ეკლესიაში შევდივარ მარტო, რისთვის ან როგორ, არ ვიცი რატომ. მივდივარ ჩემთვის ღვთისმშობლის ხატთან, მინდა ვუყურო მის სახეს მარად.
წმიდაო დედავ მუხლმოყრილმა მინდა რომ გთხოვო შემინდე თუკი ამ საიყვარულს ჩამითვლი ცოდვად. თუ არ გავხდები მე მისი ღისრი ბოლოს და ბოლოს. ამ ჩემს ცხოვრებას ჩაუვლია უაზრო ბოდვად
შენ წამალი არაფერში გარგებს, მისი ყიდვით შენ სიცოცხლეს ანგრევ. ჯერ პირველად გაიკეთებ ვენაში, და სიცოცხლე გეჩვენება ფერადი.
მერე იგრძნობ შენ ამ წამლის სიშორეს, როცა ლომკას ვერაფრით მოიშორებ წახვალ და ისევ წამალს იყიდი, და გაყუჩდება მწარე ტკივილი.
ეს გაგრძელდება მთელი ცხოვრება, და შენ დაკარგავ მთელ შენს ქონებას. დაკარგავ მშობელს,დაკარგავ ძმაკაცს, და შენს ცხოვრებას მიანდობ წამალს.
ერთი სეიცოცხლე მოუცია მაღალ განგებას, მაგრამ არაფრით არ აპირებ ამის გაგევას. და შენ გგონია,რომ წამალი ტკივილებს ადჩენს, მაგრამ ცხოვრება გამოგიტანს მწარე განაჩენს.
იქნები მარტო,ველასგან შორს, და შენ მოკვდები უდროო დროს. საფლავის ქვაზე წააწერენ მხოლოდ შენს სახელს, მშობელი დედა კი დასტირის მდუმარე სახეს.
ძმაკაცი მოვა,ჭიქას წაგიქცევს, და გაიხსენებს შენს ცუდ ნაბიჯებს. მაგრამ ის წავა, დაისადგურებს მწარე სიჩუმე, წამალი ყველას ამქვეყნიდან ასე ისტუმრებს.
ეს კი ნარკომანიაზეა ჩემი ახალი ლექსი,მგონი კარგია და შეაფასეთ : )
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 1
მე მინდა ვიყო
...Ещёმე მინდა ვიყო სუსტი ჰაერი,
შენი ტუჩების ვიგრძნო შეხება.
მე მინდა ვიყო თოვლის ფანტელი,
შენს წამწამებზე ჩუმად რომ დნება.
მე მინდა ვიყო კაშკაშა სხივი,
და გაგინათო ცხოვრების გზები.
მე მინდა ვიყო ცრემლები წმინდა,
შენი თვალიდან გადმოვარდნილი.
მე მინდა ვიყო მაგ გულის ფეთქვა,
რომ შენი განცდა ვიგრძნო ყოველი.
მე მინდა ვიყო წვიმის წვეთები,
შენს ლამაზ სახეს რომ შევეხები.
მე მინდა ვიყო შენი აჩრდილი,
რომ მუდამ,ყველგან თან გდიო მარად.
სადაც არ უნდა იყო,ყოველთვის
დაგელოდები სამოთხის კართან.
08.08.08
ეს იყო მაშინ, აგვისტოს რვაში,
როცა ქუხილი გაისმა ცაში
ეს იყო მეხი>!ეს იყო ელვა?!
არა! ეს იყო ნიშანი მტერთა.
დაიწყო რბევა საცოდავ ხალხთა,
ქართველი ქართველს მიჰყვება მხართან,
და დგება ჟამი დიდი წამების,
ხალხი კი კვდება დიდი წამებით.
ისმის ხმაური გულისწამღები.
ცეცხლში ეხვევა ერი ქართველის,
ძმ ძმას მიჰყვება მხარდამხარ ომში,
მისი სიცოცხლე ითვლება დროში.
ხალხს ეს გონია სიზმარი ცუდი,
მაგრამ გრძელდება ტანჯვა ამ გულის.
ქართველ ვაჟკაცთა სიმამაცეზე
ისმის როკვანი დიდ სიმაღლ
მე მინდა ვიყო
მე მინდა ვიყო სუსტი ჰაერი,
შენი ტუჩების ვიგრძნო შეხება.
მე მინდა ვიყო თოვლის ფანტელი,
შენს წამწამებზე ჩუმად რომ დნება.
მე მინდა ვიყო კაშკაშა სხივი,
და გაგინათო ცხოვრების გზები.
მე მინდა ვიყო ცრემლები წმინდა,
შენი თვალიდან გადმოვარდნილი.
მე მინდა ვიყო მაგ გულის ფეთქვა,
რომ შენი განცდა ვიგრძნო ყოველი.
