მონატრება..... ცოტა არ იყოს უცნაურია,მაგრამ დგემდე არ მიგრძვნია,თუ რაოდენ დიდი უნდა იყოს გრძნობა,რომ ასე მოგენატროს... მთელი არსებით.
ახლა მარტო ვარ ჩემს გაყინულ გულთან ერთად და მჭირდები შენ-შენღღღ რომელსაც შეგიძლია ერთი გამოხედვით დაადნო და წვეთებად აქციო სევდა. არასოდეს ვყოფილვარ ასე ნაღვლიანი როგორც დღეს,იმიტომ რომ მ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი!!!!!
ცხოვრებაში სიყვარულს არ დასცინო,შეიძლება შენს წინაშე დაიჩოქოს ადამიანმა,რომელიც გეჯავრებოდეს და არ გიყვარდეს,მაგრამ დაჩოქილს ირონიულად ნუ შეხედავ,გრძნობა არ გაუთელო,ოცნების კოშკები არ დაუნგრიო,შენ შეიძლება არ შეიყვარო,მაგრამ დაჩოქილს ნუ მიატოვებ,ააყენე თვალებში ჩახედე და უთხარი: თავმოყვარეობას გაუფრთხილდითქო... შენ კი დაიმახსოვრე: თუ ვინმე გიყვარს ადამიანი ხარ,თუ ვინმეს უყვარხარ ღმერთი, ხოდა გალიე ეს ცხოვრება ისე რომ,ადამიანიც იყო და ღმერთიც...
.....მამაკაცებო გაუფრთხილდით ოცნების ქალებს,მჟავე ცრემლებით ნუ დაულპობთ საკოცნელ თვალებსშტყუილს იტყვი და მოკლე ფეხი მალე გაცვდება,თქვენი პირობა ფარატინა ფურცელს დარჩება... სიტყვა კაცური რომ დაფასდეს ამას ეცადეთ,ქალის ტკივილი მცირეოდენ თქვენც განიცადეთ,კავალერი ხარ? ნუ ეცდები იყო დროებით,ნუ მიუხედავ ქალბატონებს ნიშნის მოგებით.ქალს დაანახე მის გვერდით რომ მართლა კაცია,არ ათქმევინო რომ შარვალი ტყუილად გაცვია,თუ შეიყვარებ არასოდეს ატკინო გული,ნუ მოატყუებ იყავი მართლა შეყვარებული!...
ეცადე სული აამაღლო საკუთარ თავში, და ანგელოზი დაინახო საყვარელ ქალში!!!!!!
იცი რა მინდა ჩემ გვერდით იყო მაგრად გყავდე გულში ჩაკრული და ლამაზ სიტყვებს მეუბნებოდე...შენ ხომ გიყვარდა ჩემი სიცილი,ჩემი კოცნა და ჩემი გაბრაზებაც კი და ხშირად მაბრაზებდი ხოლმე.იცი რა მინდა ისევ გიყვარდე და ბედნიერები ვიყოთ ერთად.გახსოვს ჩვები ჩხუბი სულ რაგაც წუთები რომ გრძელდებოდა რადგან მეტ ხანს ვერ ვახერხებდი შენთან გაბუტვას,უშენოდ გატარებული ყოველი წუთი საუკუნედ მეჩვენებოდა.იცი რა მინდა შენთან ერთად სადღაც გადავიკარგო,ოღონდ შენ იყო ჩემ გვერდით და სხვაზე არაფერზე აგარ ვიფიქრებ, შენ ხარ ჩემი ოცნებაც,ჩემი ტანჯვას და დიდი სიყვარული რომელიც არასოდეს არ ამიხდება.მაგრამ მე მჯერა რომ შენ ლამაზი ცხოვრებით იცხოვრებ და ბედნიერი იქნები მერე რა მოხდა რომ შენ გვერდით ვერ ვიქნები, მე რომ დავიტანჯო შენ კი ბედნიერი იყო გეფიცები უფრო გამეხარდება.არასოდეს არავინ არ უნდა შეიყვარო ესეთი სიყვარულით, რა იცით რა ხდება,ძლიერ შეყვარებას ყოველთვის მოასწრებ.თავს უნდა გაუფრთხილდე და ეცადო რომ ისეთი ნაბიჯები გადადგა რომ არ ინანო.მაგრამ ის მიყვარს და არშემიძლია დავიწყება, ვიცი არასოდეს ვიქნებით ერთა
ყველა სიყვარულის ისტორია ერთნაირად არ მთავრდება...ზოგისთვის სიყვარული ყველაფერია, რომლისთვისაც თავს გაწირავს...ზოგისთვის უბრალო თამაშია...ზოგისთვის მწარე გაკვეთილი...ზოგისთვის ბედნიერება, რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე გრძელდება და სიკვდილის შემდეგაც ცოცხლობს!....მე ბედნიერი ვარ, რადგან მიყვარს!...რატომღაც ბედმა ასე გადაწყვიტა, რომ ეს გრძნობა სიცოცხლეში მარტოს მეტარებინა, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ სიკვდილის შემდეგ ამ სიყვარულთან მარტო აღარ ვიქნები!....იქ მელოდება ის ვინც სიყვარული მასწავლა!....ლოცვა მასწავლა!....და მეც იგი მეყვარება და მისთვის ვილოცებ!....
