სიკვდილი?ხშირად მინდება სიცოცხლე?არ ვიცი ხანდახან სულ ცოტა ალერსი მჭირდება. რომ არ შევიშალო თანდათან ხანდახან ხარხარი მინდება ყვირილი მინდება ხანდახან, ხანდახან გულიც კი მისკდება, ლამის შევიშალო თანდათან ხანდახან სიშორე მაგიჟებს ჭკუაზე ვიშლები თანდათან ხანდახან არავინ მჭირდება მარტოობა მშლის თანდათან. მადლობა უფალს,რომ არსებობ ცოდვები შემინდე ხანდახან მე შენი სიცოცხლე მჭირდება რომ არ შევიშალო თანდათან
სიკვდილი?ხშირად მინდება სიცოცხლე?არ ვიცი ხანდახან სულ ცოტა ალერსი მჭირდება. რომ არ შევიშალო თანდათან ხანდახან ხარხარი მინდება ყვირილი მინდება ხანდახან, ხანდახან გულიც კი მისკდება, ლამის შევიშალო თანდათან ხანდახან სიშორე მაგიჟებს ჭკუაზე ვიშლები თანდათან ხანდახან არავინ მჭირდება მარტოობა მშლის თანდათან. მადლობა უფალს,რომ არსებობ ცოდვები შემინდე ხანდახან მე შენი სიცოცხლე მჭირდება რომ არ შევიშალო თანდათან
უშნომ ქვეყანა დააქცია და მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი, ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და... უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი. ქალი კი არა მზე პირს იბანს და ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა, ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და უშნოს თვალებში დირეც კი არა. ლამაზის ბედი დასაგმობია, ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი, ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და დგას ჭორების კორიანტელი. მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით, მიაცილებენ მამაკაცები, განზრახვა მათი ვერაგი არის ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი. მე მაინც მინდა ვიყო ლამაზი, დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ, შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი ათიათას კი გული დავსწყვიტო.
მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია, იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია. მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი. მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო, მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო. როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება, დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად. მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან, ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება. უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები. მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ, როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ
მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია, იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია. მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი. მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო, მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო. როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება, დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად. მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან, ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება. უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები. მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ, როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება, რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები... იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება, ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები! ციურ ფერებში დავინახე შენი ხატება, მსურდა ოცნებით ღრუბლებს ზევით გამოვყოლოდი... ჩვენს სურვილებში ვერ ვიპოვე რამე მსგავსება და აქ, მიწაზე უიმედოდ, მაინც გელოდი... დრო გადიოდა, მე გელოდი, ისევ გელოდი, დღეთა დინებამ ვერ წაშალა ძველი ფიქრები... როგორ მინდოდა წუთით მაინც გვერდზე მყოლოდი... მჭირდები კარგო, ტკივილამდე, ძლიერ მჭირდები!
უსიყვარულოდ ყმაწვილო კაცო, ნუ შეეხები ქალის ბაგეებს, თუ კი არ გიყვარს ქალი ლამაზი ნუ დაუკოცნი თვალებს და სახეს. პირველი კოცნა ნაზი გოგოსთვის არის წმინდა და ალერსიანი თუ კი არ გიყვარს ნუ გააღვიძებ სიყვარულს პირველს მის არსებაში თქვენ არას კარგავთ, თუ კი აკოცებთ კოცნა ხო თქვენთვის არაფერია მაგრამ ოდესმე თუ გიფიქრიათ პირველი კოცნა თუ რა ძნელია?! ქალი ამ კოცნას ვერ დაივიწყებს კიდეც რომ ცადოს გადავიწყება მისთვის ხომ პირველ კოცნას და ალერს მოაქვს ნანატრი, ნარნარი გრძნობა ქალი ცოდვაა როცა ტყუილით მის გრძნობებს ფეხქვეშ გათელავს ვინმე ნუღარ დასცინებთ, ნუ მოატყუებთ არ გაპატიებს ღმერთი შეცდომებს.