მე მინდა ვიყო წვიმის წვეთები,
შენს ლამაზ სახეს რომ შევეხები.
მე მინდა ვიყო შენი აჩრდილი,
რომ მუდამ,ყველგან თან გდიო მარად.
სადაც არ უნდა იყო,ყოველთვის
დაგელოდები სამოთხის კართან.
08.08.08
ეს იყო მაშინ, აგვისტოს რვაში,
როცა ქუხილი გაისმა ცაში
ეს იყო მეხი>!ეს იყო ელვა?!
არა! ეს იყო ნიშანი მტერთა.
დაიწყო რბევა საცოდავ ხალხთა,
ქართველი ქართველს მიჰყვება მხართან,
და დგება ჟამი დიდი წამების,
ხალხი კი კვდება დიდი წამებით.
ისმის ხმაური გულისწამღები.
ცეცხლში ეხვევა ერი ქართველის,
ძმ ძმას მიჰყვება მხარდამხარ ომში,
მისი სიცოცხლე ითვლება დროში.
ხალხს ეს გონია სიზმარი ცუდი,
მაგრამ გრძელდება ტანჯვა ამ გულის.
ქართველ ვაჟკაცთა სიმამაცეზე
ისმის როკვანი დიდ სიმაღლეზე.
ძმა ძმას აკვდება მიკრული მხრებზე,
ის მას არ სტოვებს დიდ ბრძოლის ველზე,
მისთვის სიცოცხლე ერთი წამია,
მას ამის გარდა რა აბადია?!
მაგრამ როგორც ჩანს ერი ქართველის,
მუდამ იქნება ხელთ მაღალ ღმერთის,
და სანამ გვქვია ერი ღვთისმშობლის,
მუდამ გვექნება ჩვენ ჟინი ბრძოლის.
ლექსი ეძღვნებათ აგვისტოს ომში დაღუპულ ვაჟკაცებს.
------------------------------------------------------------------------------------------------
მე აღარ ვიცი რა ხანს ვიცოცხლებ,
და თუ ვიცოცხლებ, მინდა ვიცოდე.
შენ თუ გიყვარვარ ჩემო სიცოცხლე,
მე შენზე კარგთან ვისთან ვიცხოვრებ.
შენი ტუჩების შეხება მთრთოლავს,
შენი თვალების შეხედვა მჟრჟოლავს.
მე შენმა გულმა გამხადა მონა
მე შენ მიყვარხარ,ნუთუ კი ვცოდავ?
------------------------------------------------------------------------------------------------
ეკლესიაში შევდივარ მარტო,
რისთვის ან როგორ, არ ვიცი რატომ.
მივდივარ ჩემთვის ღვთისმშობლის ხატთან,
მინდა ვუყურო მის სახეს მარად.
წმიდაო დედავ მუხლმოყრილმა მინდა რომ გთხოვო
შემინდე თუკი ამ საიყვარულს ჩამითვლი ცოდვად.
თუ არ გავხდები მე მისი ღისრი ბოლოს და ბოლოს.
ამ ჩემს ცხოვრებას ჩაუვლია უაზრო ბოდვად
------------------------------------------------------------------------------------------------
შენ წამალი არაფერში გარგებს,
მისი ყიდვით შენ სიცოცხლეს ანგრევ.
ჯერ პირველად გაიკეთებ ვენაში,
და სიცოცხლე გეჩვენება ფერადი.
მერე იგრძნობ შენ ამ წამლის სიშორეს,
როცა ლომკას ვერაფრით მოიშორებ
წახვალ და ისევ წამალს იყიდი,
და გაყუჩდება მწარე ტკივილი.
ეს გაგრძელდება მთელი ცხოვრება,
და შენ დაკარგავ მთელ შენს ქონებას.
დაკარგავ მშობელს,დაკარგავ ძმაკაცს,
და შენს ცხოვრებას მიანდობ წამალს.
ერთი სეიცოცხლე მოუცია მაღალ განგებას,
მაგრამ არაფრით არ აპირებ ამის გაგევას.
და შენ გგონია,რომ წამალი ტკივილებს ადჩენს,
მაგრამ ცხოვრება გამოგიტანს მწარე განაჩენს.
იქნები მარტო,ველასგან შორს,
და შენ მოკვდები უდროო დროს.
საფლავის ქვაზე წააწერენ მხოლოდ შენს სახელს,
მშობელი დედა კი დასტირის მდუმარე სახეს.
ძმაკაცი მოვა,ჭიქას წაგიქცევს,
და გაიხსენებს შენს ცუდ ნაბიჯებს.
მაგრამ ის წავა, დაისადგურებს მწარე სიჩუმე,
წამალი ყველას ამქვეყნიდან ასე ისტუმრებს.
ეს კი ნარკომანიაზეა ჩემი ახალი ლექსი,მგონი კარგია და შეაფასეთ : )