Աստվածների երկրպագման զոհասեղան Չենք կառուցում վաղուց արդեն, Բայց ինչևէ դեռ կուռքեր կան, Որոնց պետք չէ այսպես պաշտել` Արձան սարքել ու դամբարան: Աստվածները դարձան Աստված. Ու ճիշտ է սա. Բայց ինչու ենք պաշտում մարդկանց, ԵՎ անարժան մարդկանց նաև: Աստծո գործը բարությունն է` Թող չծնվի նոր մի Կայեն, Մենք չենք փոխվել մենք դեռ նույնն ենք, Փոխվեց միայն Աստծո դերը` Նա բարի է ամբողջովին: Դարեր առաջ, դարեր հետո, Կուռքեր կային ու կլինեն, Եկան, կգան, կանցնեն հերթով, Ու մենք նրանց պիտի պաշտենք, Ինչպես հնում աստվածներին` Խոնարհումով մի ծիսական: Ըստ մեզ տրված <<անտիպ վեպի>> Պիտի դարձնենք մարդուն Աստված Երկրպագենք անմնացորդ, Թե չէ հանկարծ կբարկանան, (Վերևներում) մարդիկ անցորդ, Ու կպատժեն երկրպագման: Բայց այս անգամ մարդակերպ առնետների Պիտի պաշտենք. Նրանց պիտի շատը ներվի Քիչը դառնա անխախտ օրենք, Նրանց կյանքը չափանիշն է, Որին պետք է միայն ձգտել, Ճշմարտության նման (ճիշտ) է, Նրանց ամեն խոսքը անտեր: Ու մենք կույր ենք, որ չենք տեսնում Կուռքերի սովորական մարդ լ
...Ещё
Կուռքերի մահը
Աստվածների երկրպագման զոհասեղան Չենք կառուցում վաղուց արդեն, Բայց ինչևէ դեռ կուռքեր կան, Որոնց պետք չէ այսպես պաշտել` Արձան սարքել ու դամբարան: Աստվածները դարձան Աստված. Ու ճիշտ է սա. Բայց ինչու ենք պաշտում մարդկանց, ԵՎ անարժան մարդկանց նաև: Աստծո գործը բարությունն է` Թող չծնվի նոր մի Կայեն, Մենք չենք փոխվել մենք դեռ նույնն ենք, Փոխվեց միայն Աստծո դերը` Նա բարի է ամբողջովին: Դարեր առաջ, դարեր հետո, Կուռքեր կային ու կլինեն, Եկան, կգան, կանցնեն հերթով, Ու մենք նրանց պիտի պաշտենք, Ինչպես հնում աստվածներին` Խոնարհումով մի ծիսական: Ըստ մեզ տրված <<անտիպ վեպի>> Պիտի դարձնենք մարդուն Աստված Երկրպագենք անմնացորդ, Թե չէ հանկարծ կբարկանան, (Վերևներում) մարդիկ անցորդ, Ու կպատժեն երկրպագման: Բայց այս անգամ մարդակերպ առնետների Պիտի պաշտենք. Նրանց պիտի շատը ներվի Քիչը դառնա անխախտ օրենք, Նրանց կյանքը չափանիշն է, Որին պետք է միայն ձգտել, Ճշմարտության նման (ճիշտ) է, Նրանց ամեն խոսքը անտեր: Ու մենք կույր ենք, որ չենք տեսնում Կուռքերի սովորական մարդ լինելը:
Պատվանդանը լքած կուռքը ուր է հիմա, Կամ բուրգերում եգիպտական, Կամ էլ անհետ կորած է նա:
Ծափահարենք հեռացողի~ն, Հիշողության նման արձան Չեն կառուցել երբեք մարդիկ, Ուրեմն փառք վարպետներին, Ովքեր միայն խաչ են տաշում` Կարծր քարին:
Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить сервисы для вас. Если ваш возраст менее 13 лет, настроить cookie-файлы должен ваш законный представитель. Больше информации
Комментарии 2
Կուռքերի մահը
...ЕщёԱստվածների երկրպագման զոհասեղան
Չենք կառուցում վաղուց արդեն,
Բայց ինչևէ դեռ կուռքեր կան,
Որոնց պետք չէ այսպես պաշտել`
Արձան սարքել ու դամբարան:
Աստվածները դարձան Աստված.