გამყიდეს, გამცვალეს, მაგრამ ვერ დამცალეს, ფეხზე დამიკიდეს, მაგრამ ვერ მიყიდეს, წამართვეს, გამწირეს, ეს მე არ მამცირებს შემარქვეს, მომიგონეს, მაინც ვერ დამიმონეს, დაჭრილი დამტოვეს ვეჩვევი სიმარტოვეს. გადამაგდეს, მომპარეს, გმადლობთ მტერს და მოყვარეს. მომატყუეს, დამათვრეს და ზეიმი გამართეს, ლამის მომკლან, ჩამქოლონ, ზედ წიხლი დამაყოლონ, ცრემლისთვის დამცინეს, მცხელა თან მაციებს, ლექსებს მიწუნებენ, ვალს არ მიბრუნებენ, ყველგან ცუდს ხედავენ, რას არ მიბედავენ, ღმერთო რას არ ამბობენ, რა სიტყვით არ მამკობენ. ფრთები მაინც მეზრდება, წერა არ მომბეზრდება, მიყვარს და მეყვარება ეჭვიც არ მეპარება, სანამ არ დამმარხავენ, მშვიდს მე ვერსად მნახავენ, ლექსს ვკიოდი თან წვიმდა, და მიბღვერდა მთაწმინდა...
ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს, იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?! მე კი მითხრეს: არა ხარო საჭირო -ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო. იქვე იყო კარი მოპირდაპირე, იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე. ახლა ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა) ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა
აღარ დამრჩა გული, ღვიძლი, მაგრამ მაინც, მაინც ვიბრძვი... აღარ დამრჩა ტვინი, ფილტვი, მაგრამ მაინც,მაინც ვილტვი.. აღარ დამრჩა ნერვი ღერი, მაგრამ მაინც,მაინც ვმღერი... მაგრამ მაინც, მაინც ვქაჩავ, რადგან ერთი რაღაც დამრჩა..
არ მითხოვია - ჩემთან მოდი... თავად მოხვედი... თავად ინდომე ჩემი გულის დაპატრონება. არ მითხოვია - მომიწყვიტე ციდან ვარსკვლავი... შენ თავად გსურდა მოგერთმია მთელი ქონება.
არ მითხოვია - ვიყინები. ხელებს გამითბობ?.. შენ მოინდომე გეგრძნო ჩემი ხელების სითბო. არ მითხოვი - ჩამეხუტე და არ გამიშვა... არ მითხოვია და მე დღემდე არაფერს ვითხოვ...
არ მითხოვია - გამიღიმე... თავად მიღიმი. ჯიუტი ბავშვის ფთხილი კოცნა საჩუქრად მიგაქვს... არ მითხოვია - ჩემი გულის კუნჭულში დარჩი... შენ ჩემში, ჩემგან უკითხავად დაიდე ბინა.
თუმცა ყველაზე არ ითქმის მაგრამ ქალი ქალია უნდა შენდობა.. მერე რაა რომ ვერ გაგიმხილა, მერე რაა რომ აღარ გენდობა. მერე რაა რომ მისი ცრემლები თავს გაბეზრებს და გზაკვალს გიკარგავს თუ დაუჯერებ, თუ აპატიებ ხვალე იებით ცას მოგიქარგავს.. მერე რაა რომ ალერსიანი არცერთი სიტყვა არ დაცდენია. ქალი _ კითხვაა ამოუხსნელი და სიამაყე მისი სენია. მერე რაა რომ წავიდა ისე კვლავ დაბრუნების არ გაქვს იმედი. ქალი ქალია და მალე ისევ უცილებლად დაესიზმრები. თუ არ შეგცვალა ლოდინმა, დაღლამ.. დაიმსახურე შენ მისი ნდობა. თუმცა ყველაზე არ ითქმის, მაგრამ.. ქალი ქალია უნდა შენდობა..
მინდა გიყურო ჩემი ფიქრის დიდო ბატონი. ჩემად გიგულო, მინდა ჩემად დაგეპატრონო. მინდა ზეცამდე აგაფრინო, ქარს არ შეგახო, თმებზე ღრუბლები დაგაფინო ისე შეგაქო: მთელმა სამყარომ რომ გაიგოს შენი მშვენება, დრომ არ გაგვყაროს, მე უშენოდ რა მეშველება... მინდა შენს სულში გავაღვიძო იმედი ხვალის. და გზა სავალი, განა ვიწრო, უზომი არის. ვინ თქვა გადაგღლის ეს ფიქრიო?! არა ბატონო! მინდა შენს სუნთქვას მხოლოდ ერთმა დავეპატრონო!
