გული გულია. უგულობა კი, ძალზედ რთულია. გული ბოროტი, გული კეთილი, არსებობს ავიც, და მეტად ნაზიც. გული მაგარი, და გული რბილი, გული თბილია, ხანაც კი ცივი. დავფიქრდეთ ღრმად და, ვკითხოდ ჩვენ ჩვენს თავს, როგორი გულით, ვუცქერთ ცხოვრებას. ...ჩიკო...
გულდაწყვეტილნი, გახიზნულნი უცხო მხარეში, ყველა ქართველი დამილოცეთ წმინდა ხატებო! დადგება დღე და მონატრებულ საქართველოში მხრებგამართულნი დაბრუნდებით ემიგრანტებო!
სიზმარში გნახე, გუშინდელ ღამეს, შენ შემეკითხე, ნეტავ ვინახარ? სიზმრიდან ცხადში გადმოვაბიჯე, და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ. ბედნიერება რა არის ნეტავ? ცისკრის ნათება? მზის ელვარება? ბედნიერება ის არის ალბათ, უყვარდე იმას, ვინც გენატრება. ნახე გაწვიმდა, ტირის ბუნება, ნახე სისველე იგრძნო ტუჩებმა, ხედავ ატირდა, ჩემი თვალები, და იცი რატომ? შენ მენატრები. ჩემტვის გაჩენილხარ,და ვიცი ვინცა ხარ, ჩემი ოცნება ხარ, სიცოცხლეს ვფიცავარ, გულის სიღრმეში, ოცნებით გინახავ, ღმერთია მოწამე, რომ ძლიერ მიყვარ. მინდა მოგეფერო, თბილი ხელებით, გული გაგითბო, ლამაზი სიტყვებით, ყოველ დღიური, ფიქრის ღმერთი ხარ, და მონატრების, ცრემლის წვეთი ხარ.
უჩემობა შენთვის ახლა ღიმილია გულში ფეთქვად ვიცი მაინც გამოგყვები... შენ არ იცი თორე მყისვე მოხვალ ჩემთან რა ტკბილია როცა ვინმეს ენატრები დღეს რომ ვსუნთქავ ალბათ ჩემი სიცოცხლე ხარ თუ მოვკვდები უფალს შენით ვებარები მახსოვს თითქმის ყველა შენი გამოხედვა მოლოდინი, სიხარული,ცოტა ცრემლი შენ დღეს ჩემთვის მიუწვდომი სივრცე არ ხარ მაგრამ ვიცი მუდამ ერთად ვერ ვიქნებით ეხლაც ამ ლექსს შენზე ფიქრი მაწერინებს ალბათ გძინავს, რომც გეღვიძოს შენ ვერ ხვდები შენ ვერ ხვდები რომ: მე მაგრად დავიღალე რომ ლოდინით თმაში გაჩნდა თეთრი ფერი, რომ სიცოცხლეს მხოლოდ შენით შევეფარე რომ მიყვარდი,მიყვარხარ და მეყვარები..
შენსკენ გადმოდგმულს ისე ფრთხილად ვზომავ ნაბიჯებს, თითქოს ღობესთან მოფრენილ ჩიტს ვეპარებოდე. რომ ამიფრინდე, შეიძლება კიდეც გავგიჟდე, გაცივდეს გული და ყინული, ვეღარ დნებოდეს. არვინ იცოდეს, რომ შენა ხარ ჩემი სამიზნე, რომ შენითა მწამს ჯერ ღმერთი და მერე სამყარო. ვიდრე ჩემთან ხარ, მოთმინება ვიდრე გამიძლებს, მინდა უბრალოდ სიყვარული შემოგაპარო.