ისევ მიყვარხარ, ვაღიარებ, ისევ მიყვარხარ, გულს ვერ ვუბრძანე, დავიწყება შენი ვერ შეძლო, შენზე ფიქრები ისევ მპარავს მე ძილს ხანდახან, რა ვქნა, მირჩიე, რომ მე უშენოდ სიცოცხლე შევძლო. გაცრეცილ წარულს ვებღაუჭები შიშველ ხელებით, მაგრამ დამღალა სიყვარულთან უაზრო ბრძოლამ, ვერ გამიგია მინდა თუ არა წარსულს თან გაჰყვე, განა აზრი აქვს საკუთარ თავთან ჭიდილს და ბრძოლას? ღეები გადის, დრო არ ჩერდება, მიქრის უაზროდ, ა ან ფიქრებში კიდევ ერთხელ გათენებულა, ინდა იცოდე, არც სიყვარული გამქრალა ჩემი ა არც ტკვილი შენი დაკარგვის განელებულა.
მიყვარხარ, მიყვარხარ, მილიონჯერ გაგიმეორებ, და მილიონჯერ გეტყვი: მხოლოდ შენთვის ვიცოცხლებ, მიყვარხარ ისე, როგორც არასდროს არ ყვარებიათ, შენი გულისთვის, მხოლოდ შენთვის მიღირს სიცოცხლე. მინდა ვიყვირო, ყველამ გაიგოს როგორ მიყვარხარ, ყველამ გაიგოს ცოცხლად იცვის გული, უცეცხლოდ, ცას გავცქერი, მარტოდ მარტო ვდგევარ და ვფიქრობ: რისთვის ვარსებობს, ან საერთოდ ვინ ვარ უშენოდ
aravis vusurveb calmxrivad yvarebodes vinme da vityodi erTs: - erTxel viRacam Tqva: Tu ginda is Seni gaxdes, gauSvi! Tu dagibrunda, samudamod SenTan darCeba! Tu ar dabrunda, daiviwye, qars gaatane masze ocneba, radgan Seni bedi ar yofila! . . .
წუხელი ღამით ქარი დაჰქროდა და დიდხანს, დიდხანს არ დამეძინა: მე მქონდა ბინა, თავშესაფარი, მაგრამ ქარიშხალს არ ჰქონდა ბინა. ხან კარებს უკან ატირდებოდა, ხან დარაჯობდა სარკმელის წინა. გადამიშალა თვალწინ წარსული და მწარედ, მწარედ ამაქვითინა. მისებრ პოეტი ვიყავ უცნობი, ვეხეტებოდი სევდიან ღამეს, რამდენ ტკბილ ფიქრებს მოეღო ბოლო, რამდენ ოცნებას, რამდენ სიამეს. წუხელი ღამით ქარი დაჰქროდა და როცა დილით გამომეღვიძა, ყვითელ ფოთლებს და დამსხვრეულ რტოებს მიმოეფარათ ყამირი მიწა. ბაღში გავედი... იქაც ბილიკზე ფენილი იყო ფოთოლი რბილი, და დიდხანს, დიდხანს ვხეტიალობდი წარსულ სიზმრებში გადაფრენილი.
ლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება,სიო, სარქმლითმონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იჩილებსვერცხლის საბანს,სიო არხევს და ათოკებს ჩემს სარქმლის წინ იასამანს.ცამტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი,ისე არის სავსე გრძნობით,ვით რითმებით ეს წერილი.საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული,ისე სავსეუხვ გრძნობებით, ვით ამ ღამეს ჩემი გული.დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმადგულში დავატარებ,არ ვუმჟღავნებ კვეყნად არვის, ნიავსაც კი არ ვაკარებ.რაიციან მეგობრებმა, თუ რა ნაღველს იტევს გული,ან რა არის მის სიღრმეშისაუკუნოდ შენახული.ვერ მომპარავს ბნელ გულის ფიკრს წუთი წუთზეუამესი,საიდუმლოს ვერ მომტაცებს ქალის ხვევნა და ალერსი.ვერც ძილის დროსნელი ოხვრა, და ვერც თასი ღვინით სავსე,ვერ წამართმევს მას, რაც გულისბნელ სიგრმეში მოვათავსე.მხოლოდ ღამემ, უძილობის დროს სარქმელშიმოკამკამემ,იცის ჩემი საიდუმლო, ყველა იცის თეთრმა ღამემ.იცის - როგორდავრჩი ობლად, როგორ ვევნე და ვეწამე,ჩვენ ორნი ვართ ქვეყანაზე:მე დაღამე, მე და ღამე!..