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 48
სიკვდილი?ხშირად მინდება
სიცოცხლე?არ ვიცი ხანდახან
სულ ცოტა ალერსი მჭირდება.
რომ არ შევიშალო თანდათან
ხანდახან ხარხარი მინდება
ყვირილი მინდება ხანდახან,
ხანდახან გულიც კი მისკდება,
ლამის შევიშალო თანდათან
ხანდახან სიშორე მაგიჟებს
ჭკუაზე ვიშლები თანდათან
ხანდახან არავინ მჭირდება
მარტოობა მშლის თანდათან.
მადლობა უფალს,რომ არსებობ
ცოდვები შემინდე ხანდახან
მე შენი სიცოცხლე მჭირდება
რომ არ შევიშალო თანდათან
სიკვდილი?ხშირად მინდება
სიცოცხლე?არ ვიცი ხანდახან
სულ ცოტა ალერსი მჭირდება.
რომ არ შევიშალო თანდათან
ხანდახან ხარხარი მინდება
ყვირილი მინდება ხანდახან,
ხანდახან გულიც კი მისკდება,
ლამის შევიშალო თანდათან
ხანდახან სიშორე მაგიჟებს
ჭკუაზე ვიშლები თანდათან
ხანდახან არავინ მჭირდება
მარტოობა მშლის თანდათან.
მადლობა უფალს,რომ არსებობ
ცოდვები შემინდე ხანდახან
მე შენი სიცოცხლე მჭირდება
რომ არ შევიშალო თანდათან
უშნომ ქვეყანა დააქცია და
მაინც ეხურა ნამუსის ქუდი,
ლამაზ ქალს ფიქრიც არ დასცალდა და...
უცებ შეარქვეს სახელი ცუდი.
ქალი კი არა მზე პირს იბანს და
ღრუბელს უჩნდება ეჭვის იარა,
ლამაზის თვალში ბეწვიც ნახეს და
უშნოს თვალებში დირეც კი არა.
ლამაზის ბედი დასაგმობია,
ჰოი რამდენი ჰყოლია მტერი,
ლამაზი ქალი სხვისი ჰგონიათ, და
დგას ჭორების კორიანტელი.
მას ხარბად თვალთა ორომტრიალით,
მიაცილებენ მამაკაცები,
განზრახვა მათი ვერაგი არის
ხომ უნდა სცადონ მაინც საცდელი.
მე მაინც მინდა ვიყო ლამაზი,
დაე, ჭორებმა სული დაფლითონ,
შენ ერთს მოგიძღვნა ფიქრი ათასი
ათიათას კი გული დავსწყვიტო.
მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია,
იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია.
მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის
და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი.
მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო,
მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო.
როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება,
დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად.
მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან,
ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება.
უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები
და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები.
მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ,
როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ
მომნატრებიხარ,როგორც შავ ზღვას თეთრი თოლია,
იმ მონატრებით_რუსთაველს რომ მოუგონია.
მომნატრებიხარ,ვით ზამთარში სითბო მაისის
და ცხელ აგვისტოს საამური,გრილი დაისი.
მომნატრებიხარ,აღარ ვიცი რას შეგადარო,
მენატრები და მონატრებით მინდა გატარო.
როგორც მთის ირემს წყაროს წყალი მოენატრება,
დაეწაფება და გააბნევს წყურვილს დარდებად.
მე მინდა შენთან,როგორც ვარსკვლავს უნდა მთვარესთან,
ისე მჭირდები,როგორც ავდარს გამოდარება.
უკვე იქ გეძებ,სადაც არ ხარ და ვერც იქნები
და მენატრები,როგორც ზამთარს თოვლის ფიფქები.
მომლანდებიხარ,გულში დარდად მომძალებიხარ,
როგორც არასდროს,ისე ძლიერ მომნატრებიხარ
ქალი ოცნება ქალი სინაზე,
ქალი ცის ცრემლი ცოდვილ მიწაზე
ქალი ოცნება ქალი ალერსი
შენ მოგეფერო მინდა ამ ლექსით ,
ლამაზო ქალო ტანო–ტატანო
ქალო ათასი ჭირის ამტანო
ქალო გრძნობის და ტრფობის სამყაროვ..
კაცებმაა? კაცებმა ხელის გულზე უნდა გატარონ
სულ მელანდები და ვერ ვხვდები რა მემართება,
რად ამედევნა აჩრდილივით შენზე ფიქრები...