მდუმარე ღამეს შეშლილივით ჩავეკონები და შევეხები სათუთ გრძნობას, თითოეულ ვარსკვლავს ღამის სიგიჟეს ხელაღებით დავემონები და მარტოობას წავუკითხავ მე ლექსებს ათასს... ვარსკვლავთა ჩრდილებს მივეძღვნები ლამაზ რითმებად ღამეულ ლანდებს მეგობრებად ალბათ გავიხდი ღამის სიგრილე გადამარჩენს მე გაგიჟებას და მე მის ამაგს ვეღარასდროს ვერ გადავიხდი დავმეგობრდებით მე და ღამე სამარადჟამოდ და ერთად მივალთ ალბათ ორნივ სამარის კართან მხოლოდ სიკვდილს თუ შეუძლია ერთურთს გაგვყაროს სახსოვრად ღამე გამაყოლებს კრიალა ვარსკვლავს და თუ ვინატრებ მე ამ ქვეყნად როდესმე რამეს ან ფიქრო, ავო, თუკი მაინც არ მომეშვები დაველოდები დაღამებას, გავაღებ კარებს ღამის მორევში სიხარულით გადავეშვები
უშენოდ ხომ სიცოცხლეს სუნთქვა აკლიაო, შენი ჩასუნთქული ჰაერიც ხომ ჩემთვის ფასიაო, შენს ლოდინში ტრფობის ალი ანთიაო გული სევდის მონატრების წამიაო.
შენს წუხილში ჩემი გრძნობა ნაგვლიანი გული ფეთქავს მონატრებით დარდიანი, სულში მიზის შენი თვალის ნატურა ზედ ფურცელზე მელანივით დასულა.
ვერ გელევა ეს სხეული წყეული, შენთვის საწყის ლექსად გადაქცეული, ქარს კი მოაქვს შენი თმების სურნელი ჩემს სხეულში მონატრებად ქცეული.
ამ გრძნობებში დამალული შენი წმინდა სხეული გულის კედლებს მიკრობილი ნაღვლიანად ქცეული, შენს გულში კი ჩაქსოვილი ჩემი მუზის დღიური თხუთმეტ წუთში დაწერილი სუნთქვა ლექსად ქცეული...
მახსოვს ვეღარ გაგისწორე ცრემლიანი თვალი, ჩემს ბაგეს კი ისევ აჩნდა შენი კოცნის კვალი. მერე ქარი ამოვარდა მთელი ღამე ქროდა, ჩემს თითებს კი შენი თმების სურნელება ჰქონდა! ქარი მაინც არ დაწყნარდა ჩვენ ორს შორის ჩადგა, ყველაფერი თან წაიღო შენი კოცნის გარდა. ახლა როცა მოგონება ფიფქებივით ცვივა, ჩემს ტუჩებზე შენი ტუჩის ნაზ ნაკვალებს სცივა... მე ისევ დავწერ შენთვის ერთ სტრიქონს, სტრიქონს ცრემლიანს წვიმაში ნაწერს... გული შენს სითბოს მანამ მოითხოვს, სანამ მიაღწევს სიკვდილის ნაპირს... ნუ დამინახავ ცრემლიან თვალებს, და ამ თვალებში შეპარულ სევდას, მსურს რომ ცხოვრებამ ჩვენს სიყვარულზე ერთი ლამაზი ლეგენდა შექმნას. მიყვარხარ! იცი როგორ მიყვარხარ!... ისე რომ გული ვერ ძლებს უშენოდ... და ჩემს უაზრო, დაგლილ ცხოვრებას შენ შეგიძლია მხოლოდ უშველო..
გოგო: შენი აზრით ლამაზი ვარ? ბიჭი:არა გოგო: როდესმე გამიელვებია შენს აზრებში? ბიჭი:არა გოგო: მოგწონვარ? ბიჭი:არა გოგო: გინდივარ? ბიჭი:არა გოგო: რომ მიგატოვო იტირებ? ბიჭი:არა გოგო: ჩემს გამო რაღაცას გააკეთებ? ბიჭი:არა გოგო: ცხოვრება გირჩევნია თუ მე? ბიჭი:ცხოვრება...