მე მომენატრე და ამიტომ გწერ მე იმას მოგწერ რაც არ მითქვია გაცნობის დღიდან გულში მიზიხარ შენი გული კი მგონი სხვისია მე მინდა შევსვა ღვინო ფიალით და დავივიწყო რომ ჩემი არ ხარ წამით რომ მაინც გადაგივიწყო და არ ვიფიქრო ამ წუთში სად ხარ მე მინდა დავთვრე ჯერ დაუთრომლად დღეს უშენობა საშინლად მიმძიმს სევდიანი ვარ როგორც არასდროს ახლა ვერავინ დამიშლის ტირილს მგონი ვგიჟდები ამ წუთში ახლა მე გამაგიჟა შენზე ფიქრებმა ახლა დავთვრები და მონატრების უკანასკნელი რამე იქნება თუ გიყვართ ვინმე ერთად დავლიოთ დარდით ოცნებას დავეძალებით მოდით დავთვრეთ და გადავივიწყოთ რომ ჩვენს სიყვარულს არ ვენატრებით დავლიე ღვინო და დავითვერი მაგრამ ფიქრები მაინც მათოვდა გინდ მთვრალი ვიყო გინდა ფხიზელი აზრი არა აქვს მაინც მახსოვხარ
მე და შენ ვეღარ გავექცევით უფლის განაჩენს, ჩვენი ცხოვრება მუდამ იყო ცრემლებით სავსე. რადგან გაგვწირა გამჩენელმა სიყვარულისთვის დე ყველაფერი,ყველაფერი აღსრულდეს ასე.
იმდენი არც კი მიმღერია,რაც მიტირია, მაგრამ არასდროს მიჩივლია საკუთარ ბედზე, არც მაშინ,როცა ყველაფერი მიჰქონდა ნიავს და არცა მაშინ,სიცოცხლე რომ ეკიდა ბეწვზე.
არა,ნამდვილად არ ყოფილა სიკვდილი ძნელი, თუმცა ყველანი მოსული ვართ სიცოცხლის მონად... არ დაგავიწყდეს,რაც შევფიცეთ მაშინ ერთმანეთს, არ დაგავიწყდეს სისხლისფერი ვარდების კონა.
ვიღაცისათვის ყველაფერი სასაცილოა, მაგრამ არ ვიცი,მე რატომღაც არ მეცინება. ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დავხუჭავ თვალებს, ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დამეძინება.
ნუ ატირდები,ნურასოდეს ნუ ატირდები, ნუ ატირდები,დამეყრება როცა მიწა მე, თეთრი ღრუბლებით განწმენდილი და უცოდველი მე უსათუოდ დავბრუნდები დედამიწაზე.
მე დავბრუნდები არცა კაცად და არცა ხორცად, მე დავბრუნდები უსათუთეს ყვავილად ქარში, რომ მარადიულ სიკვდილამდე ვიაროთ ერთად, ვიაროთ ერთად,გვირილების თოვლისფერ ზღვაში
</
...Ещё
მე და შენ ვეღარ გავექცევით უფლის განაჩენს, ჩვენი ცხოვრება მუდამ იყო ცრემლებით სავსე. რადგან გაგვწირა გამჩენელმა სიყვარულისთვის დე ყველაფერი,ყველაფერი აღსრულდეს ასე.
იმდენი არც კი მიმღერია,რაც მიტირია, მაგრამ არასდროს მიჩივლია საკუთარ ბედზე, არც მაშინ,როცა ყველაფერი მიჰქონდა ნიავს და არცა მაშინ,სიცოცხლე რომ ეკიდა ბეწვზე.
არა,ნამდვილად არ ყოფილა სიკვდილი ძნელი, თუმცა ყველანი მოსული ვართ სიცოცხლის მონად... არ დაგავიწყდეს,რაც შევფიცეთ მაშინ ერთმანეთს, არ დაგავიწყდეს სისხლისფერი ვარდების კონა.
ვიღაცისათვის ყველაფერი სასაცილოა, მაგრამ არ ვიცი,მე რატომღაც არ მეცინება. ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დავხუჭავ თვალებს, ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დამეძინება.
ნუ ატირდები,ნურასოდეს ნუ ატირდები, ნუ ატირდები,დამეყრება როცა მიწა მე, თეთრი ღრუბლებით განწმენდილი და უცოდველი მე უსათუოდ დავბრუნდები დედამიწაზე.
