weliwadis yovel dros,
dge gameshi yovel wams,
rasac ar mtxov getyvi xos,
nu mtxov ogond kacis klvlas..
weliwadis yovel dros,
dge gameshi yovel wams,
rasac ar mtxov getyvi xos,
nu damishli ogond smas.
weliwadis yovel dros,
dge gameshi yovel wams,
rasac ar mtxov getyvi xos,
ogond darchi kidev xans.
weliwadis yovel dros,
dge gameshi yovel wams,
rasac ar mtxov getyvi xos,
mere ra rom echvi mchams....
                                                     

დამხატე
დამხატე მასზე ლამაზად ვიდრე ვიცინი
დახატე მკვეთრად ჩემი სახე
ჩემი სიცილი

-დამხატე ვიდრე ლამაზი ვარ
ვიდრე ბავშვი ვარ
ვიდრე მშობლიურ მიწა-წყალზე
კენტად დავდივარ.

-დამხატე...
მერე შეაწითლე სისხლის ტუჩები
ფეხქვეშ გამიგე საქართველოს ძველი ქუჩები

-დამხატე!
ვიდრე წყლისფერია ჩემი თვალები.
დამხატე, მხატვრებს არასოდეს დავემალები

-დამხატე ვიდრე ჩაეძინა ჩემზე ფიროსმანს
ვიდრე, შედევრებს სამოთხიდან
ყანწით გილოცავს
დამხატე ძმაო, სილამაზეს ფუნჯით ებრძვიან
დამხატე ვიდრე მივიღებდე სახეს სევდიანს...

-დამხატე, ტილოს მოუხდება
ჩემი სიცილი
დამხატე მასზე მხიარული
ვიდრე ვიცინი....

რა არის ქალი? ქალი ვარდია,
ერთი შეხედვით მოგხიბლავს უცებ
ახლოს მიხვალ და სურნელით გათრობს
და ზედ დაგაყრის ნაზ, წითელ ფურცლებს

რა არის ქალი? ქალი ჩიტია,
თუ ხელს გაუსჰვებ გაგიფრინდება,
წავა და სხვასთან დაიდებს ბუდეს
შენ აღარასდროს დაგიბრუნდება,

რა არის ქალი? ქალი ეშმაა
შეგაცდენს და თავს დაგაკარგვინებს,
ისე ჩაგიყვანს წყაროზე მწყურვალს
და იქ წყალსაც არ დაგალევინებს

რა არის ქალი? ქალი ღვინოა,
სასოწარკვეთილს მაინც გაგართობს,
ახლოს არ მოვა შორიდან გიცქერს,
შენც შეხედავ და უცებ დაგათრობს

ქალი ძალაა, სასტიკი ძალა
ბევრ ვაშკაცს მუხლსაც მოახრევინებს,
თუ შეგიყვარდა ლამაზი ქალი,
უფრთხილდი თავსაც მოგაკვლევინებს,

ქალი ვარდია, ქალი ეშმაა,
ქალი ნაზი და ულმობელია,
მაგრამ ქალი ხომ მაინც ქალია,
ქალი დედა და ღვთისმშობელია

ბავშვი ვარ და...

ბავშვი ვარ და ყველაფერი მაპატიე,
ან შეშლილი ფოთოლცვენის აჩრდილი,
წუხელ ღამე სამრეკლოზე გავათიე,
ცისკენ მქონდა მკვდარი ხელი გაწვდილი...
ბავშვი ვარ და მაწანწალას დავემსგავსე,
ო, რამდენჯერ მოვიარე თბილისი,
ცივ ნოემბერს შევეფეთე მთაწმინდაზე,
მერე უცებ მომენატრა ივნისი.
ბავშვი ვარ და ყველა გრძნობა ამიხდინე,
გააქანე შორს, შორს ლურჯა ცხენები,
გევედრები ყველა წყენა დაითმინე
და დრო გადის ისევ ციებ-ცხელებით.
ბავშვი ვარ და შენც ბავშვობა გამიწიე,
დამანახე უკვდავების აჩრდილი,
სამრეკლოდან სხვა სივრცისკენ გამიწვიე,
რა ხანია ხელები მაქვს გაწვდილი.

ქალი! ერთი პატარა ვარსკვლავია რომელიც სამუდამოდ კაშკაშებს.
ქალი! ზეციური ალმასია რომელიც არასოდეს არ ქრება.
ქალი! ბრილიანტია რომელიც არასოდეს არ კარგავს თავის ეფექტს.
ქალი! ბაჯაღლოა ოქროში ჩასმული რომელიც არასოდეს არ ცვდება.
ვინ არის ქალი?
ქალი ქარია,ცხოვრების ბილიკზედ მდგარი ცისფერი ლანდია.
ვინ არის ქალი?
ქალი გალაქტიკის მეცხრე პლანეტაა უდაბნოს ბურუსუთ მოცული ღვთაებაა.
ვინ არის ქალი?
ქალი ედემია,სიცოცხლის წყურვილია და სამოთხის ყვავილია.
ვინ არის ქალი?
ქალი ჯოკერია,ლამაზმანებში ჯვრის ტუზია და სამყაროს ვარსკვლავია.
ვინ არის ქალი?
ქალი ხომ წმინდანია,ამ სიტყვების გმირია,და წინანდლის მგოსანია.
ლამაზი სულის მქონე ქალებო,
ვერხვის ფოთლებო,და ზამბახებო
კაშკაშა შუქით მოცულო ლანდებო,
სიცოცხლით აღსავსე ანგელოზებო,
ცაზედ გამოსახულონ პატარა ფერიებო,
ხოლო ჩვენი დაქსაქსული ფიქრების
ბრძანებლებო...
ეს თქვენ გეძღვნებათ,ლამაზი სულის მქონე ქალებო !

ქალს თუ ყოველ წუთში
არ უთხარი "მიყვარხარ",
გულში უნდობლობა შეუღებს კარებს;
ქალს მუდამ ოცნების ტაძარში მიყავხარ
და მუდამ ფერება სჭირდებათ ქალებს.
იას თუ ყოველ წუთას წყალი არ აპკურე,
დაჭკნება, დაკარგავს შნოსა და ლაზათს,
ქალსაც ყოველწუთში ღიმილი აჩუქე
და მის სულს, ფაქიზს ემთხვიე ნაზად.
ქალი მცველს დაეძებს ერთგულს და უძლეველს,
არ უნდა ალმასი, ძოწი და ლალი,
არ გთხოვს სამკაულს ძვირსა და უძლეველს
თვით სიყვარულია საუნჯე ქალის...

როცა მოვიწყენ და დარდი მომაწვება,
ვეღარ გავუძლებ და თვალი აცრემლდება,
ფიქრი გადამრევს და გული მეტკინება,
ვინ გაიზიარებს ჩემს ტკივილს?დედა

როცა გზა აბნეულს რჩევა დამჭირდება,
და ჩემი ოცნება სადღაც გაფრინდება,
ვეღარ ვუმკლავდები სიძნელეს ვხედავ,
უცებ წამომცდება ვაიმე დედა.

როცა სიცივეში სითბო მომინდება,
გულში ჩამიკრავს და გული გამითბება,
ვინ არის ჩემს ფიქრებს უცებ რომ ხვდება?
ეს ხომ დედაა ძვირფასი დედა.

ნატკენ ჭრილობაზე მალამოდ დნება,
ძლიერი სიცხისას წვიმად გამოჩნდება,
ქარი დაუბერავს ქარსაც აღუდგება,
ახლოს არ მოუშვებს ნამდვილი დედა.

მე ვის ვენატრები ყველაზე მეტად?
ჩემი გულისთვის იქცევა ფერფლად,
ყველა სიძნელეს რომ უდრეკად ხვდება,
ესეც დედა არის,ძლიერი დედა.

როცა რამე მიჭირს ვის არ ეძინება?
ჩემსკენ მომავალ ცეცხლს წინ რომ აღუდგება,
ყველგან გამომყვება ,უფსკრულს ჩავარდება,
შვილის გულისათვის თავს წირავს დედა...

ამ ქვეყნად ცხოვრება ძნელი და ხანმოკლე,

დარდით და ოცნებით ნაზავი ყოფილა,

ამბობენ, აქ არსად არ არის სამოთხე,

მუდმივი ლხენისთვის არავინ შობილა.