იქნებ ღიმილი, მწველი მზერა, ხმა მენატრება,
ალბათ მჭირდები, უსაშველოდ, ძლიერ მჭირდები!
ციურ ფერებში დავინახე შენი ხატება,
მსურდა ოცნებით ღრუბლებს ზევით გამოვყოლოდი...
ჩვენს სურვილებში ვერ ვიპოვე რამე მსგავსება
და აქ, მიწაზე უიმედოდ, მაინც გელოდი...
დრო გადიოდა, მე გელოდი, ისევ გელოდი,
დღეთა დინებამ ვერ წაშალა ძველი ფიქრები...
როგორ მინდოდა წუთით მაინც გვერდზე მყოლოდი...
მჭირდები კარგო, ტკივილამდე, ძლიერ მჭირდები!
მე შენ მიყვარხარ და ეს ამბავი,
სულაც არ მინდა შენ რომ იცოდე...
ვერასდროს გეტყვი თუნდაც ყოველთვის,
ჩაუქრობელი ცეცხლით ვიწვოდე.
მე შენ მიყვარხარ,მაგრამ არ ვიცი,
შენ რომ გაიგო მას როგორ განსჯი,
თუნდაც ამიტომ არასდროს გეტყვი
და ამით მხოლოდ მე ჩემს თავს დავსჯი.
მე შენ მიყვარხარ და დამერწმუნე
ასე იქნება სანამ ვიცოცხლებ,
მე ის მიყვარდა ამასვე ვიტყვი
რომ დასრულდება ჩემი სიცოცხლე
მე შენ მიყვარდი იმავე გრძნობით,
</p...Ещёროგორც სამყარო, როგორც ბავშვობა,
რომრლიც ჩემში კრთებოდა წლობით
და მერე შენთან ერთად დამშორდა.
ყველა შესაძლო სიმშვიდეს გავცდი,
ისე რომ ფეხიც კი არ დამიცდა,
მე შენ მიყვარდი იმავე განცდით,
როგორც ამოსულ მზეს დედამიწა.
მაგრამ რას იზამ. შენ ყველა კარი
ისე დახურე - არ შემომიშვი
და გღრღნიდა ეჭვი - ათასი ქმარი
შენი სიზმრების აშლილ ლოგინში.
ერთხელაც სახლში შემოვა ღმერთი
საღამოებიოს ლურჯი კვართებით,
არ გეყოლება არავინ გვერდით
და უნებლიეთ შეგიყვარდები.
გაოცებისგან მეც ხელებს გავშლი
და როცა სადმე შემეგებები -
ვიყვირებ, როგორც ყვირიან ზღვაში
ნაპირს მომდგარი თეთრი გემები.
მე შენ მიყვარდი იმავე გრძნობით,
როგორც სამყარო, როგორც ბავშვობა,
რომრლიც ჩემში კრთებოდა წლობით
და მერე შენთან ერთად დამშორდა.
ყველა შესაძლო სიმშვიდეს გავცდი,
ისე რომ ფეხიც კი არ დამიცდა,
მე შენ მიყვარდი იმავე განცდით,
როგორც ამოსულ მზეს დედამიწა.
მაგრამ რას იზამ. შენ ყველა კარი
ისე დახურე - არ შემომიშვი
და გღრღნიდა ეჭვი - ათასი ქმარი
შენი სიზმრების აშლილ ლოგინში.
ერთხელაც სახლში შემოვა ღმერთი
საღამოებიოს ლურჯი კვართებით,
არ გეყოლება არავინ გვერდით
და უნებლიეთ შეგიყვარდები.
გაოცებისგან მეც ხელებს გავშლი
და როცა სადმე შემეგებები -
ვიყვირებ, როგორც ყვირიან ზღვაში
ნაპირს მომდგარი თეთრი გემები.
უსიყვარულოდ ყმაწვილო კაცო,
ნუ შეეხები ქალის ბაგეებს,
თუ კი არ გიყვარს ქალი ლამაზი
ნუ დაუკოცნი თვალებს და სახეს.
პირველი კოცნა ნაზი გოგოსთვის
არის წმინდა და ალერსიანი
თუ კი არ გიყვარს ნუ გააღვიძებ
სიყვარულს პირველს მის არსებაში
თქვენ არას კარგავთ, თუ კი აკოცებთ
კოცნა ხო თქვენთვის არაფერია
მაგრამ ოდესმე თუ გიფიქრიათ
პირველი კოცნა თუ რა ძნელია?!