მე დავბრუნდები არცა კაცად და არცა ხორცად, მე დავბრუნდები უსათუთეს ყვავილად ქარში, რომ მარადიულ სიკვდილამდე ვიაროთ ერთად, ვიაროთ ერთად,გვირილების თოვლისფერ ზღვაში
რას დავაბრალო ეს განშორება, ვის ვკითხო ბედი ან სამართალი. ნუთუ არასდროს განმეორდება, ცხადად ქცეული ერთი ზღაპარი? მონად ვიქეცი მე მოლოდინის, გაურკვევლობამ მსხვერპლად მაქცია, თუ სიყვარული იყო ჩვენს შორის დრომ უცხოებად რატომ გვაქცია? თუმცა ზაფხულის ცხელმაა დღეებმა, შენზე ფიქრების ცეცხლში გამხვია, ვერც დიდმა თოვლმა და ქარბუქებმა ეს ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი ვერ გაგაცია! ვინ სთქვა რომ წლები კურნავს იარებს? და დროსთან ერთად გრძნობებიც ქრება, შუბლზე მოდებულ ბედის იარაღს, მოლოდინი თუ გაუმკლავდება... ხშირად ცრემლები თუ მანუგეშებს, წარსულზე ფიქრით გული მიკვდება, ღმერთი შენს თვალებს თუ დამავიწყებს, ფუჭი ლოდინი არ დამჭირდება!
თითქოს ვერ მამჩნევ თითქოს ვერ მხედავ ისე გამივლი თითქოს არ ვიყო მე კი უშენოდ სიცოცხლე არ მსურს და აბა როგორ რით დაგივიწყო??? თუკი შეგხვდები უეცრად გზაზე სახეს ამიწვავს ეგ მწველი მზერა ხმას შენ არ გამცემ მაგრამ ვიცი რომ ჩემზე იფიქრებ და ამის მჯერა... იტყვი:პატარავ, ნუღარ მიყურებ ნუღარ მომაპყრობ სევდიან თვალებს ნუ გამახსენებ და ამ დაჭრილ გულს თუ არვინ უყვარს ნურც შეაყვარებ გაიფიქრენ და თვალს ამარიდებ ეს თვალთმაქცობაც იცი?!გიხდება... თუ შენ მოგიკლეს გული უდროოდ მე რას გიშავებ, მეც ხომ მიკვდება... ნუღარ იფიქრებ რამე მოგთხოვო ჩემს ფიქრებს ნიავს გავანდობ მხოლოდ გაივლის წლები დაგავიწყდები შენც მოგონებად დარჩები ბოლოს...
ამ ცხოვრებაში მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ არ მკითხო, ვერ გეტყვი რატომ. ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული. მე აღარ ვიტვლი წუთებს და წამებს, რადგან კვლავ შეცვლის ნათელი ღამეს. ჩემი ცხოვრება კვლავაც გრძელდება, მაგრამ ჩემს ტკივილს ვერავინ ხვდება. უშენოდ ჩემი გრძნობა გაქრება, გული კი მარტოდ მარტო დარჩება. მოგონებები თუ გადარჩება, ამ მოგონებას ცრემლი ახლდება. ყველაფერი კი ასე მთავრდება, გული უშენოდ დაიტანჯება. სული ობოლი მარტო დარჩება და ჩემი გრძნობა ასე გაქრება, გაივლის დრომ და დადგება წამი როცა მე უკვე ვიქნები გვამი. მე გამიხსენებ სულ ერთი წამი, შენ გეკუთვნოდა, შენთვის ვარ მკვდარი, შენი ვიყავი და შენი ვრჩები, შენს ტკბილ სიზმრებში მე შენთან ვრ
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 89
მონატრება..... ცოტა არ იყოს უცნაურია,მაგრამ დგემდე არ მიგრძვნია,თუ რაოდენ დიდი უნდა იყოს გრძნობა,რომ ასე მოგენატროს... მთელი არსებით.
ახლა მარტო ვარ ჩემს გაყინულ გულთან ერთად და მჭირდები შენ-შენღღღ რომელსაც შეგიძლია ერთი გამოხედვით დაადნო და წვეთებად აქციო სევდა. არასოდეს ვყოფილვარ ასე ნაღვლიანი როგორც დღეს,იმიტომ რომ მ ე ნ ა ტ რ ე ბ ი!!!!!
დრო არასოდეს ნაბიჯები იგვიანებენ,
არც გული,მხოლოდ ნაბიჯები,სხვა არაფერი,
ყველაზე მეტად მაშინ ვხდებით ფიქრიანები,
ოდეს არც ლტოლვა,არც ხალისი გვაქვს აღმაფრენის,
და მაინც თვალი მოგარიდო არ შემიძლია,
დე,ასე შერჩეს,მზერა ჩემი ცას მარიხივით,
დაგვიანებულ სიყვარულში მეტი სიბრძნეა,
უფრო დიდხანს სძლებს ნაღვედარი ნაცარ მიყრილი,,,
ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ,
იმ ერთის პოვნის თუ გახდი ღირსი,
არა ერთს ისე მოეღო ბოლო,
თვალიც ვერ მოჰკრა გაჩენილს მისთვის,
ერთისთვის ერთი არსებობს მხოლოდ,
სად არის იგი...
ეს ღმერთმა იცის...
იმ ერთის ხილვის,იმ ერთის პოვნის
ათასში ერთი გამხდარა ღირსი!!!!