Ու ճիշտ է սա.
Բայց ինչու ենք պաշտում մարդկանց,
ԵՎ անարժան մարդկանց նաև:
Աստծո գործը բարությունն է`
Թող չծնվի նոր մի Կայեն,
Մենք չենք փոխվել մենք դեռ նույնն ենք,
Փոխվեց միայն Աստծո դերը`
Նա բարի է ամբողջովին:
Դարեր առաջ, դարեր հետո,
Կուռքեր կային ու կլինեն,
Եկան, կգան, կանցնեն հերթով,
Ու մենք նրանց պիտի պաշտենք,
Ինչպես հնում աստվածներին`
Խոնարհումով մի ծիսական:
Ըստ մեզ տրված <<անտիպ վեպի>>
Պիտի դարձնենք մարդուն Աստված
Երկրպագենք անմնացորդ,
Թե չէ հանկարծ կբարկանան,
(Վերևներում) մարդիկ անցորդ,
Ու կպատժեն երկրպագման:
Բայց այս անգամ մարդակերպ առնետների
Պիտի պաշտենք.
Նրանց պիտի շատը ներվի
Քիչը դառնա անխախտ օրենք,
Նրանց կյանքը չափանիշն է,
Որին պետք է միայն ձգտել,
Ճշմարտության նման (ճիշտ) է,
Նրանց ամեն խոսքը անտեր:
Ու մենք կույր ենք, որ չենք տեսնում
Կուռքերի սովորական մարդ լ
Կուռքերի մահը
Աստվածների երկրպագման զոհասեղան
Չենք կառուցում վաղուց արդեն,
Բայց ինչևէ դեռ կուռքեր կան,
Որոնց պետք չէ այսպես պաշտել`
Արձան սարքել ու դամբարան:
Աստվածները դարձան Աստված.
Ու ճիշտ է սա.
Բայց ինչու ենք պաշտում մարդկանց,
ԵՎ անարժան մարդկանց նաև:
Աստծո գործը բարությունն է`
Թող չծնվի նոր մի Կայեն,
Մենք չենք փոխվել մենք դեռ նույնն ենք,
Փոխվեց միայն Աստծո դերը`
Նա բարի է ամբողջովին:
Դարեր առաջ, դարեր հետո,
Կուռքեր կային ու կլինեն,
Եկան, կգան, կանցնեն հերթով,
Ու մենք նրանց պիտի պաշտենք,
Ինչպես հնում աստվածներին`
Խոնարհումով մի ծիսական:
Ըստ մեզ տրված <<անտիպ վեպի>>
Պիտի դարձնենք մարդուն Աստված
Երկրպագենք անմնացորդ,
Թե չէ հանկարծ կբարկանան,
(Վերևներում) մարդիկ անցորդ,
Ու կպատժեն երկրպագման:
Բայց այս անգամ մարդակերպ առնետների
Պիտի պաշտենք.
Նրանց պիտի շատը ներվի
Քիչը դառնա անխախտ օրենք,
Նրանց կյանքը չափանիշն է,
Որին պետք է միայն ձգտել,
Ճշմարտության նման (ճիշտ) է,
Նրանց ամեն խոսքը անտեր:
Ու մենք կույր ենք, որ չենք տեսնում
Կուռքերի սովորական մարդ լինելը:
Պատվանդանը լքած կուռքը ուր է հիմա,
Կամ բուրգերում եգիպտական,
Կամ էլ անհետ կորած է նա:
Ծափահարենք հեռացողի~ն,
Հիշողության նման արձան
Չեն կառուցել երբեք մարդիկ,
Ուրեմն փառք վարպետներին,
Ովքեր միայն խաչ են տաշում`
Կարծր քարին:
ԳԱՐՄԱՐ: