნევია
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ ქარაფია გაკიდული,
გოლგოთის აღმართები რეტიანი,
უშენოდ სიცოცხლეა გაყიდული
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ დილემი და წკვარამია,
ბოლო ეშაფოტის სვეტი არი,
უშენოდ არსებობაც არამია
და ეს სიყვარულზე მეტი არის...
ია ამოდის დედის ცრემლზე,
ბრძენს უთქვამს ესეც,
დედის თბილ ხელებს, სხვანაირი
მადლი დაჰყვება,
-"მოგიკვდეს დედა!..."ამას სხვაგან
არსად ამბობენ...
გვგონია დედა არ დაგვტოვებს,
სულ გვეყოლება!
და თუ დაგვტოვა, ჰო იმ დღიდან
უცბათ ვბერდებით,
დიდი ბავშვები...ვრჩებით უკვე
ცივ სამყაროში...
მოვასწროთ ყველამ...დავიჩოქოთ
დედის მუხლებთან,
ჩვენი ბავშვობა დავინახოთ
მის ჭაღარაში!
ხომ შეიძლება შენი ღიმილი
ოქროზე მეტად უღირდეს ვინმეს,
ხომ შეიძლება შენი გულისთვის
ცაში აყავდეს ოცნების კიბე,
ხომ შიძლება არავინ იცოდეს
და გული ფარული ცეცხლით იწვოდეს,
ხომ შეიძლება შენი გულისთვის
ვინმემ ამ ქვეყნად დათმოს სიცოცხლე.
განა ვტირი?_ალბათ წვიმა შემხვდა გზაში,
ოცნებებმა სინამდვილე ჩემი სძლია...
ავქვითინდე?_არავითარ შემთხვევაში!
სიყვარული უცრემლოდაც შემიძლია!
ახლა მძულხარ გაცილებით უფრო მეტად,
ძველ ჭრილობებს პირი ჯერ არ შეუკვრიათ,
მერე რაა?!_მამშვიდებენ ქარ-წვიმები,
სიყვარული განა ყველას შეუძლია?!
ნე ნას შემდეგ აღარ მინდა შენი ნახვა,
ჩავლისას კი ხშირად ჩუმად გაკვირდები,
ადრე ბევრჯერ მიტირია,მაგრამ ახლა
შენს ლოდინში არასოდეს ავტირდები