იმარჯვებსკეთილი,არასდროს მარცხდება,

ახლობლის გულისთვის იმეტებს თავისთავს,

ნანატრი ოდესმე თუ მაინც ახდება,

იმ ერთი წუთისთვის ყველაფერს აიტანს.

იცით რა მინდა? სიყვარული მინდა მაწვიმდეს,

მიმტროს ამინდმა,გალუმპული სული აწივლდეს,

მან, რაც წავიდა აღარაფრით ავნოს აწინდელს...

დადგეს წამი და ულამაზეს წამად გაცივდეს,


ჩემი მზერიდან თქვენს მზერაში გადავნაწილდე,

ბევრი არ მინდა---სიყვარული მინდა მაწვიმდეს...

მინდა ვიცხოვრო ისეთ ქალაქში,

სადაც იმეფებს სიკეთის სითბო,

სადაც არავის სჭირდება ფული

და ერთ ღიმილზე ყველაფერს გითმობს.

მინდა ვიცხოვრო ისეთ ქალაქში,

სადაც ბოროტი ვერ გაიხარებს,

სადაც თუ ვინმეს გაუჭირდება,

არავინ შველას არ დაიზარებს.

სადაც სიყვარულს არ გიკრძალავენ,

სადაც ჰაერში არ ჭარბობს მტვერი

ქალაქში,სადაც არც ერთ სულიერს,

არ ეყოლება არასდროს მტერი...

სიკვდილი?ხშირად მინდება
სიცოცხლე?არ ვიცი ხანდახან
სულ ცოტა ალერსი მჭირდება.რომ არ შევიშალო თანდათან
ხანდახან ხარხარი მინდება
ყვირილი მინდება ხანდახან,
ხანდახან გულიც კი მისკდება,ლამის შევიშალო თანდათან
ხანდახან სიშორე მაგიჟებს
ჭკუაზე ვიშლები თანდათან
ხანდახან არავინ მჭირდება
მარტოობა მშლის თანდათან.მადლობა უფალს,რომ არსებობ
ცოდვები შემინდე ხანდახან

აქ რომ ზღვა არის, ჩემი არაა,
აქ რომ ქარია, სულ სხვა ქარია,
იქ ერთი სიტყვაც გულს გამიმთელებს,
აქ, არაფერიც არ მიხარია!
ეს ცა სხვისია, ეს მიწაც სხვაა,
სხვისი ფიქრი და სხვისი დარია,
იქ ერთი წვეთი წყალიც მომარჩენს,
აქ ოკეანეც საწამლავია

ღმერთო, მაპატიე აპათია,

რაც კი მაბადია - მაპატიე...

ერთსაც ვერ ვასრულებ შენაპირებს,

ნეტავ მოვაგნებდე შენს ნაპირებს.

თორემ უშენობა უმზეოა,

არ ვიცი ვისავით უმწეო ვარ...

ქვიშაზე ნაწერივით წავიშლები,

უშენოდ სიზმარშიც არ გავიშვები

მე მივატოვე მზის შენობა,

ჩემიც აღარ მახსოვს მნიშვნელობა

იქნებ გამახსენო? გამახსენე

ყველაფერი თავიდან ამიხსენი

შენი სამი ცალი სამოსელი,

ღმერთო ფარდებივით ჩამოხსენი.

იქნებ მომაშორო ეს ნიღაბი...

რა მშვენიერი დღეები იყო,
იწერებოდა წიგნებში ბედი,
ახლა ამ ლექსებს ნაცარი იყოფს,
მე სულელი რომ შენს სახლთან ვწერდი.

რა გულმოდგინედ უკრავდა წვიმა,
რა გულმოდგინედ მოთქვამდა ღამე,
რა კარგი იყო რომ წლების წინათ,
ლექსს მკარნახობდა სულელი მთვარე.

რა მშვენიერი დღეები მაწვიმს,
რა მშვენიერად აპრილი გვღლიდა,
რამდენი ლექსი ვწერე და დავწვი,
შენი გაცნობის პირველი დღიდან