გოგო ტირილით გაიქცა... გული საშინლად ჰქონდა ნატკენი! ბიჭი დაედევნა და ხელით დაიჭირა და უთხრა: ლამაზი იმიტომ არ ხარ,რომ მშვენიერი ხარ! იმიტომ არ გაგიელვებია ჩემს აზრებში,რომ სულ ჩემს ოცნებებში ხარ! იმიტომ არ მომწონხარ,რომ მიყვარხარ! იმიტომ არ მინდიხარ,რომ მჭირდები! რომ მიმატოვო იმიტომ არ ვიტირებ,რომ მოვკვდები! შენთვის რაღაცას იმიტომ არ გავაკეთებ,რომ ყველაფერს გავაკეთებ! სიცოცხლეს იმიტომ ავირჩევ რომ შენ ხარ ჩემი სიცოცხლე!!!
კარგად არ გიცნობ, მაგრამ მიყვარხარ, ამ პატარა გულს ვერ გაექცევი, მე გამოგკეტე ამ ოთხ კედელში და ეს სიცოცხლე შენ მოგიძღვენი. თუ ისე წავალ მე ამ ქვეყნიდან, რომ არ მეღირსა შენი ალერსი, სიზმარშე, ერთხელ მაინც მიხილავ და ათრთოლდება შენი ტუჩები. როცა ჩახედავ ამ ლამაზ თვალებს და აცრემლდება შენი თვალები, შენ მაშინ იტყვი, რომ შენც გიყვარდი, მაგრამ ამ ქვეყნად, აღარ ვიქნები
იცი? არ ვტირი არც არსდროს აღარ ვიტირებ მე უკვე უფალს სამუდამო მივეცი ფიცი რადგანაც მივხვდი რომ არცერთი კაცი არ არის ლამაზი ქალის სევდიანი ცრემლების ღირსი. ცრემლებს არ დავღვრი მე იმისთვის ვინც მიმატოვებს ეს ჩემი ცხოვრების გზას გაამარტივებს რადგანაც ვიცი კაცი ვინც ჩემი ღირსია ის არასოდეს !!! არასოდეს !!! არ ამატირებს
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 51
რა არის გული?
გული გულია.
უგულობა კი,
ძალზედ რთულია.
გული ბოროტი,
გული კეთილი,
არსებობს ავიც,
და მეტად ნაზიც.
გული მაგარი,
და გული რბილი,
გული თბილია,
ხანაც კი ცივი.
დავფიქრდეთ ღრმად და,
ვკითხოდ ჩვენ ჩვენს თავს,
როგორი გულით,
ვუცქერთ ცხოვრებას.
გულდაწყვეტილნი, გახიზნულნი უცხო მხარეში,
ყველა ქართველი დამილოცეთ წმინდა ხატებო!
დადგება დღე და მონატრებულ საქართველოში
მხრებგამართულნი დაბრუნდებით ემიგრანტებო!
...დამხატე მასზე ლამაზად ვიდრე ვიცინი
დახატე მკვეთრად ჩემი
სახე
ჩემი სიცილი
-დამხატე ვიდრე ლამაზი ვარ
ვიდრე ბავშვი ვარ
ვიდრე მშობლიურ მიწა-წყალზე
კენტად დავდივარ.
-დამხატე...
მერე
შეაწითლე სისხლის ტუჩები
ფეხქვეშ გამიგე საქართველოს ძველი ქუჩები
-დამხატე!
ვიდრე წყლისფერია ჩემი თვალები.
დამხატე, მხატვრებს არასოდეს დავემალები
-დამხატე ვიდრე ჩაეძინა ჩემზე ფიროსმანს
ვიდრე,
შედევრებს სამოთხიდან
ყანწით გილოცავს
დამხატე ძმაო, სილამაზეს ფუნჯით
ებრძვიან
დამხატე ვიდრე მივიღებდე სახეს სევდიანს...
-დამხატე, ტილოს
მოუხდება
ჩემი სიცილი
დამხატე მასზე მხიარული
ვიდრე
ვიცინი....
,ამდენ "უცოდველ კრავს" მიწა ვეღარ უძლებს,
უფალო, შეგვიწყალენ...
