Предыдущая публикация
Ушбу ҳикоя бир шаҳарчада кичкина ўғли билан яшаётган аёл ҳақида.
У аёл жуда камбағал бўлиб ўғли билан кичкинагина уйда яшар эди. Уларнинг ҳаёти оғир бўлишига қарамасдан Аллоҳ берган ризққа қаноат қиларди. Қиш кунлари ёмғир ёғиши уларга ноқулайлик туғдирарди. Чунки уларнинг уйи бир хонали, томсиз тўртта девор ва ёғоч эшикдангина иборат эди.Фарзанди туғилганидан буён, ўтган тўрт йил ичида қирғоқчилик бўлиб ёмғир ёғмаган, баъзи-баъзида номигагина ёғарди.
Кунларнинг бирида шаҳар осмонини қора булут қоплади ва шаҳар бўйлаб кучли ёмғир ёға бошлади. Одамлар ўз уйларига ёмғирдан қочиб кириб кетдилар. Лекин она ва бола оғир ҳолатда қолди. Бола қурқув билан онасига қаради ва онасининг пинжига кириб олди, онанинг кийимлари жиққа ҳул эди. Она тезда бориб эшикни олди ва деворга қия қилиб қўйди.
Она бола эшик остига шаррос қуяётган ёмғирдан бекиндилар. Бола кўзларидаги қувонч ва мамнуният билан онасига қаради - “қизиқ эшиги бўлмаган қамбағал одамлар ёмғир ёққанда нима қилишар экан ?” -деди. Ўша пайт бола ўзини шунчалик бой деб ҳисоблаган эди.
Бу воқеа пайғамбаримиз Муҳаммад (САВ) ат-Термизий ва Ахмадлар ривоят қилган ҳадисни эслатади: “Аллоҳ берган нарсага рози бўлсанг – инсонлар ичидаги энг мулкдори ҳисобланасан”.
Ҳалқ орасида бир мақол бор: “Аллоҳ берганига рози бўлганинг- тугамас бойликга эришганингдир” . (Араб мақоли)
Оиша Тўрабой
Следующая публикация
Нет комментариев