ცხოვრებაში სიყვარულს არ დასცინო,შეიძლება შენს წინაშე დაიჩოქოს ადამიანმა,რომელიც გეჯავრებოდეს და არ გიყვარდეს,მაგრამ დაჩოქილს ირონიულად ნუ შეხედავ,გრძნობა არ გაუთელო,ოცნების კოშკები არ დაუნგრიო,შენ შეიძლება არ შეიყვარო,მაგრამ დაჩოქილს ნუ მიატოვებ,ააყენე თვალებში ჩახედე და უთხარი: თავმოყვარეობას გაუფრთხილდითქო... შენ კი დაიმახსოვრე: თუ ვინმე გიყვარს ადამიანი ხარ,თუ ვინმეს უყვარხარ ღმერთი, ხოდა გალიე ეს ცხოვრება ისე რომ,ადამიანიც იყო და ღმერთიც...
.....მამაკაცებო გაუფრთხილდით ოცნების ქალებს,მჟავე ცრემლებით ნუ დაულპობთ საკოცნელ თვალებსშტყუილს იტყვი და მოკლე ფეხი მალე გაცვდება,თქვენი პირობა ფარატინა ფურცელს დარჩება... სიტყვა კაცური რომ დაფასდეს ამას ეცადეთ,ქალის ტკივილი მცირეოდენ თქვენც განიცადეთ,კავალერი ხარ? ნუ ეცდები იყო დროებით,ნუ მიუხედავ ქალბატონებს ნიშნის მოგებით.ქალს დაანახე მის გვერდით რომ მართლა კაცია,არ ათქმევინო რომ შარვალი ტყუილად გაცვია,თუ შეიყვარებ არასოდეს ატკინო გული,ნუ მოატყუებ იყავი მართლა შეყვარებული!...
ეცადე სული აამაღლო საკუთარ თავში, და ანგელოზი დაინახო საყვარელ ქალში!!!!!!
ცას რომ ვარსკვლავი მოსწყდება
სურვილს ჩავუთქვამ თრთოლვით,
თვალებს დავხუჭავ, ცრემლიანს
და მაშინ მაინც მოდი...
იცი რა მინდა ჩემ გვერდით იყო მაგრად გყავდე გულში ჩაკრული და ლამაზ სიტყვებს მეუბნებოდე...შენ ხომ გიყვარდა ჩემი სიცილი,ჩემი კოცნა და ჩემი გაბრაზებაც კი და ხშირად მაბრაზებდი ხოლმე.იცი რა მინდა ისევ გიყვარდე და ბედნიერები ვიყოთ ერთად.გახსოვს ჩვები ჩხუბი სულ რაგაც წუთები რომ გრძელდებოდა რადგან მეტ ხანს ვერ ვახერხებდი შენთან გაბუტვას,უშენოდ გატარებული ყოველი წუთი საუკუნედ მეჩვენებოდა.იცი რა მინდა შენთან ერთად სადღაც გადავიკარგო,ოღონდ შენ იყო ჩემ გვერდით და სხვაზე არაფერზე აგარ ვიფიქრებ, შენ ხარ ჩემი ოცნებაც,ჩემი ტანჯვას და დიდი სიყვარული რომელიც არასოდეს არ ამიხდება.მაგრამ მე მჯერა რომ შენ ლამაზი ცხოვრებით იცხოვრებ და ბედნიერი იქნები მერე რა მოხდა რომ შენ გვერდით ვერ ვიქნები, მე რომ დავიტანჯო შენ კი ბედნიერი იყო გეფიცები უფრო გამეხარდება.არასოდეს არავინ არ უნდა შეიყვარო ესეთი სიყვარულით, რა იცით რა ხდება,ძლიერ შეყვარებას ყოველთვის მოასწრებ.თავს უნდა გაუფრთხილდე და ეცადო რომ ისეთი ნაბიჯები გადადგა რომ არ ინანო.მაგრამ ის მიყვარს და არშემიძლია დავიწყება, ვიცი არასოდეს ვიქნებით ერთა
ყველა სიყვარულის ისტორია ერთნაირად არ მთავრდება...ზოგისთვის სიყვარული ყველაფერია, რომლისთვისაც თავს გაწირავს...ზოგისთვის უბრალო თამაშია...ზოგისთვის მწარე გაკვეთილი...ზოგისთვის ბედნიერება, რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე გრძელდება და სიკვდილის შემდეგაც ცოცხლობს!....მე ბედნიერი ვარ, რადგან მიყვარს!...რატომღაც ბედმა ასე გადაწყვიტა, რომ ეს გრძნობა სიცოცხლეში მარტოს მეტარებინა, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ სიკვდილის შემდეგ ამ სიყვარულთან მარტო აღარ ვიქნები!....იქ მელოდება ის ვინც სიყვარული მასწავლა!....ლოცვა მასწავლა!....და მეც იგი მეყვარება და მისთვის ვილოცებ!....