ცოდვა გამხელილი - არის მტკივნეული,
თუმცა დაფარული - კიდევ უფრო მწარე,
ღმერთი იმედია ჩვენი გადარჩენის,
უფალო, შეგვიწყალენ...
ვიღაც ეკონება ხატებს ფარისევლად,
როცა გვიჭირს რწმენას ვიცვლით ისე მალე...
მაგრამ განწირულნი, შენს წინ დავიჩოქებთ,
უფალო,
...Ещё,ამდენ "უცოდველ კრავს" მიწა ვეღარ უძლებს,
უფალო, შეგვიწყალენ...
ცოდვა გამხელილი - არის მტკივნეული,
თუმცა დაფარული - კიდევ უფრო მწარე,
ღმერთი იმედია ჩვენი გადარჩენის,
უფალო, შეგვიწყალენ...
ვიღაც ეკონება ხატებს ფარისევლად,
როცა გვიჭირს რწმენას ვიცვლით ისე მალე...
მაგრამ განწირულნი, შენს წინ დავიჩოქებთ,
უფალო, შეგვიწყალენ..."
სიზმარში გნახე, გუშინდელ ღამეს,
შენ შემეკითხე, ნეტავ ვინახარ?
სიზმრიდან ცხადში გადმოვაბიჯე,
და გეუბნები მე შენ მიყვარხარ.
ბედნიერება რა არის ნეტავ?
ცისკრის ნათება? მზის ელვარება?
ბედნიერება ის არის ალბათ,
უყვარდე იმას, ვინც გენატრება.
ნახე გაწვიმდა, ტირის ბუნება,
ნახე სისველე იგრძნო ტუჩებმა,
ხედავ ატირდა, ჩემი თვალები,
და იცი რატომ? შენ მენატრები.
ჩემტვის გაჩენილხარ,და ვიცი ვინცა ხარ,
ჩემი ოცნება ხარ, სიცოცხლეს ვფიცავარ,
გულის სიღრმეში, ოცნებით გინახავ,
ღმერთია მოწამე, რომ ძლიერ მიყვარ.
მინდა მოგეფერო, თბილი ხელებით,
გული გაგითბო, ლამაზი სიტყვებით,
ყოველ დღიური, ფიქრის ღმერთი ხარ,
და მონატრების, ცრემლის წვეთი ხარ.
უჩემობა შენთვის ახლა ღიმილია
გულში ფეთქვად ვიცი მაინც გამოგყვები...
შენ არ იცი თორე მყისვე მოხვალ ჩემთან
რა ტკბილია როცა ვინმეს ენატრები
დღეს რომ ვსუნთქავ ალბათ ჩემი სიცოცხლე ხარ
თუ მოვკვდები უფალს შენით ვებარები
მახსოვს თითქმის ყველა შენი გამოხედვა
მოლოდინი, სიხარული,ცოტა ცრემლი
შენ დღეს ჩემთვის მიუწვდომი სივრცე არ ხარ
მაგრამ ვიცი მუდამ ერთად ვერ ვიქნებით
ეხლაც ამ ლექსს შენზე ფიქრი მაწერინებს
ალბათ გძინავს, რომც გეღვიძოს შენ ვერ ხვდები
შენ ვერ ხვდები რომ: მე მაგრად დავიღალე
რომ ლოდინით თმაში გაჩნდა თეთრი ფერი,
რომ სიცოცხლეს მხოლოდ შენით შევეფარე
რომ მიყვარდი,მიყვარხარ და მეყვარები..
შენსკენ გადმოდგმულს
ისე ფრთხილად ვზომავ ნაბიჯებს,
თითქოს ღობესთან მოფრენილ ჩიტს
ვეპარებოდე.
რომ ამიფრინდე,
შეიძლება კიდეც გავგიჟდე,
გაცივდეს გული და ყინული,
ვეღარ დნებოდეს.
არვინ იცოდეს,
რომ შენა ხარ ჩემი სამიზნე,
რომ შენითა მწამს
ჯერ ღმერთი და მერე სამყარო.