ქალი ამ კოცნას ვერ დაივიწყებს
კიდეც რომ ცადოს გადავიწყება
მისთვის ხომ პირველ კოცნას და ალერს
მოაქვს ნანატრი, ნარნარი გრძნობა
ქალი ცოდვაა როცა ტყუილით
მის გრძნობებს ფეხქვეშ გათელავს ვინმე
ნუღარ დასცინებთ, ნუ მოატყუებთ
არ გაპატიებს ღმერთი შეცდომებს.
გუშინ გავარდა ხმა, რომ გავთავდი.
ვიღაცას უთქვამს: ახია მასზე,
ბოლოს და ბოლოს ჯურღმული სული,
ჯურღმულ ღამეში ავიდა ცაზე.
არც ტაიჭს ვითხოვ, და არც მუზარადს,
არცა შენდობას, არც შეცოდებას.
ერთი მექნება, მხოლოდ მუდარა
- ნურვინ ეცდებით ჩემზე გოდებას.
ღმერთის შეცნობის ორ გზას ვხედავდი
- ტალახის გავლით, ან და გაფრენით.
მე ვამჯობინე ჭუჭყი და წვიმა,
სვლა ვამჯობინე მქანრი აფრებით.
ალბათ ამიტომ, ძმამაც მიმუხთლა
და ბედაური გამოდგა მხდალი,
ტყვიის წამალი დანესტიანდა,
მტერთან გამექცა ლამაზი ქალი.
მე ჯვრის სანაცვლოდ ბევრ ცოდვას ვზიდავ
და მექაჩება ცეცხლში სატანა,
ხანჯლივით მკეპავს მისი ღრიალი,
უხ, რა ძნელია ამის ატანა!
მაგრამ ამაოდ, ბნელის მსახურო,
არ მეშინია მე შენი მადის.
არ გადავუხვევ არჩეულ ბილიკს
- ბილიკს, რომელიც ჭაობზე გადის.
ნურვინ ეცდება ჩემს ამოთრევას,
რადგან ეს გარჯა მაინც მუქთაა.
გამიშვით, ვიჯდე მე ჩემს ჭაობში
- ჩემი ჭაობი თქვენზე სუფთაა
გამყიდეს, გამცვალეს, მაგრამ ვერ დამცალეს,
ფეხზე დამიკიდეს, მაგრამ ვერ მიყიდეს,
წამართვეს, გამწირეს, ეს მე არ მამცირებს
შემარქვეს, მომიგონეს, მაინც ვერ დამიმონეს,
დაჭრილი დამტოვეს ვეჩვევი სიმარტოვეს.
გადამაგდეს, მომპარეს, გმადლობთ მტერს და მოყვარეს.
მომატყუეს, დამათვრეს და ზეიმი გამართეს,
ლამის მომკლან, ჩამქოლონ, ზედ წიხლი დამაყოლონ,
ცრემლისთვის დამცინეს, მცხელა თან მაციებს,
ლექსებს მიწუნებენ, ვალს არ მიბრუნებენ,
ყველგან ცუდს ხედავენ, რას არ მიბედავენ,
ღმერთო რას არ ამბობენ, რა სიტყვით არ მამკობენ.
ფრთები მაინც მეზრდება, წერა არ მომბეზრდება,
მიყვარს და მეყვარება ეჭვიც არ მეპარება,
სანამ არ დამმარხავენ, მშვიდს მე ვერსად მნახავენ,
ლექსს ვკიოდი თან წვიმდა, და მიბღვერდა მთაწმინდა...
ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს,
იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?!
მე კი მითხრეს: არა ხარო საჭირო
-ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო.
იქვე იყო კარი მოპირდაპირე,
იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე.
ახლა ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა)
ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა
აღარ დამრჩა გული, ღვიძლი,
მაგრამ მაინც, მაინც ვიბრძვი...
აღარ დამრჩა ტვინი, ფილტვი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვილტვი..
აღარ დამრჩა ნერვი ღერი,
მაგრამ მაინც,მაინც ვმღერი...
მაგრამ მაინც, მაინც ვქაჩავ,
რადგან ერთი რაღაც დამრჩა..
როცა პირველად შენი თვალები,
ჩემს თვალებს შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.
როცა პირველად გვერდით დაჯექი,
- სიზმარი ახდა და გავიოცე.