ისევ მიყვარხარ, ვაღიარებ, ისევ მიყვარხარ,
გულს ვერ ვუბრძანე, დავიწყება შენი ვერ შეძლო,
შენზე ფიქრები ისევ მპარავს მე ძილს ხანდახან,
რა ვქნა, მირჩიე, რომ მე უშენოდ სიცოცხლე შევძლო.
გაცრეცილ წარულს ვებღაუჭები შიშველ ხელებით,
მაგრამ დამღალა სიყვარულთან უაზრო ბრძოლამ,
ვერ გამიგია მინდა თუ არა წარსულს თან გაჰყვე,
განა აზრი აქვს საკუთარ თავთან ჭიდილს და ბრძოლას?
ღეები გადის, დრო არ ჩერდება, მიქრის უაზროდ,
ა ან ფიქრებში კიდევ ერთხელ გათენებულა,
ინდა იცოდე, არც სიყვარული გამქრალა ჩემი
ა არც ტკვილი შენი დაკარგვის განელებულა.
მიყვარხარ, მიყვარხარ, მილიონჯერ გაგიმეორებ,
და მილიონჯერ გეტყვი: მხოლოდ შენთვის ვიცოცხლებ,
მიყვარხარ ისე, როგორც არასდროს არ ყვარებიათ,
შენი გულისთვის, მხოლოდ შენთვის მიღირს სიცოცხლე.
მინდა ვიყვირო, ყველამ გაიგოს როგორ მიყვარხარ,
ყველამ გაიგოს ცოცხლად იცვის გული, უცეცხლოდ,
ცას გავცქერი, მარტოდ მარტო ვდგევარ და ვფიქრობ:
რისთვის ვარსებობს, ან საერთოდ ვინ ვარ უშენოდ
aravis vusurveb calmxrivad yvarebodes vinme da vityodi erTs: - erTxel viRacam Tqva: Tu ginda is Seni gaxdes, gauSvi! Tu dagibrunda, samudamod SenTan darCeba! Tu ar dabrunda, daiviwye, qars gaatane masze ocneba, radgan Seni bedi ar yofila! . . .
ლოცვად მუხლმოყრილი გრაალს შევედრები,
იგი, ვინც მიყვარდა დიდი სიყვარულით
ფრთებით დაიფარე, ამას გევედრები.
ტანჯვა-განსაცდელში თვალნი მიურიდენ,
სული მიუვლინე ისევ შენმიერი,
დილა გაუთენე ისევ ციურიდან,
სული უმანკოთა მიეც შენმიერი.
ხანმა უნდობარმა, გზა რომ შეეღება
უხვად მოიტანა სისხლი და ცხედრები,
მძაფრი ქარტეხილი მას ნუ შეეხება,
მზეო თიბათვისა,ამას გევედრები.წუხელი ღამით ქარი დაჰქროდა
და დიდხანს, დიდხანს არ დამეძინა:
მე მქონდა ბინა, თავშესაფარი,
მაგრამ ქარიშხალს არ ჰქონდა ბინა.
ხან კარებს უკან ატირდებოდა,
ხან დარაჯობდა სარკმელის წინა.
გადამიშალა თვალწინ წარსული
და მწარედ, მწარედ ამაქვითინა.
მისებრ პოეტი ვიყავ უცნობი,
ვეხეტებოდი სევდიან ღამეს,
რამდენ ტკბილ ფიქრებს მოეღო ბოლო,
რამდენ ოცნებას, რამდენ სიამეს.
წუხელი ღამით ქარი დაჰქროდა
და როცა დილით გამომეღვიძა,
ყვითელ ფოთლებს და დამსხვრეულ რტოებს
მიმოეფარათ ყამირი მიწა.
ბაღში გავედი... იქაც ბილიკზე
ფენილი იყო ფოთოლი რბილი,
და დიდხანს, დიდხანს ვხეტიალობდი
წარსულ სიზმრებში გადაფრენილი.
ლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება,სიო, სარქმლითმონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იჩილებსვერცხლის საბანს,სიო არხევს და ათოკებს ჩემს სარქმლის წინ იასამანს.ცამტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი,ისე არის სავსე გრძნობით,ვით რითმებით ეს წერილი.საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული,ისე სავსეუხვ გრძნობებით, ვით ამ ღამეს ჩემი გული.დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმადგულში დავატარებ,არ ვუმჟღავნებ კვეყნად არვის, ნიავსაც კი არ ვაკარებ.რაიციან მეგობრებმა, თუ რა ნაღველს იტევს გული,ან რა არის მის სიღრმეშისაუკუნოდ შენახული.ვერ მომპარავს ბნელ გულის ფიკრს წუთი წუთზეუამესი,საიდუმლოს ვერ მომტაცებს ქალის ხვევნა და ალერსი.ვერც ძილის დროსნელი ოხვრა, და ვერც თასი ღვინით სავსე,ვერ წამართმევს მას, რაც გულისბნელ სიგრმეში მოვათავსე.მხოლოდ ღამემ, უძილობის დროს სარქმელშიმოკამკამემ,იცის ჩემი საიდუმლო, ყველა იცის თეთრმა ღამემ.იცის - როგორდავრჩი ობლად, როგორ ვევნე და ვეწამე,ჩვენ ორნი ვართ ქვეყანაზე:მე დაღამე, მე და ღამე!..