ვიდრე ჩემთან ხარ,
მოთმინება ვიდრე გამიძლებს,
მინდა უბრალოდ სიყვარული შემოგაპარო.
მდუმარე ღამეს
შეშლილივით ჩავეკონები
და შევეხები სათუთ გრძნობას, თითოეულ ვარსკვლავს
ღამის
სიგიჟეს ხელაღებით დავემონები
და მარტოობას წავუკითხავ მე ლექსებს
ათასს...
ვარსკვლავთა ჩრდილებს მივეძღვნები ლამაზ რითმებად
ღამეულ ლანდებს
მეგობრებად ალბათ გავიხდი
ღამის სიგრილე გადამარჩენს მე გაგიჟებას
და მე მის
ამაგს ვეღარასდროს ვერ გადავიხდი
დავმეგობრდებით მე და ღამე სამარადჟამოდ
და
ერთად მივალთ ალბათ ორნივ სამარის კართან
მხოლოდ სიკვდილს თუ შეუძლია ერთურთს
გაგვყაროს
სახსოვრად ღამე გამაყოლებს კრიალა ვარსკვლავს
და თუ ვინატრებ მე ამ
ქვეყნად როდესმე რამეს
ან ფიქრო, ავო, თუკი მაინც არ მომეშვები
დაველოდები
დაღამებას, გავაღებ კარებს
ღამის მორევში სიხარულით გადავეშვები
უშენოდ ხომ სიცოცხლეს სუნთქვა აკლიაო,
შენი ჩასუნთქული ჰაერიც ხომ ჩემთვის ფასიაო,
შენს ლოდინში ტრფობის ალი ანთიაო
გული სევდის მონატრების წამიაო.
შენს წუხილში ჩემი გრძნობა ნაგვლიანი
გული ფეთქავს მონატრებით დარდიანი,
სულში მიზის შენი თვალის ნატურა
ზედ ფურცელზე მელანივით დასულა.
ვერ გელევა ეს სხეული წყეული,
შენთვის საწყის ლექსად გადაქცეული,
ქარს კი მოაქვს შენი თმების სურნელი
ჩემს სხეულში მონატრებად ქცეული.
ამ გრძნობებში დამალული შენი წმინდა სხეული
გულის კედლებს მიკრობილი ნაღვლიანად ქცეული,
შენს გულში კი ჩაქსოვილი ჩემი მუზის დღიური
თხუთმეტ წუთში დაწერილი სუნთქვა ლექსად ქცეული...
და თუ გაიგო, რომ მე მოვკვდი არ დაიჯერო,
არ დაიჯერო და ასე თქვი რომ ტყუილია,
და შენ მეძებე გევედრები, მეძებე ყველგან,
სადაც ოდესმე ფეხი დავდგი და გამივლია.
მე მოვალ ციდან,მოვალ ზღვიდან,მოვალ მიწიდან,
მე მოვალ თოვლად,წვიმად ან მზედ ამოვბრწყინდები,
და შენ გჯეროდეს გევედრები, გჯეროდეს მუდამ,
რომ სადაც მზეა და შენა ხარ, მეც იქ ვიქნები.
დაგაქალებდი. . .ჩემს მკლავებში დაგაქალებდი
გაქცევდი ჩემად სამუდამოდ დაგიბედებდი
დაგაქალებდი. . .შეგიფაკლავდი ჭორფილიან ღაწვებს
და ყოველ ღამეს შენს სიზმრებში დავსახლდებოდი. . .
დაგაქალებდი. . .შემოგხვევდი ჩემს უხეშ მკლავებს
ავფირინდებოდით მიწაზე არ დაგაკარებდი. . .
დაგაქალებდი. . .მარტოოდეენ ჩემად გაქცევდი
და ჩაძინებულს საბანს ფრთხილად დაგაფარებდი. . .
დაგაქალებდი. . .აგიხდენდი ყველა ოცნებას,
და ცივ ნიავსაც, სიოსაც არ მოგაკარებდი. . .