როცა პირველად მზერა მესროლე,
თან გამიღიმე, მაგრად დავიბენ.
ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!
მე თვითონ ჩემს თავს ფეხქვეშ დაგიფენ.
როცა მომმართე ენა დამება,
შენ დემონი ხარ, თუ თვით განგება?
რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი
და არ მახსოვდა სხვა არაფერი.
როცა შემაქე, გულში ვიყვირე
როცა წახვედი ლამის ვიტირე.
ხვალ არ შემხედავ? არ გავიოცებ
მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ
*** იმ ქალს გაუმარჯოს ,
რომელსაც
ცრემლებამდის
მონატრება
შეუძლია და იმ კაცს გაუმარჯოს ვისაც ამ ცრემლების
დაფასება შეუძლია !!!****
არ მითხოვია - ჩემთან მოდი... თავად მოხვედი...
თავად ინდომე ჩემი გულის დაპატრონება.
არ მითხოვია - მომიწყვიტე ციდან ვარსკვლავი...
შენ თავად გსურდა მოგერთმია მთელი ქონება.
არ მითხოვია - ვიყინები. ხელებს გამითბობ?..
შენ მოინდომე გეგრძნო ჩემი ხელების სითბო.
არ მითხოვი - ჩამეხუტე და არ გამიშვა...
არ მითხოვია და მე დღემდე არაფერს ვითხოვ...
არ მითხოვია - გამიღიმე... თავად მიღიმი.
ჯიუტი ბავშვის ფთხილი კოცნა საჩუქრად მიგაქვს...
არ მითხოვია - ჩემი გულის კუნჭულში დარჩი...
შენ ჩემში, ჩემგან უკითხავად დაიდე ბინა.
თუმცა ყველაზე არ ითქმის მაგრამ
ქალი ქალია უნდა შენდობა..
მერე რაა რომ ვერ გაგიმხილა,
მერე რაა რომ აღარ გენდობა.
მერე რაა რომ მისი ცრემლები
თავს გაბეზრებს და გზაკვალს გიკარგავს
თუ დაუჯერებ, თუ აპატიებ
ხვალე იებით ცას მოგიქარგავს..
მერე რაა რომ ალერსიანი
არცერთი სიტყვა არ დაცდენია.
ქალი _ კითხვაა ამოუხსნელი
და სიამაყე მისი სენია.
მერე რაა რომ წავიდა ისე
კვლავ დაბრუნების არ გაქვს იმედი.
ქალი ქალია და მალე ისევ
უცილებლად დაესიზმრები.
თუ არ შეგცვალა ლოდინმა, დაღლამ..
დაიმსახურე შენ მისი ნდობა.
თუმცა ყველაზე არ ითქმის, მაგრამ..
ქალი ქალია უნდა შენდობა..
მინდა გიყურო
ჩემი ფიქრის დიდო ბატონი.
ჩემად გიგულო,
მინდა ჩემად დაგეპატრონო.
მინდა ზეცამდე აგაფრინო,
ქარს არ შეგახო,
თმებზე ღრუბლები დაგაფინო
ისე შეგაქო:
მთელმა სამყარომ
რომ გაიგოს შენი მშვენება,
დრომ არ გაგვყაროს,
მე უშენოდ რა მეშველება...
მინდა შენს სულში გავაღვიძო
იმედი ხვალის.
და გზა სავალი, განა ვიწრო,
უზომი არის.
ვინ თქვა
გადაგღლის ეს ფიქრიო?!
არა ბატონო!
მინდა შენს სუნთქვას მხოლოდ ერთმა
დავეპატრონო!
თუ სიყვარული მე სხვამ წამართვა, უბედურება მარიდე ღმერთო!..............
ცაზე ვარსკვლავნი შემოსხდებიან და გაზაფხული მოხატავს ფერდობს.
თავისუფლება თუ სხვას რგებია, მე მონობაში არ მომკლა ღმერთო!................
მზერას ვარიდებ მე მის ხეტიალს, ცივი ზამთარი დაგვიდგა ერთობ...
თუ გამარჯვება სხვისი ხვედრია, შენ დამარცხეება მარიდე ღმერთო!............
მე სევდის მეტი რა შემხვედრია და მაინც იმედს ვერა და ვერ ვთმობ.
თუ სიყვარული სხვისი ხვედრია, შენ განმარიდე სიძულვილს ღმერთო!............