მე მომენატრე და ამიტომ გწერ
მე იმას მოგწერ რაც არ მითქვია
გაცნობის დღიდან გულში მიზიხარ
შენი გული კი მგონი სხვისია
მე მინდა შევსვა ღვინო ფიალით
და დავივიწყო რომ ჩემი არ ხარ
წამით რომ მაინც გადაგივიწყო
და არ ვიფიქრო ამ წუთში სად ხარ
მე მინდა დავთვრე ჯერ დაუთრომლად
დღეს უშენობა საშინლად მიმძიმს
სევდიანი ვარ როგორც არასდროს
ახლა ვერავინ დამიშლის ტირილს
მგონი ვგიჟდები ამ წუთში ახლა
მე გამაგიჟა შენზე ფიქრებმა
ახლა დავთვრები და მონატრების
უკანასკნელი რამე იქნება
თუ გიყვართ ვინმე ერთად დავლიოთ
დარდით ოცნებას დავეძალებით
მოდით დავთვრეთ და გადავივიწყოთ
რომ ჩვენს სიყვარულს არ ვენატრებით
დავლიე ღვინო და დავითვერი
მაგრამ ფიქრები მაინც მათოვდა
გინდ მთვრალი ვიყო გინდა ფხიზელი
აზრი არა აქვს მაინც მახსოვხარ
ამ სიახლეზე მადლობა არ თქმულა!
...Ещёმე და შენ ვეღარ გავექცევით უფლის განაჩენს,
ჩვენი ცხოვრება მუდამ იყო ცრემლებით სავსე.
რადგან გაგვწირა გამჩენელმა სიყვარულისთვის
დე ყველაფერი,ყველაფერი აღსრულდეს ასე.
იმდენი არც კი მიმღერია,რაც მიტირია,
მაგრამ არასდროს მიჩივლია საკუთარ ბედზე,
არც მაშინ,როცა ყველაფერი მიჰქონდა ნიავს
და არცა მაშინ,სიცოცხლე რომ ეკიდა ბეწვზე.
არა,ნამდვილად არ ყოფილა სიკვდილი ძნელი,
თუმცა ყველანი მოსული ვართ სიცოცხლის მონად...
არ დაგავიწყდეს,რაც შევფიცეთ მაშინ ერთმანეთს,
არ დაგავიწყდეს სისხლისფერი ვარდების კონა.
ვიღაცისათვის ყველაფერი სასაცილოა,
მაგრამ არ ვიცი,მე რატომღაც არ მეცინება.
ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დავხუჭავ თვალებს,
ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დამეძინება.
ნუ ატირდები,ნურასოდეს ნუ ატირდები,
ნუ ატირდები,დამეყრება როცა მიწა მე,
თეთრი ღრუბლებით განწმენდილი და უცოდველი
მე უსათუოდ დავბრუნდები დედამიწაზე.
მე დავბრუნდები არცა კაცად და არცა ხორცად,
მე დავბრუნდები უსათუთეს ყვავილად ქარში,
რომ მარადიულ სიკვდილამდე ვიაროთ ერთად,
ვიაროთ ერთად,გვირილების თოვლისფერ ზღვაში
</
მე და შენ ვეღარ გავექცევით უფლის განაჩენს,
ჩვენი ცხოვრება მუდამ იყო ცრემლებით სავსე.
რადგან გაგვწირა გამჩენელმა სიყვარულისთვის
დე ყველაფერი,ყველაფერი აღსრულდეს ასე.
იმდენი არც კი მიმღერია,რაც მიტირია,
მაგრამ არასდროს მიჩივლია საკუთარ ბედზე,
არც მაშინ,როცა ყველაფერი მიჰქონდა ნიავს
და არცა მაშინ,სიცოცხლე რომ ეკიდა ბეწვზე.
არა,ნამდვილად არ ყოფილა სიკვდილი ძნელი,
თუმცა ყველანი მოსული ვართ სიცოცხლის მონად...
არ დაგავიწყდეს,რაც შევფიცეთ მაშინ ერთმანეთს,
არ დაგავიწყდეს სისხლისფერი ვარდების კონა.
ვიღაცისათვის ყველაფერი სასაცილოა,
მაგრამ არ ვიცი,მე რატომღაც არ მეცინება.
ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დავხუჭავ თვალებს,
ერთ მშვენიერ დღეს სამუდამოდ დამეძინება.