მოვიპარავდი თითო კოცნას შენი ტუჩიდეან,
მარგალიტებად ყელს, ამბორით ვუსახსოვრებდი
გადმოვირბენდი ყველა ბილიკს მომავალს შენსკენ
შიშსა და სევდას, შენსას, ჩემო, გავაქარვებდი.
დაგაქალებდი. აგიხდენდი ნაფიქრალს ცხადად
და არასადოს., არასოდეს, არ გავქრებოდით.
მე დამრჩა შენთვის სათქმელი
მაგრამ შემაკვდა სიტყვა
მინდოდა ამენთო სანთელი
მაგრამ შემაკვდა სითბო
მინდოდა მეკოცნა შენთვის
სიზმარში გაკოცე თითქოს
მინდოდა გამეფანტა ნაღველი
მაგრამ მომერია სევდა
მინდოდა მომეშორებინა ფიქრი მტანჯველი
მაგრამ შენი სახე სულ თან მდევდა
მინდოდა გამედნო ფანტელი
მაგრამ მომერია ყინვა
მე დამრჩა შენთვის სათქმელი
მაგრამ შემაკვდა სიტყვა!
ტირიფო, ტირილით გაგაკვირვებ,
რა გითხრა მტირალა ტირიფს, -
მე თვითონ არ ვიცი, რა მატირებს,
მგონია ტირი და ვტირი.
როგორც მონადირე ნანადირევს
დრო გვყოფს... ჭირვეულობს ჭირი...
მე თვითონ არ ვიცი, რა მაყვირებს,
მგონია ყვირი და ვყვირი.
თენდება იჭვის და დარდის დილა,
რას მერჩი, რა გინდა, ქარო, -
მე თვითონ არ ვიცი, სად მივდივარ,
მგონია ჩქარობ და ვჩქარობ.
წლებმა ძაღლებივით დამიკბინეს
ლექსი დაწერილი ცივად, -
მე თვითონ არ ვიცი, რა ვიტკინე,
მგონია გკტივა და მტკივა
მახსოვს ვეღარ გაგისწორე ცრემლიანი თვალი,
ჩემს ბაგეს კი ისევ აჩნდა შენი კოცნის კვალი.
მერე ქარი ამოვარდა მთელი ღამე ქროდა,
ჩემს თითებს კი შენი თმების სურნელება ჰქონდა!
ქარი მაინც არ დაწყნარდა ჩვენ ორს შორის ჩადგა,
ყველაფერი თან წაიღო შენი კოცნის გარდა.
ახლა როცა მოგონება ფიფქებივით ცვივა,
ჩემს ტუჩებზე შენი ტუჩის ნაზ ნაკვალებს სცივა...
მე ისევ დავწერ შენთვის ერთ სტრიქონს,
სტრიქონს ცრემლიანს წვიმაში ნაწერს...
გული შენს სითბოს მანამ მოითხოვს,
სანამ მიაღწევს სიკვდილის ნაპირს...
ნუ დამინახავ ცრემლიან თვალებს,
და ამ თვალებში შეპარულ სევდას,
მსურს რომ ცხოვრებამ ჩვენს სიყვარულზე
ერთი ლამაზი ლეგენდა შექმნას.
მიყვარხარ! იცი როგორ მიყვარხარ!...
ისე რომ გული ვერ ძლებს უშენოდ...
და ჩემს უაზრო, დაგლილ ცხოვრებას
შენ შეგიძლია მხოლოდ უშველო..
☆
☆
☆
☆
შენახარ ამ ქვეყნად ყველაზე თბილი ადამიანი ღმერთმა გაგაძლიეროს და მოგცესსიკეთის ქმნის ძალა , რომ ბევრ ადამიანს მოუტანო შენი არსებობით ბედნიერება
გოგო: შენი აზრით ლამაზი ვარ?
ბიჭი:არა
გოგო: როდესმე გამიელვებია შენს აზრებში?
ბიჭი:არა
გოგო: მოგწონვარ?
ბიჭი:არა
გოგო: გინდივარ?
