გაოცებული ვხვდები განთიადს, თვალებში მიდგას უცხო ფერები,გულს მიკლავს ის რომ მარტო ვარ ახლა, გულს მიკლავს ის რომ ვერ გეფერები,მაგრამ ისევე მოვა ზაფხული შეიცვლებიან თვალთა ფერები, და მასჰინ უკვე მოვალ დზვირფასო, მოვალ და ისევ მოგეფერები,ის არ იფიქრო აღარ მახსოვხარ,რომ დამავიწყდი უკვე მთლიანად,ისევ მახსოვხარ,ისევ მიყვარხარ მყავხარ საყვარელ ადამიანად..........
სიყვარულისთვის ეს ცხოვრება ისე ცოტაა,უშენოდ ფლანგვა ამ დღეების ალბათ ცოდვაა,თუ ეს ცხოვრება უშენობის წუთებს მპირდება, მაშინ იცოდე ეს ცხოვრება სულ არ მჩირდება..............
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე? როცა გვერდით გყავს შენი სიცოცხლე, რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა ბევრისთვის შენ ხარ სიცოცხლე, რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა თვითონ ხარ შენ ეს სიცოცხლე, რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა გეტყვიან დიდხანს იცოცხლე, რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა გეტყვიან,
შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ, სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით. მე წუხელ მოვკვდი შუაღამეზე, როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები. დაბნელდა სივრცე, დაბნელდა ბინა, დამგლოვიარდნენ სახლის მინებიც. მე თეთრ კუბოში ჩუმად მეძინა, მოჰქონდათ ვარდი და გვირგვინები. ალბათ ჩემ სიკვდილს გრძნობდა სოფელიც (ვერ დავბრუნდები მე ბურუსიდან). მკვდარი ვიყავი და უგრძნობელი, ღია სამარე ჩემს გულს უცდიდა. და ეცემოდნენ სადღაც წვიმები შორეულ ღრუბლის სანაპიროდან. კუბოსთან იდგნენ სერაფიმები და ღვთისმშობელი ჩემზე ტიროდა. არც შორეული დების ლოცვები ჩემს გადარჩენას ხელს არ უწყობდა. მიმასვენებდნენ ანგელოზები და კუბოს ქრისტე წინ მიუძღოდა. ირგვლივ სიკვდილის ხელი მეხვია, რა მექნა, სულო, დაუცხრომელო, მსურდა სიბნელე რომ გამერღვია და კვლავ ქვეყნისთვის თვალი მომევლო. შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ, სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით. მე წუხელ მოვკვდი შუაღამეზე, როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.
დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ,
არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და "მიყვარხარ"_უსასრულოდ მაჩურჩულე. დამელოდე, დრო ლოდინით თუ არ დაგღლის, თუ ცოდვისთვის მიტევება შეგიძლია, ყველა გრძნობას, ფიქრად ქცეულს, შენ გაჩუქებ მხოლოდ,რასაც ჩემი ჰქვია. და იმ ცაზე, საიდანაც თოვდა სევდა, დაგანახებ ტრფობის ქარით დაშლილ ღრუბლებს... დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან და ოდესმე გულში მაგრად ჩაგიხუტებ
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 11
სიყვარულისთვის ეს ცხოვრება ისე ცოტაა,უშენოდ ფლანგვა ამ დღეების ალბათ ცოდვაა,თუ ეს ცხოვრება უშენობის წუთებს მპირდება, მაშინ იცოდე ეს ცხოვრება სულ არ მჩირდება..............
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე? როცა გვერდით გყავს შენი სიცოცხლე,
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა ბევრისთვის შენ ხარ სიცოცხლე,
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა თვითონ ხარ შენ ეს სიცოცხლე,
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა გეტყვიან დიდხანს იცოცხლე,
რა ლამაზია იცი სიცოცხლე?როცა გეტყვიან,
ჩ ე მ ო ს ი ც ო ც ხ ლ ე!
რა არის სიყვარული?
ისეთი არაფერი...თვალებს დახუჭავ და მოვა...
მერე დაიწყება,
ვისთვის ვარდისფერი...
ვისთვის ნაცრისფერი თოვა..
დარდი გაბევრდება...
ლოცვა დაიღვრება გლოვად...
რა არის სიყვარული?
ისეთი არაფერი...
თვალებს დახუჭავ და მოვა...
შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ,
სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით.
მე წუხელ მოვკვდი შუაღამეზე,
როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.
დაბნელდა სივრცე, დაბნელდა ბინა,
დამგლოვიარდნენ სახლის მინებიც.
მე თეთრ კუბოში ჩუმად მეძინა,
მოჰქონდათ ვარდი და გვირგვინები.
ალბათ ჩემ სიკვდილს გრძნობდა სოფელიც
(ვერ დავბრუნდები მე ბურუსიდან).
მკვდარი ვიყავი და უგრძნობელი,
ღია სამარე ჩემს გულს უცდიდა.
და ეცემოდნენ სადღაც წვიმები
შორეულ ღრუბლის სანაპიროდან.
კუბოსთან იდგნენ სერაფიმები
და ღვთისმშობელი ჩემზე ტიროდა.
არც შორეული დების ლოცვები
ჩემს გადარჩენას ხელს არ უწყობდა.
მიმასვენებდნენ ანგელოზები
და კუბოს ქრისტე წინ მიუძღოდა.
ირგვლივ სიკვდილის ხელი მეხვია,
რა მექნა, სულო, დაუცხრომელო,
მსურდა სიბნელე რომ გამერღვია
და კვლავ ქვეყნისთვის თვალი მომევლო.
შენ ვერ მიხილავ და ნურც დამეძებ,
სადღაც წამიღეს ბნელი მკლავებით.
მე წუხელ მოვკვდი შუაღამეზე,
როდესაც კრთოდნენ ცის ვარსკვლავები.
dges shentvis viloce, santeli avante da wminda mariams ocneba gavande, shevtxove rom chemi ocneba asruldes da chveni siyvaruli arasdros dasruldes.................
aravis mivcem imis uplebas, rom eg tvalebi cremlit agivsos, sicocxlit savse guli gatkinos da eg cxovreba dagimaxinjos!...........................
dausruleblad shemidzlia vipiqrooo shenzeeeee,daupiqreblad shemidzlia gavixseno sheni xatebaa,gamaxsendeba shens tvalebshi nanaxi sitbo,xoda es sitbo arasodes damaviwydwbaaa..........
rogor minda movide da mogepero,movide da mogepero cota xans,ox!cxovrebav ra ubralo zgapari xar siyvarulo ra ugnerto codva xar.........................
eh.......rogorc vxedav gagvyara bedma,gacrecil sizmrebs shemovrchit marto,aset siyvaruls ra qvia netav,cal-calke vart da ertmanets vnatrobt..........
დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან,
გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ,
არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა,
რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა.
დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ,
რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს,
მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე
და "მიყვარხარ"_უსასრულოდ მაჩურჩულე.
დამელოდე, დრო ლოდინით თუ არ დაგღლის,
თუ ცოდვისთვის მიტევება შეგიძლია,
ყველა გრძნობას, ფიქრად ქცეულს,
შენ გაჩუქებ მხოლოდ,რასაც ჩემი ჰქვია.
და იმ ცაზე, საიდანაც თოვდა სევდა,
დაგანახებ ტრფობის ქარით დაშლილ ღრუბლებს...
დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან
და ოდესმე გულში მაგრად ჩაგიხუტებ