ნუ ატირდები,ნურასოდეს ნუ ატირდები,
ნუ ატირდები,დამეყრება როცა მიწა მე,
თეთრი ღრუბლებით განწმენდილი და უცოდველი
მე უსათუოდ დავბრუნდები დედამიწაზე.
მე დავბრუნდები არცა კაცად და არცა ხორცად,
მე დავბრუნდები უსათუთეს ყვავილად ქარში,
რომ მარადიულ სიკვდილამდე ვიაროთ ერთად,
ვიაროთ ერთად,გვირილების თოვლისფერ ზღვაში
რას დავაბრალო ეს განშორება,
ვის ვკითხო ბედი ან სამართალი.
ნუთუ არასდროს განმეორდება,
ცხადად ქცეული ერთი ზღაპარი?
მონად ვიქეცი მე მოლოდინის,
გაურკვევლობამ მსხვერპლად მაქცია,
თუ სიყვარული იყო ჩვენს შორის
დრომ უცხოებად რატომ გვაქცია?
თუმცა ზაფხულის ცხელმაა დღეებმა,
შენზე ფიქრების ცეცხლში გამხვია,
ვერც დიდმა თოვლმა და ქარბუქებმა
ეს ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი ვერ გაგაცია!
ვინ სთქვა რომ წლები კურნავს იარებს?
და დროსთან ერთად გრძნობებიც ქრება,
შუბლზე მოდებულ ბედის იარაღს,
მოლოდინი თუ გაუმკლავდება...
ხშირად ცრემლები თუ მანუგეშებს,
წარსულზე ფიქრით გული მიკვდება,
ღმერთი შენს თვალებს თუ დამავიწყებს,
ფუჭი ლოდინი არ დამჭირდება!
თითქოს ვერ მამჩნევ თითქოს ვერ მხედავ
ისე გამივლი თითქოს არ ვიყო
მე კი უშენოდ სიცოცხლე არ მსურს
და აბა როგორ რით დაგივიწყო???
თუკი შეგხვდები უეცრად გზაზე
სახეს ამიწვავს ეგ მწველი მზერა
ხმას შენ არ გამცემ მაგრამ ვიცი რომ
ჩემზე იფიქრებ და ამის მჯერა...
იტყვი:პატარავ, ნუღარ მიყურებ
ნუღარ მომაპყრობ სევდიან თვალებს
ნუ გამახსენებ და ამ დაჭრილ გულს
თუ არვინ უყვარს ნურც შეაყვარებ
გაიფიქრენ და თვალს ამარიდებ
ეს თვალთმაქცობაც იცი?!გიხდება...
თუ შენ მოგიკლეს გული უდროოდ
მე რას გიშავებ, მეც ხომ მიკვდება...
ნუღარ იფიქრებ რამე მოგთხოვო
ჩემს ფიქრებს ნიავს გავანდობ მხოლოდ
გაივლის წლები დაგავიწყდები
შენც მოგონებად დარჩები ბოლოს...
ჩემი ცხოვრება მიდის, ნელია...
და ჩემი ტანჯვის გაგება ძნელია
ძნელია გიყვარდეს ვინმე გაგიჟებით,
მაგრამ ჩემს ტკივილს ვერასდროს ვერ მიხვდებით...
სიყვარულია მუდამ რომ მტანჯავს
და ჩემს თვალებში შენ სახელს ქარგავს...
ამ ლექსს თან დიდი გრძნობები ახლავს,
მაგრამ ამის თქმას აზრიც კი არ აქვს.
მივყვები ცხოვრების დინების კვალს,
ვუყურებ მე შენს ცრემლიან თვალს,
მაგრამ ეს ცრემლი ეკუთვნის სხვას
და ჩემს ცხოვრებას აზრიც აღარ აქვს...
ამ ცხოვრებაში
მე ვარ სულ მარტო,
ოღონდ არ მკითხო,
ვერ გეტყვი რატომ.
ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული,
მაგრამ მკვდარია ჩემი სხეული.
მე აღარ ვიტვლი წუთებს და წამებს,
რადგან კვლავ შეცვლის ნათელი ღამეს.
ჩემი ცხოვრება კვლავაც გრძელდება,
მაგრამ ჩემს ტკივილს ვერავინ ხვდება.
უშენოდ ჩემი გრძნობა გაქრება,
გული კი მარტოდ მარტო დარჩება.
მოგონებები თუ გადარჩება,
ამ მოგონებას ცრემლი ახლდება.
ყველაფერი კი ასე მთავრდება,
გული უშენოდ დაიტანჯება.
სული ობოლი მარტო დარჩება
და ჩემი გრძნობა ასე გაქრება,
გაივლის დრომ და დადგება წამი
როცა მე უკვე ვიქნები გვამი.
მე გამიხსენებ სულ ერთი წამი,
შენ გეკუთვნოდა,
შენთვის ვარ მკვდარი,
შენი ვიყავი და შენი ვრჩები,
შენს ტკბილ სიზმრებში
მე შენთან ვრ