ბიჭი:არა
გოგო: რომ მიგატოვო იტირებ?
ბიჭი:არა
გოგო: ჩემს გამო რაღაცას გააკეთებ?
ბიჭი:არა
გოგო: ცხოვრება გირჩევნია თუ მე?
ბიჭი:ცხოვრება...
გოგო ტირილით გაიქცა... გული საშინლად ჰქონდა ნატკენი!
ბიჭი დაედევნა და ხელით დაიჭირა და უთხრა:
ლამაზი იმიტომ არ ხარ,რომ მშვენიერი ხარ!
იმიტომ არ გაგიელვებია ჩემს აზრებში,რომ სულ ჩემს ოცნებებში ხარ!
იმიტომ არ მომწონხარ,რომ მიყვარხარ!
იმიტომ არ მინდიხარ,რომ მჭირდები!
რომ მიმატოვო იმიტომ არ ვიტირებ,რომ მოვკვდები!
შენთვის რაღაცას იმიტომ არ გავაკეთებ,რომ ყველაფერს გავაკეთებ!
სიცოცხლეს იმიტომ ავირჩევ რომ შენ ხარ ჩემი სიცოცხლე!!!
კარგად არ გიცნობ, მაგრამ მიყვარხარ,
ამ პატარა გულს ვერ გაექცევი,
მე გამოგკეტე ამ ოთხ კედელში
და ეს სიცოცხლე შენ მოგიძღვენი.
თუ ისე წავალ მე ამ ქვეყნიდან,
რომ არ მეღირსა შენი ალერსი,
სიზმარშე, ერთხელ მაინც მიხილავ
და ათრთოლდება შენი ტუჩები.
როცა ჩახედავ ამ ლამაზ თვალებს
და აცრემლდება შენი თვალები,
შენ მაშინ იტყვი, რომ შენც გიყვარდი,
მაგრამ ამ ქვეყნად, აღარ ვიქნები
იცი? არ ვტირი არც არსდროს აღარ ვიტირებ
მე უკვე უფალს სამუდამო მივეცი ფიცი
რადგანაც მივხვდი რომ არცერთი კაცი არ არის ლამაზი ქალის სევდიანი ცრემლების ღირსი.
ცრემლებს არ დავღვრი მე იმისთვის ვინც მიმატოვებს
ეს ჩემი ცხოვრების გზას გაამარტივებს
რადგანაც ვიცი კაცი ვინც ჩემი ღირსია
ის არასოდეს !!! არასოდეს !!! არ ამატირებს
შენ არ მენანები,ის დრო მენანება,
გული რომ დავუთმე და მთელი <
...Ещёშენ არ მენანები,ის დრო მენანება,
გული რომ დავუთმე და მთელი არსება.
შენ არ მიყვარხარ,ის დრო მეყვარება
სიკვდილის კარამდე ჩემთან რომ დარჩება.
რაა სიყვარული, დროების მონაა,
ზოგჯერ აღტაცება ღვთაების სადარი
და თუ სიყვარული ღვთაების წონაა
ასე ხანმოკლე და მოკვდავი რად არის?
22.12.2010
17:29სიყვარული სიკეთეა, სილამაზე დიდი,
ადამიანს როცა უყვარს მაშინ არის მშვიდი,
სიყვარულს ხომ ღმერთის ლოცვა სულ ყოველთვის ახლავს
როცა გიყვარს ყველა ცუდი გავიწყდება მართლაც
სიყვარული ხვთიურია და არასდროს ქრება
ის ყოველთვის ჩვენთანაა და ჩვენს გულში რჩება
გაუფრთხილდით ამ დიდ გრძნობას როგორც ბროლის ლარნაკს
გაბზარული სიყვარული აღარაფრად ვარგა.
სიყვარულში ღმერთმა ჩადო ღვთაებრივი ნიჭი,
სიყვარულმა ყველა ცუდის დავიწყება იცის,
სიყვარული ძვირფასია გაფრთხილება უნდა,
სიყვარული თუ გეწვია შენში რჩება მუდამ.